Everything for you เยียวยาหัวใจยัยกาแฟ

              ฉันพลอยเอี้ยมและพวกเจมส์กับนัง3ตัวเดินเข้าห้องปกครองอย่างใจสั่นระริก
โดยมีผอ.ประจำโรงเรียนนั่งรออยู่แล้ว "พวกเธอมีเรื่องอะไรกัน" ผอ.จ้องถามพวกฉันอย่างดุเดือด
T^T "สุพิญญาเค้าตบหนูก่อนค่ะ" ยัยโอเล่ตอบแล้วยิ้ม "เธอตบเค้าก่อนจริงไหม?"
ผอ.หันมาถามฉันบ้าง 'ไม่จริงค่ะ หนูนั่งอยู่ดีๆพวกนี้ก็มาหาเรื่องหนู หาว่าหนูแย่งแฟนมันค่ะ ไม่
เชื่อถามเพื่อนหนู2คนก็ได้นะคะ' ฉันบีบนำ้ตามารยาใส่ผอ. ยัยโอเล่กับพวกมันถึงกับเหวอ
"ไม่จริงนะคะมันเป็นคนหาเรื่องหนูก่อน" อาจารย์บวบเดินเข้ามาพอดีเห็นฉันร้องไห้
(คือฉันบีบนำ้ตา)จึงถาม ''เธอร้องไห้ทำไมสุพิญญา" 'ก็มาลาตีเค้าหาว่าหนูแย่งแฟนเค้า
แล้วเค้าก็ฉีกเสื้อหนูขาดด้วยค่ะ' ฉันพูดไปสะอึ้นไป แต่ในใจฉันแอบหัวเราะ55555สะจาย
ยัยโอเล่เหวอรอบสองค่ะ "เอาล่ะ ฉันจะไม่ลงโทษพวกเธอ
แต่พวกเธอต้องไปเข้าค่ายปรับเปลื่ยนพฤติกรรมที่เขาใหญ่ จ.สระบุรี
พวกเธอทั้งหมดต้องไปมิฉะนั้นฉันจะหักคะแนนพวกเธอ50คะแนน"
เยอะไปป่าวคะผอ.T^T "แต่ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้ไปหรอกนะ
เพราะว่าพวกเธอจะต้องไปกันพรุ่งนี้ รวมกับเด็กๆม.4ม.6ที่เกเรด้วย"
ห้ะ !!! ไปพรุงนี้ตายห่าแน่ฉัน "เอ่อผอ.ครับ มันไม่ไวไปหน่อยหรอครับ พรุ่งนี้ก็ต้องไปแล้ว
พวกผมยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย แล้วก็พึ่งจะทำผิดด้วย" นัทที่นั่งเงียบอยู่นานออกมาพูดบ้าง
"ไม่ไวสำหรับเด็กเกเรอย่างพวกเธอหรอก รถจะออกตอน7.30มากันไห้ไวด้วย
ไป กลับบ้านกันได้แล้ว" ครูผอ.พูดขึ้น พวกเราก็เลยเดินออกจากห้องปกครองไป
"ทำไมพวกฉันต้องไปด้วยว่ะเห้อ" พลอยถามพลางหงุดหงิด 'ก็แกอยู่ในเหตุการณ์ ผอ.เลยให้ไป
พวกแกไปด้วยอะดีแล้ว แล้วมันจะดีขึ้นไปอีกเพราะมีนัง3คนไปด้วย' "แกคิดจะทำอะไรกาแฟ?''
ยัยเอี้ยมพูดแล้วมองหน้าฉัน 'ก็จะแกล้งเล่นเฉยๆหน่า ไม่มีอะไรมากหร๊อกกก' คิคิ ><
"ยัยโอเล่มันก็ร้ว่าเจมส์ไม่ชอบมัน มันก็ยังจะเสนอหน้าอีกเนอะ ไม่ไหวๆฮ่าๆ
''พลอยพูดไปหัวเราะไป อารมณ์ไหนย้ะ - -* ฉันเดินส่งเอี้ยมกับพลอยหน้าโรงเรียน
''บ๊ายบายแกพวกฉันกลับบ้านก่อนนะพรุ่งนี้มาไห้ไวด้วย"ยัยเอี้ยมพูดพลางทำท่าบ๊ายบาย
'เห้ยแก ซื้อขนมมาไว้เยอะๆนะ ฉันจะกินบนรถบัสคิคิ'ฉันเอ่ยแล้วทำหน้าระริ่ใส่พวกบ้า
"เออ แกนี่ก็จะกินอย่างเดียวเลยนะ รถเมล์มาแล้ว บ๊ายบาย"
ตอนนี้ ฉันอยู่คนเดียว บรรยากาศไม่ค่อยจะดีเลยแหะ ฉันยืนอยู่ซักพักนึงก็ได้ยินเสียง
ปื้ดดดดด ปื้ดดดด !!! เสียงแตรรถใครว้ะ อ๋อ นายเจมส์นี่เอง อิอิ>< "นี่เธอ จะยืนยิ้มอีกนานป้ะ
จะกลับไหมบ้านหน่ะ" เจมส์เลื่อนกระจกลงแล้วพูดกับฉัน แหมมม ทำเป็นโหดนะย้ะ
'กลับจ้ากลับ' -*- ฉันนั่งรถกับเจมส์ได้ซักพักนึง เจมส์ก็ถามเรื่องบ้าๆขึ้น
''กาแฟ ที่เธอขอคบกับฉันเมื่อตอนเที่ยง เธอพูดจริงหรือโกหก"
'เอ่อ คือฉันแค่พูดเพื่อที่จะแกล้งยัยโอเล่เล่นๆหน่ะ ฉันไม่กล้าจะคบใครอีกแล้วล่ะ
ฉันกลัวโดนทิ้ง ฉันเจ็บ' ฉันพูดแล้วก้มหน้าเพื่อปิดบังความเศร้า
"ให้ฉันเป็นคนเยียวยาใจของเธอได้ไหม ให้ฉันเป็นคนรักของเธอได้ไหม"
นายนั่นพูดแล้วนำ้ตาคลอเบ้า ห้ะ ! นายนั่นร้องไห้ ร้องไห้ให้ฉันหรอ อร้ายยยยย >.<
'ฉันกลัว ฉันไม่กล้าคบใคร' ฉันเป็นของฉันแบบนี้หน่ะดีแล้ว' ฉันพูดไปสะอึ้นไป
เพราะเผลอนึกถึงแฟนเก่า T^T เจมส์ถึงกับชงักเมื่อเห็นฉันร้องไห้ เลยจอดรถแล้วปลอบใจ"  
ให้ฉันดูแลเธอนะกาแฟ ฉันสัญญาฉันจะไม่ทำให้เธอเสียใจ"
นายนั่นพูดเสียงสั่นๆเหมือนคนจะร้องไห้เลยอะ หึ้ยยย ฉันชักจะใจอ่อนแล้วน้าาา
 'ก็ได้ ฉันจะคบกับนาย ต่อไปนี้นายเป็นแฟนฉัน นายจะต้องรักฉันคนเดียว  
จะไปไหนต้องเอาฉันไปด้วย เพราะฉันหวงนายมาก แต่ถ้านายทำฉันเสียใจ  
ฉันจะไม่คุยกับนายอีก โอเคป้ะ ?' ฉันถามเจมส์ด้วยสีหน้าเขินๆ  พูดไปได้ยังไงฟ้ะ ><
"โอเคค้าบที่รักของผม" นายนั่นหันหน้ามายิ้มไห้ฉัน
แหมเปลี่ยนสีหน้าเร็วจังนะเจมส์5555 ไอ้บ้าเอ้ย