Secret Doll

  ~~~~ พรมลิขิต ขีดเขี่ย ให้บอมเดิน ~~~~

~~~~ บอมคนสวย ก็เดิน ไม่มองทาง ~~~~

          เอ่อออ คิดว่าพอเถอะ เดี๋ยวคนอ่านจะด่าอ่านเอา มันไม่คล้องจองกันเลยด้วยเนี่ย ขออภัยนะค่ะคนอ่าน ก็งี้แหละ คนสวยกับความโง่มักมาคู่กันเสมอแหละ เฮ้ออออ นี่ก็ผ่านมาได้สองวันแล้วตั้งแต่ที่ฉันเซ็นสัญญาผูกมัดตัวเองไว้กับที่นี่ และเป็นสองวันที่ยังไม่มีลูกค้าเข้ามาอีก นี่ฉันจะฝากอนาคตไว้ที่นี่ได้ไม๊เนี่ย คิดละกลุ้ม

          " หม่ามี้ๆๆๆๆ หม่ามี้จ๋าาา "

          " เฮ้ยยย!! บอกกี่ครั้งแล้วอย่ามาเงียบๆ "

          หัวใจจะวายทุกที ที่ยัยตุ๊กตาโผล่มาเนี่ย มาแต่ละทีไม่เคยให้สุ้ม ให้เสียง ถ้าวันไหนฉันตกใจแล้วถีบแกกระเด็นออกไปนอกร้านจะมาโทษกันไม่ได้นะ บ้าจริง

          " หม่ามี้ ๆ ลีอาห์ อยากไปเที่ยว "

          " ไปเที่ยววววววววว "

          " นะค่ะๆๆๆๆๆ หม่ามี้สุดสวย ของลีอาห์ "ไปเที่ยว เนี่ยนะ จะไปยังไง แล้วถ้ามีคนเห็นขึ้นมาหล่ะ โอ๊ย! ไม่ได้ๆๆ

          " ไม่ได้ หรอกถ้ามีคนเห็นขึ้นมาแย่แน่ ไม่ได้ๆ แล้วอีกอย่างนายลูกอมต้องฆ่าฉันแน่ๆ

ไม่เอาๆ " แค่คิดก็สยองแล้ว

          " ก็อย่าบอก สิค่ะ ตอนนี้พี่กัสเค้าเช็ดกล่องตุ๊กตาอยู่ข้างใน ไม่รู้หรอกค่ะ เราแอบไปกันแป๊ปเดียวเองนะ เดี๋ยวก็กลับ ลีอาห์ไม่เคยเข้าไปในเมืองเลยสักครั้ง จะไปเองก็ไม่กล้า ลีฟา ก็ไม่ยอมไปเป็นเพื่อน นะค่ะ ๆๆ "

          " ไม่ได้ๆๆ ชั้นยังไม่อยากเป็นคนความจำเสื่อมตอนนี้ ไม่มีทางงงง!! "ฉันตวาดใส่ ยัยตุ๊กตาเพื่อที่จะได้ เลิกเพ้อเจ้อสักที แต่ดูเหมือนว่าจะ

          " ฮึกๆๆ แง้!" ร้องไห้ อีกแล้ว ซวยแล้วตู

          " นี่ๆ หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ หยุดร้องเดี๋ยวนี้เลย ฉันไม่ชอบ !"

          " แง้ๆๆๆๆ " ร้องหนักกว่าเดิม โอ๊ยยยย อะไรกันนักหนาเนี่ย เดี๋ยวถีบออกนอกร้านซะเลยดีไหมนี่

          ตกลงฉันแพ้อีกแล้วใช่ไหมเนี่ย ห้วยยย ไปก็ไปวะ น่ารำคาญชะมัด ไม่น่ารีบมีลูกเลยฉัน

          " หยุดดดดดดด!! หุบปากเดี๋ยวนี้ถ้าจะไป " ได้ผลทันที เหมือนปิดสวิตไฟ เหอะๆ มันน่าจับหักคอชะมัดเลยยัยนี่ 

          " หม่ามี้ ของลีอาห์ ทั้งสวย ทั้งใจดี อิอิ "

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ณ  ตลาดในเมือง

          " โหหหหหห !! สวยจังเลยยย "

          " ชู่วววววววว !! อย่าพูดเสียงดังสิ "

          หลังจากที่ฉันทนโดนรบเร้า ไม่ไหวก็ต้องออกมาตามสั่งของยัยตุ๊กตาประหลาดนี่จนได้ ฉันเอาถุงกระดาษมาใบนึงเพื่อใส่ยัยนี่เอาไว้ ให้โผล่ออกมาได้แค่หัวพอ เพราะถ้าปล่อยให้เดินร่อนไปมา ชาวบ้านชาวช่องเค้าคงแตกตื่นกันหมด แล้วคนที่ซวยก็คงไม่พ้นฉันอยู่ดี เฮ้ออ กรรม

          " หม่ามี้ ๆ เดินไปตรงนั้นหน่อย "

          " หม่ามี้ ๆ เดินไปดูตรงนั้นหน่อย "

          " หม่ามี้ๆ นั่นอะไร "

          "หม่ามี้ๆ จะเอาไอนั่น "

          "หม่ามี้ ๆ ไอนี่ก็สวย " อ๊ากกกกกกกกก  ฉันจะบ้าตายยยย อะไรกันนักหนา ฟร่ะ นี่เห็นฉันเป็นคนใช้แกเหรอ สั่งอยู่ได้

          " นี่ ! หุบปาก แล้วอยู่เงียบได้ไม๊ย่ะ ยัยบ้าาา ! "

           ตายละฉัน ฉันแหกปากไปอย่างลืมตัว ว่ากำลังเดินอยู่ในตลาด ใช่แล้ว ทุกคนหันมามองฉันกันหมด แล้วบางคนก็มองไปที่ลีอาห์ ที่โผล่หัวออกมาจากถุงมอง คงแปลกใจ ใช่มั้ย แน่นอน ทุกคนคงคิดว่าฉันบ้าแน่ๆ เฮ้อออ

          " ยัยนั่น บ้าแน่ๆ อ่ะ "

          " คนบ้าอะไร พูดกับตุ๊กตา "

          " ฉันว่าแล้วเชียว เห็นพูดคนเดียวมาตลอดทาง บ้าจริงด้วย"และอีกสารพัด  เอาเถอะ เอาที่สบายใจนะ ฉันคงจะบ้าจริงๆ

~~~~แควกกกกก ~~~~

~~~~~ ตุ๊บบบบ ~~~~~

          " โอ๊ยยยยย !! "