Where are the answers...?

18.00 น.
"ออกมาได้แล้วแก! ถึงเวลาสิ้นชีพแกแล้ว ฮ่าๆๆ"
"ปล่อยฉันนะเว่ย ไอ้พวกบัดซบบบบ!"
"หุบปากของแกไปซะ หรือว่าแกอยากจะแต่งสูทก่อนเพื่อต้อนรับวันสำคัญรึไง?"
"แรล์...แรล์ ช่วยฉันด้วย ขอร้องล่ะ ขอร้องงงง!! ช่วยฉันด้วยเถ้อะ..." ราเทลตะโกนเสียงหลงพร้อมเอื้อมมือมาหาฉัน
"ฉันจะช่วยนาย...ฉันจะช่วยนาย รอฉันก่อนนะ" ฉันเอื้อมมือไปจับมือของเขา มืออันหนาวเย็นที่สั่นเครือด้วยความหดหู่และความกลัว
"สภาพดูไม่ได้เลยนะ พวกแก 2 คนเนี่ย" ไอ้เจ้าหน้าที่พูดก่อนจะถีบราเทลออกมานอกกรง
"ฉันจะไปช่วยแน่ๆ ราเทล...คอยดูเถอะ ฉันจะล้างแค้นให้ราเทล ให้สาสมกับที่แกทำเอาไว้!"
"โห ทำมาพูดไป ออกจากกรงยังไม่ได้ จะเอาอะไรกับการขึ้นไปลานประหาร ฮ่าๆ จริงๆก็อยากให้เธอได้เห็นไอ้หมายเลข 1112 โดนเชือดอยู่หรอก แต่ดูไปเดี๋ยวขวัญเสียหมด วันประหารของเธอมาจริงๆ มีหวังสติแตกก่อน" ไอ้เจ้าหน้าที่พูดจบหามราเทลไปข้างบน
"น่าสงสารไอ้ราเทลจริงๆ ได้กินข้าวแค่ไม่กี่จานก็ต้องจากไปก่อนใครเพื่อนซะแล้ว" ผู้ชายอีกคนที่อยู่ตรงข้ามกรงฉันพูดขึ้น รูปร่างแข็งแรง มือและเท้าไม่ได้ถูกล่ามโซ่ไว้ แต่เป็นคอ ที่ถูกล่ามโซ่ไว้แทน
"นายเป็นใครน่ะ?"
"ซาตะ นักโทษหมายเลข 1223"
"ทำไมหมอนั่นถึงกลายมาเป็นนักโทษได้ล่ะ?"
"สาวน้อย...เธอคงยังไม่รู้สินะ ว่าโลกตอนนี้ตั้งแต่ที่เธอตื่นขึ้นมันได้ต่างไปจากเดิมหมดแล้วน่ะ"
"โลกตอนนี้?"