มาเป็นของ(พวก)พี่เถอะครับ! 3p
9.5
เขียนโดย วายะคุง
วันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.21 น.
53 ตอน
34 วิจารณ์
196.72K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 19 มกราคม พ.ศ. 2559 12.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
17) อมยิ้ม...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 16
[ไข่ตุ๋น]
ตอนนี้..พวกผมได้กลับมาจากเชียงคานแล้วครับ ตอนนี้กำลังนั่งอยู่หน้า รร. ที่ประจำวันนี้พวกผมกำลังนั่งรอเพื่อนคนนึงที่แม่งพึ่งย้ายกลับมาเรียนกับพวกผมครับ
"เชี่ยตุ่น สัสหวี แรดจีจี้ ><~~~ "เสียงร่าเริงสดใสกับชื่อที่แสนจะประหลาดดังมาแต่ไกล ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร เชี่ยอมยิ้มครับ
"หวีพ่อง!-_-"ไอ้วี
"เอ๊~~ ไม่ชอบเหรอครับ หวีออกจะน่ารัก^0^"ไอ้เชี่ยอมยิ้มเป็นสิ่งมีชีวิตที่หน้าด้านสัสๆเลยครับ โดนด่าเสือกยิ้มรับ
"กูไม่แรด -___-"ที่ไอ้จีโดนเรียกแรดเพราะสมัยก่อน(?)ตอน ม.2 มันแม่งหน้าม่อมาก และตอนนี้ก็ยังม่ออยู่ครับ
"จีจี้แรด ^___^"กูเกลียดรอยยิ้มอันกวนส้นตีนของเชี่ยอมยิ้มมากเลยครับ
"แล้วเมื่อไหร่มึงจะเลิกเรียกกูว่าตุ่น กูชื่อไข่ตุ๋นครับ แสรด -*-"
"ครับผม งั้นต่อไปนี้ผมจะไม่เรียกตุ่นว่าตุ่นแล้ว..."ดีมาก!"ผมจะเรียกตุ่นว่า ตุ่น แทน"
"..."เรียกตุ่นว่าตุ่นแทน...พ่อมึงสิ มึงก็เรียกกูว่าตุ่นเหมือนเดิมไม่ใช่เรอะ!!?
"มึงแม่งไม่น่ากลับมาเลยว่ะ"ไอ้วีพูด
"นั่นดิน่ารำคาญชิบหาย"ไอ้จีเสริม
"แถมกวนส้นตีนอีกตั้งหาก"ผมก็ย้ำอีกครับ
"..ครับ..ผมจอโทษที่กลับมาครับ"รอยยิ้มอันแสนกวนตีนหายไป...กลายเป็น...น้ำตาแทน เอิ่ม...กูลืมว่าแม่งบ่อน้ำตาตื้น ไอ้คนที่น้ำตาไหลพรากหันหลังแล้วเดินออกไป พวกผมก็พร้อมใจดึงมันกลับมานั่ง
"อย่าร้องดิสัสขอโทษ"ผมเช็ดน้ำตาให้มัน
"ฮึก..ก็ผม..น..น่ารำคาน..ผม..ก..กวนตีน อึก ผมไม่ควรกลับมานี่ครับ..ฮือ"ยิ่งปลอบยิ่งร้องครับ
"โอ๋ๆๆ พวกกูขอโทษ พวกกูดีใจมากกกกที่มึงกลับมา"ไอ้จีกอดไอ้ยิ้มแน่น
"ช่ายยย กูดีใจมากที่มึงกลับมากูคิดถึงมึงสุดๆเลย"ไอ้วีพูดปลอบอีกคน ก่อนที่พวกผมจะ...
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
หอมแก้มจุ๊บปากมันคนละทีสองทีครับ ไม่อายหรอกครับเพราะพวกผมแม่งด้านแถมไอ้อมยิ้มแม่งน่ารักชิบหายเลย ในกลุ่มพวกผมมันก็คงเปรียบเสมือนน้องเล็กนั่นแหละครับ ด้วยความที่ชอบพูด ผม ครับ และยิ้มโชลักยิ้ม มันเลยยิ่งดูน่ารักเข้าไปอีก
"อื้อ...ไม่อายกันบ้างเหรอครับ -/-"เวลาจุ๊บที่ไม่มีคนมันอายนะแต่เวลาคนเยอะๆแบบนี้มันอายครับ ทีโดนด่าล่ะยิ้มแฉ่งเชียวนะมึง
"แล้วน้องมึงอ่ะ"ไอ้จีถาม
"เออใช่ น้องลูกกวาดอ่ามึง"ผมถาม
"มีใครถามหาถึงลูกกวาดอ๊ะป่าววว"ร่างเล็กน่ารักเดินมาพร้อมยิ้มสดใส.... นางฟ้าชัดๆ
"นี่ไงไม้กวาด"แม้แต่น้องมันมันก็เอามาเปลี่ยนชื่อครับ
"ใครไม้กวาด หนูชื่อลูกกวาดตะหาก โด่วววว -3-"
กริ๊งงงงงงงงงง
"555+ พวกพี่ไปก่อนนะครับลูกกวาด ผ่านไปปีเดียวน่ารักขึ้นเยอะนะเรา"ผมลุกขึ้นแล้วพูดเมื่อได้ยินเสียงกริ่ง
"นั่นสิ น่ารักขึ้นเยอะเลยแต่...."ไอ้จีพูด
"แต่ส่วนสูงไม่เพิ่ม"ไอ้วีพูดต่อ
"เง้อออ หนูไม่เตี้ยนะ! งอนแล้ว โป้ง!"เธอพูดแล้ววิ่งออกไปหาเพื่อน....พึ่งมาได้เพื่อนแล้วเรอะ!?
"ไปมึงเข้าแถวววว"แล้วพวกผมก็เดินกอดคอกันไปเข้าแถวครับ
~ห้องเรียน~
"กรี๊ดดดด อมยิ้มมม"อีสวยวิ่งมากอดไอ้ยิ้มแน่น
"งื้อ สวยผมหายใจไม่ออกนะครับ"ไอ้ยิ้มพูดเมื่ออีสวยกอดแน่นเกินไป
"คิดถึงจังง"
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
อีสวยจัดการจุ๊บปากจุ๊บแก้มทั้งสองข้างของไอ้ยิ้มโดยไม่สนเพื่อนในห้องที่มองอยู่
"สวย ผมอายคนอื่นนะครับ"ไอ้ยิ้มพูดพร้อมยิ้มบางๆ โชรอยบุ๋มข้างแก้มที่เพิ่มความน่ารักให้กับมันทำเอาผู้หญิงในห้องแทบละลาย และอยากจะมากอดรัดฟัดเหวี่ยงไอ้ยิ้มแทนอีสวย
"ก็สวยคิดถึงยิ้มอ่าาา ><"พูดแล้วกอดต่อพวกผมก็เดินไปหอมแก้มจุ๊บปากจุ๊บเหม่งยีผมมันเล่นตามปกติเหมือนเมื่อก่อนครับ...
"นี่ใคร/ใครอ่ะ/นี่ใครครับ"สามเสียงประสานที่คุ้นหู.... พี่ก๊อตผัวอีสวย พี่ยีนพี่ติม ผัวกูนี่แหละครับ พี่ทั้งสามจ้องไอ้ยิ้มด้วยสายตาอยากจะกระโจนเข้ามาฆ่าไอ้ยิ้มให้ตาย ส่วนไอ้เหี้ยยิ้ม ไม่รู้เชี่ยไรเลย ยิ้มแฉ่งให้พี่ๆซะงั้น
"เพื่อน"ผมตอบ
"ใช่ เพื่อน"อีสวยพูด
"แล้วทำไมต้องกอด"พี่กก๊อต
"ทำไมต้องจุ๊บ"พี่ติม
"ทำไมต้องหอม"พี่ยีน
"ก็ปกติ"ผมพูดตอบหน้าซื่อๆ รู้ครับว่าหึง กูก็จะยั่วโมโหต่อปรัยยยย
"เมื่อก่อนก็ทำแบบนี้นะ"อีสวยก็ทำแบบผมครับ ทำให้ผัวหึง สนุกครับ
"มากับพี่"พี่ยีนเดินมาลากผมและพี่ก๊อตเดินไปลากอีสวย แต่โดนมือบางของไอ้ยิ้มรั้งไว้
"จะพาเพื่อนผมไปไหนเหรอครับ '^'?"ถามหน้าซื่อแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว
"เรื่องของผัวเมียครับ! ^^"×3 ให้เลยแม่งประสานเสียงพูด ไอ้ยิ้มพยักหน้าหงึกๆก่อนจะปล่อย
"มึงกลับไปก่อนก็ได้"พี่ก๊อตบอกพี่มอกับพี่ตี๋ที่ยืนรออยู่หน้าห้อง เหมือนพี่ตี๋จะไม่ละสายตาจากไอ้ยิ้มตลอดเลยนะครับ สงสัยหลงเสน่ห์เชี่ยยิ้มไปแล้ว....
~ณ ที่ที่หนึ่ง~
"อื้อ..อืม"พอมาที่ลับตาคนผมก็โดนพี่ติมกดจูบทันทีครับ พี่ติมกับพี่ยันผลัดกันจูบผมแบบแทบไม่ให้หายใจ...และคือ...กูต้องไปเรียนป้ะมึงงง
"พี่หึงนะรู้ไหมครับ"ผมพยักหน้าหงึกๆ แต่ไม่ยอใพูดแล้วรั้งคอคนตรงหน้าลงมาจูบ
"อย่าคิดมากดิพี่..แค่เพื่อน"ผมพูด
"ก็พี่หึงนี่นา"พี่ยีนที่กอดเอวผมแน่นพูดออกมา
"ผมต้องเรียนนะครับลากออกมาทำไม"
"ก็ไม่อยากให้อยู่กับคนนั้นอ่ะ"พี่ยีนพูดแล้วเบะปาก
"แล้วก็คิดถึงด้วย"พี่ติม
"คิดถึงเหมือนกันครับ..."ผมบอกแล้วอยู่กับพี่ยีนพี่ติมสักพัก แล้วผมก็บอกว่าจะไปเรียนแล้วพี่พี่ก็ไปที่ห้องเรียนส่วนผม...
"โหล กูจะโดดว่ะมึง ขี้เกียจ"(เอาด้วยๆ)เสียงไอ้ยิ้มครับ
"มาวันแรกก็โดดเลยเหรอมึง"(ก็...ผมอยากไปด้วยนี่นา ผมไปได้ใช่ไหมครับหวี....เรื่องของมึง แต่กูจะโดด~~)
สรุป..ก็โดดกันมาหมดแหละครับ แต่อีสวยสงสัยจะไปคลุกอยู่กะผัว พวกผมก็มานอนเล่นอยู่หลังตึกครับ นอนกอดนอนฟัดไอ้ยิ้ม หนุกดี
แหมะ แหมะ ซ่าาาาาาาา
"ส้นตีนนนนน!"ผมตะโกนออกมาเมื่อฝนแม่งตกแบบไม่ทันให้ตั้งตัว
"เหยดเข้!"ไอ้วี
"พ่อมึงตายยยยยย~~"ไอ้จี ส่วนไอ้ยิ้มนั่งตาแป๊วอยู่ครับ ไอ้เหี้ยนี่ยิ่งเป็นไข้เป็นหวัดง่ายอยู่ พวกผมนี่ช่วยกันดึงเชี่ยยิ้มแล้วติดสปีดตีนวิ่งหาที่หลบฝนครับ
"แฮ่กๆ แสรด เปียกหมดทั้งตัวยันกางเกงใน อีโมติคอน squint"ผมบ่น
"แฮ่กๆ ผม...เหนื่อยอ่าา"ไอ้ยิ้มพูดแล้วล้มตัวนอนกับพื้นกระเบื้องครับ
"มึงกู..ไม่เหนื่อยเหรอ"ไอ้จีพูดแล้วเอนตัวพิงไอ้วีครับ
"สัส อย่าพิงหนัก"ถึงไอ้วีจะด่าแต่ก็ไม่ได้ผลักไอ้วีออกนะครับ
"ทำไมเปียกกันแบบนี้"เสียงพี่ตี๋นี่หว่า
"โดดเรียนแล้วฝนตกไล่มาครับ ^__^"แล้วมึงบอกเขาทำไมเหี้ยยิ้ม อีโมติคอน squint
"อ้อ...มากับพี่มาเดี๊ยวพี่หาผ้าเช็ดตัวให้"ไม่โดนด่าด้วยแฮะ ชีวิตดี๊ดี~~
~ห้องเชี่ยไรไม่รุ้~
พวกผมนั่งเช็ดผมกันอยู่ส่วนพี่ตี๋แม่ง...เช็ดให้ไอ้ยิ้ม!! แล้วพวกกูได้เช็ดเองอ่ะ -^-
"โห่ พี่ตี๋แม่งลำเอียงว่ะ"ไอ้จีบ่น แล้วทำปากยื่น
"ก็พวกมึงไม่น่ารักแบบอมยิ้มนี่หว่า"พี่ตี๋พูด ส่วนเชี่ยยิ้มก็นั่งยิ้มครับ -__-
"เชี่ยตี๋!"พี่มอ....มาจากไหนวะ
"หืม ไรวะ"พี่ตี๋หันไปมองพี่มอพึ่งมา ซึ่งพี่แกเปียกโชกเลยครับ
"กูบอกให้มึงเอาผ้าเช็ดตัวมาให้กู แล้วนี่อะไร!?"พี่มอถามเสียงดัง คงโมโหมากแน่ๆ
"ก็....กูไม่รู้"พี่ตี๋เถียงไม่ออกครับ แต่ก็ตอบแบบหน้าซื่อๆ โดยไม่สนว่าอีกคนโมโหแค่ไหน
"ไม่รู้?... เหอะ!"
ปึก! ปัง! โครม!!!
พี่มอเดินไปเปิดตู้หยิบผ้าเช็ดตัวออกมาแล้วปิดกระแทกดังโครม! เล่นเอาพวกผมสะดุ้งโหยงเลยครับ
"มอมึงเป็นอะไร"พี่ตี๋ถามแล้วขมวดคิ้ว แสดงความไม่พอใจกับกริยาที่พี่มอทำเมื่อกี้ ...พี่ตี๋แม่งประเภทเดียวกับเชี่ยยิ้มเลย...ซื่อ...ซื่อบื้ออ่ะ
"กูไม่ได้เป็นไร"พูดแล้วเดินออกไปครับ ... เหยดเข้ เป็นเรื่องแล้วไหมล่ะ -0-
"เอ่อ...พวกผมไปก่อนนะครับ"พวกผมลากไอ้ยิ้มออกมาจากตรงนั้นทันที ไม่อยู่ล้ะครับผม พวกผมวิ่งออกมาแล้ววิ่งผ่านพี่มอที่อยู่กับพี่ติมพี่ยีนครับ พี่แกหันมายิ้มให้พวกผมเหมือนเมื่อกี้ไม่มีเหี้ยไรเกิดขึ้น พวกผมยกมือไหว้ พี่ๆทั้งหลายแล้ววิ่งไปห้องตัวเองครับ
[ไข่ตุ๋น]
ตอนนี้..พวกผมได้กลับมาจากเชียงคานแล้วครับ ตอนนี้กำลังนั่งอยู่หน้า รร. ที่ประจำวันนี้พวกผมกำลังนั่งรอเพื่อนคนนึงที่แม่งพึ่งย้ายกลับมาเรียนกับพวกผมครับ
"เชี่ยตุ่น สัสหวี แรดจีจี้ ><~~~ "เสียงร่าเริงสดใสกับชื่อที่แสนจะประหลาดดังมาแต่ไกล ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร เชี่ยอมยิ้มครับ
"หวีพ่อง!-_-"ไอ้วี
"เอ๊~~ ไม่ชอบเหรอครับ หวีออกจะน่ารัก^0^"ไอ้เชี่ยอมยิ้มเป็นสิ่งมีชีวิตที่หน้าด้านสัสๆเลยครับ โดนด่าเสือกยิ้มรับ
"กูไม่แรด -___-"ที่ไอ้จีโดนเรียกแรดเพราะสมัยก่อน(?)ตอน ม.2 มันแม่งหน้าม่อมาก และตอนนี้ก็ยังม่ออยู่ครับ
"จีจี้แรด ^___^"กูเกลียดรอยยิ้มอันกวนส้นตีนของเชี่ยอมยิ้มมากเลยครับ
"แล้วเมื่อไหร่มึงจะเลิกเรียกกูว่าตุ่น กูชื่อไข่ตุ๋นครับ แสรด -*-"
"ครับผม งั้นต่อไปนี้ผมจะไม่เรียกตุ่นว่าตุ่นแล้ว..."ดีมาก!"ผมจะเรียกตุ่นว่า ตุ่น แทน"
"..."เรียกตุ่นว่าตุ่นแทน...พ่อมึงสิ มึงก็เรียกกูว่าตุ่นเหมือนเดิมไม่ใช่เรอะ!!?
"มึงแม่งไม่น่ากลับมาเลยว่ะ"ไอ้วีพูด
"นั่นดิน่ารำคาญชิบหาย"ไอ้จีเสริม
"แถมกวนส้นตีนอีกตั้งหาก"ผมก็ย้ำอีกครับ
"..ครับ..ผมจอโทษที่กลับมาครับ"รอยยิ้มอันแสนกวนตีนหายไป...กลายเป็น...น้ำตาแทน เอิ่ม...กูลืมว่าแม่งบ่อน้ำตาตื้น ไอ้คนที่น้ำตาไหลพรากหันหลังแล้วเดินออกไป พวกผมก็พร้อมใจดึงมันกลับมานั่ง
"อย่าร้องดิสัสขอโทษ"ผมเช็ดน้ำตาให้มัน
"ฮึก..ก็ผม..น..น่ารำคาน..ผม..ก..กวนตีน อึก ผมไม่ควรกลับมานี่ครับ..ฮือ"ยิ่งปลอบยิ่งร้องครับ
"โอ๋ๆๆ พวกกูขอโทษ พวกกูดีใจมากกกกที่มึงกลับมา"ไอ้จีกอดไอ้ยิ้มแน่น
"ช่ายยย กูดีใจมากที่มึงกลับมากูคิดถึงมึงสุดๆเลย"ไอ้วีพูดปลอบอีกคน ก่อนที่พวกผมจะ...
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
หอมแก้มจุ๊บปากมันคนละทีสองทีครับ ไม่อายหรอกครับเพราะพวกผมแม่งด้านแถมไอ้อมยิ้มแม่งน่ารักชิบหายเลย ในกลุ่มพวกผมมันก็คงเปรียบเสมือนน้องเล็กนั่นแหละครับ ด้วยความที่ชอบพูด ผม ครับ และยิ้มโชลักยิ้ม มันเลยยิ่งดูน่ารักเข้าไปอีก
"อื้อ...ไม่อายกันบ้างเหรอครับ -/-"เวลาจุ๊บที่ไม่มีคนมันอายนะแต่เวลาคนเยอะๆแบบนี้มันอายครับ ทีโดนด่าล่ะยิ้มแฉ่งเชียวนะมึง
"แล้วน้องมึงอ่ะ"ไอ้จีถาม
"เออใช่ น้องลูกกวาดอ่ามึง"ผมถาม
"มีใครถามหาถึงลูกกวาดอ๊ะป่าววว"ร่างเล็กน่ารักเดินมาพร้อมยิ้มสดใส.... นางฟ้าชัดๆ
"นี่ไงไม้กวาด"แม้แต่น้องมันมันก็เอามาเปลี่ยนชื่อครับ
"ใครไม้กวาด หนูชื่อลูกกวาดตะหาก โด่วววว -3-"
กริ๊งงงงงงงงงง
"555+ พวกพี่ไปก่อนนะครับลูกกวาด ผ่านไปปีเดียวน่ารักขึ้นเยอะนะเรา"ผมลุกขึ้นแล้วพูดเมื่อได้ยินเสียงกริ่ง
"นั่นสิ น่ารักขึ้นเยอะเลยแต่...."ไอ้จีพูด
"แต่ส่วนสูงไม่เพิ่ม"ไอ้วีพูดต่อ
"เง้อออ หนูไม่เตี้ยนะ! งอนแล้ว โป้ง!"เธอพูดแล้ววิ่งออกไปหาเพื่อน....พึ่งมาได้เพื่อนแล้วเรอะ!?
"ไปมึงเข้าแถวววว"แล้วพวกผมก็เดินกอดคอกันไปเข้าแถวครับ
~ห้องเรียน~
"กรี๊ดดดด อมยิ้มมม"อีสวยวิ่งมากอดไอ้ยิ้มแน่น
"งื้อ สวยผมหายใจไม่ออกนะครับ"ไอ้ยิ้มพูดเมื่ออีสวยกอดแน่นเกินไป
"คิดถึงจังง"
จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ
อีสวยจัดการจุ๊บปากจุ๊บแก้มทั้งสองข้างของไอ้ยิ้มโดยไม่สนเพื่อนในห้องที่มองอยู่
"สวย ผมอายคนอื่นนะครับ"ไอ้ยิ้มพูดพร้อมยิ้มบางๆ โชรอยบุ๋มข้างแก้มที่เพิ่มความน่ารักให้กับมันทำเอาผู้หญิงในห้องแทบละลาย และอยากจะมากอดรัดฟัดเหวี่ยงไอ้ยิ้มแทนอีสวย
"ก็สวยคิดถึงยิ้มอ่าาา ><"พูดแล้วกอดต่อพวกผมก็เดินไปหอมแก้มจุ๊บปากจุ๊บเหม่งยีผมมันเล่นตามปกติเหมือนเมื่อก่อนครับ...
"นี่ใคร/ใครอ่ะ/นี่ใครครับ"สามเสียงประสานที่คุ้นหู.... พี่ก๊อตผัวอีสวย พี่ยีนพี่ติม ผัวกูนี่แหละครับ พี่ทั้งสามจ้องไอ้ยิ้มด้วยสายตาอยากจะกระโจนเข้ามาฆ่าไอ้ยิ้มให้ตาย ส่วนไอ้เหี้ยยิ้ม ไม่รู้เชี่ยไรเลย ยิ้มแฉ่งให้พี่ๆซะงั้น
"เพื่อน"ผมตอบ
"ใช่ เพื่อน"อีสวยพูด
"แล้วทำไมต้องกอด"พี่กก๊อต
"ทำไมต้องจุ๊บ"พี่ติม
"ทำไมต้องหอม"พี่ยีน
"ก็ปกติ"ผมพูดตอบหน้าซื่อๆ รู้ครับว่าหึง กูก็จะยั่วโมโหต่อปรัยยยย
"เมื่อก่อนก็ทำแบบนี้นะ"อีสวยก็ทำแบบผมครับ ทำให้ผัวหึง สนุกครับ
"มากับพี่"พี่ยีนเดินมาลากผมและพี่ก๊อตเดินไปลากอีสวย แต่โดนมือบางของไอ้ยิ้มรั้งไว้
"จะพาเพื่อนผมไปไหนเหรอครับ '^'?"ถามหน้าซื่อแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว
"เรื่องของผัวเมียครับ! ^^"×3 ให้เลยแม่งประสานเสียงพูด ไอ้ยิ้มพยักหน้าหงึกๆก่อนจะปล่อย
"มึงกลับไปก่อนก็ได้"พี่ก๊อตบอกพี่มอกับพี่ตี๋ที่ยืนรออยู่หน้าห้อง เหมือนพี่ตี๋จะไม่ละสายตาจากไอ้ยิ้มตลอดเลยนะครับ สงสัยหลงเสน่ห์เชี่ยยิ้มไปแล้ว....
~ณ ที่ที่หนึ่ง~
"อื้อ..อืม"พอมาที่ลับตาคนผมก็โดนพี่ติมกดจูบทันทีครับ พี่ติมกับพี่ยันผลัดกันจูบผมแบบแทบไม่ให้หายใจ...และคือ...กูต้องไปเรียนป้ะมึงงง
"พี่หึงนะรู้ไหมครับ"ผมพยักหน้าหงึกๆ แต่ไม่ยอใพูดแล้วรั้งคอคนตรงหน้าลงมาจูบ
"อย่าคิดมากดิพี่..แค่เพื่อน"ผมพูด
"ก็พี่หึงนี่นา"พี่ยีนที่กอดเอวผมแน่นพูดออกมา
"ผมต้องเรียนนะครับลากออกมาทำไม"
"ก็ไม่อยากให้อยู่กับคนนั้นอ่ะ"พี่ยีนพูดแล้วเบะปาก
"แล้วก็คิดถึงด้วย"พี่ติม
"คิดถึงเหมือนกันครับ..."ผมบอกแล้วอยู่กับพี่ยีนพี่ติมสักพัก แล้วผมก็บอกว่าจะไปเรียนแล้วพี่พี่ก็ไปที่ห้องเรียนส่วนผม...
"โหล กูจะโดดว่ะมึง ขี้เกียจ"(เอาด้วยๆ)เสียงไอ้ยิ้มครับ
"มาวันแรกก็โดดเลยเหรอมึง"(ก็...ผมอยากไปด้วยนี่นา ผมไปได้ใช่ไหมครับหวี....เรื่องของมึง แต่กูจะโดด~~)
สรุป..ก็โดดกันมาหมดแหละครับ แต่อีสวยสงสัยจะไปคลุกอยู่กะผัว พวกผมก็มานอนเล่นอยู่หลังตึกครับ นอนกอดนอนฟัดไอ้ยิ้ม หนุกดี
แหมะ แหมะ ซ่าาาาาาาา
"ส้นตีนนนนน!"ผมตะโกนออกมาเมื่อฝนแม่งตกแบบไม่ทันให้ตั้งตัว
"เหยดเข้!"ไอ้วี
"พ่อมึงตายยยยยย~~"ไอ้จี ส่วนไอ้ยิ้มนั่งตาแป๊วอยู่ครับ ไอ้เหี้ยนี่ยิ่งเป็นไข้เป็นหวัดง่ายอยู่ พวกผมนี่ช่วยกันดึงเชี่ยยิ้มแล้วติดสปีดตีนวิ่งหาที่หลบฝนครับ
"แฮ่กๆ แสรด เปียกหมดทั้งตัวยันกางเกงใน อีโมติคอน squint"ผมบ่น
"แฮ่กๆ ผม...เหนื่อยอ่าา"ไอ้ยิ้มพูดแล้วล้มตัวนอนกับพื้นกระเบื้องครับ
"มึงกู..ไม่เหนื่อยเหรอ"ไอ้จีพูดแล้วเอนตัวพิงไอ้วีครับ
"สัส อย่าพิงหนัก"ถึงไอ้วีจะด่าแต่ก็ไม่ได้ผลักไอ้วีออกนะครับ
"ทำไมเปียกกันแบบนี้"เสียงพี่ตี๋นี่หว่า
"โดดเรียนแล้วฝนตกไล่มาครับ ^__^"แล้วมึงบอกเขาทำไมเหี้ยยิ้ม อีโมติคอน squint
"อ้อ...มากับพี่มาเดี๊ยวพี่หาผ้าเช็ดตัวให้"ไม่โดนด่าด้วยแฮะ ชีวิตดี๊ดี~~
~ห้องเชี่ยไรไม่รุ้~
พวกผมนั่งเช็ดผมกันอยู่ส่วนพี่ตี๋แม่ง...เช็ดให้ไอ้ยิ้ม!! แล้วพวกกูได้เช็ดเองอ่ะ -^-
"โห่ พี่ตี๋แม่งลำเอียงว่ะ"ไอ้จีบ่น แล้วทำปากยื่น
"ก็พวกมึงไม่น่ารักแบบอมยิ้มนี่หว่า"พี่ตี๋พูด ส่วนเชี่ยยิ้มก็นั่งยิ้มครับ -__-
"เชี่ยตี๋!"พี่มอ....มาจากไหนวะ
"หืม ไรวะ"พี่ตี๋หันไปมองพี่มอพึ่งมา ซึ่งพี่แกเปียกโชกเลยครับ
"กูบอกให้มึงเอาผ้าเช็ดตัวมาให้กู แล้วนี่อะไร!?"พี่มอถามเสียงดัง คงโมโหมากแน่ๆ
"ก็....กูไม่รู้"พี่ตี๋เถียงไม่ออกครับ แต่ก็ตอบแบบหน้าซื่อๆ โดยไม่สนว่าอีกคนโมโหแค่ไหน
"ไม่รู้?... เหอะ!"
ปึก! ปัง! โครม!!!
พี่มอเดินไปเปิดตู้หยิบผ้าเช็ดตัวออกมาแล้วปิดกระแทกดังโครม! เล่นเอาพวกผมสะดุ้งโหยงเลยครับ
"มอมึงเป็นอะไร"พี่ตี๋ถามแล้วขมวดคิ้ว แสดงความไม่พอใจกับกริยาที่พี่มอทำเมื่อกี้ ...พี่ตี๋แม่งประเภทเดียวกับเชี่ยยิ้มเลย...ซื่อ...ซื่อบื้ออ่ะ
"กูไม่ได้เป็นไร"พูดแล้วเดินออกไปครับ ... เหยดเข้ เป็นเรื่องแล้วไหมล่ะ -0-
"เอ่อ...พวกผมไปก่อนนะครับ"พวกผมลากไอ้ยิ้มออกมาจากตรงนั้นทันที ไม่อยู่ล้ะครับผม พวกผมวิ่งออกมาแล้ววิ่งผ่านพี่มอที่อยู่กับพี่ติมพี่ยีนครับ พี่แกหันมายิ้มให้พวกผมเหมือนเมื่อกี้ไม่มีเหี้ยไรเกิดขึ้น พวกผมยกมือไหว้ พี่ๆทั้งหลายแล้ววิ่งไปห้องตัวเองครับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ