มาเป็นของ(พวก)พี่เถอะครับ! 3p

9.5

เขียนโดย วายะคุง

วันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.21 น.

  53 ตอน
  34 วิจารณ์
  196.69K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มกราคม พ.ศ. 2559 12.33 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

17) อมยิ้ม...

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนที่ 16

[ไข่ตุ๋น]

ตอนนี้..พวกผมได้กลับมาจากเชียงคานแล้วครับ ตอนนี้กำลังนั่งอยู่หน้า รร. ที่ประจำวันนี้พวกผมกำลังนั่งรอเพื่อนคนนึงที่แม่งพึ่งย้ายกลับมาเรียนกับพวกผมครับ

"เชี่ยตุ่น สัสหวี แรดจีจี้ ><~~~ "เสียงร่าเริงสดใสกับชื่อที่แสนจะประหลาดดังมาแต่ไกล ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าใคร เชี่ยอมยิ้มครับ

"หวีพ่อง!-_-"ไอ้วี

"เอ๊~~ ไม่ชอบเหรอครับ หวีออกจะน่ารัก^0^"ไอ้เชี่ยอมยิ้มเป็นสิ่งมีชีวิตที่หน้าด้านสัสๆเลยครับ โดนด่าเสือกยิ้มรับ

"กูไม่แรด -___-"ที่ไอ้จีโดนเรียกแรดเพราะสมัยก่อน(?)ตอน ม.2 มันแม่งหน้าม่อมาก และตอนนี้ก็ยังม่ออยู่ครับ

"จีจี้แรด ^___^"กูเกลียดรอยยิ้มอันกวนส้นตีนของเชี่ยอมยิ้มมากเลยครับ

"แล้วเมื่อไหร่มึงจะเลิกเรียกกูว่าตุ่น กูชื่อไข่ตุ๋นครับ แสรด -*-"

"ครับผม งั้นต่อไปนี้ผมจะไม่เรียกตุ่นว่าตุ่นแล้ว..."ดีมาก!"ผมจะเรียกตุ่นว่า ตุ่น แทน"

"..."เรียกตุ่นว่าตุ่นแทน...พ่อมึงสิ มึงก็เรียกกูว่าตุ่นเหมือนเดิมไม่ใช่เรอะ!!?

"มึงแม่งไม่น่ากลับมาเลยว่ะ"ไอ้วีพูด

"นั่นดิน่ารำคาญชิบหาย"ไอ้จีเสริม

"แถมกวนส้นตีนอีกตั้งหาก"ผมก็ย้ำอีกครับ

"..ครับ..ผมจอโทษที่กลับมาครับ"รอยยิ้มอันแสนกวนตีนหายไป...กลายเป็น...น้ำตาแทน เอิ่ม...กูลืมว่าแม่งบ่อน้ำตาตื้น ไอ้คนที่น้ำตาไหลพรากหันหลังแล้วเดินออกไป พวกผมก็พร้อมใจดึงมันกลับมานั่ง

"อย่าร้องดิสัสขอโทษ"ผมเช็ดน้ำตาให้มัน

"ฮึก..ก็ผม..น..น่ารำคาน..ผม..ก..กวนตีน อึก ผมไม่ควรกลับมานี่ครับ..ฮือ"ยิ่งปลอบยิ่งร้องครับ

"โอ๋ๆๆ พวกกูขอโทษ พวกกูดีใจมากกกกที่มึงกลับมา"ไอ้จีกอดไอ้ยิ้มแน่น

"ช่ายยย กูดีใจมากที่มึงกลับมากูคิดถึงมึงสุดๆเลย"ไอ้วีพูดปลอบอีกคน ก่อนที่พวกผมจะ...

จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ

หอมแก้มจุ๊บปากมันคนละทีสองทีครับ ไม่อายหรอกครับเพราะพวกผมแม่งด้านแถมไอ้อมยิ้มแม่งน่ารักชิบหายเลย ในกลุ่มพวกผมมันก็คงเปรียบเสมือนน้องเล็กนั่นแหละครับ ด้วยความที่ชอบพูด ผม ครับ และยิ้มโชลักยิ้ม มันเลยยิ่งดูน่ารักเข้าไปอีก

"อื้อ...ไม่อายกันบ้างเหรอครับ -/-"เวลาจุ๊บที่ไม่มีคนมันอายนะแต่เวลาคนเยอะๆแบบนี้มันอายครับ ทีโดนด่าล่ะยิ้มแฉ่งเชียวนะมึง

"แล้วน้องมึงอ่ะ"ไอ้จีถาม

"เออใช่ น้องลูกกวาดอ่ามึง"ผมถาม

"มีใครถามหาถึงลูกกวาดอ๊ะป่าววว"ร่างเล็กน่ารักเดินมาพร้อมยิ้มสดใส.... นางฟ้าชัดๆ

"นี่ไงไม้กวาด"แม้แต่น้องมันมันก็เอามาเปลี่ยนชื่อครับ

"ใครไม้กวาด หนูชื่อลูกกวาดตะหาก โด่วววว -3-"

กริ๊งงงงงงงงงง

"555+ พวกพี่ไปก่อนนะครับลูกกวาด ผ่านไปปีเดียวน่ารักขึ้นเยอะนะเรา"ผมลุกขึ้นแล้วพูดเมื่อได้ยินเสียงกริ่ง

"นั่นสิ น่ารักขึ้นเยอะเลยแต่...."ไอ้จีพูด

"แต่ส่วนสูงไม่เพิ่ม"ไอ้วีพูดต่อ

"เง้อออ หนูไม่เตี้ยนะ! งอนแล้ว โป้ง!"เธอพูดแล้ววิ่งออกไปหาเพื่อน....พึ่งมาได้เพื่อนแล้วเรอะ!?

"ไปมึงเข้าแถวววว"แล้วพวกผมก็เดินกอดคอกันไปเข้าแถวครับ

~ห้องเรียน~

"กรี๊ดดดด อมยิ้มมม"อีสวยวิ่งมากอดไอ้ยิ้มแน่น

"งื้อ สวยผมหายใจไม่ออกนะครับ"ไอ้ยิ้มพูดเมื่ออีสวยกอดแน่นเกินไป

"คิดถึงจังง"

จุ๊บ จุ๊บ จุ๊บ

อีสวยจัดการจุ๊บปากจุ๊บแก้มทั้งสองข้างของไอ้ยิ้มโดยไม่สนเพื่อนในห้องที่มองอยู่

"สวย ผมอายคนอื่นนะครับ"ไอ้ยิ้มพูดพร้อมยิ้มบางๆ โชรอยบุ๋มข้างแก้มที่เพิ่มความน่ารักให้กับมันทำเอาผู้หญิงในห้องแทบละลาย และอยากจะมากอดรัดฟัดเหวี่ยงไอ้ยิ้มแทนอีสวย

"ก็สวยคิดถึงยิ้มอ่าาา ><"พูดแล้วกอดต่อพวกผมก็เดินไปหอมแก้มจุ๊บปากจุ๊บเหม่งยีผมมันเล่นตามปกติเหมือนเมื่อก่อนครับ...

"นี่ใคร/ใครอ่ะ/นี่ใครครับ"สามเสียงประสานที่คุ้นหู.... พี่ก๊อตผัวอีสวย พี่ยีนพี่ติม ผัวกูนี่แหละครับ พี่ทั้งสามจ้องไอ้ยิ้มด้วยสายตาอยากจะกระโจนเข้ามาฆ่าไอ้ยิ้มให้ตาย ส่วนไอ้เหี้ยยิ้ม ไม่รู้เชี่ยไรเลย ยิ้มแฉ่งให้พี่ๆซะงั้น

"เพื่อน"ผมตอบ

"ใช่ เพื่อน"อีสวยพูด

"แล้วทำไมต้องกอด"พี่กก๊อต

"ทำไมต้องจุ๊บ"พี่ติม

"ทำไมต้องหอม"พี่ยีน

"ก็ปกติ"ผมพูดตอบหน้าซื่อๆ รู้ครับว่าหึง กูก็จะยั่วโมโหต่อปรัยยยย

"เมื่อก่อนก็ทำแบบนี้นะ"อีสวยก็ทำแบบผมครับ ทำให้ผัวหึง สนุกครับ

"มากับพี่"พี่ยีนเดินมาลากผมและพี่ก๊อตเดินไปลากอีสวย แต่โดนมือบางของไอ้ยิ้มรั้งไว้

"จะพาเพื่อนผมไปไหนเหรอครับ '^'?"ถามหน้าซื่อแบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"เรื่องของผัวเมียครับ! ^^"×3 ให้เลยแม่งประสานเสียงพูด ไอ้ยิ้มพยักหน้าหงึกๆก่อนจะปล่อย

"มึงกลับไปก่อนก็ได้"พี่ก๊อตบอกพี่มอกับพี่ตี๋ที่ยืนรออยู่หน้าห้อง เหมือนพี่ตี๋จะไม่ละสายตาจากไอ้ยิ้มตลอดเลยนะครับ สงสัยหลงเสน่ห์เชี่ยยิ้มไปแล้ว....

~ณ ที่ที่หนึ่ง~

"อื้อ..อืม"พอมาที่ลับตาคนผมก็โดนพี่ติมกดจูบทันทีครับ พี่ติมกับพี่ยันผลัดกันจูบผมแบบแทบไม่ให้หายใจ...และคือ...กูต้องไปเรียนป้ะมึงงง

"พี่หึงนะรู้ไหมครับ"ผมพยักหน้าหงึกๆ แต่ไม่ยอใพูดแล้วรั้งคอคนตรงหน้าลงมาจูบ

"อย่าคิดมากดิพี่..แค่เพื่อน"ผมพูด

"ก็พี่หึงนี่นา"พี่ยีนที่กอดเอวผมแน่นพูดออกมา

"ผมต้องเรียนนะครับลากออกมาทำไม"

"ก็ไม่อยากให้อยู่กับคนนั้นอ่ะ"พี่ยีนพูดแล้วเบะปาก

"แล้วก็คิดถึงด้วย"พี่ติม

"คิดถึงเหมือนกันครับ..."ผมบอกแล้วอยู่กับพี่ยีนพี่ติมสักพัก แล้วผมก็บอกว่าจะไปเรียนแล้วพี่พี่ก็ไปที่ห้องเรียนส่วนผม...

"โหล กูจะโดดว่ะมึง ขี้เกียจ"
(เอาด้วยๆ)เสียงไอ้ยิ้มครับ

"มาวันแรกก็โดดเลยเหรอมึง"
(ก็...ผมอยากไปด้วยนี่นา ผมไปได้ใช่ไหมครับหวี....เรื่องของมึง แต่กูจะโดด~~)

สรุป..ก็โดดกันมาหมดแหละครับ แต่อีสวยสงสัยจะไปคลุกอยู่กะผัว พวกผมก็มานอนเล่นอยู่หลังตึกครับ นอนกอดนอนฟัดไอ้ยิ้ม หนุกดี

แหมะ แหมะ ซ่าาาาาาาา

"ส้นตีนนนนน!"ผมตะโกนออกมาเมื่อฝนแม่งตกแบบไม่ทันให้ตั้งตัว

"เหยดเข้!"ไอ้วี

"พ่อมึงตายยยยยย~~"ไอ้จี ส่วนไอ้ยิ้มนั่งตาแป๊วอยู่ครับ ไอ้เหี้ยนี่ยิ่งเป็นไข้เป็นหวัดง่ายอยู่ พวกผมนี่ช่วยกันดึงเชี่ยยิ้มแล้วติดสปีดตีนวิ่งหาที่หลบฝนครับ

"แฮ่กๆ แสรด เปียกหมดทั้งตัวยันกางเกงใน อีโมติคอน squint"ผมบ่น

"แฮ่กๆ ผม...เหนื่อยอ่าา"ไอ้ยิ้มพูดแล้วล้มตัวนอนกับพื้นกระเบื้องครับ

"มึงกู..ไม่เหนื่อยเหรอ"ไอ้จีพูดแล้วเอนตัวพิงไอ้วีครับ

"สัส อย่าพิงหนัก"ถึงไอ้วีจะด่าแต่ก็ไม่ได้ผลักไอ้วีออกนะครับ

"ทำไมเปียกกันแบบนี้"เสียงพี่ตี๋นี่หว่า

"โดดเรียนแล้วฝนตกไล่มาครับ ^__^"แล้วมึงบอกเขาทำไมเหี้ยยิ้ม อีโมติคอน squint

"อ้อ...มากับพี่มาเดี๊ยวพี่หาผ้าเช็ดตัวให้"ไม่โดนด่าด้วยแฮะ ชีวิตดี๊ดี~~

~ห้องเชี่ยไรไม่รุ้~

พวกผมนั่งเช็ดผมกันอยู่ส่วนพี่ตี๋แม่ง...เช็ดให้ไอ้ยิ้ม!! แล้วพวกกูได้เช็ดเองอ่ะ -^-

"โห่ พี่ตี๋แม่งลำเอียงว่ะ"ไอ้จีบ่น แล้วทำปากยื่น

"ก็พวกมึงไม่น่ารักแบบอมยิ้มนี่หว่า"พี่ตี๋พูด ส่วนเชี่ยยิ้มก็นั่งยิ้มครับ -__-

"เชี่ยตี๋!"พี่มอ....มาจากไหนวะ

"หืม ไรวะ"พี่ตี๋หันไปมองพี่มอพึ่งมา ซึ่งพี่แกเปียกโชกเลยครับ

"กูบอกให้มึงเอาผ้าเช็ดตัวมาให้กู แล้วนี่อะไร!?"พี่มอถามเสียงดัง คงโมโหมากแน่ๆ

"ก็....กูไม่รู้"พี่ตี๋เถียงไม่ออกครับ แต่ก็ตอบแบบหน้าซื่อๆ โดยไม่สนว่าอีกคนโมโหแค่ไหน

"ไม่รู้?... เหอะ!"

ปึก! ปัง! โครม!!!

พี่มอเดินไปเปิดตู้หยิบผ้าเช็ดตัวออกมาแล้วปิดกระแทกดังโครม! เล่นเอาพวกผมสะดุ้งโหยงเลยครับ

"มอมึงเป็นอะไร"พี่ตี๋ถามแล้วขมวดคิ้ว แสดงความไม่พอใจกับกริยาที่พี่มอทำเมื่อกี้ ...พี่ตี๋แม่งประเภทเดียวกับเชี่ยยิ้มเลย...ซื่อ...ซื่อบื้ออ่ะ

"กูไม่ได้เป็นไร"พูดแล้วเดินออกไปครับ ... เหยดเข้ เป็นเรื่องแล้วไหมล่ะ -0-

"เอ่อ...พวกผมไปก่อนนะครับ"พวกผมลากไอ้ยิ้มออกมาจากตรงนั้นทันที ไม่อยู่ล้ะครับผม พวกผมวิ่งออกมาแล้ววิ่งผ่านพี่มอที่อยู่กับพี่ติมพี่ยีนครับ พี่แกหันมายิ้มให้พวกผมเหมือนเมื่อกี้ไม่มีเหี้ยไรเกิดขึ้น พวกผมยกมือไหว้ พี่ๆทั้งหลายแล้ววิ่งไปห้องตัวเองครับ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา