The Power Dead แค้นพลังจิต

"นางแม่มดๆ!! นางแม่มดๆ!!" นักเรียนในชั้นต่างพากันพูดล้อกลั่นแกล้งฉันกันใหญ่ฉันนั่งร้องไห้ก็แล้วบอกก็แล้วแต่ไม่มีท่าว่าจะหยุด

"นี่!! ออกไปซะ!" มีเด็กคนนึงขว้างหนังสือเล่นโตมาโดนหัวของฉันทำให้เลือดนั้นไหลออกออกมาเป็นทางยาว

"ฮ่าๆๆๆๆๆ" แล้วทุกคนก็หัวเราะใส่ฉัน ทำไมกันนะ? ทำไม

"ทำไม!!!!!!!!!"

ฉันกรีดร้องออกมาลมที่พัดผ่านทำให้เด็กนักเรียนพวกนั้นกระจายออกจากฉัน ฉันใช้พลังจิตยกเก้าอี้และทำการฟาดไปที่หัวของเด็กนักเรียนที่เอาสมุดขว้างฉันให้ล้มก่อนที่โต๊ะตัวอื่นๆจะตามมา

"อั่กก!!"

โต๊ะทุกตัวรุมโดนขว้างใส่เด็กคนนั้นจนหัวแตกและกระดูกซี่โครงหักจนแน่นิ่งไป ส่วนคนอื่นๆยังคงวิ่งหนีฉันอยู่

"กรี๊ดดด!!" เหล่าเด็กนักเรียนต่างพากันกรีดร้องและวิ่งหนีตายกัยโอละหม่าแต่ฉันกับยิ้มที่มุมปากพร้อมกับทำกระจกให้แตกเป็นชิ้นเล็กๆ และเข้าไปเสียบหัวของทุกคน

"ทริสซี่นางปีศาจ!!" มีเด็กนักเรียนคนนึงตะโกนใส่ฉันแต่แล้วพลังของฉันก็ทำให้หัวของเด็กคนนั้นระเบิดจนเลือดสาดกระจายเต็มห้อง

อยู่ดีๆตึกทั้งตึกก็ถล่มลงมาทับฉันจน...

"เฮือก!!!!"

ฉันตื่นขึ้นมาในห้องของตัวเองในสภาพเหงื่อแตกเต็มตัว

"อีกแล้วหรอ?" ฉันบ่นพึมพำกับตัวเองเพราะฝันนี้มันไม่ใช่ครั้งแรกฉันฝันเห็นตั้งแต่ยังเด็กและตัวฉันในความฝันหรือคนที่ตายในนั้นก็โตตามอายุของฉันด้วย

"แม่คะ? หนูฝันอีกแล้วค่ะ" ฉันตะโกนบอกแม่

"ฝันอะไรแกอีกห๊ะ?! แกโตแล้วนะหัดเลิกปัญญาอ่อนและมาช้วยฉันทำมาหากินซะเถอะ!!"

"ตะ...แต่.." ฉันพูดอย่างแผ่วเบา

"ใช่!! ฉันจะได้ซื้อโทรศัพท์ใหม่สักที!" พี่สาวคนโตพูดออกมา

นี่แหละครอบครัวของฉันยังกับว่าฉันไม่ใช่คนในครอบครัวนี้เสียด้วยซ้ำไป

ณ โรงเรียน ฮีเลียมทรอง....

"ดูนั่นสิ! นั่นนังทีเซียร์นี่นา" 

"ใช่นังตัวซวยนั่นแหละ!"

เสียงซุบซิบนินทานี่ฉันเกลียดชะมัดเลยแหะ

"ตุ๊บ!! อุ๊ย!"

ระหว่างที่ฉันเดินๆอยู่ก็มีมือนึงพลักฉันให้ล้มลงและแน่นอนต้องตามมาด้วยเสียงหัวเราะเยาะเช่นเดิมฉันมองพวกนั้นตาขวางก่อนที่ตู้ล็อคเกอร์แถวที่หนึ่งถูกเปิดออกอย่างรุนแรงจนของกระจายลงพื้นเต็มไปหมด

"เฮ้! อะไรกันเนี่ยฉันพึ่งเก็บเองนะ" เจ้าของตู้นั้นโวยใหญ่

ฉันลุกขึ้นเก็บข้าวของและปัดฝุ่นจากกระโปรงออก เอาล่ะ! ฉันต้องไปเรียนแล้ว

โปรดติดตามตอนต่อไป