The twins รักร้ายร้ายของยัยฝาแฝด

เขียนโดย Moomo3

วันที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 18.32 น.

2 ตอน

2 วิจารณ์

5,184 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 18.09 น. โดย เจ้าของนิยาย

1) 1.เด็กใหม่

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

เด็กใหม่

ในวันที่อากาศสดใสเสียงกระจิบร้องจิบๆอยู่ริมหน้าต่างห้องของฉันกับแยม เฮ้อ!วันนี้เป็นวันเปิดเรียนซึ่งฉันจะได้เลื่อนชั้นจากม.4เป็นม.5 เย้ กลับมาเศร้าต่อดีกว่า เออก็แบบคือมันเป็นเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้อ่ะนะแต่ฉัน..ฉันเผลอไปหลงรักแยมเข้าเสียแล้วไม่รู้ตอนไหนอ่ะนะแต่คือรักไป

แย้วอ่าT T ตั้งแต่เด็กๆเวลามีคนมาจีบหรือรังแกแยม ฉันก็กำจัดมันไปหมดแล้ว แต่ที่เซ็งก็คือโรงเรียนใหม่ที่ย้ายจะย้ายไปมันมีแต่คนหล่ออ่ะดิ่แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เซ็งได้ไงเล่า ฮือๆๆๆฮือๆๆๆ

"แจม ห้องน้ำว่างแล้วนะ"

"อะอื้อ"

ซ่า~~~เสียงน้ำร้อนจากฝากบัวที่สามารถเผ่าโลกได้(เว่อร์)ฉันถูสบู่ทั่วร่างกายจากนั้นก็ร่างด้วยน้ำสะอาด

"แจม เราว่างชุดนักเรียนไว้ที่เตียงแล้วนะลงมาเร็วๆล่ะแม่รออยู่"คนที่อยู่ภายนอกห้องน้ำพูดขึ้นใจดีอย่างนี้เราถึงรักไง -///-อ๋อไม่ต้องสงสัยนะมาทำไมมีแต่แม่ที่อยู่ในบทสนทนา(???)มันคือคำบอกเล่า - -ชั่งเถอะเข้าประเด็นคือ พ่อกับแม่ของฉันหย่าร้างกันตั้งแต่ฉันอายุ 5 ขวบซึ่งเงินค่าเทอมหน่ะพ่อส่งให้แต่ทางแม่ฉันก็มีธุรกิจอยู่เลยไม่ลำบากเท่าไหร่ แต่ฉันไม่เคยมีความทรงจำกับพ่อเลย เฮ้อ ความรักหน่ะมาแป๊ปเดียวแต่พอผ่านไปกลับทำให้เราเจ็บปวดและทรมานจริงๆไม่ใช่เเค่ความรักแต่เพราะพวกผู้ชายพวกนั้นทำให้แม่ต้องเเจ็บปวด

ตึก ตึก ตึก

เมื่อฉันลงบันไดมาก็ถูกแยมบ่น - -

"ชักช้าจริงๆเลยครั้งหน้าเราจะไม่รอแล้วไปก่อนเลย"

"อย่าเชียวน๊า -3-"

"555หยุดแกล้งกันน่ามะมากินข้าวกัน"แม่พูดอย่างอ่อนโยน แล้วพวกเรา3คนก็กินข้าวกันตามภาษาครอบครัว

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

เสียงกริ่งโรงเรียดังบ่งบอกว่าให้นักเรียนทุกคนกลับลงสู่ขุมนรก(รู้สึกว่าเธอจะแค้นโรงเรียนมาก)

"แฮ่กๆสงสัยเราคงต้องมาพร้อมเสียงกริ่งอย่างนี้ทุกวันแน่เลย"แยมพูดไปฮอบไป

"ก็นะ ไหวมั้ย"ฉันถาม

"อะอื้ม"อยู่ๆเสียงกรี๊ดก็ดังขึ้นเหมือนพระพุทธเจ้ากลับมาสู่โลก(เธอนี่โอเว่อร์ขั้นเทพเลยนะเนี่ย -*-)

"กรี๊ด!!!คุณชาย คุณชาย"เอ๋??

ผลัก

"โอ๊ย! ทางเดินมีเยอะแยะมนคนอื่นเขาตาบอดรึไงห๊า!!!"ชิตาบอดรึไงมาชนคนอื่นเขา

"ชิ เกะกะชะมัด บอดี้การ์ดมาลากยัยคนนี้ออกไปสิ"หนอย ไอ้บ้านี่ไม่รู้อะไรเข้าสิงทำให้ฉันเดินเข้าไปผลักไอ้คุณชายนั้น

"นี่สำหรับที่นายเดินมาชนฉัน"แล้วฉันก็พาแยมเดินมาจนถึงห้องอย่าสง่างาม โฮะๆ

พอมาถึงห้องเรียนที่ดูเหมือนราชวังปูพรมสีแดงเตรียมงานแต่งขณะที่แยมตาเป็นประกายเพราะห้องสวยแต่สำหรับฉันมันเป็นห้องที่โอเว่อร์มาก ประตูหน้าห้องก็เป็นกระจกที่เหมือนกระจกนาฬิกากระดานเป็นแบบดิจิตอลที่สามารถเขียนที่โต๊ะแล้วขึ้นกระดานได้ซึ่งฉันบ้านนอกเกินเลยไม่รู้ว่ามันเรียกว่าอะไร ขนาดกระจกยังฝังเพรชเลย ฉันเคยสงสัยว่าโีรงเรียนนี้เอาค่าเทอมไปทำอะไรแบบนี้หรอ เจ้าของโรงเรียนคงอยู่ในห้องแออับเลยไม่อยากให้นักเรียกเป็นอย่างงั้น(????)แล้วอยู่ๆแยมก็เหมือนคิดอะไรได้

"นี่แล้วเมื่อเช้า ที่แจมไปผลักไอ้คุณชายอะไรนั้นเรารู้สึกรางสังหรณ์ไม่ดีเลย T T"

"ไม่มีอะไรหรอกน่า ก็แค่"ขณะที่ฉันพูดอยู่คุณครูในตำนานก็ปรากฏขึ้นแล้วพูดว่า

"สวัสดีครับ ผม เควิน ยินดีที่ได้รู้จักฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ"พูดอย่างงั้นแหละ เฮ้ยไม่ใช่ครูนี่หว่าแต่เป็น

"ไอ้ปากหมาไม่มีหัวนอนปลายเท้านี่นาย!!"ด้วยความตกใจฉันเผลอลุกขึ้นชี้หน้านายปากหมาเมื่อเช้านี้

"อ่าวเธอ2คนรู้จักกันหรองั้นเควินเธอไปนั่งข้างแจมล่ะกันนะ ^ ^"

"คะคือ"ขณะที่ฉันยังพูดไม่จบ(อีกแล้ว)

"ได้ครับ"ไม่ใช่เสียงฉัน!!!แต่เป็นเสียง

"หวัดดี"นี่นายมาตั้งแต่เมืื่อไหร่กันเอ๊ะจะยิ้มก็ยิ้มดีๆหน่อยอย่ายิ้มเหมือนมีความคิดเจ้าเล่ห์อย่างนั้น

":( นายจะมานั่งตรงนี้เพื่อ?"

"ก็พอดีฉันถูกสอนมาดีว่าห้ามขัดคำสั่งครูหน่ะ เฮ้อ เลยต้องทำตาม U_U"ดูมันๆๆๆๆๆมีการทำหน้าเด็กดี(หน้าเด็กดี???)

"แหวะ จะอ้วก"

"^ ^ คนท้องก็งี้แหละเนอะ"

"นี่นาย!"

"ไรหยอ"แหม่มีการเรียนเสียงน้องเด๊ก VRZO

"ชิ นายตายแน่ -*-"

"เค้าจะตายแย้ว *O*"

"ไอ้"แล้วฉันก็พุ่งเข้าไปบีบคอตาบ้าเควิน

"เฮ้ย ยัยเบอะเธอจะบะบีบ~คะคอ~ชะชาน~ทาม~มะมายยย(ถูกบีบคออยู่เพื่อความสมจริง)"

":p"

"ตรงนั้นหน่ะ หยุดคุยกันได้แล้วถ้ามีครั้งต่อไปฉันคงต้องพาเธอ2คนไปห้องปกครอง"เสียงคุณครูสุดโหดพูด

"ขอโทษคะ/ขอโทษครับ"ถึงกะนั้นสายตาอาฆาตของฉันกับเควินก็ยังไม่หมดฮึ่ย!

"วันนี้เราจะมาเรียนเรื่อง...." แล้วฉันก็ไม่ได้สนใจเพราะอ่านมาหมดแล้ว ฉันได้แต่มองออกนอกหน้าต่าง(พอดีนั่งริมหน้าต่างแล้วข้างๆเป็นเควิน)แล้วเสียงหมานรกก็ดังขึ้น

"หิวหรอ"-*- อีตานั่นอีกแล้ว

"ทำไมต้องหิวย่ะ"

"ก็หญ้าข้างล่างมันเขียวขจีดีดูถ้าเธอน่าจะชอบ ^ ^"

"นายใช้อะไรคิด"

"เธอนี่เบอะของแท้"แล้วเควินก็ใช้มือชี้ไปที่ผม

"ผมเนี่ยนะ"

"เฮ้ยเธอบ้ารึป่าวไปเช็คสมองหน่อยเด้"เออฉันก็ว่างั้น แต่ไม่พูดหรอก

"ก็ใครจะไปรู้หล่ะพ่อคุณฉลาด"-*-(ฉันว่าฉันได้แก่ก่อนวัยแน่ๆเลย)

"5555มันแน่อยู่แล้ว"

"จ้ะๆ"ฉันไม่อยากเถียงกับหมอนี่จริงๆ

"จบเพียงเท่านี้ อย่าลืมทำการบ้านให้เรียบร้อย"คุณครูพูดแล้วออกจากไป

แล้วก็ตามภาษาอ่ะนะเมื่อครูนักเรียนก็คุยกัน แต่เท่าที่ได้ยินก็ (กรุณาอ่านเสียงกระแดะ) ->