The twins รักร้ายร้ายของยัยฝาแฝด

2

เหตุการณ์หลังห้องน้ำ

"พักได้รีบขึ้นไปเรียนวิชาต่อไปด้วย"เสียงครูพละที่หล่อน้อยกว่าผม หลังจากที่ให้นักเรียนวิ่งรอมสนาม2รอบ น่าเบื่อจริงๆเลย

"เฮ้ย ไอ้เคขึ้นห้องเลยป่าวว่ะ"

"เดี๋ยวไปล้างหน้าแปปละกันแล้วค่อยขึ้น"

"งั้นไปก่อนล่ะกัน เจอกันบนห้อง"

                 พอพูดจบผมก็เดินตรงมาห้องน้ำทันที แต่ไม่ถึงกันรีบนะแค่ถ่วงเวลาจะได้ไม่ต้องไปเรียนศิลปะ ซึ่งเป็นวิชาที่ผมเกลียดมาก ยิ่งมาเรียนที่ประเทศไทยอ่ะนะยิ่งแล้วใหญ่เมื่อเทียบกับเมืองนอก ใช่เวลาเรียนเยอะแต่ไม่เข้าใจเลยไม่เหมือนที่เมืองนอก มีดีอยู่อย่างเดียว เรตติ้งผมไม่ตกเลยที่เมืองนอกฮอทเท่าไหร่ที่ไทยก็เท่านั้นก็ หล่อ รวยขนาดนี้ไม่หลงรักก็บ้าแล้ว วะฮ่าฮ่า เอ๊ะเดี่ยวไม่ใช่นี่หว่า มียัยบ้าอยู่คนนึง หน้าตาดี แต่ปากร้ายชะมัน แถมยังบังอาจมองไม่เห็นความหล่อเหลาของผมอีกคิดแล้วอารมณ์เสียเอ๋เสียงอะไรหน่ะ เอะอะโวยวายจริง คนหล่อต้องไปดู(อ้วก:()

"แกกล้าดียังไงมาหยิ่งใส่เควินสามีในอนาคตของฉัน"ยัยผู้หญิงที่ดูเป็นลูกผู้ดีพูด(แต่นิสัยเสียมากก)

 "เธอมีรสนิยมแบบนั้นแล้วหรอ?"

"นี่แก!!!"

"อะไรกัน พูดแค่นี้ก็รักมิด้ายย หึ"เสียงแบบนี้มัน

"นี่Eแจมแกกล้ามาว่าเควินของฉันหรอถ้าวันนี้หน้าแกไม่มีรอยนิ้วมือที่แสนสวยของฉันก็แสดงว่าแกโดนกลุ่มอื่นรุมไปแล้วละย่ะ"

"ก็มาตัวตาตัวสิอย่าหมาหมู่!!"แจมพูดขณะที่มือกับข้อเท้าถูกมัดอยู่"

"ปากดีนักจะตบให้ใบ้ไปเลยเป็นไง!!"ทันทีที่พวกผู้หญิง(ที่ไม่น่าใช่ลูกผู้ดี)เตรียมง้ามือจะตบแจมก็มีอะไรมาทำให้ผมตะโกนออกไปทันทีโดนไม่คิด

"หยุดเดี๋ยวนี้ พวกเธอมีสิทธิอะไรมารังแกแฟนฉัน!!"เฮ้ย ไอ้ปากพาซวยย

"เควิน?!(แจ่ม)/คะเควิน"พวกผู้หญิงรวมแจมตะโกนพร้อมกัน

 "ไม่คิดเลยนัว่าผู้หญิงหน้าตาดีอย่าเธอจะมารังแกคนไม่มีทางสู้อย่างนี้"เควินพูดพร้อมกับเดินเข้ามาอย่างช้าๆ

"คะคือว่า"ยัยพวกนั้นเหวอเลยครับท่าน

"หือ??คือว่า "บางทีตานี่ก็น่ากลัวแฮะ

"เราไม่ได้ทำนะ "กล้าพูดนะ

"กล้าพูด ไปซะแล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก"ไม่ถึงนาทีนางพากนั้นก็หายไปราวกับวาบได้

ตึก ตึก(เสียงเดิน)/เสียงหัวใจฉันด้วย

"ลุกไหวมั้ย"เควินเดินเข้ามาหาฉัน

"ทำไมมาช่วยฉันล่ะ"ทำไมมาบอกว่าฉันเป็น..แฟน อยากถามนะแต่ไม่กล้า

"เอ้า ช่วยก็ผิดงั้นหรอ"

"นายกินยาผิดขนาดปะเนี่ย"

"ป่าว ก็แค่สงสารยัยเบอะซุ่มซามคนหนึ่งที่ปากร้ายได้ทุกสถานการณ์ไง :p"เขาเป็นคนยังไงกันแน่นะ

"นายนี่!"

"แล้วจะนั่งอยู่อย่างนี้นานป่ะจะได้ไปนอนรอ"ชิถ้าลุกไหวลุกไปนานล่ะพอดีถูกเตะข้อเท้าแพลงไงล่ะจะให้พูดงี้หรอขายหน้าตายเลย

"ข้อเท้าแพลงนี่หน่า งั้น.."

"ว้าย!นายมาอุ้มฉันทำไม"

"หรือจะให้ขี่หลังคับ ^ ^"

"ชิถ้าหายแล้วฉันจะมาเอาคืนล่ะกัน ฟ้าเริ่มครึ้มแล้วไปเหอะ"

"นั่นสินะ"

ฟึบ

"เพื่อนไปไหนกันหมดนะ"ฉันพูด

"นั่นสิงั้นปฐมพยาบาลเธอก่อนละกัน"ฝนเริ่มตกปรอยๆลมพัดสะหนันหวันไหว☔️

"ยะยัยเบ๊อะ"

"มากอดฉันทำไม"

"เธอคิดว่าฟ้าจะร้องมั้ย"

"ไม่หรอกก็แค่..."

เปรี้ยง!!

"นายฉันเจ็บอยู่นะมากอดฉันทำไมเนี่ย"

"หนาว"ไม่ใช่ล่ะๆ

"นายกลัวผ้าร้องหรอ"

"ป่าว"

เปรี้ยง!!!

"ชัดเลย"

"ขอกอดอย่างนี้อีกแปปนะ"ไม่อยากให้กอดแต่ขยับตัวไม่ได้เลย

   ขณะที่เควินกะกอด(ไม่กล้าพูดชัดๆ)ฉัน ดีนะที่เป็นกอดจากด้านหลังถ้าเป็นด้านหน้าฉันคง..ชั่งเถอะ ตอนนี้บรรยากาศในห้องเงียบสงบ ทำให้ฉันได้ยินเสียงหัวใจของเควินชัดเจน หวังว่าเขาคงไม่ได้ยินเสียงหัวใจของฉันนะ -///- 

"ครอกZzฟี้zZZครอกZZฟี้"- - หลับหรอเนี่ย

 โอ๊ยเริ่มหนักแล้วแฮะ ปลุกให้ตื่นก่อนจะมีคนมาเห็นดีกว่าทันใดนั้น แต่หน้าเราอยู้ใกล้กันามาก

เลย จุ๊บ  

"ว้าย!!!! แก้มฉัน"ถูกขโมยจุ๊บแรกไปแล้ว T T ฉันตกใจมากเลยเตะเควินไปกองกับพื้นแต่เขาก็ไม่ตื่นหรือสลบไปแล้ว งั้นฉันจะคิดว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นล่ะกัน -0- แปะแปะ(ตีแก้มตัวเองเบาๆย้ำแค่เบาๆเท่านั้น)ในทันใดนั้น"ทำอะไรกันอยู่หน่ะ"

"แยม!!"

"เควินเป็นอะไร"

"สลบไปหน่ะ คือเรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่แยมคิดนะคือว่า"

"ฉันจะไปตามครูเอง"

"ดะเดี๋ยว"

ตั้งแต่นั้นมาแยมดูเหมือนจะหลบหน้าฉับจนถึงเวลากลับบ้าน ส่วนเควินครูโทรให้ผู้ปกครองมารับแล้วล่ะ เฮ้อ!ทำไมชีวิตฉันถึงปั่นป่วนจังนะโอ๊ยปวดหัว!!

--------------------------------------------------------------------------------------

เดี๋ยวมาแต่งใหม่นะ ^ ^