Rose das พ่อบ้านจอมเย็นชา กับ คุณหนูเอาแต่ใจ

ฮาจิบานะ ผู้ที่เป็นพ่อบ้านจำเป็น ได้เดินเข้าไปในห้องของตน ในตอนรุ่งเช้าเพื่อไปอาบน้ำและเปลี่ยนชุดที่เปื้อนโคลนต่างๆ เพื่อให้เหมาะที่จะออกไปกับคุณหนูไอโกะ

 

"เห้อเอาชุดไหนดีน้า งั้นเอาแบบนี้แล้วกัน"

เขาจึงเลือกชุดที่คิดว่าดูดีที่สุดออกมา เพื่อแต่งตัวให้เหมาะกับสถานที่ที่จะไป

"ได้เวลาตื่นแล้วค้าคุณหนู"

เสียงเรียกของอารินะ สาวใช้ในบ้าน

"รู้แล้วน่า เดี๋ยวฉันลงไป เตรียมของมาตั้งรอไว้เลย"

ไอโกะ วันนี้ได้ตื่นเร็วกว่าปกติ ที่ตนเคยตื่นมาในรอบปี

"ได้คะคุณหนู"

เสียงฝีเท้าของคุณอารินะก็ได้เดินลงไปอย่างเงียบๆ เพื่อไปเตรียมของเหมือนทุกวัน

"เอาละเสร็จแล้วแต่งตัวแบบนี้แหละเหมาะที่สุด"

ฮาจิบานะได้เดินออกจากประตูบ้านเพื่อไปรอ รับคุณหนูที่ลงมาจากคฤหาสน์ชั้น 3 หลังใหญ่ๆ ฮาจิบานะได้ยืนรออยู่ริมบันใดด้วยกิริยา ท่าทีที่สงบนิ่งพร้อมสีหน้าที่บึ้งตึง

คุณหนูไอโกะ รีบจัดการอาบน้ำแต่งตัว อย่างเร่งด่วน เพื่อเตรียมตัวไปไหนสักแห่ง เธอได้เดินออกจากห้องของเธอและเดินลงมาบันใด เรื่อยๆ แต่พอเขาได้เห็นฮาจิบานะแต่งตัวถึงกับ ผงาดภายในดวงตาคู่นั้นของเธอได้เจอเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น มันทำให้เธอสะดุดขั้นบันใดตกลงมาทันที

"ระวัง คุณหนู" !

ฮาจิบานะได้รีบกระโดดเข้าไปรับตัวคุณหนูไอโกะที่กำลังจะตกลงมาจากบันใด ได้ทันท่วงที มันทำให้ฮาจิบานะทำตัวเป็นพ่อบ้านที่ดีมากทีเดียว

 

"เป็นอะไรหรือเปล่า" ?

"ไม่เป็นไรหรอกย่ะ แล้วนี้แต่งตัวอะไรกันห๊าไปงานข้างนอกนะไม่ไช่แต่งตัวอยู่บ้าน"

"แล้วทำไงได้ละ ก็ชุดที่ให้มาพอดีซักไปหมดแล้วตัวสุดท้ายมันก็เปื้อนด้วย มีแค่นี้แหล่ะ"

"ตายแล้วฉัน ฉันโอส่าแต่งตัวให้มีรสนิยมแต่นายแต่งตัวแบบนี้เนี่ยนะ"

"แล้วแบบไหนกันล่ะครับ นี่ก็ดีที่สุดแล้วนะ"

"ก็ไอชุดบ้าๆนี่ไง หนักกว่าตอนเจอกันครั้งแรกอีกนะเนี่ยห๊ะ"

"แบบไหนหนักกว่าละ" ?

"ก็เสื้อกล้าม กางเกง เจๆ รองเท้าหนังเนี่ยนะ อิตาบ้านี้ๆๆๆ"

" ก็เหลือแค่นี้นี่นาทำยังไงได้ละ "

5555

"จอร์น มาหาฉันเดี๋ยวนี้เลย น๊าๆๆๆ"

  เสียงเรียกของคุณหนูไอโกะ ไปไกลเป็นพันๆลี้ มันทำให้คุณพ่อบ้านจอร์นที่อยู่ในมุมมืดตั้งแต่แพ้ไอหน้าจืดอย่างฮาจิบานะก็ได้รีบวิ่งมาทันที

 

เฟี้ยยววๆๆ ~ แง้นๆ~~

 

"มีอะไรให้รับใช้ขอรับคุณหนู ไอโกะ"

จอร์นรีบเงยหน้าขึ้นไปมองเห็นฮาจิบานะต้องผงาด มันทำให้เขาถึงกับ หน้าซีดเลยทีเดียว

"นี่แกแต่งตัวอะไรฟร้าไอเด็กเปรด ดด"

"แล้วมันทำไมว้าไอพ่อบ้านจอมโฉด ห๊า"

"หรือจะไฝ้ ไอเด็กเปรด มาสู้ให้รู้ดำแดงเลยดีไหม"

"มาเด้ ไอพ่อบ้านจอมโฉดเอ้ยยย"

ทั้งคู่เถียงกันอยู่นาน มันทำให้ คุณหนูไอโกะ ถึงกับ ทรงกริ้ว มันกำลังเป็นมหาสงครามอันน่าสะพรึงกลัว

"พวก แก ไม่หยุดกันใช่ไหม……แฮะๆ ตายซะเถอะ"

 

ปั้ง ~ ปั้ง ~ ปั้ง~ปั้งๆๆๆๆๆ

 

คุณหนูไอโกะ ชักปืน M16  ใส่ที่เก็บเสียงพร้อมกระสุนอีก 40 นัดเธอได้จับปืนด้วยมือทั้งสองข้างพร้อมลำกล้องที่เล็งใส่2พ่อบ้านพร้อมยิงเต็มพิกัด  จอร์นและ ฮาจิบานะเห็นแบบนั้นมันทำให้เขาทั้ง2กลัวสุดๆ

"ห้าๆ พวกแก ตายซะให้หมด ห้าๆๆๆๆ"

"ปะ ปะ ปะปีศาจ ชัดๆ เลย"

แป่ว ทั้งคู่ถึงกับพินาศ

"บอกแล้วไงคะ ถ้าทะเลาะกันระวัง โดนประหารไม่รู้ตั้ว"

"โฮะๆๆ"

คุณอารินา ได้ลากทั้งสองคนไปในห้องด้วยความโกรธ สีหน้าและแววตาคู่นั้นพร้อมวิธีการเดินที่ต่างจากคุณอารินะทั่วไป จนใครที่พบเห็นต้องผวา

"ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฮาจิบานะด้วยนะอารินะ เดี๋ยวฉันจะไปเดินเล่นรอแล้วกัน"

"รับทราบคะคุณหนู งั้นขอตัวลากไปก่อนนะคะ จะรีบมาเลยคะ"

คุณอารินะสาวใช้โฉมงามผู้น่ารัก หน่อมแน้มสะพรึ่ม ก็ได้เตรียมเสื้อผ้าที่อยู่ในตู้อันใหม่ของคฤหาสน์ ให้ฮาจิบานะใส่ริมฝีปากของเธอ ใบหน้าของเธอ ช่างอวบอิ่มและน่ารักที่สุด เท่าที่เคยเจอมาเลย

"ดิฉันเตรียมเสื้อมาให้แล้วค้าคุณฮาจิบานะ ลองใส่ดูนะคะแล้วรีบไปนะคะเดี่ยวคุณหนูจะโกรธเอา"

"ดะ ได้สิ ขอบใจนะคุณอารินะ"

"ไม่เป็นไรค้า แต่ต่อไปนี้ฝากคุณหนูหน่อยนะค้า"

"เห็นเขามองคุณและอยู่กับคุณเหมือนคุณหนูจะมีความสุขมากๆเลยแหละคะ"

"ทำไมหละ ก็เห็นจะเป็นคุณหนูจอมวีนสุดๆนี่ นา"

"ไม่ใช่แบบนั้นหรอกคะ ก่อนที่คุณฮาจิบานะจะมาเธอคนนั้นไม่เคยยิ้มเลยนะคะ"

"ทำไมละ แล้วทำไมถึงเป็นฉั้นละ"

"ก็ไม่มีอะไรหรอกคะเล่ามากกว่านี้ไปไม่ได้แล้วนะคะ……"

"ดะเดี่ยว สิ"

  "ตึ่ง… "

ไปซะแล้วเป็นอะไรกันน้ายัยนั่นนะ"

ฮาจิบานะ ได้รีบแต่งตัวและเขาก็ยังสงสัยในสิ่งที่อารินะพูดออกมา สีหน้าของเธอมันดูเศร้าๆมันทำให้ฮาจิบานะยิ่งอยากรู้ที่สุด แต่ก็เก็บไว้เพียงความคิดเท่านั้น เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย

"มาแล้ว ครับคุณหนู" 

"มาแล้วหรอใช่ได้นิ หล่อแล้วละ ไปกันเถอะคุณพ่อบ้าน"

คุณหนูไอโกะ ได้พาฮาจิบานะ นั่งรถสุดหรูออกมาข้างนอก เธอได้พาฮาจิบานะออกมซื้อของใช้ส่วนตัว ไปกินอาหาร ระหว่างกัน 2 คนมันทำให้คุณหนูไอโกะ ยิ้มไม่หุบ และฮาจิบานะเองก็ ดีใจแปลกๆ

 

"วันนี้สนุกจังเลยนะไม่ได้เที่ยวแบบนี้มานานแล้ว"

"ทำไมละคุณหนู ไอโกะ"

"เปล่าไม่มีอะไรหรอกกลับกันเถอะนะ คุณพ่อบ้านฝึกหัด"…… ปั้ง

เสียงปืนหนึ่งนัดดังขึ้นมา ระหว่างคุณหนูกับพ่อบ้านจะเดินกลับไปขึ้นรถเพื่อกลับคฤหาสน์ แต่ฮาจิบานะไหวตัวทันจึงหลบกระสุนนั้นมาได้

"ใครกันนะ กล้ามายิงแบบนี้"

ฮาจิบานะมองไปรอบๆๆ เพียงไม่นานจู่ๆผู้ชายน่ากลัว10 คนก็ออกมาพร้อมกับปืน คนละกระบอก มันทำให้คุณหนูถึงกลับกลัว

"ไม่ต้องห่วงนะครับคุณหนู ด้วยนามพ่อบ้านฝึกหัดฉั้นจะปกป้องเอง"

"อย่าทำวางกล้ามน่าไอหนูส่งยัยนั่นมาซะ แล้วฉั้น จะปล่อยไห้แกรอดก็ได้นะ"

55555555

"ไม่เอาเว้ยแกเป็นใครไม่รู้แต่มาแตะผู้หญิงคนนี้ไม่ปล่อยไว้แน่"

"งั้นหรองั้นก็ตายซะเถอะ"   ……. ปักๆ ปักๆๆๆปัก

 

เสียงฝีเท้าของฮาจิบานะ ได้วิ่งเข้าไปต่อสู้กับพวกชาย พวกนั้นที่จะทำร้ายคุณหนู เขาได้ไช้วิชาที่เรียน มาจากหลายๆๆอย่างแน่นอนรวมถึงวิชาดึงขนไก่ ของคุณจอร์นด้วย มันทำไห้เขาเอาชนะมันไปได้ ……

"กะ กะ แก เป็นใครกันฟร้า พะพวกฉั้นตั้ง10 คนแปบเดียว อะเอง"

"ฉั้นคือพ่อบ้านฝึกหัดของคุณหนูยังไงละ แล้วถ้ามายุ่งอีก แกตาย……."

สิ้นเสียงนั้น ฮาจิบานะก็ได้จูงมือเดินพาคุณหนูออกมาจากที่เกิดเหตุ มันเหมือนเวลาดีๆๆที่ทดสอบใจของพ่อบ้านฝึกหัดมันทำให้คุณหนู ไอโกะ ถึงกับกลั้นน้ำตาไม่อยู่เลย

"ไม่เป็นไรไช่ไหมครับคุณหนูเอาแต่ใจ"

"ไม่เป็นไรหรอกอิตาพ่อบ้าน ฝึกหัด แล้วเป็นยังไงบ้าง"

"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณหนู แค่นี้สบายมากๆเลย"

"กลับกันเถอะ พ่อบ้าน ของฉั้น"

"ขอรับคุณหนู"  

"……….ระ…..วัง……….คุณหนู"!

ฟูบบบบ   ……….. ปั่ง

"เห้อก .."

 

ฮาจิบานะถูกยิงเข้าหน้าอกด้านขวา ในขณะที่ชายคนนึงในนั้นที่หยิบปืนจะขึ้นมายิงคุณหนู ฮาจิบานะก็ได้ช่วยเอาไว้ได้ทัน เขาได้ล้มลงพร้อมกับคุณหนูที่เขาได้กอดเอาไว้อย่างแนบแน่น คุณจอร์นพ่อบ้านที่ได้แอบตามมาก็พึ่งมาเห็นเหตุการ์ณหลังจากที่ฮาจิบานะถูกยิงไปแล้ว ก็ได้รีบเข้า มาเอาปืนยิงชายพวกนั้น ตายทั้งหมด

"พวกแก มาทำกับคุณหนูและพ่อบ้านของข้ามันต้องตายสถานเดียว..."

คุณพ่อบ้านจอร์นได้เดินกลับมายืนดูฮาจิบานะ พ่อบ้านฝึกหัดและคุณหนูของเขาพ่อบ้านจอร์นได้รีบเรียกโทรให้รถพยาบาลมาไห้เร็วที่สุดเพื่อช่วยชีวิตพ่อบ้านจำเป็นของคุณหนู

 

"มะ มะ มะไม่เป็นไรนะ ฮาจิบานะคุง มะ มะ ไม่นะ ไม่… ไม่ ….ม้ายยยยยยยย"

"เป็นเป็นไรหรอกครับคุณหนูน้อยเอาแต่ใจ แค่นี้สบายมากเลย อย่าร้องนะ เดี่ยวคุณอารินะ จะคิดมากเอาทุกคนก็ด้วยนะ…."

"ไม่นะมาทำงานแค่ไม่กี่วันเอง มะ ไม่เอานะไม่ ฉั้นไม่ต้องการไห้ใครจากไปทั้งนั้น พ่อ แม่ น้องสาว ทุก ทุกคน ทิ้งฉั้นไปหมด นา นาย อย่าตายนะ"

ฮือๆๆๆๆๆๆๆเสียงร่ำไห้ของคุณหนูไอโกะ น้ำตาที่เอ่อล้นออกมา สิ่งๆนั้น มันไม่มีใครอยากจะเห็นมันกันทั้งนั้น

สิ้นเสียงคุณหนูที่พูดอะไรบางอย่างออกมา มันทำให้ฮาจิบานะพอได้ยินอะไรบางอย่างแต่เพียงไม่นานก็ได้สลบลงไป กับตักของคุณหนูไอโกะ

 

"เธอนะ จบบทเรียนแล้วนะฮาจิบานะคุง"

เป็นเหตุการ์ณที่คุณหนูจะไม่ ลืม ….ชั่วชีวิต

 

 

Sheisnotnothingto me, my dear.

แปล

เธออย่าเป็นอะไรไปนะที่รักของฉัน

ฮาจิบานะคุง