♥ UNEXPECTEDLY BE IN LOVE ♥

                        ห้องดนตรี 13.00
 
 
   ฉันรู้สึกดีและรู้สึกแย่กับเรื่องเมื่อวันก่อนเมื่อวานฉันไม่เจอหน้าลียงวา แล้วรู้สึกเหมือน โลกสงบสุขจริงๆ
อาจารย์เริ่มทำการสอน 
"เอาล่ะนักเรียนอาจารย์  ให้รุ่นพี่มาช่วย สาธิต ใน คอส ดนตรีวันนี้" อาจารย์พูดขึ้น ตามด้วย  เสียงตบมือ เปอะแปะ ที่ดังไปทั่วห้อง ฉันตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นรุ่นพี่คนนึงเดินเขามาคนที่มาสาธิต ดนตรีในวันนี้ มีคนนึง เป็นรุ่นพี่  ที่ฉันแอบหลงรัก เสียงกรีดๆๆ
  ของคนในห้อง   เริ่มสร้างบรรยากาศให้สดใสขึ้นเยอะ รุ่นพี่ ลีชิน เขาช่างดูอบอุ่น สงบนุ่มลึก เหลือเกิน เวลาอยู่กับ
ดนตรี ถ้าต้องมีแฟนซักคนฉันก็อยากให้เป็นเขาเนี้ยแหละ  เขาไม่หล่อมาก 
แต่เป็นผู้ชาย สุภาพ อบอุ่น และน่าหลงไหล
เวลาอยู่กับดนตรี ดนตรีของเขาทำฉัน ลืมหายใจ ทุกที
อาจารย์ อธิบาย เรื่องดนตรีต่างๆ และส่งต่อให้พวกรุ่นพี่ทำหน้าที่สอน 
รุ่นพี่แต่ละคนก็เริ่มจับเครืองดนตริ และสาธิต เล็กๆน้อย นักเรียนในห้องเริ่มมุงดู เป็นกลุ่มๆ
อย่าง กับ งาน นิทรรศการ 
รุ่นพี่ ชิน เรื่มวางนิวอันเรียวยาว ของเขากับเปียโนริมหน้าต่าง 
ฉันก็ไม่รอช้าที่จะเสนอหน้าก่อนใคร ฉันยื่นมองรุ่นพี่เล่นเปียโน กับ เพือนๆ
" ใครอยากลองฝึกซ้อมบ้างล่ะ  "หลังจากจบเพลง รุ่นพี่ชิน ก็ถามขึ้น
2-3 ขึ้นยกมือขึ้น พร้อมกัน  เสนอตัวจะเป็น ผู้ที่นั่งข้างๆรุ่นพี่ ชิน
" 555+ งั้นเธอละกัน " รุ่นพี่ชินหัวเราะ และชี้มาทางฉัน
   ไม่ได้เวอร์นะ  แต่อย่างกับมีสายฟ้าฟาดตามนิ้วรุ่นพี่เลย
ฉันนั่งลงข้างๆ รุ่นพี่ ด้วยใบหน้ายิ้มกริ่ม มีความสุขมาก
    ช่างเป็นบทเพลงที่ยาวนานเหลือเกิน
    ................................................................    อยู่ๆฉันก็นึกอยากให้วันนี้  เวลาเดินช้าๆ เหลือเกิน...... 
 
 
ห้องดนตรี  15.30
เพื่อนๆ เริ่มกลับไปกันหมด  รุ่นพี่คนอื่นก็เช่นกัน  เหลือแค่ฉันกับ รุ่นพี่  เขาเป็นคนที่ตั้งใจ และพิถีพิถัน มาก ฉันรู้จักพี่เขามาซักพัก จากการไปนั่งมองพี่เขาเล่น ดนตรีที่คลับ แต่ก็ไม่ได้เป็นแฟนคลับอะไรหรอกนะ
" ถ้าเธอ ขยันซ้อม เธออาจไปได้สวย กับเปียโน ก็ได้นะ " รุ่นพี่ชิน พูดขึ้น
" จริงหรอค่ะ ฉันว่าเป็นเพราะรุ่นพี่สอนดี มากกว่าฉันเลยเป็นไว"  ฉันตอบกลับแบบถ่อมตัว    "ยินดีด้วยนะ " อยู่ๆรุ่นพี่ ชินก็พูดขึ้น ฉันก็งงๆ "ยินดีอะไรหรอค่ะ " ฉันถามกลับด้วยความสงสัย
" ก็เธอกับ  ยงวาไง ฉันยินดีด้วยนะ " 
ตายยล่ะ รุ่นพี่คงไปได้ยินมาเเง๋ๆ  จะว่าไปก้ไม่แปลก ลียงฮาเขาอยู่ห้องเดียวกับรุ่นพี่ ชิน นิ
" เรื่องนั้นไม่จริง หรอกค่ะ รุ่นพี่ ฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันเลยยยค่ะ "
"เธอคงเขินสินะ ที่จะบอกฉัน เพราะฉันเป็นญาติกับเขานิ"  ว้าวฉันไม่รู้มาก่อนเลยว่ารุ่นพี่เป็นญาติกับ ลียงวา นะเนี้ย
" งั้นหรอค่ะ แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกันหรอกค่ะ แค่เรื่องเข้าใจผิด " ฉันปฏิเสษไปด้วยเสียงแข็ง
แต่รุ่นพี่ชิน  ดูไม่ค่อยเชื้อฉันเลย  ไม่แปลกหรอก ข่าวนี้มันดังนิ
คงเอาไปปั้นแต่งจนสมจริงกันเลยล่ะสิ  จะว่าไปมันก็เกือบจริงเฉยๆ
  "ไม่ใช่หรอกค่ะ อย่างหมอนั่น  ฉันยังพูดไม่จบ
ใครบางคนก็กระชากฉัน ลุกขึ้นจากเก้าอ๊๋ และคนคนนั้นคือลียงวาฉันนึกว่าจะไม่ได้เห็นน่าเขาเสียอีก
แต่รู้สึกแย่จริงๆที่เขามาในเวลาแบบนี้
"ไม่กลัวคนอื่นเข้าใจผิดหรือไง ว่านายแย่งแฟนฉัน" ลียงวาหันไปพูดกับรุ่นพี่ ชิน ด้วยน้ำเสียง
จงเกลียดจงชัง
"ถ้าเธอเป็นของนาย ยังไงก็เป็นของนาย นายน่าจะรู้ว่าฉัน ไม่ใช่คนที่ชอบแย่งแฟนใคร"
รุ่นพี่ชิน ก็ตอบ มาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ฉันรู้สึกว่า ต้องมีอะไรบางอย่างระหว่าง 2 คนนี้แน่ๆ
เขาดูไม่ชอบน่ากันเอาซะเลย
" ฉันคิดว่านายควร เอาเวลาไปสนใจแฟนตัวเองดีกว่านะ ลีชิน "
ลียงวา ยังไม่หยุดพูดจาแดกดันรุ่นพี่ชิน เขานี่เสียนิสัยจริงๆ ถึงจะเป็นญาติกันก็เถอะ
 
  "ไปกันเถอะ " ลียงฮา กระชากแขนฉันออกมา ทันที
  ฉันเริ่มตั้งสติ  " นี่นายจะบ้างหรือไง  นายนึกว่าตัวนายเป็นใคร  ฉันจะไปบอกความ
จริงกับรุ่นพี่  ว่าเรื่องนี้มันไร้สาระ และงี่เง่า  " ฉันตะโกนใส่หน้าลียงฮา
ครั้ง นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้ ไกล้ชิดกับรุ่นพี่แบบนี้ และมันกำลังไปได้สวย  "ไปบอกเขาสิ ว่าเธอชอบเขา มากกก  หลังจากที่เพิ่งเป็นแฟนกับฉัน " หมอนั่นทำท่าทางโกรธจัด ยั่งกับกินลูกไฟเข้าไป
หมอนั่นพุดขึ้นา หน้าตาเฉยเหมือน เขาไม่ได้ผิดอะไรเลย  หลังจากเพิ่งทำลายความรักของฉัน
 "ถ้าเธอคิดได้แล้ว ก็หยุดดโวยวายซะที  ฉันจะกลับบ้าน ฉันจะไปส่งเธอเอง ฉันบอกให้เพื่อนเธอกลับไปก่อนแล้ว "
ลียงฮากระชากแขนฉันให้เดินตามเขาอีกครั้ง  แต่ครั้งนี้ ฉันสะบัด มันอออก
ฉัน มองหน้าเขา ด้วยใบหน้าเครียดแค้น  " นายคิดว่านายเป็นใคร ถึงได้กระชากแขนแขนไปมา
ถึงได้ทำอะไรก็ได้ตามใจตัวเองทุกอย่าง นายเป็นเด็กมีปัญหาหรือไง
รุ้มัยนายมันตัวซวย และฉันว่าฉันยอมโดนทึ่งหัวดีกว่า จะไปกับ คนอย่างนาย จำเอาไว้
 ฉัน ไม่ใช่ เหยือ ตุ๊กตา และ แพะรับบาป แทนใคร และฉันรู้ความลับของนายกับผู้หญิงคนัั้น ฉันจะบอกทุกคน ถ้านายไม่เลิกยุ่งกับชีวิตฉันซักที   " พูดเสร็จ ฉันก็สะบัดหน้าเดินออกมาโดยไม่หันไปมองเขาเลย....
             ชีวิตฉันวุ่นวาย  ตั้งแต่เขา เข้ามาในชีวิต
 ฉันเดินกลับบ้านด้วยใบหน้าเปื้อนน้ำตา
             มันแย่กว่า  แย่ เสียอีก .............จงผ่านไปเร็วๆ เถิด  เวลา