ボディガード บอดี้การ์ดสุดซ่ากับคุณหนูซึนเดเระ
เขียนโดย 
Hamakung
วันที่ 6 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.30 น.
แก้ไขเมื่อ 22 มีนาคม พ.ศ. 2558 16.52 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) เปิดเผยความจริง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเช้าวันใหม่ แสงอาทิตย์สอดส่องมาจากนอกหน้าต่างห่มผ้าห่มสีเขียวผืนโปรดที่ห่มทุกวันตามปกติ
กริ๊งงงงง!!!!เสียงนาฬิกาปลุกก็ยังคงปลุกตามหน้าที่ของมันตามปกติ ผมลุกขึ้นบิดขี้เกียจแล้วกดปิดเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังอยู่
"วันนี้แหละ! ฉันจะเปิดโปลงแก!" ผมพูดด้วยนํ้าเสียงมั่นใจ หารู้ไม่ว่ารินกำลังแอบดูผ่านช่องประตูที่แง้มเอาไว้
5 นาทีถัดมา..
ผมเดินไปเข้าห้องนํ้าที่อยู่ใกล้ๆห้องโถง
"ไม่ต้องห่วงหรอก...ยังไงซะรินก็ต้องเป็นของฉันอยู่วันยังคํ่า" อะไรน่ะ...หมอนั่นคุยกับใครน่ะ...
"แต่ปัญหามันอยู่ที่ไอ้บอดี้การ์ดจอมยุ่งของรินน่ะสิ" หน็อย!ว่าใครฟระ
"ไม่ต้องห่วง คืนนี้แหละฉันจะจับรินกดให้ได้ ไอ้บอดี้การ์ดนั่นจะได้ไม่มายุ่งวุ่นวาย" อา...ใจเย็นไว้ เราต้องจับหมอนี่ให้ได้คาหนังคาเขา
ผมจึงรีบเดินหนีออกมาจากที่นั่นแล้วเดินเข้าไปเตรียมของในห้อง
20:00 น.
ผมเดินถือไม้เบสบอลที่หามาครึ่งค่อนวัน (- - แค่ไม้เบสบอลอันเดียว) แล้วค่อยๆแง้มประตูห้องของรินทีละนิด จนเห็นเหตุการณ์ข้างในห้อง
"ZzZz" รินกำลังนอนหลับส่วนเจ้านั่นกำลังยืนทำอะไรไม่รู้อยู่มุมห้อง
"เอาล่ะนะริน" หมอนั่นยิ้มมุมปากก่อนจะคร่อมรินของฉัน
"ฉันจะทำให้เธอเป็นของฉันคนเดียวในคืนนี้" หมอนั่นค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของรินช้าๆ ทำให้ผมโมโหจนกำไม้เบสบอลไว้แน่น
"หึๆ" หมอนั่นลูบไล้หน้าอกของรินช้าๆจนรินสะดุ้งตื่น
"อ่ะ...จะทำอะไรน่ะคะ" รินหน้าแดงเมื่อเห็นสภาพของเธอ
"ฉันจะทำให้เธอเป็นของฉันคนเดียวไงล่ะ!" อะจะอะ!หมอนั่นผลักรินอย่างแรงแล้วจับมัดกับเตียงด้วยเชือกที่หนามาก
"ปะ...ปล่อยฉันนะคะ...ได้โปรด" รินหน้าแดงหนักขึ้นเรื่อยๆแต่หมอนั่นก็ยังไม่หยุดลวนลามริน ทำให้ผมเดือดจัด
ผมวิ่งเข้าไปในห้องรินอย่างเร็วแล้วใช้ไม้เบสบอลฟาดเข้ากลางหัวหมอนั่นเต็มๆ ทำให้มันสลบไป
"ยะ...ยูโตะ" รินทำท่าทางกลัวที่เห็นผม
"ไม่ต้องกลัวนะริน...ฉันมาช่วยเธอแล้ว" ผมยิ้มให้รินพลางแก้เชือก แต่ด้วยความหื่นของผมตาจ้องหน้าอกรินอย่างไม่ละสายตา
"-///-" 555 รินหน้าแดงหนักจนผมอดขำไม่ได้
"ตายูโตะบ้า..." รินพึมพำอยู่คนเดียวขณะที่ผมแก้เชือกให้เธอเสร็จ แล้วเดินไปมัดเจ้านั่นไว้กับเก้าอี้ข้างนอกห้อง
เช้าวันต่อมา
ตำรวจได้เข้ามาจับกุมเจ้าคู่มั่นสารเลวที่พยายามจะข่มขืนเลวที่ผมรักไปขังในฮ่องกง 555+ ซื้อของมาฝากมั่งนะเจ้าสารเลว(- -)
"ข...ขอบใจนะ" รินพูดเสียงเบาจนผมได้ยินไม่ชัด
"มะกี้ว่าอะไรเหรอ" ผมก้มลงไปฟังริน
"ข...ขอบใจ" อ่อ ขอบใจนี่เอง^^
"ก็ฉันเป็นบอดี้การ์ดเธอนี่นะ^^" ผมพูดพลางลูบหัวรินอย่างเอ็นดู
"นั่นสินะ.."
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
