ปัญหาระหว่างเรา

"อิงกิต" ฉันลืมตามองรอบๆทั่วบริเวณนี้เต็มไปด้วยบรรกาศสีมืด พื้นดินเต็มไปด้วยซากสัตว์ กองกระดูก ศพและหัวกะโหลกของสัตว์ประดับประดาไปทั่ว กลิ่นเหม็นคลุ้งชวนอาเจียนอบอวลเสียจนเวียนหัว "ไงอิงกิต"หญิงสาวผู้หนึ่งเรียกชื่อฉันอีกครั้ง "คุณเป็นใคร" ฉันสวนกลับหันมองที่ต้นเสียง เผยให้หญิงสาวผมยาวสยายสีทองสวมมงกุฎดอกไม้ที่อับเฉาท่ามกลางซากศพ "ฉันอยู่กับเธอมาตั้งนานเเล้วอิงกิต" "อาถรรพ์ที่ติดตามฉัน" หญิงสาวผมทองยิ้มมุมปาก "ก็ใช่แต่พลังที่ฉันมีให้เธอไม่ใช่อาถรรพ์ธรรมดา ฉันสามารถบันดาลได้ทุกสิ่งแต่ต้องแกด้วยความตายเท่านั้น ฉันช่วยเธอให้รอดจากเรื่องร้ายมาตลอดแต่เธอไม่เคยสังเวยความตายมาให้ฉันเลย บางที่ถ้าฉันต้องการมากจนคลั่ง ฉันก็จะใช้ร่างเธอนำความตายมา หึ หึ หึ"หญิงสาวยิ้มอย่างเยือกเย็น

"พวกผู้ชายที่มาทำร้ายฉัน เธอฆ่าพวกเขาใช่ไหม"

"ก็ไม่เชิงเพราะฉันรวมเหล่าดวงวิญญานที่เซลูสเเล้วใช้ร่างเธอ"

"เธอฆ่าพวกเขาทำไม"

"เธออย่ามาทำตัวไร้เดียงสาอยู่เลย ถ้าคิดดูดีๆถ้าฉันไม่ฆ่าพวกเขา เธอคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้หรอก ทำไมเธอชอบโทษฉันนักหนา"หญิงสาวตวาดใส่ อิงกิตยืนนิ่ง

"แล้วที่เซลูสไฟไหม้ละเธอทำรึเปล่า"

"ไม่ฉันไม่ได้ทำ" หญิงสาวผมทองตวาดเสียงขุ่น "ฉันแค่ให้เธอรอดแต่ไม่ได้ทำให้ร.ร เธอไฟไหม้"เธอตอบอย่างจริงจัง "แล้วใครทำล่ะ"

"ฉันไม่รู้"เธอกรี๊ดดัง