[FNAF] ปริศนาร้านเฟรดดี้
6.6
เขียนโดย yamiji
วันที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.27 น.
18 คืน
14 วิจารณ์
31.80K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2558 19.56 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) คืนแรก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความฮาว... ฉันหาวดังๆก่อนที่จะเดินไปนั้งที่ที่นั้งในห้องยาม ก็คงสมควรที่จะเหนื่อยอยู่หรอกก็วันนี้ยังไม่ได้นอนเลยนี่ แถมยังต้องแอบหนีพี่ชายออกมาตอนเทียงคืนอีก หวังว่าพี่ชายจะไม่รู้นะ ฉันได้แต่ภาวนาอยู่ในใจ แล้วฉันก็ได้ไปเจอกับกรัดาษที่อยู่บนโต๊ะทำงานเขียนว่า"คู่มือยาม"ฉันจึงรีบหยิบมาอ่านในนั้นเขียนว่า"คู่มือยาม1.เธอต้องเฝ้ามองตุ๊กตาทั้งหมดให้ดี(โดยเฉพาะตุ๊กตาในผ้าม้านและหมีสีทอง)2.พลังงานมีจำนวนจำกัด เพราะฉะนั้น ต้องใช้อย่างประหยัดที่สุด3.ถ้ามีอะไรแปลกๆให้รีบปิดปะตูทันที" อืม...ก็พอเข้าใจอยู่หรอกแต่งานง่ายขนาดนี้ไหงเห็นเดือนเยอะชะมัด แถมหมีสีทองอะไรนั้นยังไม่เห็นเห็นเลย "ช่างเถอะดูกล้องวงจรปิดดีกว่า"ฉันคิดดังนั้นแล้วเปิดกล้องดู ทุกอย่างปกติดี (ตอนนั้นเป็นเวลาตีสอง)ฉันจึงนั้งเล่นเกมรอจนถึงตีสี่ครึ่ง แล้วดูที่กล้องอีกครั้ง"เอะ!ตุ๊กตากระต่ายตัวนั้นหายไปไหนนะ"ฉันพูดออกมา แล้วฉันก็สัมผัสได้ว่ามีอะไรกำลังมองอยู่จากหน้าต่างทางด้านขวาจึงหันไปมอง แล้วก็พบว่าตุ๊กตากระต่ายตัวนั้นกำลังจ้องฉันอยู่
"นี่เธอยังเด็กอยู่เลยไหงมาเป็นยามที่นี่ล่ะ" เจ้ากระต่ายตัวนั้นถาม
"แล้วมันเป็นเรื่องของแกไหม กลับไปห้องแกไป"ฉันตอบแล้วกดปุ่มปิดปะตู
"แหม ไม่ต้องมาทำหมาดนักเลงหรอก คิดว่าฉันกลัวเด็กอย่างเธอรึไง แล้วอีกอย่างช่วยเปิดปะตูให้หน่อยสิ อยากคุยกับเธอจัง"
"แต่ฉันไม่อยากคุยกับแก(เปิดก็โงสิสัด)"ฉันจะโกนกลับไป
"เธอไม่ต้องกลัวหรอกน่า ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก หรือถ้าเธอไม่ออกมาฉันจะพังหน้าต่างเข้าไปเอง"กระต่ายตัวนั้นพูดเสร็จก็ทำหน้าเหมือนเจอสิ่งที่หน้ากล้วเข้า สิ่งที่มันเจอคือมีดสปาต้าอันเท่าฝาบ้านกำลังเล็งไปที่หัวมัน
"คิดว่าฉันเดาไม่ออกรึไง แววตาของนายมันส่อแววโรคจิตชัดๆ"ฉันพูดตอบไป
"ใจเย็นๆสิ เป็นเด็กเป็นเล็กเล่นของมีคมมันไม่ดีหรอกนะ แล้วอีกอย่างเธอคงไม่ อัก!"
ฉันดันมีดไปทะลุกระจกแทงทะลุหัวเจ้ากระต่ายหื่นนั้นพอดี
"คงคิดว่าฉันไม่กล้าสินะ" ฉันพูดแล้วแสยะยิ้ม
"ยัยเด็กผี ที่เธอ..."เจ้ากระต่ายนั้นพูดพรางประคองร่างตัวเองขึ้นมา
"นี่แกยังไม่ตายอีกเหรอ"ฉันพูดพร้อมหยิบปืนพกขึ้นมา
"ก็ฉันตายไม่แล้วเรื่ออะไรจะยอมตายอีกรอบ"เจ้ากระต่ายนั้นพูดแล้ววิ่งหนีไป
"หึ! อย่ากลับมาอีกเลยจะดีกว่ามั้ง"ฉันตะโกนตอบมันแล้วนั้นรอไปอีกสักพัก จนกระทั้งเห็นเจ้าหมีบ้ามาเล่นกล้องอยู่ ฉันรู้สึกแย่เอามากๆจึงเดินไปยิงมันทิ้งสะแล้วกลับไปนั้งรอจนถึงหกโมงเช้าพร้อมเก็บเอาข้อความสุดท้ายที่เจ้ากระต่ายนั้นทิ้งไว้คือ"ก็ฉันตายไปแล้วเรื่องอะไรจะยอมตายอีกรอบ"มันหมายถึงอะไรกันนะ?
"นี่เธอยังเด็กอยู่เลยไหงมาเป็นยามที่นี่ล่ะ" เจ้ากระต่ายตัวนั้นถาม
"แล้วมันเป็นเรื่องของแกไหม กลับไปห้องแกไป"ฉันตอบแล้วกดปุ่มปิดปะตู
"แหม ไม่ต้องมาทำหมาดนักเลงหรอก คิดว่าฉันกลัวเด็กอย่างเธอรึไง แล้วอีกอย่างช่วยเปิดปะตูให้หน่อยสิ อยากคุยกับเธอจัง"
"แต่ฉันไม่อยากคุยกับแก(เปิดก็โงสิสัด)"ฉันจะโกนกลับไป
"เธอไม่ต้องกลัวหรอกน่า ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก หรือถ้าเธอไม่ออกมาฉันจะพังหน้าต่างเข้าไปเอง"กระต่ายตัวนั้นพูดเสร็จก็ทำหน้าเหมือนเจอสิ่งที่หน้ากล้วเข้า สิ่งที่มันเจอคือมีดสปาต้าอันเท่าฝาบ้านกำลังเล็งไปที่หัวมัน
"คิดว่าฉันเดาไม่ออกรึไง แววตาของนายมันส่อแววโรคจิตชัดๆ"ฉันพูดตอบไป
"ใจเย็นๆสิ เป็นเด็กเป็นเล็กเล่นของมีคมมันไม่ดีหรอกนะ แล้วอีกอย่างเธอคงไม่ อัก!"
ฉันดันมีดไปทะลุกระจกแทงทะลุหัวเจ้ากระต่ายหื่นนั้นพอดี
"คงคิดว่าฉันไม่กล้าสินะ" ฉันพูดแล้วแสยะยิ้ม
"ยัยเด็กผี ที่เธอ..."เจ้ากระต่ายนั้นพูดพรางประคองร่างตัวเองขึ้นมา
"นี่แกยังไม่ตายอีกเหรอ"ฉันพูดพร้อมหยิบปืนพกขึ้นมา
"ก็ฉันตายไม่แล้วเรื่ออะไรจะยอมตายอีกรอบ"เจ้ากระต่ายนั้นพูดแล้ววิ่งหนีไป
"หึ! อย่ากลับมาอีกเลยจะดีกว่ามั้ง"ฉันตะโกนตอบมันแล้วนั้นรอไปอีกสักพัก จนกระทั้งเห็นเจ้าหมีบ้ามาเล่นกล้องอยู่ ฉันรู้สึกแย่เอามากๆจึงเดินไปยิงมันทิ้งสะแล้วกลับไปนั้งรอจนถึงหกโมงเช้าพร้อมเก็บเอาข้อความสุดท้ายที่เจ้ากระต่ายนั้นทิ้งไว้คือ"ก็ฉันตายไปแล้วเรื่องอะไรจะยอมตายอีกรอบ"มันหมายถึงอะไรกันนะ?
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
6.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ