The chess war มหาสงครามเกมหมากรุก

          “เบี้ยดำ?”แอนคอร่าทวนคำ ส่งผลให้ชายหนุ่มพยักหน้าเร็วๆแทนคำตอบ เขาพยายามดันร่าง

ของหญิงสาวให้ขึ้นไปบนหลังม้าอย่างเร่งรีบ

          “นี่เราจะไปไหนกันคะ?”แอนคอร่าถามขึ้นหอบๆเพราะพิษไข้ แกลเดียสขมวดคิ้วเมื่อรับรู้ถึงไอ

ความร้อนจากตัวของหญิงสาว เขาเก็บดาบเขาฝัก แล้วช้อนร่างของแอนคอร่าที่เกือบจะหวีดร้องออกมา

ด้วยความตกใจขึ้นมาแล้วกระโดดขึ้นหลังม้า

          “ไว้ข้าจะบอกที่หลัง ว่าแต่..เจ้ากลัวความสูงรึเปล่า?”จู่ๆ ชายหนุ่มก็ถามขึ้นโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย ไม่

ทันที่หญิงสาวจะตอบอะไร เขาก็สะบัดบังเหียนของม้าแล้วตะโกนขึ้นว่า

          “ไมก้า*!”

ฉับพลัน ปีกสีเงินเช่นเดียวกับสีขนของม้าที่บรรทุกคนทั้งสองอยู่ก็งอกออกมา พร้อมกันนั้น ร่างของมันก็

ทะยานขึ้นไปบนฟ้าตามคำสั่งของเจ้านายทันที!

          “โอ้พระเจ้า! ท่านศาสดาช่วยลูกด้วย! ลูกไม่เอาม้าบิน!”เสียงโอดครวญที่ดังลั่นจนแทบกลาย

เป็นเสียงตะโกนของแอนคอร่าทำให้แกลเดียสยกมือขึ้นปิดหู

          “เจ้ากลัวความสูง?”

          “ใครใช้ให้ไม่บอกก่อนเล่า! เล่นบินด้วยม้าบินในความสูงตั้งเกือบ 100 ฟุตเนี่ย ใครจะไม่กลัวกัน

ล่ะ!”หญิงสาวตะคอกใส่หูของชายหนุ่มจนเขาต้องยกมือขึ้นปิดหูอีกรอบ

          “อย่าตะโกนสิ ถ้าเจ้าซิลเวอร์เบลดตกใจจนทำข้ากับเจ้าตกลงไปนี่คงซวยพิลึก”เขาบ่นแบบไม่จริง

จังอะไรนัก แอนคอร่าที่เกาะคอชายหนุ่มแน่นจึงยิ่งเกาะแน่นกว่าเดิมเข้าไปอีก

          “มันซวยตั้งแต่คุณเอาฉันขึ้นมาบนนี้แล้วต่างหาก”เธอร้องประท้วงพลางหลับตาแน่น ทันใดนั้น

ลูกธนูดอกหนึ่งก็พุ่งเฉียดแก้มของแกลเดียสจนเลือดไหลซิบๆ

          “ซวยแล้ว! พลธนู!”เขาตะโกนแล้วรีบร่ายเวทโจมตีพลทหารข้างล่าง

          “aqua reflect – เงาสะท้อนแห่งธาราริน!”สิ้นเสียง บาเรียน้ำก็ก่อตัวขึ้นบังห่าธนูที่พุ่งเข้า

โจมตีราวกับห่าฝน มือหนากระตุกบังเหียน ส่งผลให้ม้าปีกที่บินด้วยความนุ่มนวลหักเลี้ยวไปในจุด

ยุทธศาสตร์ทันที

          “น้ำแข็ง น้ำสถานะแห่งเหมันต์เอ๋ย จงเผยพลังความหนาวเหน็บแกร่งกล้า มอบพลังอันทรงฤทธิ

รา ปกปักษ์แต่ข้าผู้เป็นนาย frosted chain – โซ่เหมันต์! ”แกลเดียสตะโกนบทเวทขึ้นมาอีกบท โซ่

ตรวนกับลูกตุ้มน้ำแข็งหลายเส้นก็พุ่งใส่ข้าศึกจนแตกกระเจิงไม่เป็นท่า ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นทำให้ชายหนุ่ม

ฉวยโอกาสโฉบหนีและบินขึ้นไปในมุมที่ธนูไม่มีผลได้สำเร็จ

          “ฟู่ว์ คราวนี้เป็นพลธนูเหรอเนี่ย ท่าทางฝ่ายนั้นก็พัฒนาขึ้นมาบ้างแฮะ”เขาพึมพำกับตนเอง ทัน

ใดนั้นม้าบินตัวหนึ่งก็บินเข้ามาอยู่ข้างๆเจ้าซิลเวอร์เบลดอย่างรวดเร็ว มันเป็นม้าปีกสีน้ำตาลเข้ม มีสีขาว

แต้มที่หน้าผากและแซมตามขนปีก

          “โย้! สวัสดีขอรับนายท่าน!”เสียงทักดังขึ้นจากปากของผู้มาเยือน เขาเป็นชายหนุ่มท่าทางดู

อารมณ์ดี เรือนผมสีทอง ดวงตาขี้เล่นที่มีสีเดียวกับเส้นผมฉายแววตากวนๆและล้อเลียนมาให้แกลเดียส

เต็มที่ “ไปลักพาตัวสาวน้อยคนงามมาจากที่ไหนเหรอขอรับ รสนิยมไม่เลวเลยนะขอรับ”

          “ไม่ใช่อย่างที่เจ้าคิดเอาไว้น่า ลูกัส นางมาจาก..”พูดถึงตรงนี้ชายหนุ่มก็สะดุด เพราะรับรู้ถึงลม

หายใจอย่างสม่ำเสมอของหญิงสาว เขาหันไปมองเธอทันทีด้วยความฉงน

          “หลับลงด้วยเหรอเนี่ย? เอาเถอะ สงสัยคงจะเป็นเพราะฤทธิ์ไข้”เขาบ่นงึมงำกับตนเองก่อนจะ

ตอบคำถามของ ลูกัส“นางมาจากกองหินศักดิ์สิทธิ์โดยสายฟ้าฟาด ข้าเลยคิดว่านางอาจจะเป็นคนที่เรา

กำลังตามหากันอยู่”ว่าพลางมือหนาก็ดึงร่างบางที่หลับสนิทของแอนคอร่าเข้ามาพิงไหล่ไม่ให้ไหลลงไปจน

เสียงต่อการตกจากหลังม้า

           “ท่านหมายความว่า นางอาจจะเป็นนักเดินหมากเช่นนั้นหรือ?”ชายผมทองเอ่ยด้วยน้ำเสียงทึ่งๆ

ส่งผลให้แกลเดียสพยักหน้ารับเป็นคำตอบ”แล้วท่านก็บังเอิญไปเจอกับนาง?”

          “ไม่เป็นเช่นนั้นซะทีเดียวหรอก นางเป็นคนเดินมาเจอกับข้าเข้าต่างหาก แต่ว่านะ ข้าไม่เข้าใจ

สตรีเลยแม้แต่นิดเดียว จู่ๆก็ตะโกนใส่หูข้าว่ากลัวความสูง แต่แล้วก็หลับบนหลังม้าปีกโดยไม่สะทกสะท้าน..

ถึงจะเป็นเพราะพิษไข้ก็เถอะ ช่างเป็นอะไรที่ทำความเข้าใจยากชะมัด เจ้ามีความเห็นเช่นไรล่ะ ลูกัส?”ชาย

หนุ่มบ่นแล้วหันไปถามลูกัส เขายักไหล่ก่อนจะพูดกลั้วหัวเราะว่า

          “อันนี้ท่านก็ต้องทำความเข้าใจเองนะขอรับ ข้าเองก็เข้าใจแต่ทางทฤษฎีเพียงเท่านั้นเอง”

          “ใครจะเป็นอย่างเจ้ากันล่ะ กะล่อนจีบสาวไปจนทั่วทั้งเมือง แถมรถไฟยังชนกันบ่อยจะข้าต้องห้าม

ทัพอีกต่างหาก”แกลเดียสค่อนแคะด้วยสีหน้านิ่งๆ“ถ้าไม่มีออโรร่า เจ้าคงทำตัวแย่กว่านี้อีกใช่ไหม”

          “โธ่ ท่านแกลเดียส ข้าไม่ใช่โซฮาร์นะขอรับ จะได้เป็นสงบสำรวมเหมือนบาทหลวงอย่าง

นั้น”เขาโอดครวญ ก่อนจะพูดขึ้นเหมือนนึกได้ “แต่เหมือนกับจะมีเสียงลือเรื่องโซฮาร์กับไอริสในปราสาท

ด้วยล่ะครับ”

            “เลิกเล่าเรื่องไร้แก่นสารพวกนั้นแล้วหุบปากซะทีได้ไหม”ชายหนุ่มผมบลอนด์บ่น ทันใดนั้นร่าง

สูงก็ต้องสะดุ้งเฮือก เพราะหญิงสาวที่ฟุบหลับอยู่กับไหล่หนางัวเงียแล้วโอบกอดเขาจากทางด้านหลังโดยไม่รู้

ตัว

          “เลิกเล่าอะไรไร้แก่นสารเหรอคะ?”เธอถามพลางขยี้ตาด้วยความง่วงงุน ลูกัสที่เห็นภาพเช่นนั้น

แล้วจึงระเบิดเสียงหัวเราะออกมาเพราะกลั้นเอาไว้ไม่อยู่

          “ฮ่าๆๆๆ ท่าทางสงสัยท่านแกลเดียสคงจะได้น้องสาวคนใหม่นะขอรับ กลับไปแล้วท่านกาเร็ตคงจะ

โวยวายน่าดู”เขาว่าพลางหัวเราะหึๆตบท้ายอีกเล็กน้อย นั่นกระตุกต่อมยัวะของแกลเดียสเข้าอย่างจัง ดัง

นั้นเมื่อลูกัสเสียสมาธิไปกับการหัวเราะแล้ว ชายหนุ่มจึงโบกฝ่ามือเข้าเต็มศีรษะของอีกฝ่ายจนเกิดเสียงดัง

     ‘ผัวะ!’  

           “โอ๊ย! เจ็บนะขอรับ ไม่มีการปราณีกันบ้างหรือไง”ชายหนุ่มผมทองบ่นอุบอิบพลางลูบศีรษะ

ปาวๆ แกลเดียสทำเป็นหูทวนลม แล้วหันไปกล่าวกับหญิงสาวว่า

          “แอนคอร่า เจ้านี่คือ ลูกัส อิกนิส เป็นรูค**ขาวฝ่ายซ้ายอย่างที่เห็นนั่นแหละ”

           “ฉันชื่อ แอนคอร่า โฮป ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”แอนคอร่าเอ่ยขึ้น”คุณเป็นรูคเหรอคะ?”

          “ใช่แล้วขอรับ”ลูกัสพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“ท่านเป็นคนที่เก่งมากๆเลยนะขอรับ”

          “เอ๋? ทำไมเหรอคะ?”หญิงสาวถามพลางเลิกคิ้วด้วยความสงสัย

          “แอนคอร่า เจ้าอย่าไปฟังที่เจ้านั่นพูดเลย”แกลเดียสขัด แต่ก็ไม่ทันลูกัสที่เอ่ยคำพูดส่อนัยยะขึ้นมาว่า

          “ก็สามารถจับหัวใจของราชาขาวผู้เย็นชาได้ยังไงล่ะครับ”

          “!”

* μύγα(mýga)เป็นภาษากรีก แปลว่า บิน

**รูค (rook) เรือ