Rose das พ่อบ้านจอมเย็นชา กับ คุณหนูเอาแต่ใจ

05.00 น. ของเช้าวันใหม่ ผู้คนส่วนน้อย ที่จะตื่นขึ้นมา หลายๆคนตื่นเวลาที่สายกว่านี้แต่เวลานี้บรรยากาศร่มรื่นกำลังได้ยืนเสียงนกร้องกันเป็นจังหวะ มันทำให้เช้านี้สดชื่นทีเดียว

 

ห้องพักของฮาจิบานะคุงง

 

 

"ทำไมกันนะ เราถึงรู้สึกอ้างว้างแบบนี้"

คำพูดหนึ่งที่ออกมาจากจิตใจของฮาจิบานะ ชายหนุ่มผู้เย็นชา

กับสีหน้าที่เมินเฉยเหมือนไม่สนใจใครทั้งนั้น

เขาได้นั่งมองวิวที่อยู่นอกหน้าต่าง มันทำให้จิตใจของเขาสงบลงสักพัก

 

ก๊อก ~ ก๊อก ~ ก๊อก

"ได้เวลาตื่นแล้วเจ้าหนุ่ม ม.ปลาย" 

เสียงเคาะประตูที่ริมห้องด้านขวาของเขา

พร้อมเสียงเรียกของจอร์น ที่กำลังยืนเท้าเอวรอให้ฮาจิบานะออกไป

 

"รู้แล้ว ผมกำลังจะรีบออกไปแล้วครับ"

ฮาจิบานะได้ยืนขึ้นรีบไปอาบน้ำแต่งตัวและสวมชุดที่คุณหนูได้ให้มามันเป็นชุดสูท

สีดำเงาสวยงามพร้อมรองเท้าหนังราคาแพง

 

"ทำไม คุณหนูนั่นต้องซื้อให้กับเรานะ แค่เสื้อคอกลม ขาเดป รองเท้าแตะก็ ดีอยู่แล้วแท้ๆ"

ไม่เข้าใจเลยนะพวกคนรวยจริงๆนะเนี่ย

 

ฮาจิบานะได้แต่งตัวสวมชุดสูทรองเท้าอย่างดีเดินออกจากที่พักของตน

และได้เตรียมตัวเพือจะฝึกโหด กับคุณจอร์นพ่อบ้านผู้ที่อยู่มาก่อน

มันเป็นการฝึก ที่ดุเดือด เลือดสาด มันทำให้ร่างกายของพ่อบ้านเต็มไปด้วยกลิ่นคราวเลือด

 

"นี่เรากำลังฝึกอะไรหรอคับ คุณพ่อบ้านเก่า"

ฮาจิบานะยืนมองจอร์นกำลังทำอะไรบางอย่างที่เขาไม่อยากจะมองซะทีเดียว

 

"อย่ามาสามหาว ไอ พ่อบ้านฝึกหัด"

สีหน้าของจอร์นนี่ผู้เลวร้ายเอ่ยปากขึ้นเสียงของเขาดังไปไกลเหมือน เสียงคำรามของ

กบนั่นเอง

"อบ อบ"

 

"เราจะต้องจับ ไก่มาดึงขน ออกให้หมดแล้วก็จับใส่เล้าเหมือนเดิม" 

คำตอบนั้นทำให้ฮาจิบานะยืนเอามือกุมหน้าผากของตน

และงง กับเหตุการ์ณที่เกิดอยู่เบื้องหน้า

 

"งั้นหรอครับ มันฝึกสินะ"  

"นี่มันฝึกตรงไหนวะเนี่ย พ่อบ้านจิตป่วยเอ้ย" 

สีหน้าอันแดงก่ำของฮาจิบานะ เขากำลังโกรธเกลี้ยว

ที่จอร์นที่พาเขาทำอะไรแผงๆอยู่

 

"แล้วมันมีปัญหาอะไรกันฟระ ไอ้เด็กเมื่อวานซืน"

" เอ้ยยยย"

จอร์นก็ไม่ใช่ย่อยสีหน้าของเขาก็แดงฉานราวกับปีศาจผู้น่ากลัว

ทั้งสองคนได้วิ่งเข้าหากันเหมือนราวกับว่าวันนี้ถ้าหากไม่มีใครตายก็คงไม่ได้ชำระแค้น

 

"หยุดกันเลยนะคะทั้ง 2 คนมาฝึกนะคะไม่ได้มาสู้กัน คุณหนูรู้เข้าโดนจับยิงเป้านะคะ"

คำขู่ของอารินะเหมือนจะได้ผลมันทำให้ทั้งคู่หยุดและ ไปทางด้านอื่นเพื่อฝึกต่อไป

 

"งั้นฉั้นจะเอาจริงแล้วนะ ฮาจิบานะคุง"

 

"ได้เลยครับรอคำนี้มานานแล้ว คุณจอร์น"

 

"ยังยีเยาว์ปักเป่ายิ้งฉุบ ~ ฉุบ ~ ฉุบ ~ ฉุบ"

 

"จะบ้าหรือไงกันห๊าาา"

"มันไม่ใช่ฝึกแล้วนี่มันเป่ายิ้งฉุบเว้ยยยไอ้จอร์นจอมห่วย"

 

"แล้วมันยังไงฟร้าไอหน้าละอ่อนมีปัญหาหรือยังไงหรือจะบวกลบคูณหาร ก็ว่ามาเลยไอเด็กเปรดด"

 

เป้ง ~  เป้ง ~ ตุบ

 

เสียงหม้อใบใหญ่ได้ลองมาจากหนหน้าต่างบานหนึ่งที่อยู่ไกลออกไป

ลอยเข้ามาโดนหัวของฮาจิบานะกับจอร์นมันทำให้พวกเขาต้องสลบลงกับพื้น

โลกนี้ช่างโหดร้าย มันเป็นวงกลมๆทำเอาสลบไปพักใหญ่ๆ

 

"บอกแล้วไงคะให้ฝึกมาตีกันอยู่ได้" 

"เชอะ"

สาวสวยหน้าอกสะพรึ่มพร้อมชุดเมทแสนสวยของอารินะ

พอเสร็จธุระกับ 2 คนเธอก็ได้ไปทำอาหารให้คุณหนูต่อ

 

ผ่านไปแล้ว 20 นาที

  

"เห้อเจ็บไปหมดหัวเลย แฮะ"

เสียงของจอร์นพูดขึ้นกลางสนามหญ้ากว้างภายในรั้วคฤหาน์ของคุณหนูไอโกะ

 

"นั้นสินะ เราจะฝึกจริงๆกันได้หรือยังละ ต่อไปคงเป็น สากหรือครกแน่ๆ"

ฮาจิบานะลุกขึ้นพร้อมกับจอร์น และยืนนิ่งสักพักหนึ่ง

เพื่อเตรียมตัวจะฝึกการเป็นพ่อบ้านแบบจริงจัง

  

บทเรียนที่ 1

พ่อบ้าน อาวุธต้องใช้ให้เป็นทุกอย่าง ทำได้ไหมละ เด็กใหม่

จอร์นสาธิตให้ดู โดยการยิงปืนให้เข้าเป้าและปามีดเป็นอันดับต้นๆ

คะแนนที่จอร์นทั้งหมดอย่างละ3รอบคือ 9 8 9 ยิงเข้าเป้า 9 9 9 ปามีดเข้าเป้า

มันเป็นสถิตติที่ได้ของเขาตลอด10ปีที่ทำงานมาโดยเฉลี่ย 99.99 เปอร์เซ็น

 

"งั้นตาฉั้นบ้างนะ"

ฮาจิบานะไม่รอช้า เขาก็ได้ยิบปืนขึ้นมาแล้วยิง 3 เป้ารวดโดยที่ไม่เล็ง

หยิบมีดมาพร้อมกัน 3 เล่ม ปาพร้อมกัน

คะแนนที่เขาได้มันทำให้จอร์นยืนมองอยู่นาน 10 10 10

ยิงเข้าเป้า 10 10 10 ปาเข้าเป้า

โดยเฉลียคะแนนที่ฮาจิบานะได้ก็คือ 100 คะแนนเต็ม

 

"หมดแล้วความสิ้นหวังของข้า มันพังจนป่นปี้หมดแล้ว น่าเศร้ายิ่งนัก"

จอร์นได้พูดเช่นนั้นก็ได้เดินไปสนามต่อไปที่และเขาก็ได้ยิ้มให้ ฮาจิบานะนิดๆ

 

ภายในสนามต่อไปคือการใช้เทควันโด้ และวิชาป้องกันตัวที่เรียนมา

ต่อสู้กันทั้งหมดใครที่ยืนอยู่ได้จะเป็นฝ่ายชนะ

ในบทที่2

 

"เอาละคราวนี้ฉั้นไม่แพ้แกแน่ไอ้เด็กเปรดด" 

จอร์นได้พันผ้าคาดเอวของนักเทควันโด้

สายที่เขาได้คือสายดำ มันเป็นการวัดพลังของทั้งคู่จริงๆ

 

"เอาละนะ คุณจอร์น"

 

"เข้ามาเลยไอเด็กเปรด"

 

ทั้งคู่ได้วิ่งเขาหากันประลองอย่างดุเดือด หมัดต่อหมัด

ศอกต่อศอกเข่าต่อเขาพวกเขาสู้กันจนเลือดสาดกันเลยทีเดียว

ต่างคนต่างงัดไม้ตายของตนมาใช้เพียง2 ที

คุณจอร์นสลบลงกับพื้น มันทำให้ฮาจิบานะชนะโดยที่ไม่เจ็บเลย

.......สักนิดเดียว

 

"ฮือๆๆ ฉั้นแพ้หมดรูปเลย ไม่เจร้งง ฟ้องแม่ดีกว่าแง่ๆๆๆๆ" 

คุณจอร์นร้องไห้ไม่หยุดมันทำให้ ฮาจิบานะถึงกับ งง

จอร์นได้วิ่งเข้าไปข้างในคฤหาสน์ และหายไปกับตา

 

"แล้วเขาหนีไปไหนละเนี่ย แล้วทำไม ถึงร้องไห้ด้วยไม่เข้าใจจริงๆเลยแฮะ"

ฮาจิบานะ ก็ได้เดินไปหาคุณเมทสาวหน่อมแน้ม

อกสะพรึ่มเพื่อไปขอดื่มชา สักนิดหน่อย ผ่อนคลายร่างกาย

 

"เป็นยังไงบ้างคะ คุณ ฮาจิบานะ"

 

"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณอารินะ สบายๆ"

 

"ค่ะๆ งั้นดื่มชาหมดแล้ว วันนี้ไปซื้อของกับคุณหนูนะคะเตรียมตัวด้วยนะคะ"

 

"ได้เลยครับ คุณอารีนะแล้วการฝึกมันหมดแล้วหรอครับ"?

 

"ยังคะยังเหลืออีกบท 1 ที่คุณฮาจิบานะยังไม่ได้เรียนคะ"

 

"แล้วมันอะไรหรอครับ คงไม่ไช่อะไรแปลกๆนะ"?

 

"ไม่หรอกคะ ถึงเวลา ก็จะได้เรียนเองคะบทที่ 3 นะคะงั้นฉันไปก่อนนะคะคุณฮาจิบานะ"

 

"ครับงั้น ผมก็ไปด้วยดีกว่าต้องไปเตรียมตัว รอคุณไอโกะ น่ะครับ"

 

ทั้ง คู่ต่างจบบทสนทนาก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันออกไปทำหน้าที่ของตน

แต่ฮาจิบานะก็ยังสงสัย ว่าบทเรียนบทสุดท้ายก่อนจะ เป็นพ่อบ้านโดยสมบูรณ์คืออะไรกันแน่

 

"ไม่เบาเลยนะฮาจิบานะคุง เธอทำให้ฉันปลื้มได้ตลอดเลย"

คุณหนูไอโกะ ยืนมองฮาจิบานะอยู่บนหน้าต่างชั้นสามของคฤหาสน์ แอบบมองอยู่ตรงนั้น ตั้งแต่เริ่มฝึก

 

 

I'm spying onher.

 

แปล

 

ฉันแอบมองเธออยู่นะ

 

ฮาจิบานะ