จอมซาดิส(คิด)มีรัก

 
"สวัสดีครับ ผมมาซื้อดอกไม้ครับ.."
 
ผมก้าวเข้าไปในร้านดอกไม้แถวย่านสุขุมวิท พร้อมกับเลือกดอกไม้สวยๆช่อนึงซึ่งไม่ใหญ่มาก เอาไว้ไปมอบให้สาวคนนึง ที่ผมรู้สึกดีต่อเธอแล้ว ถึงแม้ว่าเธอจะมีแฟนแล้วก็เถอะ ทำไงได้รักคนมีเจ้าของอยากจะเป็นผัวคนที่สองของเธอ -_- 
 
"เรียบร้อยค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ^^"  
 
พนักงานสาวสวยน่ารักพร้อมกับยื่นช่อดอกไม้ให้ผม จากนั้นผมจึงเดินออกไปแล้วตรงรี่ไปที่รถและขับออกมา 
 
เส้นทางที่แสนคุ้นเคยที่ผมมักจะขับมาทางนี้บ่อยๆ ไม่ใช่อะไรหรอก นี่คือแถวบ้านผู้หญิงที่ผมชอบนั่นแหล่ะ 
 
ฟึ่บบ 
 
ผมปิดประตูรถพร้อมกับกำช่อดอกไม้ในมือ แล้วปีนเข้าไปในรั้วบ้านของเธอ ซึ่งตอนนี้คงไม่มีใครอยู่ 
กฎของผมมีอยู่ว่า...ถ้าชอบใครผมตามถึงบ้านแต่ไม่เคยถามสุขภาพสาวสักคำว่าเขาชอบหรือเปล่า
 
จากนั้นผมก็ปีนขึ้นไปชั้นสองของห้องผู้หญิงคนนั้น พร้อมกับวางดอกไม้ไว้ตรงขอบหน้าต่าง ถ้าเป็นนิยายคงจะเป็นเรื่องที่โรแมนติกจนน่าคลื่นไส้  เหอะ ผมไม่เคยทำแบบนี้มาก่อนเลย และผมเพิ่งจะทำแบบนี้กับเธอคนแรก ตอนแรกๆผมไม่ได้ชอบอะไรเธอ หลังๆมาผมคิดว่าเธอน่ารักดี ยิ่งรู้ว่าเธอมีแฟนแล้วผมก็ยิ่งไปกันใหญ่ ผิดที่ผมนั้นคงมาช้า หรือพระเจ้าคงกลั่นแกล้งเป็นแน่แท้
 
 
แกร๊งง
 
เสียงประตูรั้วถูกเปิดออก ในขณะที่ผมยังห้อยต่องง แต่งงง อยู่ที่หน้าต่างอยู่ เธอทำหน้าตกใจแล้วชี้นิ้วมาทางผม
 
"อ๊ะะ นายย.."
 
"อีกแล้วเหรอ"  เธอทำหน้ายุ่งเหยิง พร้อมกับย่ำเท้ารัวๆเดินมาทางนี้ 
 
ตึกก
 
ผมกระโดดลงมาพร้อมกับสบตาของเธอและยิ้ม
 
"มาทำอะไรในบ้านคนอื่น มันบุกรุกรู้มั้ย วันก่อนก็พาฉันเกือบไปตาย นี่รู้ตัวบ้างหรือเปล่า "
 
เธอบ่นใส่ผมรัวๆ พร้อมกับขมวดคิ้ว
 
"นายรีบไปซะ ก่อนที่ซันจะมา"
 
"อะไรๆก็ไอ้ซัน" ผมเริ่มขมวดคิ้ว
 
"เห๊ะะ ทำไมถึง..."
 
ฟึ่บบ 
 
"อ๊..อะไร" 
 
ผมยันเธอติดกำแพงพร้อมกับจ้องลงไปในตาของเธอ 
 
"อะไรอีก ต้องการอะไร จะคุกคามเหรอ?"  เธอสู้ด้วยแววตาที่แข็งกร้าว 
 
"เปล่า...แค่มาส่งของ "
 
ผมพูดและปลดปล่อยเธอจากพันธนาการ และหันหลังเตรียมจะออกไป
 
"เดี๋ยวว" 
 
ผมชะงักเท้าหยุด 
 
"ดอกไม้นั่นคืออะไร"
 
ผมเงียบ
 
"มันคือของนายใช่มั้ย " 
 
"นายกำลัง..."
 
"จีบ..ฉัน"
 
"....."
 
"ใช่หรือเปล่า" 
 
"แล้วผมจีบเธอได้หรือเปล่าล่ะ"
 
ผมหันกลับไปมองเธออีกครั้ง
เธอทำสีหน้าอึ้งไป พร้อมกับหลบสายตาผม
 
"คือว่า..."
 
"ไม่เป็นไรเธอมีแฟนอยู่แล้วนี่ ฉันเข้าใจดี"
 
"หะะ...ไม่ใช่นะ" 
 
ผมเงียบอีกครั้งและจ้องมองเธอนิ่งๆ
.....................................
....................
................
...........
 
 
ฉันหัวใจเต้นแรงแบบหยุดไม่อยู่ที่จู่ๆผู้ชายที่ส่งดอกไม้ให้ทุกวันคือมิ้ก คนที่คอยมาวุ่นวายกับฉันไม่หยุดไม่หย่อน ฉันไม่คาดคิดว่า ทั้งเขาและฉันเริ่มมีความรู้สึกดีๆให้กันตั้งแต่เมื่อไหร่ เวลาไหน มันเป็นอะไรที่ปุ๊บปั๊บไม่ทันตั้งตัว เพราะอะไรเขาถึงมาสนใจฉัน ทั้งๆที่เราไม่แม้แต่จะเข้ากันได้ด้วยซ้ำ ถ้าฉันรับรักเขา แล้วซันล่ะจะเป็นยังไง แถมเขายังเข้าใจผิดอีกว่าซันคือแฟนของฉัน ฉันจะบอกเขาไม่ได้ เพราะถ้าบอกไปแล้ว เขาก็ยิ่งมาวุ่นวายกับฉัน ส่วนซันคงไม่ยอมแน่ๆเรื่องนี้  
 
ฉันจะทำยังไงดี..
 
"ขอโทษละกัน ลืมมันไปนะ" 
เขาพูดพร้อมกับขึ้นรถแล้วขับออกไป
 
และทิ้งให้ฉันสับสนงุนงงอยู่ตรงนี้