ชมรมอนิเมะ

   ท้องฟ้าวันี้ทำไม มันหมุนได้ละนี่ ไม่ใช่ชิ ตูโดน หนุ่ม มันต่อย อู้ยยยย เจ็บแก้มซะมัด " ได้สติ รึยังไอ้บ้า หนุ่มถามเอก ที่นอน แน่นิ่ง นับสิบก็ลุกไม่ขึ้น" เออ เออ ตูได้แล้วสติบวก กับความเจ็บ แล้วทั้ง 3 คนก็ ลงมาจากดาดฟ้า " นี่ พวกนาย สองคนว่าไปแล้วดูรักกันออกนอกหน้า เป็น เกรึเปล่าว่ะ ทศ แซว เอก กับ หนุ่ม พร้อมกับวิ่ง เพราะรู้ ว่าทั้งคู่ ต้องโมโห " ไอ้ทศ แก หนุ่ม รีบวิ่งตามทันที " เอก ที่มองดู ก็อดที่จะยิ้มไม่ได้

   ที่ด้านล่างของอาคารเรียน

   อย่าน่ะ เดี๋ยวใครมาเห็น เข้า อุ๋ย ว้าย อย่าจับตรงนั้นซิ คิมบอม เสียงจากสาวสวย ผมสีทอง ในตาสีฟ้า รูปร่วงอวบอั่น หน้าอกคับ D เธอคือลูกครึ่ง ไทย อังฤษ นามว่า ลอร่า กำลังนัวเนีย อยู่กับ คิมบอม หนุ่มนักร้องนำวงโรงเรียน ที่มุมตึกอาคารเรียนเดียวกับที่พวกเอกลงมา

    " เฮ้ย ! ซู่ นายสองคนได้ยินอะไรไหม? หนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับหยุดเดิน " ไม่เห็นได้ยิน อะไรเลย ทศรีบตอบก่อน " แต่ พอเราหยุดเดินฉัน ก็เหมือนได้ยินว่ะ เอก เริ่มได้ยิน เหมือน หนุ่ม ทศ ตั้งใจฟังมากขึ้น " อย่า น่ะ อย่าน่ะ " เสียง ผู้ หญิงเหมือนกำลัง.... ทั้ง 3คนมองหน้ากันพร้อมกับยิ้ม แล้วค่อยๆ ย่องไปดูที่มุมอาคารเรียนชั้นล่างที่มาของเสียง

   ทันที ที่ทุกคนเห็น ว่าใคร'เอก วิ่งตรงเข้าหาคิมบอม ที่กำลังนอก ใจฝ้าย ปล่อย หมัด ขวาตรงเข้าหน้าตาอันหล่อเหลาทันที ผั๊ว! คิมบอมเซ ไปตามแรงหมัดจนล้มลง

  ว้าย! สาวลูกครึ่ง ร้องขึ้นพร้อมกับ วิ่งหนีไป "

 " บรรลัย แล้ว หนุ่มกับเอกพูดพร้อมกัน" 

" มึง ใคร? ว่ะต่อยกู คิมบอมพูดพร้อมกับ รีบเงยขึ้นมองหน้าคนที่ทำร้าย เมื่อ เห็น แววตาอันโกรธ เกี้ยวราวกับดวงไฟ ของ เอก เขารีบหลบตาทันที" อย่า นะโว้ย เสียงดังมาจาก อีกด้านของ อาคาร ตูน มือกลอง มาพร้อมมือกีต้า ประจำวง วิ่งถือไม้หน้า สาม วิ่งเข้ามาช่วยหัวหน้าวง'คิมบอม ที่เห็นเพื่อน มาช่วยรีบลุกขึ้นพูดพร้อมชี้หน้าเอก " แกเป็น ใครว่ะ กล้าดียังไง มาต่อย ชุปตาร์ อย่างฉันรับรองเรื่องนี้ถึงอาจารย์ แน่ "  ด้าน ตูน กับมือกีต้า วิ่งมาถึง รีบไปอยู่ หน้า คิมบอม พร้อมยกไม้ ชี้มาทางพวกเอก" พวก แก โดนไล่ออก แน่นอน ตูน พูดด้วยน้ำเสียงดุดัน

  " ก็ เอาซิ ถ้านายฟ้องเรื่องนี้ ฉันก็จะฟ้องเรื่องที่ คิมบอม

แอบ มาทำอะไรกับนักเรียนหญิงที่นี่ดูซิว่าใครมันจะเสียหายกว่ากัน ทศ ขยับแว่นเล็กน้อยหลังจากพูด

   " เอาไงดี คิมบอม ตูน หันไปถาม เพื่อน " โธ่ โว้ย! ก็ได้แกฝากไว้ก่อนเถอะ คิมบอม พูดพร้อม เดินจากไป

   " ไอ้บ้า เอ๋ย คิดบ้าอะไรของแกว่ะ ไปต่อยมันทำไม หนุ่มรีบเดิน ไปจับไหล่ ของเอก " ก็ ไม่รู้เหมือนกัน แค่รู้สึกว่า ไอ้นี่มันทำฝ้ายเจ็บ " ตูว่าแล้ว "ทศรีบพูดขึ้นตามเอกทันที " แกรู้ไหมว่าแกทำอะไรลงไป คิมบอม มันเป็นถึงลูกรอง ผ.อ. งานนี้ชมรม ของเราได้ถูกยุบแน่ ทศพูดไปกุมขมับไป " ฉันไม่กลัว หรอก พวกเรามากันถึง ขนาดนี้แล้ว ยังไงก็ต้องสู้ เอกพูดจบรีบวิ่งออกไปทันที " แล้วนี่มัน จะไปใหนของมัน? หนุ่มบ่นกับทศ ที่จิตตกกลัวชมรมถูกยุบ.....

    แฮ็ก แฮ็ก แฮ็ก ขอให้ยังอยู่ ที่นั่นทีเถอะน่า ขอร้องล่ะ เอกวิ่งสุดแรงในชีวิตของเขา 

    ฝ้ายกำลัง นั่งมองเหม่อ มองสายน้ำที่ไหล ไปไม่หยุดนิ่งแวว ตาของเธอช่างแสนเศร้ายิ่งนัก

     เอก หยุดวิ่ง แล้วรวบรวม กำลัง ร้องตะโกนสุดเสียง ฝ้าย ฉัน ขอ โทษ " ฝ้าย เมื่อได้ยิน เสียง ก็รู้ทันทีว่าใคร เธอ นั่งนิ่ง ก้มหน้าเพื่อ ปกปิดน้ำตาที่ไหลริน แต่หาเป็น น้ำตาแห่ง ความเสียใจไม่ แต่เป็นน้ำตาแห่งความปิติยินดีจากเด็กชาย ที่เธอยอมเรียกว่าเพื่อน เพียงคนเดียว กล่าวขอโทษ แม้เวลา จะผ่านมาถึง 6 ปีแล้วก็ตาม

   ฝ้าย ค่อยๆ เช็ดน้ำตา แล้วหันมายิ้ม ให้ เอก พร้อมกับตะโกน กลับ ไป " ไอ้บ้า ! ทำไมนาย ไม่ บอกเราตอนนั้นว่าขอโทษ แทนที่จะบอกว่ารัก 

   เสียงของฝ้าย ทำให้เอกดีใจ จนแทบตัวลอย เขารีบวิ่งไปหาเธอ ที่ม้านั่งริมน้ำ ทันที ตุบ ! พรืดดด เอก สะดุดหินล้มลง เขารีบลุก แล้ววิ่งต่อไป เหมือนไม่รู้สึกเจ็บ อะไรเลย เอกวิ่งมาถึงจุดที่ฝ้าย ยืนรอ อยู่ ทั้งคู่ ต่างจ้องตากันและกัน ท่ามกลาง พระอาทิตย์ ตอนเย็นกระทบพื้น น้ำบรรยากาศ ช่างเป็นใจ ในการบอกรักของเอก อีกครั้ง

    " คือ ฝ้ายฉันชอบเธอ เอก พูดออก ไปแบบไม่อายหรือเขิน เพราะ ครั้งนี้ เขารู้สึก ว่าฝ้ายเปิดใจให้เขาแล้ว

    " คือเอก คือ ... ฝ้ายมีคนที่ชอบอยู่แล้ว เราสองคนเป็น เพื่อน กันน่ะดีที่สุดแล้ว " คำตอบของฝ้าย ทำเอก ยิ้มแห้งๆ ไม่กล้าพูด อะไรต่อ ทั้งคู่นั่งลงที่ม้านั่งริมน้ำ แล้วคุยกันต่อ.....

   เช้า วันต่อมา

 " ประกาศ หากชมรม ใดได้รับ ความนิยมของนักเรียน ภายในโรงเรียน ต่ำสุด 3 อันดับ ชมรมนั้นจะถูกยุบ ลงชื่อรอง ผ.อ. "

   ทศ ยืนค้างอยู่หน้า บอด ประชาสัมพันธ์หลังจากอ่านเรียบร้อยแล้ว ซวย แล้ว เรา......

   สำหรับ คนที่ยังไม่ได้ อ่าน ฟิคชั่นเรื่อง รักใสๆของนายหมูอ้วน อาจ งง ในเนื้อเรื่อง แนะนำให้ลองไปอ่านดูครับ " ฝากติดตามตอนต่อไป ด้วยครับ