Miracle Sky ร่ำร้องขอปาฏิหาริย์

Miracle Sky ร่ำร้องขอปาฏิหาริย์
#3 เด็กสาวผู้ร่ำร้องขอปาฏิหาริย์

หนึ่งวันหลังจากที่จุนเสียไปชั้นได้แต่เก็บตัวอยู่ในห้อง
"นี้อริส จะไม่ไปงานศพจุนคุงเค้าหน่อยเหรอ"
"ไม่ค่ะ!" ชั้นตอบทันทีโดยไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้ชั้นหนะเกลียดจุนที่สุดเลย
"งั้นก็ออกไปข้างนอกบ้างนะ"
"..." ชั้นได้แต่เงียบ และชั้นก็เผลอหลับไป
ในโลกอันขาวโพนที่มีแต่ความว่างเปล่าชั้นที่ได้แต่นั่งอยู่กับที่ นี้ชั้นกำลังร้องให้อยู่เหรอ
"จุน..จุนเขาไม่อยู่แล้ว..ไม่ว่าจะโลกจริงหรือในความฝัน ชั้นหนะไม่เหลือใครอีกแล้ว" ชั้นได้แต่บ่นกับร้องให้ในโลกที่ว่างเปล่านี้เท่านั้น
"จุน..จุน..จุน.." ชั้นได้แต่เพ้อเรียกหา
"อริส" จู่ๆก็มีเสียงใครบางคนเรียกชื่อของชั้น ชั้นเงยหน้ามองชายที่อยู่ตรงหน้านั่นคือจุน
"จุน" ชั้นยิ้มแล้วเรียกชื่อเค้า จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน จนตอนนี้ฉันยังไม่อย่าเชื่อเลยว่าจุนตายแล้ว ชั้นวิ่งเข้าไปกอดจุนแต่ร่างกายของจุนชั้นสัมผัสไม่ได้เลย
"จุนทำไมละ!"
"ขอโทษนะอริส"
"จุนจะขอโทษชั้นเรื่องอะไร จุนหนะไม่ได้ผิดซักหน่อย"
"ขอโทษนะ ถ้าชั้นไม่รู้จักเธอก็คงดี"
"พูดอะไรหนะจุน?"
"ชั้นหนะ..ไม่มีตัวตนตั้งแต่แรก..ชั้นคือความว่างป่าวของเธอ"
"พูดอะไรหนะ.."
"โลกที่ว่างเปล่าใบนี้ก็คือชั้น ถ้าชั้นหายไปเธอก็จะไม่ต้องหลงอยู่ในโลกที่ว่างเปล่าใบนี้..เพราะงั้นลืมชั้น..แล้วหาใครสักคนมาเติมเต็มที่ว่างนี้..แทนที่ชี้..."
"ไม่เอาด้วยหรอกแบบนั้นหนะ..ก็จุนหนะ..ก็จุนหนะ จะเป็นคนเติมเต็มช่องว่างนี้ให้กับชั้น..ยิ้ม"
"!...อริส"
"ยิ้ม..เพราะงั้นอย่าพูดคำว่าหายไปอีกนะ"
"อืม..ชั้นจะอยู่กับเธอตลอดไป"
"ตลอดไปเลยนะ..ยิ้ม"
"อริส อริส ตื่นได้แล้วลูกเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก"
"..." ว่าแล้วเชียวเรื่องเมื่อกี่ก็คงเป็นได้แค่ฝัน ก็จุนเขาหนะตายไป..
"เร็วนะลูก จุนเค้ามารอที่หน้าบ้านแล้ว"
"!?" ชั้นรีบวิ่งลงไปข้างล่างหลังจากสิ้นเสียงของแม่ ชั้นเปิดประตู
"จุน.."
"สุขสันวาร์เลนไทน์..ยิ้ม"
"..ยิ้ม"
----
จุน: เพราะงั้น..ชั้นจะอยู่กับเธอตลอดไป^^
----
-End-
---
ไรท์: ใกล้วาร์เลนไทน์แล้วใครที่มีความรักก็ขอให้รักเบ่งบาน ส่วนใครที่ไม่มีละก็ขอให้เจอไวๆนะฮ๊าพ See you!