คู่รักคู่ฟิน ยิ่งดิ้นยิ่งรัก (Yaoi)

วันต่อมา(บทพี่โรบิ้น)
วันนี้พวกเราตื่นเร็วกันเป็นพิเศษ อ่อๆลืมบอก ตอนนี้พวกเราแบ่งห้องนอนกันแล้วนะครับ ขืนไม่แบ่งละก็ผมว่าไม่วันใดวันหนึ่งได้ตายคาห้องผมกันหมดแน่(ห้องมันแคบ) ห้องแรก พี่แต๋มกับแพร ห้องที่สอง ทอมมี่กับซากุ ห้องที่สาม อิม่อนกับเลซี่ ห้องที่สี่ เจ๊พลอยกับแอน และห้องสุดท้าย ผมกับอิบอม แล้วอิบอมมันยิ่งตื่นสายอีกด้วยนะ =0=
"อิบอม..ตื่นๆๆ..รีบๆเลย..จะไปโรงเรียนละ" ผมพูดพร้อมกับดึงขามันลงมาจากเตียง
"อารายเนี่ย..ปลุกทามไมแต่เช้าเลย..คนจานอน" ดูมันผมว่าเย็นนี้มันจะมาเปลี่ยนคนดีกว่า เอาซากุมาดีมั้ยเนี่ย =0=
"ลุกเด่!..ถ้าไม่ลุกจะไปบอกให้พี่แต๋มมาจัดการนะ..รึจะเอาแบบนั้น" นั่นไงครับ! ได้ผลด้วย อิบอมรีบสปิงตัวลุกนั่งเลยครับ
"รู้แล้วน่า..พี่บิ้นเซ้าซี้จริงๆเลย" เอ้า! ไรวะคนอุส่าหวังดี ไม่นานผมกับอิบอมก็ออกมานอกห้องดูเหมือนว่าคนอื่นๆจะทำอะไรเรียบร้อยหมดเเล้วนะเหลือแต่อิบอมคนเดียวนี่แหละ ตัวถ่วง 
"ไปอาบน้ำเลยนะ..ด่วนๆเลย'' ผมพูดพร้อมกับชี้ไปที่ห้องน้ำข้างล่าง
"มาอาบให้หน่อยสิ..เขากลัวผีนะ'' อิบอมทำหน้าออดอ้อน =0=
"ไม่..ไปเร็วๆอย่าชักช้า..ไม่งั้นฉันจะไปฟ้องพี่แต๋มนะ..หนึ่ง" 
"เออๆๆ..รู้แล้วน่า..คนอะไรขี้ฟ้องชะมัด" อิบอมพูดพร้อมทำหน้ามุ่ย ก่อนที่จะเดินไปที่ห้องน้ำ ส่วนผมก็ลงไปข้างล่างเหมือนกัน วันนี้ผมไม่ได้ทำอาหารนะ เพราะไม่มีเวลา =0=
"พี่แบงค์หื่น..อิบอมเสร็จยัง" [ซากุ] แล้วทำไมซากุต้องเรียกว่า พี่แบงค์หื่นด้วยละ ไม่เข้าใจจริงๆ
"พึ่งอาบน้ำ..คนอื่นๆละ"
"ไปรอข้างนอกกันหมดแล้ว..ผมเองก็ขอตัวไปรอข้างนอกก่อนนะ" สิ้นสุดคำพูดของซากุ ซากุก็เดินออกไปนอกบ้านทันที
ฟุ่บ
ตกใจหมดเลยนึกว่าใครที่แท้ก็อิบอมนี่เอง แล้วทำไมต้องเข้ามากอดเราด้านหลังด้วยละเนี่ย จะว่าไปมันก้อาบน้ำเร็วไปนะ
''ไปกันเถอะ"
"อา'' ว่าแล้วเราสองคนก็เดินออกไปนอกบ้านทันที ก่อนที่จะเดินไปยัง โรงเรียน
ณ โรงเรียน
ยังทันแหะ เหลืออีกตั้ง10นาทีแนะ นึกว่าจะเข้าแถวกันแล้วซะอีก
หลังจากนั้นพวกเราก็แยกกันตรงทางเข้าทันที เราไม่ได้รุ่นเดียวกันนะ รุ่นน้องก็มี อิบอม อิม่อน ซากุ ทอมมี่ แอน เเพร ส่วนรุ่นพี่ก็มี ผม เจ๊พลอย พี่แต๋ม แล้วก็เลซี่
ผลั่ก
ไม่ทันที่ผมจะได้ก้าวเดินผมก็ชนกับใครเข้าตนหนึ่ง
"ขอโทษครับ..เป็นอะไรรึป่าวคับ" เด็กหนุ่มผิวขาว ผมดำเข้ม ริมฝีปากบางสวย (ฟิน)
''อา..ไม่เป็นอะไรคับ" ผมตอบกับไปแบบเรียบๆ
"อ่อคับ..ต้องขอโทษอีกทีนะคับที่ผมเดินไม่ดู"
"ไม่ขนาดนั้นหรอกคับ..ผมเองก้ด้วยที่เดินไม่ดู..ขอโทษด้วยนะคับ" เขาส่งยิ้มให้ผมนิดๆ
"โร....บิ้น..ไปกันเถอะ" เจ๊พลอยพูดพร้อมคว้ามือผมไปจับก่อนที่จะดึงให้ผมเดินตามเจ๊ไปถึงชั้นเรียน
"เอาละค่ะนักเรียนวันนี้ห้องเราจะมีนักเรียนเข้ามาใหม่นะจ๊ะ..เชิญจ๊ะ" อาจารย์ส่งเสียงเรียกคนข้างนอกให้เข้ามาแล้วปรากฏว่าเด็กคนนี้ก็คือ เด็กเมื่อเช้าที่เราเดินชนนั้นเอง
"สวัสดีคับผมชื่อ..บัสเตอร์..ยินดีที่ได้รู้จักคับ'' บัสหันมาส่งยิ้มให้ผมด้วยละ 0//0
"โรบิ้น..รู้จักด้วยหรอ" ไม่นานเจ๊พลอยก็ถามขึ้น
"อา..ว่าไงดีละ..แค่บังเอิญ..โอ๊ย..เอาเหอะน่า..เจ๊ไม่ต้องถามหรอก" ผมพูดพรางทำหน้างง 
"อะไรของแกวะ" เจ๊พลอยพูดพร้อมเกาหัว