Fic Harry Potter ป่วนรักที่ฮอกวอตส์

Fic Harry Potter

Chapter 4 . . . ชานชาลาหมายเลขเก้าเศษสามส่วนสี่

Verbina Part.

อ๊ากกกกก

ตอนนี้ฉันกำลังรู้สึกว่าตัวเองกำลังหน้าร้อนอีกแล้ว

ฉัน ป็อบ แล้วก็แฮร์รี่กำลังรอแจ็คซื้อตั๋วมาอยู่ ส่วนแฮกริดผู้ชายร่างยักษ์ก็ขอตัวไปทำธุระนิดหน่อยเลยขอฝากดูแลแฮร์รี่

“นี่ไง ได้มาแล้ว ตั๋วชานชาลาเก้าเศษสามส่วนสี่”  แจ๊คพูดก่อนที่จะส่งตั๋วให้ฉัน ป็อบ และแฮร์รี่ตามลำดับ

“เดี๊ยว ชานชาลาที่เก้าเศษสามส่วนสี่มัน...”   ไม่ทันที่แฮร์รี่จะพูดจบ แจ๊คก็พูดขึ้นเพื่อเฉลยคำถามที่พวกฉันสงสัยกัน

“ชานชาลาเก้าเศษสามส่วนสี่เป็นชานชาลาพิเศษสำหรับพวกเราล่ะน่ะ”

“...”

จุด จุด จุด แดกครับท่าน

“ฮ่าๆ พวกนายนี่ ทำให้ฉันนึกถึงตอนเรียนอยู่ปีหนึ่งอยู่ที่ฮอกวอตส์ชะมัด”

หมอนี่ต้องเป็นบ้าไปแล้วแหง

“คุณเคยเรียนที่ฮอกวอตส์ด้วยหรอฮะ”   แฮร์รี่ถาม

“ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณหรอกนะ เรียกว่า แจ๊ค ก็ได้”   แจ๊คพูด   “ฉันไม่ได้เคยเรียนที่ฮอกวอตส์หรอกนะ เพราะตอนนี้ฉันยังเรียนอยู่ ฉันเรียนอยู่ปีเจ็ดแล้ว ฉันอยู่บ้านฮัฟเฟิลพัพ”

“นะ นายยังเรียนอยู่อีกหรอ =[]=”   ฉันถามอย่างอึ้งๆ แจ๊คมองฉันอย่างขำก่อนที่พยักหน้า เขาหันกับไปเข็นรถเข็นที่บรรทุกพวกหีบและนกฮูกของเขาอย่างระมัดระวังไม่ให้ชนพวกมักเกิ้ล

“ขะ ขอโทษฮะ”   แฮร์รี่ที่ไม่ได้ทันระวังทำให้รถเข็นชนกับคนที่วิ่ง เขาขอโทษมักเกิ้ลคนเมื่อกี้ ก่อนที่ฉันจะช่วยเขาหยิบหีบใบเล็กที่สุดขึ้นรถเข็นให้ แต่พอฉันเงยหน้าขึ้นมาจากการเก็บของเมื่อกี้ทำให้ฉันพบอย่างหนึ่ง

แจ๊คกับป็อบหายไปแล้ว

“เขาหายไปแล้ว”   แฮร์รี่พูดออกมา ตอนนี้ฉันกับแฮร์รี่ยืนอยู่ที่ชานชาลาที่แปด ซึ่งมีผู้คนพลุกพล่านเต็มไปหมด

“แย่ล่ะสิ”   ฉันพึมพำ ก่อนที่จะมองหาแจ๊คกับป็อบ

“เอาไงดีล่ะ เราไม่รู้ว่าชานชาลาที่เก้าเศษสามส่วนสี่อยู่ที่ไหน”

“... ดูสิ พวกมักเกิ้ลแน่นไปหมดเชียว ...”   ฉันหันไปมองกลุ่มคนที่ยืนอยู่ด้านหลังฉันกับแฮร์รี่ คนที่พูดเป็นผู้หญิงอวบนิดๆ เธออยู่กลางกลุ่มเด็กห้าคน ทุกคนในกลุ่มนั้นมีผมสีแดงไปหมด

“เอาล่ะ เพอร์ซี่ย์ ลูกไปก่อนเลย”   เธอพูดก่อนที่เด็กหนุ่มคนแรกจะเดินมุ่งไประหว่างชานชาลาที่เก้าและสิบ

และแล้วเขาก็ทะลุไปเลย = [] =

“เฟร็ด ตาลูกแล้ว”   เธอหันไปพูดกับฝาแฝดที่หน้าตาเหมือนกันต่อ

“ผมไม่ใช่เฟร็ด ผมจอร์จต่างหาก”

“แหม คุณผู้หญิง ผมลูกคุณนะ คุณแยกผมไม่ออกหรอ”

“ขอโทษที จอร์จ”

“แม่ จริงๆแล้ว ผมนี่แหละเฟร็ด”   พูดจบฝาแฝดจอร์จเฟร็ด เฟร็ดจอร์จ ก็รีบเดินทะลุไปทันที

สรุปใครจอร์จ ใครเฟร็ดว่ะ

“รอด้วยสิ แฮร์รี่”   แฮร์รี่รีบเข็นรถเข็นไปหาคุณผู้หญิงผมแดงทันทีที่ฝาแฝดสองคนนั้นเข้าไปแล้ว

“เอ่อ ขอโทษฮะ คือ...”

“อ้อ จะขึ้นชานชาลายังไงหรอจ๊ะ”   เธอพูดก่อนที่จะหันไปด้านเด็กผู้ชายผมแดงที่คาดว่าจะรุ่นเดียวกับฉัน   “รอนเองก็พึ่งเคยไปฮอกวอตส์ครั้งแรกเหมือนกันจ๊ะ”   รอนมองหน้าฉันกับแฮร์รี่ก่อนยิ้มให้   “วิธีขึ้นชานชาลาง่ายาๆเลยจ๊ะเธอก็เดินทะลุกำแพงไปเลย หรือจะให้ดีกว่าก็วิ่งไปเลยจ๊ะ”   ทั้งฉันกับแฮร์รี่พยักหน้าพร้อมกัน

“ขอบคุณฮะ/ค่ะ”

“โชคดีนะ”   เด็กที่ยืนข้างคุณผู้หญิงร่างท้วมพูดกับแฮร์รี่

เธอก็ดูน่ารักอยู่นะ แต่สู้ฉันไม่ได้หรอก 555

“แฮร์รี่ ฉันขอลองก่อนนะ”   ฉันพูดกับแฮร์รี่ แฮร์รี่พยักหน้าตอบ ฉันจับรถเข็นอย่างแน่นก่อนที่จะวิ่งทะลุกำแพง

โครม (รถเข็นของเวอร์บีน่าชนกับรถเข็นของ...)

“โอ๊ย”   ทันทีที่ฉันได้ทะลุระหว่างชานชาลาที่เก้าเศษสามส่วนสี่แล้วก็ชนกับรถเข็นอีกคันทันที ฉันพยายามลุกขึ้นแต่ไม่ทันไรก็

โครม (รถเข็นของแฮร์รี่ชนต่อ)

อีกรอบ

และก็

โครม (และก็ตามด้วยรอน)

อีกรอบ = =

“อูย เวอร์บีน่า ทำไมเธอถึงหยุดกะทันหันล่ะ”

.

.

.

กรี๊ดดดดดด

แฮร์รี่เรียกชื่อ ฉันนนนนนนนนนน

“เอ่อ ขอโทษนะ”   ฉันพูด

“อ้าว บีน่ากับแฮร์รี่นี่ เรานึกว่าหายไปไหนซะอีก”   ฉันหันไปมองอีกฝ่ายที่ชนฉัน ก่อนที่จะหันป็อบยืนอยู่ข้างรถเข็นล้มกับแจ๊ค แล้วก็คนที่เจอกันที่ร้านตัดชุด รู้สึกว่าจะชื่อ

เดรโก มัลฟอย

“เจ้าหนูเป็นอะไรกันรึเปล่า”   พวกยามเดินเข้ามาก่อนที่จะช่วยพยุงตัวฉันขึ้นก่อนที่จะช่วยเอารถเข็นของฉันกับของป็อบขึ้น (รถเข็นของแฮร์รี่กับรอนไม่ได้ล้ม)

“เธอไม่เป็นไรนะ”   ป็อบถามฉัน ฉันส่ายหน้าก่อนที่แฮร์รี่จะพูดขึ้นว่าใกล้ถึงเวลาขึ้นรถไฟแล้ว ฉัน ป็อบ กับแฮร์รี่เลือกที่จะนั่งห้องเกือบสุดท้ายของขบวน ส่วนแจ๊คก็ขอตัวไปนั่งกับพวกเพื่อนของเขา(มั้ง)

“แฮร์รี่นายว่านายจะได้อยู่บ้านอะไรล่ะ”   ฉันถาม

“เอ่อ...”   ไม่ทันที่แฮร์รี่จะตอบฉัน ประตูก็เลื่อนเปิดออก โดยคนที่ชื่อรอน

“เอ่อ ขอโทษนะ รถไฟที่ตู้อื่นมีคนนั่งเต็มแล้ว ขอนั่งด้วยได้มั๊ย”   เขาถาม

“ได้สิ”   แฮร์รี่รีบตอบก่อนที่จะขยับที่ให้รอนนั่ง ฉันนั่งข้างป็อบตรงข้ามกับแฮรี่ ส่วนแฮร์รี่ก็นั่งข้างๆรอน

“ฉันชื่อ รอน รอนัลด์ วิสลี่ย์ แล้วพวกนายล่ะ”   รอนพูด

“ฉันชื่อ แฮร์รี่ แฮร์รี่ พอตเตอร์”

“ร้ายกาจ งั้นนายก็มีสิ แผลนั่น”   รอนพูด ก่อนที่แฮร์รี่จะเปิดผมให้ดู

น่ารัก>//<

“ฉันชื่อ เวอร์บีน่า จะเรียกบีน่าก็ได้นะ ส่วนไอ้คนที่นั่งข้างๆฉันชื่อ ป็อบปี้ เราสองคนเป็นฝาแฝดกัน อ่ะ แล้วฉันก็เป็น ผู้ หญิง ด้วยนะ”   ฉันพูด

“จริงหรอ ดูไม่ออกเลย ว่าพวกนายสองคนเป็นแฝดกัน แต่ก็มีบางจุดที่คล้ายๆกันอยู่มั้ง”