Everything for you เยียวยาหัวใจยัยกาแฟ

      เจมส์. :

      เมื่อคืนเป็นอะไรที่หน้ากลัวมาก ผีอะไรไม่รู้หน้าขยะแขยงเป็นที่สุด!! ผมแทบจะกรื้ดจริงๆ แต่

ติดอยู่ตรงที่ว่ามีกาแฟอยู่ด้วย กลัวเค้าจะเห็นผมในทางที่ไม่ดี555 ผมโดนกาแฟจูงแขนแล้ววิ่งเข้า

มาในป่านี้ ดูเหมือนจะมีอะไรหน้ากลัวพิกลนะ เอ้ะ !! ทำไมไม่โทรหาอาจารย์แล้วให้เค้าตามหานะ

เกิดเป็นคนหล่อแต่ทำไมโง่จัง เจมส์เกาหัวไปกดมือถึอไป แต่ทว่า เห้ย!!! แบตหมด ให้ตายเส้

แล้วทีนี้จะกลับที่พักยังไง โอ้ยยย???คนหล่อเครียด อยู่ๆกาแฟก็ตะโกนเรียกอย่างดัง

. เจมส์เว้ยยยยย  ฉันหิวแล้วน้าาา ไปหาอะไรกินกันเถอะ -..-

กาแฟขึ้นมาจากนำ้ตกแล้วยืนอยู่ตรงหน้าเจมส์ พลางลูบท้องวนไปวนมา

แสดงอาการว่าหิวมากนะ-0-. ทั้งสองเก็บสัมภาระอันน้อยนิดแล้วเดินลึกเข้าไปในป่านั้น

หลังจากที่เดินมาได้ซักพักจากแดดที่ร้อนกลายเป็นลมที่หนาวเย็นยะเยือก

แสงแดดหมดไปอย่างรวดเร็วทำเอาให้ทั้งสองขนลุกซู่

นี่เจมส์ นายว่าที่นี่มันแปลกๆไหม กาแฟจับมือผมแล้วหันหน้าถาม ฉันก็ว่าอย่างนั้น

แต่มีฉันอยู่ด้วยทั้งคนเธอไม่ต้องกลัวหรอกนะ ฉันจะปกป้องเธอเอง.

เจมส์พูดกับกาแฟแล้วก้าวขาเดินเข้าสู่กลางป่าอย่างใจหวิว ทันใดนั้นเสียงของบางสิ่งกระทบบนหัว

กาแฟอย่างจัง โอ้ยยย เจ็บนะเว้ย เธอลูบหัวแล้วหันมามองบางสิ่งที่อยู่บนดิน แฟ เป็นไรป่าว เจมส์

พยุงตัวกาแฟขึ้นมา เดี๋ยวๆ กรื้ดดดดดดด !!!!!! นี่มันมะม่วงหนิ อร้ายยยเห็นแล้วเปรี้ยวปาก โอ้ว

สวรรค์ส่งมะม่วงมาให้ข้าชิมิ? กาแฟพูดแพร่มกับท้องฟ้าเห้อ มะม่วงตกใส่หัวจนหลอนไปและหรา

แต่ก็คงจะจริงอะแหละเพราะป่าที่เราเดินอยู่ไม่มีต้นมะม่วงซักต้น เจมส์ เราไปนั่งพักตรงต้นโพธิ์ข้าง

หน้ากันเถอะ กาแฟจับมือเจมส์แล้วเดินไปหาต้นไม้ต้นนึง.  ตอนนี้ทั้งสองนั่งพักอยู่ต้นโพธ์ของเจ้าที่

นี่แฟ เธอมีมะม่วง แล้วเธอจะกินยังไง ในเมื่อเธอไม่มีอะไรปอก -..- แทะแม่งเลยดีกว่ามั้ง ใครว่า

ไม่มีล่ะเจมส์ นี่ ฉันมีนี่ ว่าแล้วกาแฟก็หยิบมีดเล็กจากในกระเป๋ากางเกงออกมา นี่เธอพกมีดไว้ทำไม

เนี่ย  ฉันมีศัตรูเยอะมั้ง เอาไว้คอยป้องกันตัว และเหมือนว่าสวรรค์จะรู้นะว่าฉันมีมีด เลยส่งมะม่วงมา

ให้ช้าน กาแฟตอบแล้วยิ้มกับท้องฟ้า โอ้ยบ้าไปใหญ่แล้ว- -  

เจมส์ ปอกมะม่วงให้กินหน่อยดิ

เธอปอกไม่เป็นหรือไง?  

ก็ฉันอยากให้แฟนบอกให้หนิ :(

     กาแฟทำหน้าเศร้าหรืออ้อนก็ไม่รู้ แต่ที่ดูๆตอนที่กาแฟพูดคำนั้นเสร็จเจมส์ก็รีบคว้ามีดกับมะม่วง

บนมือกาแฟไปทันที ยิ้มแป้นเลยนะเจมส์ -0- 

อรริภา :

     น่ารักกันจริงๆขนาดติดอยู่ในป่ายังไม่กังวลหรือกลัวอะไรเลย เด็กนี่ไม่ธรรมดาแฮ้ะ คุณคะ คุณ

คิดยังไงถึงโยนมะม่วงใส่หัวเด็กคนนั้น อรริภาถามสามี คือฉันเห็นเด็กสองคนหิวหนิ ฉันเลยคิดไม่

ออกว่าจะเสกอะไรให้ดีเลยเอาเป็นว่าเสกมะม่วงให้ล่ะกัน คือฉันกะจะแกล้งเด็กนั่นด้วยแหละ ฮ่าๆๆ

โถ่คุณ แล้วคุณจะเอายังไงต่อ ฉันเริ่มสงสารเด็กสองคนนี้ขึ้นมาแล้วสิ จะเปิดทางให้เขากลับบ้านดี

หรือไม่? ยังไม่ต้องหรอกอรริภา ฉันอยากจะลองแกล้งเด็กสองคนนี้ไปเรื่อยๆก่อน สนุกดี เหอะๆ

โอเล่ :

 เห้อ ฉันอยากกลับบ้านแล้วนะ ทำไมต้องมาติดอยู่ที่นี้ด้วย เพราะนังผีบ้า3ตัว แต่ต้องขอบคุณส

วรรค์อะนะที่ส่งของกินมาให้ฉัน ไม่งั้นฉันคงหิวจนช๊อคตายแน่ๆ แต่มีเจมส์อยู่ด้วยฉันก็อุ่นจายแล้วล่ะ

ฮิฮิ ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนมีอะไรดลใจฉันให้มานั่งใต้ต้นโพธ์แห่งนี้ต้นใหญ่มากเลยล่ะเอาเป็นว่าคืนนี้

ฉันอนนที่นี่แล้วกัน. 

เจมส์ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ?

ว่ามา-..-

ทำไมนายถึงลากฉันออกมาในผับล่ะ ทำไมนายไม่ปล่อยให้ฉันร้องไห้ให้ตายๆไป 

ฉันสงสารเธอ อยากให้เธอมาเริ่มไหม่กับคนอย่างฉัน ถึงฉันจะไม่หล่อเหมือนณเดชแต่ฉันก็รักเธอ

มากที่สุดเลยน้าาา ><เจมส์ฉีกยิ้มแล้วทำตาหยีใส่  ไอ้บ้าเอ้ย :3 เขินนะเว้ยพูดแบบนี้ -0-