ปัญหาระหว่างเรา

หลังจากฝันวันนั้น ฉันก็เกิดความกังวลขึ้น ฉันไม่เข้าใจว่าต้องสังเวยความตายคืออะไรหมายความว่าถ้าใช่พลังต้องแลกกับความตายทุกครั้งหรืออะไร ฉันเอาเเต่คิดเรื่องนี้ หมกตัวกะบ้าน จัดกระเป๋า เตรียมย้ายไปอยู่กับคุณอาผู้ชาย เวลาที่ฉันคิดถึงเรื่องความฝันนี่ทีไรฉันก็มักจะถอดหายใจแรงเสมอ แม้แต่วันนี้ ฉันถอดหายใจตามนิสัยเช่นเดิมบะโต๊ะอาหาร "อิง หนูเครียดเรื่องอะไรจ้ะ ถอดหายใจบ่อยๆหรือเครียดเรื่องย้ายบ้านจ้ะ"น้ามีล่าถามเพราะเฝ้าดูฉันมาระยะหนึ่งแล้ว "น้ามีล่าค่ะคุณอานี่เป็นอย่างไร"ฉันถามเพื่อเปลี่ยนเรื่อง "อเลาดี้สินะ..อืม..เขาเป็นคนนิสัยผู้ใหญ่เกินตัวตั้งเเต่เด็กเเล้วล่ะ คงเพราะเป็นน้องคนเล็กสุดเเละอายุห่างกับน้าและแม่ของหนูมาก แต่ไม่ใช่คนดุร้ายหรอก"

"อ้อ"ฉันนั่งเท้าคาง "นี่ อิงกิตจ้ะพรุ่งนี้ไปเที่ยวกันไหม"

"จู่ๆทำไมถามแบบนี้ค่ะ"

"จะไปด้วยไหมล่ะไม่ไกลหรอก" "ก็ได้ค่ะ"ฉันถอดหายใจเบา

.....ถึงเราจะกลัวอิงกิตบ้างก็เถอะแต่อิงกิตก็ยังเป็นเด็กอยู่ไปเที่ยวบ้างก็ดี....

วันต่อมา

ฉันใส่เชิ้ตเเขนยาวกางเกงขาสั้นตามสบาย เราทั้งสองคนก็เดินไปทางหลังหมู่บ้านเเละขึ้นบันไดหิน เมื่อขึ้นถึงสุดบันไดก็ถึงลานกว้างมีคนตั้งร้านอยู่เยอะเหมือนกัน "เดี๋ยว เย็นนี้มีงานตลาดสดน่ะ เพื่อนน้าอยู่ที่นี้ด้วยล่ะ"และน้ามีล่าก็พาเราไปหาเพื่อนน้า เขาเป็นผู้หญิงที่สูงมากกว่าชายบ้างคนเสียอีก "ไงมีล่าไม่ได้เจอกันตั้งนาน"เธอทัก "ไง จูดี้ขายไรจ้ะ" "เครื่องดื่มนะ น้ำปั่น"เเละทั้งสองก็คุยตามภาษา ฉันรู้สึกเบื่อจึงบอกน้ามีล่าไปเดินเล่น เมื่อน้าอนุญาต เราก็เดินทั้งลานเดินไปเดินมาก็เจอบันไดหินด้านหลังฉันลงไปปลายบันได น่าแปลกใจที่ไม่มีคนเลย จู่ๆมีเด็กผู้หญิงเดินลงมา "พี่หนูอยากกินไอศครีมจัง"เธอกล่าว "ไปซื้อด้วยกันไหม ลานข้างบนมี" "มาเล่นกันก่อนเถอะ"เธอยิ้มชวน "ก็ได้"ฉันตามน้ำอยากหาอะไรเล่นฆ่าเวลาอยู่ "เล่นเป่ายิงฉุบขึ้นบันไดนะค่ะ ใครสูงกว่าชนะ คนแพ้ต้องลงไป"หลังจากนั้นเราก็เล่นกันไป แต่ทุกที่คุยกับเด็กคนนี้ก็รู้สึกหนาวหลังทุกครั้ง สรุปเธอชนะ ฉันแพ้ "พ..พี่แพ้ต้องลงบันไดสินะ"ฉันค่อยๆถอยหลัง "ไม่ พี่ต้องลงแบบนี้"เธอผลักอกฉันเต็มเเรง ตุ้บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ฉันกลิ้งตกบันไดจนขั้นไดขั้นสุดท้าย ฉันนอนลงกับพื้น "เป็นอะไรไหม"เสียงชายคนหนึ่งถาม ฉันค่อยๆลืมตาเเละมองไปที่ต้นบันได เด็กหญิงคนนั้นก็หายไป