ชมรมอนิเมะ

     อะไรน่ะ ! ทุกคนอุทานพร้อมกัน 
" นี่มันใกล้จะถึงวันลอยกระทงแล้ว เรามีเวลาแค่ ไม่กี่วัน งานนี้และแน่ๆ กลอย รีบพูดขึ้นก่อนใคร"
" มันยากเกินไปไหม งานแรกของชมรม เอกพูดพร้อมมองไปที่ หนุ่ม ที่กำลังนั่ง ก้มหน้าอยู่"
  " หนุ่ม นั่งก้มหน้าจน ทุกคนต่างรู้สึกเป็น ห่วง"
  " ยะฮู้ ! หนุ่มตะโกนพร้อมกับลุกขึ้นด้ายทาทีดีใจ "
" ต่อไปจากนี้ การช่วยงานลอยกระทง ของทางโรงเรียนที่มีสาวๆ มากมาย ในชุดไทยโบราณ เข้าประกวดนางนพมาศประจำปี ฉันที่เคย ได้แต่มองที่ด้านล่างของเวที แต่ปีนี้ ฉันจะได้ใก้ลชิดเธอ เหล่านั้น ที่ด้านหลังเวที แค่คิดก็ฟินสุดๆ
    " ไอ้บ้า ตูก็นึกว่าอะไร ทศด่า หนุ่ม ที่กำลัง ดีใจระริกระลี้อย่างไม่อายใคร"
   " หยุด! เลย ทศแกไม่เข้าใจ ความงามแบบไทยๆ หรอกคนอย่างนาย ที่สนใจแต่สาวๆในอนิเมะ ไม่มีทางเข้าใจหรอกเฟ้ย หนุ่มรีบหันกลับมาเถียงเพื่อนทันที
   " พอเลย พอเลย ทั้งคู่จะเถียงกันให้ได้อะไรขึ้นมา เอกรีบเบรกเพื่อนทั้ง 2 "แล้วเราต้องทำอะไรบ้างทศ เอกรีบเปลี่ยนประเด็นการคุย"
    " งานของชมรม เราที่ อาจารย์แบ่งมาก็ เก็บขยะ รอบงาน " ตูว่าแล้วใครมัน จะให้รับผิดชอบจุดสำคัญ เพิ่งก่อตั้งชมรม แถม อาจารย์ ที่ปรึกษา ดันเป็นพวกไม่สนใจอะไรด้วย เอกคิดในใจ จนเพลอไปมองอิมน้องสาว
   " อะไรค่ะพี่ชาย แอบมองอิมอย่างนี้หนูเขินน่ะ อิมพูดพร้อมจับหน้าบิดไปมา"
  " เฮ่อ ตูจะบ้าตาย เอกบ่นพร้อมกับรีบ หันไปทาง กลอย แทน " มองอะไร ไอ้โรคจิต หลอกน้องสาว กลอย ด่าเอกทันที ใช่ ๆ ตาโรคจิต นุ่นที่นั่งเงียบมานานก็ร่วมวงการด่าครั้งนี้ " เอาเข้าชิ ด่ากันเข้าไป ผมผิดเองครับ เอก บ่นในใจ " หยุดน่ะ พวกเธอ อย่ามาว่าพี่เอกน่ะ อิมรีบพูดขึ้นทันที ทำเอา กลอยที่อารมณ์ หงุดหงิด ลุกออกไปจากที่ประชุมทันที " อ้าว ๆ นี่กลอยจะไปใหน ทศ รีบเรียกกลอย แต่ไม่มีเสียงใดตอบจากเธอกลอย เดินออกไปทันที
  ฉันก็ ขอตัวก่อนแล้วกัน นุ่นพูดพร้อม กับรีบเดินไปจับแขน อิม ลากออกไปจากห้อง
   " พี่ชาย ช่วยหนูด้วย อิมที่สู้แรงนุ่นไม่ได้ตะโกน ร้องเรียกเอก ที่ไม่สนแม้จะมองแล้ว สาวๆ ก็ จากไปสุดท้าย การประชุมต้องหยุดลง ทั้งหมดแยกย้ายกันกลับบ้าน ยกเว้นเอกที่ต้องกลับ หอพัก คนเดียว
" ไอ้หนุ่ม ดันบอกว่าห้องเราอยู่ใก้ล ยืมมอไชน์ เรากลับไม่น่า เพลอแวะเล่นเกมกับพวกมันจนดึกเลยเรา"
" บร่ออออ โบ๋ววววว " หมาบ้านี่ มันจะโหนอะไรตอนนี้ตูยิ่งกลัวอยู่ เอกพูดพร้อมกำลังสาว เท้าเดินเพื่อกลับหอพัก จนแทบจะวิ่ง กันเลย"
ทันใดนั้นเอง เอก รู้สึกได้ถึงเสียงฝีเท้าที่ตามเขา ดังเป็นจังหวะ ใก้ลเคียงกับเขาเดิน เขา หยุด ! แล้ว ค่อยๆหันไปดูด้านหลัง หัวใจเขาเต้นแรง จนแทบระเบิดออก เหงือชึม
ออกมาจน เต็มแผ่นหลัง  "ว่างเปล่า ! เอกรีบหันกลับมาแล้วเดินต่อ หรือ ว่าเราจะคิดไปเอง ไม่ทันได้คิดต่อเสียงฝีเท้า ก็เริ่มเดินตามเขาอีกครั้ง คราวนี้ เอกไม่หยุดหันไปดู แต่วิ่ง หนีสุดแรง..
   
" แฮ็ก ๆ แฮ็ก ๆ โอ้ย เหนื่อยเป็นบ้า วิ่งมาไกลขนาดนี้มันคงไม่ ตามมาแล้วมั้ง ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกัน แต่ก็วิ่งไว้ก่อนแล้วกัน เมื่อหายเหนื่อย เอก เงยหน้าขึ้นเพื่อวิ่งต่อ ทันใดนั้นเอง เงาปริศนา ที่หลังเสาไฟฟ้าทำให้เขาต้องหยุดชงักก้าวเท้าไม่ออก ยิ่งเมื่อ เงาดำนั้นตรงเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว เอกตัดสินใจหันหลังเพื่อวิ่งหนี เมื่อหันหลังมา เขาก็พบกับเงาปริศนาอีก อันกำลังวิ่งตรง มาที่เขา " ชวยแล้ว มาทั้ง หน้าทั้งหลัง ไปทางใหนดีเรา เอาหน้าดีกว่าโว้ย" เอก ตัดสินใจพุ่งไปด้านหน้า ทันที  เงาปริศนา เข้ามาใก้ลเอก จนเกือบถึงตัว " อย่านะโว้ย ! เอกถีบเข้าตัว เงาปริศนาทันที จนมันกระเด็นไปตามแรงถีบ พร้อมกับเสียงที่ตามมา"โอ้ย!  อะไรกัน นี่มาถีบ ชิกิ ทำไม เรามาช่วยเธอ จากไอ้โรคจิตที่ คิดจะทำร้ายเธอน่ะ" เสียงหวานใสที่พูดไม่ค่อยชัด ของหญิงสาวทำให้ เอก ได้สติ รีบเข้าไปช่วยคนที่เขาถีบ จนหงายหลัง ให้ลุกขึ้น
   แสงไฟ ข้างทางที่อยู่ตรงนั้นพอดีเผยให้เห็น ร่างบอบบาง ของสาวสวย ผิวขาวราวไข่ไก่ ผมสีทอง และแว่นตาที่กลม มนอันเป็น
เอกลักษ์ ไม่เหมือนใคร
   " นี่เธอ ชุดนักเรียนโรงเรียน เรานี่น่ามาตามฉันทำไม"เอกรีบ ถามพร้อมกับยื่นมือให้เธอ " นี่ ๆ เธอจะหลงตัวเองไปหน่อยไหม ฉันมาตาม คนร้ายที่จะทำร้ายเธอ ต่างหาก สาวแว่นขยับแว่นเล็กน้อย แล้วส่งมือ ให้ เอก
   อึบ' เอกออกแรงดึงเธอ ขึ้นมา ทันใดนั่นเองก็ มีเสียงตะโกน มาจากด้าน หลัง ทั้งคู่ " ทางนี้ค่ะ ท่านชิกิ เราจับตัวมันได้แล้ว " ชิกิ รีบวิ่งไปตามเสียง ทันที เอก แม้ 'งงๆ ก็วิ่งตามเธอไป....
    " ปล่อย ชิโว้ย ยัยพวกนี้ " เสียงของชายอ้วนเตี้ย ท่าทางชกมก พยามดิ้น จากนักเรียน หญิงสาม คนที่ล็อกแขน ล็อกขา เขาไว้ทุกด้านจน นอนอยู่กับพื้น
     นายก็ คือคนที่ปล่อยคริป ของ เอกที่ถูกฝ้ายปฏิเสธรักในโรง อาหาร แต่ พอไม่สำเร็จ นายก็เลยจะมาทำร้ายเอก ที่ทำให้ ไอดอลลูกทุ่งในดวงใจ มาสารภาพรัก กับเขา โดยใช้เจ้านี่ ชิกิ พูดพลางเดินเข้าไป หงิบเป้ ที่หลัง ของมันออกมา เธอ ล้วงของสิ่งหนึ่ง ออกมา แล้วเทลงพื้นถนน น้ำที่เทลงไปกัดพื้น ถนน จนเป็นรู " น้ำกรด เอก พูดด้วยเสียงตกใจ " ใช่แล้ว มันคือน้ำกรด คงคิดจะทำให้ นาย เสียโฉม แล้ว ดาว ไอดอลของเขาจะกลับมา" เอกเมื่อได้ยินชิกิ พูดดังนั้น กลืนน้ำ ลาย เฮือก เพราะความกลัว
"   เอาล่ะ ปิดคดีได้ พวกเรากลับ" ชิกิ พูดสั่ง 3สาวที่ดูแล้วน่าจะเป็นแฝด 3 นำตัวคนร้ายลุกขึ้น ค่อยๆ เดินไป
  เดี๋ยว ก่อน เธอชื่ออะไรก่อนหน้านี้ฉันฟังไมชัด" เอกรีบถามชื่อ คนที่ช่วยเขาไว้ เธอ ขยับแว่น หันมาที่เอก ล้วงกระเป๋า กระโปรง  หยุดในท่า เอียง ช้ายเล็กน้อย
  " ถึงตัวจะเป็น หญิงแต่มีสมองระดับผู้ ใหญ่ ชื่อของฉันคือ
อาเดงาวะ ชิกิ โคนัน เป็น นักสืบ"
  พูดจบเธอเดินจากไปทันที ทิ้งไว้แต่ เอก ที่ได้แต่ครุ่นคิด อยู่ มุมมืดเพียง ลำพัง ทำไมยัยนั่นพูดเหมือน กาตูนย์ แนวสืบ สวนที่ไม่มีวันจบ ว่ะ หรือเธอ จะบ้า....
 
การปูมุกแล้ว ตบมุกในหนังสือทำได้ยากกว่า พวกกาตูนย์มากกกกกก แต่ก็จะพยายามเอาให้ฮามั้ง555555  ผมว่าคนเขียนตราบใดยังมีผู้อ่านแม้มีคนเดียวอ่านผมก็จะเขียน ดราม่าเล็กน้อย  อิอิ