เกม(ล่า)ฆ่าวิญญาณ

ณ บาร์แห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่ในตรอกซอยเล็กๆใกล้ๆคอนโดของคาโตะ
"น่าเบื่อชิบ!"สาวผมสีเหลือง ที่มองแล้วชวนแสบตาพูดแล้วยกขวดเหล้ามาดื่มอย่างไม่อายใคร
"งั้นหรอ"เจ้าของบาร์ที่นั่งอยู่โต๊ะใกล้ๆพูดแล้วก็ชวนสาวๆที่เขาจ้างมาให้นั่งดื่มด้วยกันคุย
"ก็หมู่นี้ไม่มีคนมาท้าดวลเลยน่ะสิ! ยัยมิเนเร่ก็หายไปด้วย!"สาวผมเหลืองบอกแล้วทุบโต๊ะที่อยู่ตรงหน้าเธอจนร้าว
"เออ..งั้นหรอ แต่ว่าก่อนอืนฉันว่าเธอควรไปย้อมผมก่อนท่าจะดีน่ะ 555555"เจ้าของบาร์พูดแล้วหัวเราะจนท้องแข็ง
"อยากให้หัวตัวเองมาประดับบนผนังบ้านฉันมากสิท่า..!"สาวผมเหลืองบอกแล้วหยิบมีดเล็กๆที่อยู่ตรงเอวออกมาแล้วเอามันมาจ่อตรงคอเจ้าของบาร์
"เห้ยๆ พูดเล่นน่าเธอนี้มัน..."
"โอบาร์ อย่าพูดเล่นจนต้องเสียชีวิตอันมีค่าไปล่ะ"สาวผมส้มบอกกับโอบาร์
"เลมอน..เธอนี้น่ะวางมีดนั้นลงเลยน่ะเฟ้ยยย"โอบาร์โว้ย
"แกนี้ทำอาชีพแบบเดียวกับชื่อเลยเนอะ"เลมอนบอกแล้ววางมีดลงบนโต๊ะของเธอ
"เธอก็มีผมสีเหลืองเหมือนสีเลมอนชื่อเธอเลยเนอะ"โอบาร์หัวเราะ
"เออ!!!"เลมอนบอกแล้ววางเงินลงบนโต๊ะแล้วเดินออกจากร้าน
"ไปแล้วหรอ"โอบาร์พูดเบาๆแล้วกลับไปคุยกับสาวๆต่อ
 
ณ ห้องนอนของคาโตะ
"...."ผมเงียบแล้วก็อ่านหนังสือต่อ
"น่ารักจัง..>_<"ยัยมิเนเร่พูดแล้วมองผมด้วยสายตาเป็นประกาย
"เลิกมองผมด้วยสายตาแบบนั้นซ่ะที!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"ผมตะโกนใส่หน้ามิเนเร่ที่กำลังยิ้มหวานชอบใจ
"มาสเตอร์อ่ะ! เลิกมองก็ได้!แต่พรุ่งนี้เราต้องไปหาเหยื่อน่ะค่ะ ฉันอยากฆ่าคนจะตายแล้ววว!"มิเนเร่บ่นแล้วทำแก้มป่อง
"ห้ามฆ่า! ต้องเอามาเป็นพวกสิ!"
"ง๊าาาา"มิเนเร่กับผมยังคุยกันต่อไปโดยไม่รู้ว่ามีสาวผมสีเหลืองคนหนึ่งจับตามองพวกเราจากบนดาดฟ้าของตึกอีกตึกโดยใช้กล้องส่องทางไกลอยู่!
 
"หืม มีความสุขกันจังเลยน่ะ"
เลมอนพูดแล้ววางกล่องส่องทางไกลลงบนพื้น
"แต่ช่างเถอะ...ยังไงที่สำคัญก็คือ..........ได้เวลาสนุกแล้ว!!!"
เลมอนพูดแล้วยิ้มอย่างสยองๆจากนั้นก็เดินลงจากตึกที่เธอมาจับตามองพวกคาโตะ..