Secret Doll

           " โอ๊ยยยยยยยย !! "
          ซิบบบ หายยย ละ ถุงขาดดดด  ยัยลีอาห์ ร่วงจากถุงลงพื้นอย่างแรง แค่นั้นยังไม่พอ ยังส่งเสียง โอ๊ยยย ซะดังลั่นจนคนทั้งตลาดหันมามอง ทางเราเป็นกันหมด ซวยแล้วฉัน ทำไงดีมีใครเห็นรึเปล่าวะ
 
           " นี่ๆมะกี้ เสียงใครอ่ะ "
          " เธอๆ เมื่อกี้เห็นป่ะ ใช่เสียงตุ๊กตามันร้องรึเปล่า "
          "  นี่ๆคุณ เห็นป่ะตุ๊กตามันร้องนะ "
          " เฮ้ยยย หูฝาดตาฝาดมั้ง ตุ๊กตามันจะร้องได้ไง "
 
          และอีกสารพัด เวรละฉัน ทำไงดี ดูเหมือนว่าจะสงสัยกันหมด ทุกคนไม่ยอมเดินไปไหน แต่กลับยืนจ้องฉันกับลีอาห์ แล้วทำหน้าสงสัยกันอย่างสุดชีวิต อ๊ากกกก ไปกันสักทีเซ่
          " เอ่อออ "ทุกอย่างตกอยู่ในความเงียบ ฉันได้แต่ยืนเอ๋อ โดยไม่รู้จะทำไงดี ยัยลีอาห์ก็ยังคงนั่งอึ้ง อยู่กับที่ไม่กล้าขยับตัวไปไหนเหมือนกัน อึดอัดชะมัด ฉันคงต้องโดนล้างสมองแน่ๆเลย ทำไงดี ทุกคนที่หยุดยืนมองพวกเราก็ค่อยๆเดินเข้ามาหาเราอย่างช้าๆ ฉันได้แต่ยืนหลับตา และภาวนาให้ตัวเอง ตายอย่างสบายที่สุด
          ลาก่อนนนนนนนนน พ่อ แม่ พี่ น้อง ญาติและก็  นายลูกอม จากนี้ฉันคงจะต้องลืมพวกเค้า แน่ ลาก่อนนน
           "  ขอโทษนะครับ ทุกท่านผมขอทางหน่อยครับ " เอ๊ะ  เสียงนี่คุ้นๆ แฮะ นี่ฉันฝันไปรึเปล่า รึว่าาาาาาา
          " นี่คุณ ลืมตาได้แล้ว นี่ไม่ใช่เวลามานอนนะ " เสียงกะซิบ ข้างหูนี่ช่างไพเราะยิ่งนัก ข้าชักอยากจะเห็นใบหน้าของเจ้าซะแล้วนี่
          " นนนนนายยยยย ลูกอมมมม " นี่ฉันยังไม่ตายเหรอ ฉันยังจำทุกอย่างได้ ฉันยังงงงงงงงงงงง มีชีวิตอยู่ เย้
          " ผมต้องขอโทษ ทุกท่านด้วยนะครับ พอดีพี่สาวคนนี้เค้าสติไม่ค่อยดีอะครับ และหนีออกจากบ้านมาเพราะผมลืมล็อคประตู และเมื่อเช้าก็ยังไม่ได้กินยา ด้วย อาการเลยกำเริบ "
อ้าวววว ไหงพูดงี้ฟร่ะ หาว่าฉันบ้าเหรอออออ
          " เธอคงไม่ได้ก่อเรื่องอะไรไว้ใช่มั๊ยครับ หรือถ้า เธอทำอะไรที่ไม่ดีไป ก็อย่าถือสาเลยนะครับคนบ้าก็เป็นอย่างนี้แหละครับ "
           " ไปกันเถอะ พี่สาว กลับบ้านกัน นะ นะ "
          นายลูกอมหันกลับมาพูดกับฉัน ด้วยน้ำเสียงปัญญาอ่อนที่สุด เท่าที่เคยได้ยินจากนายนี่มา แต่สีหน้านี่ เปล่งรัศมีความอมหิต ออกมาเลย
          "  อ่ะ ๆๆๆ กลับ บ้าน หยอ บ้านๆๆ บ้านที่รัก ของฉัน กลับๆๆๆๆ เนอะๆ " และฉันก็ต้องแกล้งบ้า ไปโดยปริยาย
          " อย่าลืม ลีอาห์ สิครับ พี่สาว " นายลูกอม ก้มลงเก็บ ลีอาห์ที่ยังนั่งค้างไม่กล้าขยับไปไหน ขึ้นมาถือไว้ แล้วใช้อีกมือลากฉันออกไปจาก ฝูงชนอย่างรวดเร็ว