The Power Dead แค้นพลังจิต

ฉันเดินทอดน่องไปตามอาคารเรียนอย่างช้าๆพรางได้ยินเสียงเหล่าผู้คนกรีดร้องอย่างจ้าละหวั่นฉันปล่อยวางและทันใดนั้นเหล่าโต๊ะและเก้าอี้ก็หยุดเคลื่อนที่กันหมด
"ตึกๆๆๆๆๆ!!" ทุกๆคนวิ่งหนีออกมาจากห้องเมื่อทุกคนเจอฉันก็ต่างพากันวิ่งชนจนฉันเซไปเลยทีเดียวเชียว
'ชิ้งงงง' เสียงแบบนี้มันอยู่ในหัวของฉันทันที้มื่อฉันจ้องไปที่ทุกคนที่ทุกคนชนฉัน
"ปั้ง!!!!" ตู้ล็อคเกอร์ทุกตู้ถูกเปิดออกและข้าวของที่อยู่ในตู้ต่างพากันกระเด็นใส่พวกที่กลั่นแกล้งฉัน
คนพวกนั้นเอามือมาบังแต่แล้วอยู่ดีๆก็มีไม้เบสบอลกระเด็นใส่ที่หัวของครูที่ชอบหัวเราะเยาะฉันจนหัวแตก                                                                                                      
ทุกๆคนต่างพากันตกใจและมองมาทางฉันฉันผ่านคนพวกนั้นอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว เพราะฉันก็เกลียดพวกเขาเหมือนกัน!!
วิชาพละ...
"เอาล่ะ! เรามาเล่นกระโดดค้ำท่อกันดีกว่า!!" คุณครูพละพูดขึ้นทุกคนดูตื่นเต้นกันมากและใช่! ฉันไม่อยากจะเล่นมันเลยฉันกลัวทุกๆคนรุมแกล้งฉัน
"ตุ้บ!!" วิทนีย์กระโดดท่าได้สวยมากจากนั้นเธอก็มองหน้าฉันอย่างเยาะเย้ย 
"ฉันไม่ยอมหรอก" ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ
"คนต่อไป.. ทีเซียร์" ครูเรียกชื่อฉันตามเลขที่
ฉันจับไม้อย่างกล้าๆกลัวๆทุกๆคนเริ่มมองมาทางฉันแล้วก็ส่งสายตาที่บ่งบอกถึงความเกลียดชังมาให้
"ฮึบบ!!" ฉันวิ่งไปและทำการกระโดดทันที แต่!! อยู่ดีๆวิทนีย์ก็ดึงเชือกที่เพื่อนเธอเตรียมไว้ให้และใช่!! มันสะดุดไม่ฉัน 
"หวืดดดด" ฉันรวบรวมสติและลงมายังท่ายืนแบบปกติ ทุกๆคนมองฉันอย่างอึ้งๆ 
"เคล้ง!!!!" ฉันมองไปที่เหล็กที่ใช้เป็นสิ่งกีดขวางในการกระโดดและทันใดนั้นเห็กนั่นก็ลอยออกมากระเด็นใส่วิทนีย์อย่างจัง
"บ้าเอ้ย!!" วิทนีย์สบถออกมาก่อนที่ทุกๆอย่างจะกลับมาเป็นปกติ
ณ ที่บ้าน
"กลับมาแล้วค่ะ..." 
ฉันเปิดประตูและเข้าไปในบ้านทุกๆคนไม่มองหน้าฉันเลยแม้แต่น้าลุงและป้าบ้านนี้อยู่กันเพียงสี่คน(รวมฉัน)
ฉันเปิดประตูห้องและร้องไห้อย่างหนักทำไมเกิดมาฉันต้องมาเจอเรื่องแบบนี้กันนะแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวของฉันทำไมทุกๆคนต้องตาย ฉันอยากมีชีวิตที่สงบสุขแบบทุกคนไม่ได้หรือไงกัน? ทำไมต้องมองฉันเป็นตัวปะหลาดกัน
ฉันกำมือแน่นด้วยความแค้น
"แอ๊ดดดด..." 
"หือ?" 
ประตูห้องฉันถูกเปิดออกและตามด้วยน้าของฉันเดินเอามือไขว้หลังและยิ้มแฉ่งอย่างอารมณ์ดี
"ฉึก!!!"                                                                                                  
น้าของฉันง้างมีดมาหาฉันแต่ฉันหลบทันได้มีดของน้าจึงไปแทงอยู่ที่เตียง
"น้าจะทำอะไร..." 
"ฆ่าแกไงนังปีศาจ!!" จากนั้นน้าก็วิ่งมาทางฉันอย่างรวดเร็ว
"อั่กกก!" 
ฉันเอื้อมมือออกและไปข้างหน้าจากนั้นน้าของฉันก็ปลิวอัดกำแพงทันที อะไรกันเนี่ย? ฉันก้มมองดูตัวเองก่อนที่จะลองจ้องไปที่เตียงและช่วยเอามือพยุงมันขึ้น ปรากฏว่า! เตียงมันลอยขึ้นได้เอง! ฉันยืนอึ้งอย่างงงๆว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับตัวฉัน ส่วนน้านั้นรีบก้มลงหยิบมีดและจะวิ่งมาหาฉัน
ฉันจัดการใช้พลังจิตของตัวเองทำให้เตียงถูกโยนไปอัดน้าและทับน้าไว้ทำให้ลุกไม่ขึ้น 
ฉันทำการเก็บข้าวของทันทีเพราะฉันรู้ว่าลุงและป้าคงจะคิดแบบน้าแน่ๆ
"ตุ้บ!" 
"โอ้ยยย!!" อยู่ดีๆลุงเอาไม้หน้าสามฟาดมาที่หลังของฉัน 
ฉันใช้พลังจิตของฉันยกตัวลุงและป้าที่กำลังวิ่งเอาค้อนเพื่อจะมาทำร้ายฉันและโยนพวกเขาออกไปจากหน้าต่างกระจก
"เพล้งง!!"
ดูเหมือนพวกเขาน่าจะได้รับบาดเจ็บเยอะแล้วฉันจะกลับไปที่บ้านหลังเดิม!
โปรดติดตามตอนต่อไป...