Rose das พ่อบ้านจอมเย็นชา กับ คุณหนูเอาแต่ใจ
เขียนโดย 
Soman
วันที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 19.29 น.
แก้ไขเมื่อ 28 มกราคม พ.ศ. 2558 20.39 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) ตอนที่1 ผมเป็นพ่อบ้านแล้วนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความยามอาทิตย์ส่องแสงลงมา มันเป็นการต้อนรับวันใหม่และสิ่งใหม่ๆ ที่มาเยือนในแต่ละวันได้เสมอ เหตุการ์ณที่เกิดขึ้น ของวันวาน มันทำให้วันนี้ เปลี่ยนแปลง
รุ่งเช้า ของบ้าน ฮาจิบานะ
“เช้าแล้วหรอ ไม่ยักจะรู้เลยแหะ” เขาตื่นมาด้วยอาการมึนงง และรีบลุกขึ้นมาจากเตียงในทันที เสียงๆนั้นของฮาจิบานะ นักเรียนมัธยมปลาย ที่ต้องกลายเป็นพ่อบ้านจำเป็น
ได้เริ่มขึ้นแล้ว
“อาบน้ำก่อนดี กว่า เดี๋ยวอีกไม่นานต้องไปบ้านยัย นั่นสินะ นึกแล้วเรื่องมันเศร้าไม่อยากจะพร่ำเพ้ออะไรมากมาย”
เขาได้เดินลงมาจากห้อง ที่เขาได้เก็บกวาดเช็ดถูอย่างเรียบร้อยและเป็นระเบียบ เพื่อเตรียมตัวอาบน้ำ กินข้าวแต่งตัวในตอนเช้าๆ ของวัน
บ้านคุณหนู ไอโกะ
“ตื่นได้แล้วคะ "
"คุณหนู"
"เช้าแล้วนะคะ "
"ต้องรีบแล้วนะคะวันนี้”
สาวใช้ภายในบ้านคนสนิทของคุณหนู ไอโกะได้เคาะเรียก และเอ่ยแบบนี้เป็นประจำ
“จ้า อารินะ"
"เดี๋ยวฉันออกไปนะ "
"ขอหลับอีก…สัก …งืบบบ”
"เถอะนะอากาศกำลังดีเลย"
เสียงอันอ่อนล้าของคุณหนูไอโกะ เสียงเธอในยามเช้ามันทำให้คฤหาสน์นั้นสงบสุขที่สุด
“จะแต่งชุดแบบไหนไปดีนะ ที่เหมาะกับการไปหายัยคุณหนูนั่นเนี่ย”
ฮาจิบานะ เลือกชุดที่สำหรับใส่ไปหาคุณหนูจอมโฉดด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด มันทำให้เขา ไม่รู้จะต้องแต่งตัวแบบไหนถึงจะถูกใจยัยคุณหนูจอมโฉดคนนั้น
“งั้นใส่ชุดนี้แหละ"
"มันน่าจะ ใช้ได้นะ "
55555555555
"เสื้อคอกลม กางเกงขาเดป รองเท้าแตะ ”
เราจะต้องแต่งตัวแบบนี้แหละมันจะได้ทำให้ยัยคุณหนูโหดนั่นเลิกจ้างเราเสียที แต่มันจะทำให้ยัยคุณหนูนั่น เปลี่ยนใจได้หรือเปล่านะลุ้นโครตต
55555555555
“คุณหนูคะ ได้เวลาแล้วนะคะ”
สาวใช้ผมสีแดง นามอารีนะ ก็ได้มาเคาะเรียกเป็นครั้งที่2ในรอบเช้า ของการปลุกคุณหนู
“ตื่นแล้วอารินะ แล้วมีคนมาหาฉันบ้างหรือยัง” เสียงตอบกลับมามันทำให้อารินะสาวใช้ผู้เลอโฉมสงสัย ว่าคุณหนูนัดใครไว้กันแน่
"ถ้ามาแล้วเดี๋ยวจะมาเรียกอีกครั้งนะคะ”
สาวใช้ชุดเมทสีขาวขอบผ้าสีน้ำเงินครามดวงตาน้ำทะเลผมสีดำเงา ก็ได้เดินลงมาจากชั้นที่ 2 ของคฤหาสน์มุมขวาสุดมันเป็นห้องของคุณหนูและจัดเตรียมอาหารอย่างที่เคยทำเป็นประจำ
“ให้ตายซี้ บอกให้ไปเนี่ย แล้วบ้านที่ให้ไปมันหลังไหนกันฟระ"
"ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลยเบื่อจริงๆแบบนี้”
ฮาจิบานะก็ได้ออกมาเดินหาคฤหาสน์หลังโตๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าที่ไหนเขาเดินถามคนไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่หยุดพักเพื่อหวังจะให้ทันเวลาจนไปหยุดอยู่ที่บ้านพักหลังหนึ่งมันเป็นบ้าน2ชั้นที่ถูกตกแต่งอย่างเรียบง่ายมีส่วนหย่อมเล็กๆอยู่หน้าบ้านเขาได้มองไปเรื่อยๆรอบบ้านจนพบกับป้าคนหนึ่งซึ่งกำลังรดน้ำอยู่ภายในรั้วของบ้าน
“เอ่อคุณป้าครับ "
"ว่ายังไงจ๊ะพ่อหนุ่ม มีอะไรหรอ"
"เอ่อม ไม่ทราบว่า บ้านของคุณหนู ไอโกะ นั้นอยู่แถวไหนหรอครับ ”
"พอดีผมมีธุระกับบ้านหลังนั้นซึ่งตอนนี้ก็สายมากแล้วด้วยยังหาบ้านไม่เจอเลยครับคุณป้าพอจะรู้อะไรบ้างไหม"
"ออ รู้สิมานี่นะหลานป้าจะบอกให้"
คำๆนี้มันทำให้ฮาจิบานะใจชื้นขึ้นอย่างบอกไม่ถูกหลังจากที่เขาใช้เวลาเดินวนหาอยู่นานในที่สุดเขาก็จะได้รู้เสียที
“ออ จ๊ะ เดินตรงไปสุดทางเลี้ยวซ้ายนะแล้วไปทางขวาต่อจากนั้นเดินตรงไปเรื่อยๆก็ถึงแล้วนะพ่อหนุ่ม แล้วว่าแต่จะไปทำไมรึ”
“พอดีผมจะ ไปเป็นพ่อบ้านนะครับพอดีมีปัญหาอะไรกันนิดหน่อย” !
“แล้วพ่อหนุ่มเป็นพ่อบ้านจะยอมนิสัยของคุณหนูได้หรอ”?
“แล้วนิสัยที่ว่ายอมได้เนี่ยมันอะไรกันหรอครับคุณป้า”?
“เดี่ยวไปก็จะรู้เอง ว่าแต่รีบไปเถอะคุณหนูไม่ชอบคนรอนานนะเดี๋ยวจะเป็นเรื่องเอา”
“ขอบคุณมากครับคุณป้า"
"งั้นผมไปก่อนนะครับ"
"ขอบคุณครับ”
“ทำไมคุณป้าถึงพูดแบบนั้นกันนะ แล้วไอนิสัยที่ว่ามันคืออะไรกันหว่ายิ่งคิดยิ่ง งง”?
หลังจากที่ได้รู้ทางไปแล้วฮาจิบานะก็ได้เร่งรีบไปอย่างรวดเร็วเพื่อที่จะให้ไปทันเวลาที่พวกเขาทั้งสองนั้นได้นัดกันไว้และจะได้ไม่เรื่องวุ่นวายขึ้นมาอีก
“ฉันแต่งตัวเสร็จแล้วนะ อารินะ แล้วมีคนมาหรือยัง”
เสียงของคุณหนูผู้น่ารักก็ได้เอ่ยถามอาริด้วยสีหน้าที่เริ่มหงุดหงิด
“ยังไม่มานะคะคุณหนู แต่ใจเย็นๆไว้ก่อนจะดีกว่านะคะ"
"สักพักก็คงจะมาแล้วแหละค่ะ”
"เดี๋ยวจะไปเอากาเเฟมาเสริฟนะคะคุณหนูใจเย็นๆไว้ก่อนค่ะ"
อารินะได้ชงชามาเสริฟ คุณหนู เป็นถ้วยที่2ของการรอคอย ฮาจิบานะเขานั่งรอคอยอยู่ตรงห้องโถงของคฤหาสน์หลังใหญ่ด้วยโซฟาสีแดงอันฟูนุ่ม
ผ่านไป 3 ชั่วโมงของการรอคอยของคุณหนูไอโกะ
“ยังไม่มาอีกหรอ"
"ห๊าๆๆๆๆๆๆๆ"
"ทนไม่ไหวแล้วนะ อิตานั้นตายแน่นอน”
ความโกรธเกลี้ยวของคุณหนู มันทำให้บ้านที่จัดเรียงเป็นอย่างดี ต้องพังทลายลง อย่างหน้าน่าหวาดกลัวข้าวของกระจุยกระจาย
“จอร์น พ่อบ้านของฉั้น เอาปืนบอม M16 ออเอาระเบิดไปด้วยนะ เดี่ยวเราจะไปถล่มเจ้านั้นกัน”
“ขอรับคุณหนู ใครทำให้คุณหนู โกรธ ผู้นั้นต้อง ตายสถานเดียวขอรับ”
“ไม่นะคะคุณ จอร์น อารินะ ขอร้อง อย่าไปเลยนะเจ้าคะ”
“คุณอารินะผู้งดงาม ผมต้องทำตามคำสั่งนะครับ ฮือๆๆ ขอโทษนะครับ”
“รีบไปได้แล้วนี่ฉั้นสั่งนะ จอร์น รีบๆไปซะ”
“ได้ขอรับคุณหนูไอโกะ”
จอร์น และกำลังชายชุดดำอีก20 คนเตรียมรถหรูมาหกคันอาวุธครบมือ เพื่อเตรียมตัวไปถล่มบ้าน ของฮาจิบานะนั้นเอง มันทำไห้ทุกคนนั้นน่าหว่าดกลัวเสียจริงๆ
“เอ่อ แต่ว่า คุณหนูรู้จักบ้าน เจ้านั่นหรอขอรับ” เสียงคำถามของจอร์น ทำไห้คุณหนูไอโกะ ต้องหยุดชะงักชั่วขณะเลยทีเดียว
“ลืมไปเจ้านั้นก็คงไม่รู้จักบ้านฉันสินะ งั้นเรากลับไปรอต่อก่อนก็ได้”
คำว่ารอนั้นของคุณหนูมันทำไห้ ทุกคนถึงกับร้องออกมาพร้อมกันว่า
“เหห๊า หือๆ ปะ~ เป็น ~ ไป ~ ได้ยังไงกัน แป่ว” “ ตุบ”
ทุกคนลงไปนอนสลบกับคำนั้นของคุณหนูทำไห้ทุกๆคนที่นั้นถึงกับช๊อกครับท่านผู้ชม
40 นาทีต่อมา
“ถึงแล้วสิน้า ไหนๆไปดูบ้านยัยคุณหนูนั้นสิ…..โอโหไหญ่เกินไปแล้วนะนั่น”
เสียงที่ตกใจของฮาจิบานะ จากหน้าเย็นชาของเขามันซีดไปเลยทีเดียว
“สวัสดิ์ดีครับ ผมมาหาคุณหนูไอโกะนะครับ” เสียงพูดในไมล์ที่ติดตั้งไว้หน้าประตู ทำไห้อารินะ ต้องรีบออกไปเปิดไห้เขาอย่างเร่งด่วน
“คะคุณเองหรอคะ คนที่คุณหนูนัดเอาไว้” คำถามนั่นเป็นเสียงที่อ่อนหวานกลิ่นผมก็หอมตามลมที่โชยพัดมา มันทำไห้ได้บรรยากาศ ที่สดชื่น
“ครับ ผมเอง”
"โหสวยจังเลยแฮะ น่ารักด้วย พูดก็หวาน”
มันทำไห้ฮาจิบานะยืนนิ่งสักพักก่อนเดินเข้าไปในคฤหาสน์หลังโตๆ
“มาแล้วคะคุณหนู คนที่นัดเอาไว้”
อารินะได้ไปหยิบชาที่เขาชงไว้ก่อนหน้า มาเสริฟไห้กับฮาจิบานะ ได้รับประทานชาชั้นยอด ที่ดีที่สุดในโลกนี้ที่หาได้
คุณหนู ไอโกะมองเห็นหน้า ของฮาจิบานะก็ถึงกับตกใจพูดอะไรไม่ออกไปพักใหญ่ เพราะฮาจิบานะนั้นใส่ของ ที่ไม่น่าใส่มาจนได้
“นี่นายมาเป็นพ่อบ้านฉัน แต่กลับใส่ เสื้อคอกลม ขาเดป เท้าแตะเนี่ยนะฉันรับม่ายด้าย”
คุณหนูไอโกะ ไม่พอใจอย่างยิ่งกับสิ่งที่ ฮาจิบานะใส่มาซะแล้ว
“ก็มันไม่มีนี่นาทำยังไงได้ละ แล้วอีกอย่าง ไอหน้าที่พ่อบ้านชุดไหนก็ได้นี่นา”?
“จะบ้าหรอยะฉั้นคือตระกูลคุณหนผู้สูงศักดิ์ จอร์น ไปจัดการชุดไห้ทีซิ”
“ได้ขอรับ จอร์น นี่ จัดให้ขอรับ”
“ไม่เอาน่าอย่ามายุ่งกับเรานะ ม่ายยยย”
30 นาทีผ่านไป
“เป็นยังไงบ้างครับคุณหนู ไอโกะ หล่อไหมขอรับ”
อะ โห ทำไมใส่ชุดนี้แล้วหล่อจังนะ ฮาจิบานะเนี่ย (ความคิดคุณหนู)
“กะก็ดีแล้วนิ เริ่มงานได้แล้ว นอนที่นี้เลยจัดห้องไห้เขาด้วยนะ อารินะ”
“ได้คะคุณหนู ฮาจิบานะคุง ทางนี้คะ”
“ได้ครับ ตะ แต่ชุดนี้แพงหน้าดูเลยแฮะ เราได้เป็นพ่อบ้านแล้วสินะ วุ่นจริงวันนี้”
พ่อบ้านของคุณหนูก็ต้องได้นอน ที่คฤหาสน์เดียวกันสินะถึงได้เป็นพ่อบ้านและเรื่องวุ่นๆของวันนี้ก็จบลงไปด้วยดี โฮะๆๆ
She didnot, but I love you,you know.
แปล
เธอไม่รู้ไม่เป็นไรแต่ฉันก็รักเธอนะรู้ไหม
ฮาจิบานะคุง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
