Everything for you เยียวยาหัวใจยัยกาแฟ

              ฉันพลอยเอี้ยมและพวกเจมส์กับนัง3ตัวเดินเข้าห้องปกครองอย่างใจสั่นระริก

โดยมีผอ.ประจำโรงเรียนนั่งรออยู่แล้ว "พวกเธอมีเรื่องอะไรกัน" ผอ.จ้องถามพวกฉันอย่างดุเดือด

T^T "สุพิญญาเค้าตบหนูก่อนค่ะ" ยัยโอเล่ตอบแล้วยิ้ม "เธอตบเค้าก่อนจริงไหม?"

ผอ.หันมาถามฉันบ้าง 'ไม่จริงค่ะ หนูนั่งอยู่ดีๆพวกนี้ก็มาหาเรื่องหนู หาว่าหนูแย่งแฟนมันค่ะ ไม่

เชื่อถามเพื่อนหนู2คนก็ได้นะคะ' ฉันบีบนำ้ตามารยาใส่ผอ. ยัยโอเล่กับพวกมันถึงกับเหวอ

"ไม่จริงนะคะมันเป็นคนหาเรื่องหนูก่อน" อาจารย์บวบเดินเข้ามาพอดีเห็นฉันร้องไห้

(คือฉันบีบนำ้ตา)จึงถาม ''เธอร้องไห้ทำไมสุพิญญา" 'ก็มาลาตีเค้าหาว่าหนูแย่งแฟนเค้า

แล้วเค้าก็ฉีกเสื้อหนูขาดด้วยค่ะ' ฉันพูดไปสะอึ้นไป แต่ในใจฉันแอบหัวเราะ55555สะจาย

ยัยโอเล่เหวอรอบสองค่ะ "เอาล่ะ ฉันจะไม่ลงโทษพวกเธอ

แต่พวกเธอต้องไปเข้าค่ายปรับเปลื่ยนพฤติกรรมที่เขาใหญ่ จ.สระบุรี

พวกเธอทั้งหมดต้องไปมิฉะนั้นฉันจะหักคะแนนพวกเธอ50คะแนน"

เยอะไปป่าวคะผอ.T^T "แต่ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้ไปหรอกนะ

เพราะว่าพวกเธอจะต้องไปกันพรุ่งนี้ รวมกับเด็กๆม.4ม.6ที่เกเรด้วย"

ห้ะ !!! ไปพรุงนี้ตายห่าแน่ฉัน "เอ่อผอ.ครับ มันไม่ไวไปหน่อยหรอครับ พรุ่งนี้ก็ต้องไปแล้ว

พวกผมยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย แล้วก็พึ่งจะทำผิดด้วย" นัทที่นั่งเงียบอยู่นานออกมาพูดบ้าง

"ไม่ไวสำหรับเด็กเกเรอย่างพวกเธอหรอก รถจะออกตอน7.30มากันไห้ไวด้วย

ไป กลับบ้านกันได้แล้ว" ครูผอ.พูดขึ้น พวกเราก็เลยเดินออกจากห้องปกครองไป

"ทำไมพวกฉันต้องไปด้วยว่ะเห้อ" พลอยถามพลางหงุดหงิด 'ก็แกอยู่ในเหตุการณ์ ผอ.เลยให้ไป

พวกแกไปด้วยอะดีแล้ว แล้วมันจะดีขึ้นไปอีกเพราะมีนัง3คนไปด้วย' "แกคิดจะทำอะไรกาแฟ?''

ยัยเอี้ยมพูดแล้วมองหน้าฉัน 'ก็จะแกล้งเล่นเฉยๆหน่า ไม่มีอะไรมากหร๊อกกก' คิคิ ><

"ยัยโอเล่มันก็ร้ว่าเจมส์ไม่ชอบมัน มันก็ยังจะเสนอหน้าอีกเนอะ ไม่ไหวๆฮ่าๆ

''พลอยพูดไปหัวเราะไป อารมณ์ไหนย้ะ - -* ฉันเดินส่งเอี้ยมกับพลอยหน้าโรงเรียน

''บ๊ายบายแกพวกฉันกลับบ้านก่อนนะพรุ่งนี้มาไห้ไวด้วย"ยัยเอี้ยมพูดพลางทำท่าบ๊ายบาย

'เห้ยแก ซื้อขนมมาไว้เยอะๆนะ ฉันจะกินบนรถบัสคิคิ'ฉันเอ่ยแล้วทำหน้าระริ่ใส่พวกบ้า

"เออ แกนี่ก็จะกินอย่างเดียวเลยนะ รถเมล์มาแล้ว บ๊ายบาย"

ตอนนี้ ฉันอยู่คนเดียว บรรยากาศไม่ค่อยจะดีเลยแหะ ฉันยืนอยู่ซักพักนึงก็ได้ยินเสียง

ปื้ดดดดด ปื้ดดดด !!! เสียงแตรรถใครว้ะ อ๋อ นายเจมส์นี่เอง อิอิ>< "นี่เธอ จะยืนยิ้มอีกนานป้ะ

จะกลับไหมบ้านหน่ะ" เจมส์เลื่อนกระจกลงแล้วพูดกับฉัน แหมมม ทำเป็นโหดนะย้ะ

'กลับจ้ากลับ' -*- ฉันนั่งรถกับเจมส์ได้ซักพักนึง เจมส์ก็ถามเรื่องบ้าๆขึ้น

''กาแฟ ที่เธอขอคบกับฉันเมื่อตอนเที่ยง เธอพูดจริงหรือโกหก"

'เอ่อ คือฉันแค่พูดเพื่อที่จะแกล้งยัยโอเล่เล่นๆหน่ะ ฉันไม่กล้าจะคบใครอีกแล้วล่ะ

ฉันกลัวโดนทิ้ง ฉันเจ็บ' ฉันพูดแล้วก้มหน้าเพื่อปิดบังความเศร้า

"ให้ฉันเป็นคนเยียวยาใจของเธอได้ไหม ให้ฉันเป็นคนรักของเธอได้ไหม"

นายนั่นพูดแล้วนำ้ตาคลอเบ้า ห้ะ ! นายนั่นร้องไห้ ร้องไห้ให้ฉันหรอ อร้ายยยยย >.<

'ฉันกลัว ฉันไม่กล้าคบใคร' ฉันเป็นของฉันแบบนี้หน่ะดีแล้ว' ฉันพูดไปสะอึ้นไป

เพราะเผลอนึกถึงแฟนเก่า T^T เจมส์ถึงกับชงักเมื่อเห็นฉันร้องไห้ เลยจอดรถแล้วปลอบใจ"  

ให้ฉันดูแลเธอนะกาแฟ ฉันสัญญาฉันจะไม่ทำให้เธอเสียใจ"

นายนั่นพูดเสียงสั่นๆเหมือนคนจะร้องไห้เลยอะ หึ้ยยย ฉันชักจะใจอ่อนแล้วน้าาา

 'ก็ได้ ฉันจะคบกับนาย ต่อไปนี้นายเป็นแฟนฉัน นายจะต้องรักฉันคนเดียว  

จะไปไหนต้องเอาฉันไปด้วย เพราะฉันหวงนายมาก แต่ถ้านายทำฉันเสียใจ  

ฉันจะไม่คุยกับนายอีก โอเคป้ะ ?' ฉันถามเจมส์ด้วยสีหน้าเขินๆ  พูดไปได้ยังไงฟ้ะ ><

"โอเคค้าบที่รักของผม" นายนั่นหันหน้ามายิ้มไห้ฉัน

แหมเปลี่ยนสีหน้าเร็วจังนะเจมส์5555 ไอ้บ้าเอ้ย