ボディガード บอดี้การ์ดสุดซ่ากับคุณหนูซึนเดเระ

          คู่หมั้นของรินงั้นเหรอ!? ไม่นะ...รินน่ะของฉันคนเดียวตะหาก หมอนั่นจะมาแย่งไปไม่ได้ เราต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว 
"ริน มานี่ด้วยกันหน่อย!" ผมเดินไปกระชากรินขณะที่รินกำลังคุยกับคู่หมั้นของเธอ
"ดะ เดี๋ยวสิ!" ผมลากเธอมาในห้องของผม
"เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ ริน" ผมเอ่ยขึ้น
"อะไรเล่า" รินพูดพลางหันหน้าหนีผม
"มีคู่หมั้นทำไมไม่บอกฉัน!"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายเล่า!" รินตะหวาดใส่ผม
"เกี่ยวสิ ก็ฉัน--" ผมหยุดชะงักเพราะเกือบเผลอพูดคำที่ไม่ควรพูดออกไป
"อะไรหล่ะ..." รินจ้องหน้าผมเขม็ง
"ช่างเถอะน่า!" ผมพูดกลบเกลื่อนก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น
"ฉันจะไปล่ะ" รินพูดพลางโดดลงจากเตียงของผม
"ริน..." ผมโอบกอดเธอจากข้างหลังพลางกระซิบเบาๆข้างหูริน
"อ...อะไรหล่ะ.." รินหันมามองผมพลางหน้าแดงเล็กน้อย
"อย่าไปนะ..." ผมพูดด้วยนํ้าเสียงแผ่วเบา
"ไป?" รินหันมามองด้วยความสงสัย
"อย่าไป...จากฉันได้มั๊ย" ผมพูดพลางโอบกอดรินแน่นขึ้น
"หมายความว่าไงน่ะ..." รินหน้าแดงพลางหันหน้าหลบสายตาผม
"ก็หมายความว่า...อย่าแต่งงานกับหมอนั่นเลยได้มั๊ย.."
"หา? ทะ...ทำไมล่ะ" รินหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ
"ก็เพราะฉันรู้สึกว่าหมอนั่นมีอะไรแปลกๆน่ะสิ" ผมพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
"- - เฮ้อ ฉันไปล่ะ" รินมองหน้าผมด้วยสีหน้าผิดหวัง
"อะไรอ่ะ.." ผมมองเธอที่เดินออกจากห้องไป
'สงสัยจะไม่ฟังเราสินะ...เราจะเปิดโปลงหมอนั่นให้ได้เลย'
          วันต่อมา...ผมกำลังแอบดูรินกับคู่หมั้นของเธอคุยกันในห้องนั่งเล่น 
"นี่ รินรู้มั๊ยผมชอบนะเวลาที่เธอยิ้มน่ะ" เจ้าคู่หมั้นยิ้มพลางดึงแก้มรินไปมา
"ค...ค่ะ" รินหน้าแดงเล็กน้อย
จุ๊บ... =[]= เจ้าหมอนั่นประทับริมฝีปากลงบนแก้มของริน
"ย...อย่าทำแบบนี้สิคะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า" รินหน้าแดงขึ้น
"ไม่เห็นเป็นไรเลย ในบ้านนี้ก็มีแค่พวกสาวใช้กับบอดี้การ์ดเท่านั้นไม่ใช่เหรอ" เจ้าหมอนั่นพูดพลางยิ้มมุมปาก
'ยิ้มแบบนั้นหมายความว่าไงฟระ มันต้องมีอะไรแน่ๆ' 
"ก็มัน...เอ๊ะ--" รินยังพูดไม่ทันจบหมอนั่นก็อุ้มรินขึ้น
"เราเข้าไปในห้องของเธอกันเถอะ" =[]= เข้าห้องเลยเหรอฟระ มันจะมากไปแล้วนะเฟ้ย
โป้ก! อะจะอะ! ผมเงยหน้าขึ้นมากระแทกกับเหล็กข้างบนหัวอย่างแรง จนทำให้ทั้งสองคนนั้นหันมามอง
"มาแอบฟังอย่างงั้นเหรอ เจ้าหมารับใช้" หน็อยเรียกใครว่าหมาฟระ
"ไม่ได้แอบนะ มันแค่ผ่านมาเห็นเฉยๆ" ผมพูดพลางกุมหัวตัวเองด้วยความเจ็บ
"ยูโตะ เป็นอะไรมั๊ย" รินเดินเข้ามาดูผมโดยไม่สนใจคู่หมั้นของเธอ
"ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เดี๋ยวก็หายน่า!" ผมหงุดหงิดที่เห็นสองคนนั้นจู๋จี๋กันจึงรีบเดินหนีเข้าห้องตัวเองอย่างรวดเร็ว...