The chess war มหาสงครามเกมหมากรุก

10.0

เขียนโดย liber

วันที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2558 เวลา 17.46 น.

  26 บท
  1 วิจารณ์
  26.18K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 มีนาคม พ.ศ. 2558 15.43 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

25) TWENTY FOURTH CHECK – DAD’S LETTER,BEGIN SUSPICION

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          เมื่อเปลวเพลิงสีม่วงสดจางหายไป มังกรก็โค้งศีรษะลงแนบเท้าของแอนคอร่า เธอทรุดตัวลงนั่ง

อย่างอ่อนแรง มือบางยัดแส้ที่กองอยู่บนพื้นเข้าถุงถัก แต่ก่อนที่หญิงสาวจะรูดเชือกปิดปากถุง เธอก็ชะงัก

เมื่อเห็นว่ามีแผ่นกระดาษที่เหลืองกรอบเพราะความเก่าวางอยู่ที่ก้นถุง มือขาวหยิบมันขึ้นมาดู ก่อนจะสะดุ้ง

เมื่อเห็นลายมือที่แม้จะไม่ได้เห็นมานาน แต่ก็แจ่มชัดในความทรงจำ ลายมือของ อาเบล โฮป บิดาของเธอ

นั่นเอง

          “พ่อ..”นักเดินหมากขาวครางออกมาเบาๆ เธอกลืนน้ำลายเอื้อก ก่อนจะเริ่มอ่านข้อความใน

จดหมาย

          ‘ถึงอเล็กซ์กับแอน ลูกรักทั้งสองของพ่อ’

          ‘พ่อเขียนจดหมายนี้เอาไว้ หลังจากรู้ว่าความตายกำลังหมายหัวพ่อเอาไว้ ความจริง...อาจจะฟัง

ดูบ้า แต่พ่อเป็นคนจากโลกอื่น ตอนที่ลูกได้จดหมายนี้ แสดงว่าลูกได้ไปที่โลกของพ่อและได้เจอกับ

เซอร์ไพรส์ตัวจ้อยของพ่อและโดนมันพ่นเพลิงสีม่วงเฉียดหน้าไปแล้ว (พ่อเข้าใจ พ่อก็เคยโดน) เคียด้า...

พ่อหมายถึง มังกรเพศเมียวัย 5 เดือนที่ลูกเห็นอาจโดนเข้าใจผิดว่าเป็นมังกรเขียวมรกตแดงทับทิม แต่

ความจริงมันคือบรรพบุรุษของมังกรสายพันธุ์ดังกล่าวที่ชื่อว่า มังกรอเล็กซานไดรต์ เอาเป็นว่าอย่าบอกคน

อื่นยกเว้นคนที่ลูกไว้ใจจริงๆเท่านั้น เพราะอันตรายจะมาถึงลูกทันทีที่คนรู้ว่าพ่อเป็นพ่อของลูก’

          ‘พ่อตัดสินใจยกแส้ให้อเล็กซ์ มันเป็นแส้พิเศษที่ไว้ใช้ฝึกมังกรของพ่อ คือความจริงตระกูลทาง

ฝ่ายพ่อเป็นนักฝึกมังกร อาจจะไม่มีประโยชน์ในตอนนี้ แต่ถือซะว่าเป็นของขวัญจากพ่อก็แล้วกัน’

          ‘สำหรับแอน ลูกสาวตัวน้อยของพ่อ พ่อมีกริชให้ อย่าดูถูกว่ามีมันกี๊กก๊อกนะลูก มีดไม่มีระยะหวัง

ผลไกลเหมือนปืน หรือพละกำลังทำลายล้างสูงเหมือนดาบ แต่มันก็สามารถซุกซ่อนได้ง่าย เป็นสัญลักษณ์

ของความฉลาดในการเข้าถึงตัวศัตรู และเพลงมีดของชาวภูเขาที่พ่อเรียนมาก็ใช้ได้ผลไม่เบา น่าเสียดายที่

พ่อไม่มีเวลามากพอที่จะสอนลูกด้วยตนเอง’

          ‘หวังว่าลูกทั้งสองคงชอบของขวัญและไม่ทะเลาะกันแย่งของของอีกฝ่ายนะ ตอนที่ลูกอ่าน

จดหมายนี้ พ่ออาจจะไม่มีชีวิตอยู่อีกแล้ว แต่ขอให้รับรู้เอาไว้ว่า พ่อจะยังคงอยู่ข้างๆลูกเสมอ’

                                                                                  ‘รักเสมอ และรักตลอดไป’

                                                                                        ‘อาเบล โฮป’

‘ป.ล. แม่ของลูกกำลังปกป้องแอนจากโชคชะตาบางอย่างโดยพยายามไม่ฝ่าฝืนกฎ แต่พ่อคิดว่าควรจะ

ปล่อยให้แอนคอร่าได้เผชิญกับมันเองดีกว่า ขอให้พระองค์ทรงคุ้มครองลูกทั้งสองและแม่ของลูกด้วย’

          “แอน..เป็นอะไรรึเปล่า?”แกลเดียสถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นว่าแอนคอร่าเงียบไปนาน

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นแล้วส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธ

          “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฉันแค่รู้สึกผิดนิดหน่อยที่เผลอหยิบอาวุธที่พ่อเก็บไว้ให้พี่อเล็กซ์มาใช้ ว่าแต่

คุณแกลเดียสคะ นักทำนายนี่มีกฎประจำกลุ่มรึเหล่าคะ?”เธอถามขึ้น

          “ไม่รู้สิ เรื่องนี้เจ้าน่าจะถามท่านโซเฟียดีกว่า ข้าไม่ค่อยรู้เรื่องการทำนายซักเท่าไหร่”ชายหนุ่ม

ตอบ “มีอะไรงั้นเหรอ?”

          “เปล่าค่ะ แค่สงสัยนิดหน่อย”

          “ว่าแต่เจ้าจะทำยังไงกับเจ้าตัวนี้ดีล่ะ?”

          “ไม่รู้สิคะ? แต่มันเป็นของขวัญจากพ่อ ฉันเลยคิดว่าจะเก็บมันไว้ นี่ถ้าฉันเอามันไปไว้ที่ปราสาท

จะมีใครว่าไหมเนี่ย?”นักเดินหมากฝ่ายขาวเอ่ย ทำให้องค์ราชากระพริบตาปริบๆด้วยความงุนงงปนแปลก

ใจ

          “อืม..ถ้าเอาไปไว้ที่หอคอยร้างที่อยู่ห่างไปจากตัวปราสาทแล้วปล่อยให้มันหาอาหารกินเองก็ไม่น่า

จะเป็นอะไร เพราะในเมืองก็มีผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับมังกรอยู่ด้วย แต่อันที่จริง ถ้านักเดินหมากสั่ง ก็ไม่มีใคร

คัดค้านหรอก”เขาว่า ผู้มีศักดิ์เป็นนักเดินหมากพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจแล้วเอื้อมมือไปตบหัวมังกรตัวนั้น

เบาๆ เธอละสายตาจากมังกรแล้วเก็บกระดาษจดหมายเข้าไปในกระเป๋า ก่อนจะชักกริชเล่มหนึ่งออกมา

          กริชเล่มนั้นสวยมาก เป็นกริชสีเงินวาว คมกริบ มีด้ามหุ้มปลอกหนังสีน้ำตาลอ่อนและซองหนังสี

น้ำตาลเข้ากัน แอนคอร่ามองมันแล้วนึกถึงบิดาด้วยความขอบคุณแล้วเหน็บมันกับเชือกผูกเอวที่

ติดกระโปรง

          “ฉันจะกลับมารับมันตอนจะกลับ ดีไหมคะ?”หญิงสาวกล่าวโดยไม่หันไปมองเพราะมัวสาละวนอยู่

กับการรับศีรษะและใบหน้าขนาดใหญ่ของมังกรที่ถูไถอย่างรักใคร่ในวิธีการแสดงความรักแบบมังกรๆ

          “ข้าก็ว่าอย่างงั้น”ราชาขาวพูดโดยฝืนตนเองไม่ให้หัวเราะกับภาพที่น่าขันดังกล่าว “ไม่งั้นผู้คนคง

จะหนีกันกระจาย บอกมันแล้วกลับหมู่บ้านกันก่อนเถอะ”

          “ค่ะ”แอนคอร่ารับแล้วขยับตัวให้หลุดจากการกอดแบบมังกร “เคียด้า กลับถ้ำก่อนนะ เดี๋ยวขาก

ลับ ฉันจะมารับ”เธอสั่ง มังกรส่งเสียงสั้นๆออกมาจากลำคอเป็นเชิงรับแล้วย้ายร่างอันใหญ่โตกลับเข้าไปใน

ถ้ำ

          “ เคียด้า...นี่พ่อของเจ้าตั้งชื่อมังกรตัวยักษ์ว่ามังกรตัวเล็ก*? เป็นคนแบบไหนกันละเนี่ย?”เขา

พึมพำ

          “พ่อคงตั้งชื่อตอนมันยังเป็นลูกมังกรละมั้งคะ พ่อก็อย่างนี้แหละค่ะ”แอนคอร่าเอ่ยกลั้วหัวเราะ

ก่อนสีหน้ายิ้มแย้มจะกลายเป็นเงียบขรึม

          “ตอนนี้เรากลับหมู่บ้านก่อนเถอะค่ะ ฉันคิดว่ามีเรื่องต้องคุยกับคุณน้าซักหน่อย”

*ชื่อเคียด้า แปลว่ามังกรตัวเล็ก

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา