Everything for you เยียวยาหัวใจยัยกาแฟ
9.5
เขียนโดย เมล่อน
วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 00.38 น.
17 chapter
4 วิจารณ์
19.06K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 2 เมษายน พ.ศ. 2558 12.30 น. โดย เจ้าของนิยาย
16) ป่าอาถรรพ์1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ แกแฟ:
แดดอ่อนๆในช่วงเช้า บวกกับลมพัดเย็นยะเยือกในป่าอาถรรพ์ ไม่นานกาแฟก็ตื่นขึ้นมา
โอยยย ปวดขาจางเลย เจมส์ ตื่นเถอะๆ กาแฟเขย่าตัวเจมส์แล้วร้องเรียก เจมส์ฉันหิวอะ ไปหาไรกินกัน เจมส์สะลึมสลือตื่นขึ้น "เธอจะไปไหนของเธอ นี่เธอคิดว่าป่านี้มีซุปเปร์มารเก็ตหรือไง -..-
เดินไปเรื่อยๆสิ ฉันชอบป่ามากเลยนะ ฉันคิดว่าป่านี้ต้องมีอะไรหนุกๆให้ฉันเล่นแน่ๆ >.< กาแฟกับเจมส์เดินไปได้ซักพัก จนถึงนำ้ตกเล็กๆแห่งหนึ่ง ใกล้จะถึงอาถรรพ์ของจริงแล้วนะกาแฟ หึหึ วู้ววววววว นำ้ตก อร้ายยยยยยย กาแฟวิ่งแล้วกระโดดลงนำ้อย่างกับคนไม่เคยเล่น -0-
นี่แฟ เธอชอบนำ้ตกหรอ
ใช่แล้ว ฉันชอบมากมากเลยล่ะ เห็นทีไรต้องวิ่งใส่ทุกที >.<
เห้ยอย่าควักนำ้ใส่ฉันสิ เปียกหมดแล้วนะ
นี่เจมส์ มายืนๆไกล้ๆฉันหน่อยสิ กาแฟเรียกเจมส์ให้มายืนไกล้ๆแล้วจับแขนเขมส์ดึงพรวดลงนำ้ ตู้มมมม!!! ระเบิดเป็นโกโกครั้น เห้อไม่ไช่-..- ฮ่าๆๆๆๆ เจมส์เปียกแล้วฮ่าๆ กาแฟหัวเราะอย่างกับคนบ้า โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครแอบมองอยู่หลังพวกเขา
คุนค้ะ ดูเด็กสองคนนั่นสิค้ะ ไม่กลัวหรือระแวงอะไรเลย ที่นี่เป็นป่าต้องห้ามนะคะ อรริภาเป็นภรรยาของเวหันต์ ทั้งสองเป็นผู้เฝ้าป่าที่นี่ ซึ้งคนที่เข้ามาไม่เคยมีใครออกไปได้ซักคน
นี่อรริภา ฉันรู้สึกชอบเด็กผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาแล้วซิ เวหันต์มองไปยิ้มไป อะไรนะค้ะ อย่าบอกนะคะว่าอยากจะเอาเด็กนั่นมาเป็นภรรยาอีกคน อรภิราพูดเสียงดังใส่ เธอจะบ้าหรอภา ฉันรู้สึกว่าชอบเด็กคนนี้แบบลูกหลาน ทำให้ฉันคิดถึงลูกของเราเลย ถ้าลูกเราอยู่ก็คงโตพอๆกับเด็กคนนี้แล้ว เวหันต์มองกาแฟที่กำลังเล่นนำ้อย่างเมามันส์แล้วทำหน้าเศร้า พลอยให้อรริภาเศร้าไปด้วยอีกคน นี่มันก็19ปีแล้วนะคะที่เราเสียลูกสิรากานต์ไป เค้าคงเกิดเป็นเด็กที่ดีแล้วล่ะค่ะ เรากลับกันเถอะ. เวหันต์กับอรริภาหันหลังกลับเข้าไปต้นโพธ์ใหญ่. ทั้งสองนี้เป็นเคยเป็นคนที่รักกันมาก แต่เมื่ออรริภาคลอดลูกแล้วปรากฎว่าลูกตายในท้อง นางจึงทำใจไม่ได้เนื่องจากเสียลูกที่รัก จึงตรอมใจมาตายกับสามีที่ต้นโพธ์ในป่าแห่งนี้ เรื่องเฮี้ยนๆจึงเกิดขึ้น และได้ขึ้นชื่อว่า ป่าอาถรรพ์!!!!
โปรดติดตามตอนต่อไป
แดดอ่อนๆในช่วงเช้า บวกกับลมพัดเย็นยะเยือกในป่าอาถรรพ์ ไม่นานกาแฟก็ตื่นขึ้นมา
โอยยย ปวดขาจางเลย เจมส์ ตื่นเถอะๆ กาแฟเขย่าตัวเจมส์แล้วร้องเรียก เจมส์ฉันหิวอะ ไปหาไรกินกัน เจมส์สะลึมสลือตื่นขึ้น "เธอจะไปไหนของเธอ นี่เธอคิดว่าป่านี้มีซุปเปร์มารเก็ตหรือไง -..-
เดินไปเรื่อยๆสิ ฉันชอบป่ามากเลยนะ ฉันคิดว่าป่านี้ต้องมีอะไรหนุกๆให้ฉันเล่นแน่ๆ >.< กาแฟกับเจมส์เดินไปได้ซักพัก จนถึงนำ้ตกเล็กๆแห่งหนึ่ง ใกล้จะถึงอาถรรพ์ของจริงแล้วนะกาแฟ หึหึ วู้ววววววว นำ้ตก อร้ายยยยยยย กาแฟวิ่งแล้วกระโดดลงนำ้อย่างกับคนไม่เคยเล่น -0-
นี่แฟ เธอชอบนำ้ตกหรอ
ใช่แล้ว ฉันชอบมากมากเลยล่ะ เห็นทีไรต้องวิ่งใส่ทุกที >.<
เห้ยอย่าควักนำ้ใส่ฉันสิ เปียกหมดแล้วนะ
นี่เจมส์ มายืนๆไกล้ๆฉันหน่อยสิ กาแฟเรียกเจมส์ให้มายืนไกล้ๆแล้วจับแขนเขมส์ดึงพรวดลงนำ้ ตู้มมมม!!! ระเบิดเป็นโกโกครั้น เห้อไม่ไช่-..- ฮ่าๆๆๆๆ เจมส์เปียกแล้วฮ่าๆ กาแฟหัวเราะอย่างกับคนบ้า โดยที่ไม่รู้ว่ามีใครแอบมองอยู่หลังพวกเขา
คุนค้ะ ดูเด็กสองคนนั่นสิค้ะ ไม่กลัวหรือระแวงอะไรเลย ที่นี่เป็นป่าต้องห้ามนะคะ อรริภาเป็นภรรยาของเวหันต์ ทั้งสองเป็นผู้เฝ้าป่าที่นี่ ซึ้งคนที่เข้ามาไม่เคยมีใครออกไปได้ซักคน
นี่อรริภา ฉันรู้สึกชอบเด็กผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาแล้วซิ เวหันต์มองไปยิ้มไป อะไรนะค้ะ อย่าบอกนะคะว่าอยากจะเอาเด็กนั่นมาเป็นภรรยาอีกคน อรภิราพูดเสียงดังใส่ เธอจะบ้าหรอภา ฉันรู้สึกว่าชอบเด็กคนนี้แบบลูกหลาน ทำให้ฉันคิดถึงลูกของเราเลย ถ้าลูกเราอยู่ก็คงโตพอๆกับเด็กคนนี้แล้ว เวหันต์มองกาแฟที่กำลังเล่นนำ้อย่างเมามันส์แล้วทำหน้าเศร้า พลอยให้อรริภาเศร้าไปด้วยอีกคน นี่มันก็19ปีแล้วนะคะที่เราเสียลูกสิรากานต์ไป เค้าคงเกิดเป็นเด็กที่ดีแล้วล่ะค่ะ เรากลับกันเถอะ. เวหันต์กับอรริภาหันหลังกลับเข้าไปต้นโพธ์ใหญ่. ทั้งสองนี้เป็นเคยเป็นคนที่รักกันมาก แต่เมื่ออรริภาคลอดลูกแล้วปรากฎว่าลูกตายในท้อง นางจึงทำใจไม่ได้เนื่องจากเสียลูกที่รัก จึงตรอมใจมาตายกับสามีที่ต้นโพธ์ในป่าแห่งนี้ เรื่องเฮี้ยนๆจึงเกิดขึ้น และได้ขึ้นชื่อว่า ป่าอาถรรพ์!!!!
โปรดติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ