Secret Doll

          " แฮกๆๆๆ! "
          ตอนนี้ฉันเหนื่อยมากเพราะวิ่งหนีไอตุ๊กตาบ้านั่น ที่มันยังคงวิ่งตามฉันมาอย่างไม่ลดละ แล้วยังส่งเสียงเรียก'หม่ามี้ๆๆๆๆๆๆ 'ตลอดทางเลย 'ใครเป็นแม่แกฟร่ะ' ไอบ้านี่ ตุ๊กตาบ้าอะไรวะเนี่ย แล้วมันหายไปไหนแล้วหล่ะเนี่ย แล้วนี่ฉันอยู่ส่วนไหนของป่า หล่ะเนี่ยวิ่งอย่างเดียวไม่ได้ดูทางเลยอ่ะ ตายหล่ะทำไงดีหล่ะเนี่ย
          " หม่ามี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ " 
          ฉันเสียวสันหลังวาบขึ้นมาทันที พอได้ยินเสียงนี้ ฉันไม่กล้าแม้แต่ที่จะขยับตัวฉันไม่กล้าจะหันไปมองที่มาของเสียงนั้นเลย ฉันกลัวอ่ะ มันยังทำใจรับไม่ได้
          " หม่ามี้  ฮึกๆๆๆ ฮืออออออ "
          ตุ๊กตาร้องไห้ เสียงมันร้องไห้ แค่นี้ยังหลอนไม่พออีกเหรอออออ แกจะร้องหาพระแสงของ้าว อะไรห๊ะ
          " เงียบไปเลยนะ แกจะร้องทำไม!!"
          ฉันหันกลับไปตวาดมันอย่างลืมกลัว ตอนนี้รำคาญมากกว่า แต่สิ่งที่ฉันเห็น มันทำให้ฉัน สตั้นไปเลย สิ่งที่เห็นมันไม่เหมือนตุ๊กตาเลย ฉันรู้สึกเหมือนมันเป็นเพียงเด็กผู้หญิง ที่กำลังยืนร้องไห้อยู่ ทำไมตอนนี้มันดูไม่เหมือนตุ๊กตา เลยหล่ะ ฉันแพ้เด็กนะเว้ย
          " หม่ามี้ เกลียดหนูทำไมค่ะ หนูผิดอะไร ฮืออออ;; "
          ง่ะ รู้สึกผิด ขึ้นมาทันที ฉันเริ่มรู้สึกแปลกๆ เหมือนกับทะเลาะกับลูกตัวเองยังไงไม่รู้ เหมือนตีลูกโดยที่ไม่มีความผิด สันชาตญาณ ความเป็นแม่ถูกปลุกขึ้นมาทันที
          " นี่หยุดร้องสักทีเถอะ ฉันจะไม่หนีละ เหนื่อย มีอะไร ต้องการอะไรก็ว่ามา"
          " หม่ามี้  จ๋าาาาา "
          มะกี้มันยังร้องไห้อยู่เลยนะ แป๊ปๆ เปลี่ยนอย่างรวดเร็ว ไวไปมั้ยย่ะ 
          " หม่ามี้ กลับบ้านกันนะ "
          พอพูดจบเจ้าตุ๊กตาตัวนี้ก็เดินมาคว้ามือฉันปั๊บ จะไวไปป่ะ ฉันเดินจูงมือกับ เอ่อออ ตุ๊กตา กลับมาที่ร้าน โดยที่ยังมีเด็กผู้ชายคนนั้นยืนยิ้ม เหมือนกำลังรอฉันอยู่ที่เคาท์เตอร์ในร้าน และที่สำคัญทำไมไอตุ๊กตาข้างๆฉัน มันต้องทำตัวกระดี๊ กระด๊า ขนาดนี้ด้วยนะ ฉันว่าไปเป็นคนเลย จะดีกว่ามั้ย ถ้าจะเหมือนคนขนาดนี้
          " ชอบมั้ยครับ ผมบอกแล้วว่าคุณต้องชอบมันแน่ๆ "
          เค้ายิ้มอย่างภาคภูมิใจ เหมือนกับแม่สื่อที่เลือกสามีให้ฉันได้สำเร็จ 'เกี่ยวกันไม๊'
          " แต่ตอนนี้ เค้ายังไม่มีชื่อเลยนะครับ เรื่องนี้ ผมจะให้แม่อย่างคุณเป็นคนตั้งให้ "
          ห๊ะ!  อะไรอีกเนี่ย ใครเป็นแม่ใครกัน จะบ้าเหรอ ฉันยังโสด ยังซิงนะ พูดงี้เดี๋ยวสวย
          " หม่ามี๊ ๆๆ ตั้งชื่อให้หนูหน่อย สิค่ะ"
          เฮ้อออ อ่อนระทวย แพ้เด็กอย่างแรง ตั้งก็ตั้งสิ แค่ตั้งชื่อให้ลูกกกกก เอาชื่อไรดีหล่ะ แม่ชื่อ บอมลูกก็ต้องชื่อ บวม บุบ บู้บี้ แบน บิน  ฮ้วยยย ชื่อไรดีฟร่ะ
          " ให้ผมช่วย ไม๊ครับ " 
          หลังจากที่เค้าเห็นฉันเงียบมานาน เค้าก็ตัดสินใจที่จะให้ความช่วยเหลือ แต่ดูจากสีหน้าเค้าแล้วดูไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่เลยนะ 
          " อืมม ให้ชื่อว่า ลีอาห์ ดีมั้ยครับ"
          " ลีอาห์ เหรอ อืมมม ก็ดีนะ เธอชอบมั๊ยหล่ะ "
          " ชอบค่ะ หม่ามี้ "