Little By Little

…..เขาทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างไร้วิญญาณ รู้สึกสิ้นหวัง นอนใจลอยอยู่บนเตียงเกือบสองชั่วโมง

รู้สึกชาไปหมด แต่ก็ไม่ได้มีน้ำตาแต่อย่างใด

ก๊อกๆ ๆ (เสียงเคาะประตูห้อง)  “โชๆดิวมาหาหนะ”   

“ครับให้เข้ามาเลย”

ดิว     เห้ย! ไหนบอกให้กูไปส่งซื้อกีตาร์ไง ทำไมมัวนอนอยู่ได้วะ

โช     วันนี้ไม่มีอารมณ์ไปแล้วหว่ะ ไว้วันหลังละกัน

ดิว     มึงเป็นไร? เมือวานยังเห็นฟิตๆอยู่เลย   ร้านนมเค้ายังไม่ให้เงินเดือนมึงเหรอ

โช     ป่าวหรอก     กูเจอน้ำมากินนมกับโจสองคน ท่าทางสนิทกันมาก กูนี่หมดแรงเลย

ดิว     มึงกำลังเฮิร์ทว่างั้น  ดีเลยแบบนี้

โช     ดีอะไรของมึงวะ?

ดิว     รีบไปซื้อกีตาร์กันเดี๋ยวนี้เลย เล่นแต่เพลงอกหัก ช่วงที่ฟิลกำลังมา มึงจะอินกับเพลง แล้วเวลาอินกับเพลง มึงก็จะเล่นอย่างพริ้วเลยเว้ยเชื่อกู นี่แหละโอกาส

โช   ปะ!! ไปซื้อกีตาร์กัน

      ถึงร้านขายเครื่องดนตรี โชก็ตรงไปหากีตาร์ลายซันเบิร์ดที่เล็งไว้มานาน พร้อมแลเห็นป้ายลดราคา 20%

เจ้าของร้านร่างอ้วนอารมณ์ดีเดินเข้ามา    “ฮ่าๆๆ  มาพอดีเลยพ่อหนุ่มรูปหล่อ   ต้องรีบเลยนะตัวนี้เพิ่งลด 20% วันนี้เลย เห็นมายืนมองตัวนี้ทุกวัน ได้เวลาหิ้วกลับแล้ว ช้าไม่ได้นะมีคนเล็งๆอยู่เหมือนกัน”

“เอาครับๆ!”    น้ำเสียงโชเริ่มสดใสขึ้นมา  พร้อมควักเงินที่เตรียมไว้ออกมาทั้งหมด

เจ้าของร้านหัวเราะเสียงดัง   “เดี๋ยวก่อนๆ  น้องตั้งใจจะซื้อกีตาร์ตัวนี้ทั้งที่ยังไม่ได้ยินเสียงของมันซักนิดเดียวเนี่ยนะ ฮ่าๆ

"ถึงพี่จะอยากขายของก็เถอะ พี่ก็ไม่อยากให้ผิดหวังหลังที่ซื้อไปหรอกนะ อะ..ลองเล่นดูก่อน(ยื่นกีตาร์ให้พร้อมหัวเราะเสียงดัง)"

โชนั่งลงพร้อมเริ่มเล่นเพลง โฮเต็ลแคลิฟอร์เนีย ที่ลุงทองสอนให้

ขณะที่กำลังเล่น  โชรู้สึกรักกีตาร์ตัวนี้ทันที คอกีตาร์ที่จับเข้ามือพอดี เสียงนุ่มนวลอบอุ่นแต่กังวานดิวยืนนิ่งด้วยความตกใจ  ไม่ใช่เพราะเสียงของกีตาร์ตัวนี้ แต่เป็นฝีมือเล่นกีตาร์ของโช

จ่ายเงินเรียบร้อย สองคนก็รีบกลับบ้านทันที

ระหว่างทาง

โช: เห้อ อย่างน้อยวันนี้ก็มีเรื่องสมหวังบ้าง  กูละโคตรชอบกีตาร์ตัวนี้เลย  มันคงช่วยให้กูเฮิร์ทน้อยลง ว่ามะดิว

ดิว: …….

โช: อ่าวเงียบ   เป็นไร

ดิว: ผ่านไปแค่เดือนเดียวเอง มึงเล่นกีตาร์ได้ขนาดนี้แล้วเหรอวะ กูนี่อึ้งไปเลย

ดิวพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เราสองคนโตมาด้วยกัน ชอบอะไรเหมือนๆกัน  เล่นอะไรก็เล่นด้วยกันมาตลอด แต่ครั้งนี้มึงไม่รอกูเลยนะ”

โชไม่พูดอะไร  ได้แต่ยิ้มอิ่มๆแล้วเงียบให้ดิวพูดต่อ

“ถึงตอนนี้ยังไม่รู้ว่าจะเล่นอะไรระหว่างเบสกับกลอง แต่กูอยากเล่นกับมึงตามมึงให้ทัน   มึงก็อย่ารีบทิ้งห่างเพื่อนร่วมวงมึงไปไกลนักหล่ะ กูจะรีบฝึกฝนจนตามให้ทัน แล้วแซงหน้ามึงในที่สุด ฮ่าๆๆ”

สองคนแยกย้ายกลับบ้าน

โชกลับบ้านพร้อมกีตาร์ตัวใหม่

ดิวกลับบ้านพร้อมความฝันและแรงบันดาลใจใหม่