♥ UNEXPECTEDLY BE IN LOVE ♥

09.00 pm

ช่วงนี้เป็นวันหยุดหลายวัน ฉันกับนาบีเลยตั้งใจจะไปเยี่ยมจินยอง ที่บ้านเธอ

อีกอย่างฉันอยากจะหนีจากเรื่อง เคลียดๆ ที่นี่ด้วย

ฉันกำลังนั่งเก็บของ
ใช้ส่วนตัวและเสื้อผ้าลงกระเป๋า นาบีก็อยู่ที่บ้านของฉันด้วย เพราะเราตั้งใจจะออกเดินทางแต่เช้า

เพราะถ้าไปสายรถประจำทางคนจะเยอะ  ถ้าฉันขับรถเป็นเรื่องพวกนี้คงไม่เกิดขึ้นหรอก

เฮ้ออ  เก็ฐของดีกว่า

"กาอิน  ฉันว่าเธอ น่าจะ บอกยงวา ซะหน่อยนะ เมื่อวานเขายังถามถึงเธอเลย"

นาบียื่นอยู่ตรงประตูห้อง พรางกล่อมฉัน ให้ชวนลียงวาไปด้วย "ฝันไปเถอะ ที่ฉันไปก็เพราะหนีจากเขา

ฉันจะชวนไปด้วยทำไมล่ะ" ฉันปฏิเสษคำขอของนาบี

10.30 pm

ฉันตั้งหน้าตั้งตาเก็บของสนเสร็จ "หวังว่าทริปนี้จะไปได้สวยนะ"

ฉันพูดขึ้นก่อนหันไปยิ้มกับนาบี

"นอนกันเถอะพรุ่งนี้เราต้องตื่นแต่เช้า" ฉันบอกกับนาบี ก่อนจะล้มตัวนอน

ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันดีๆด้วยเถอะ .....

--ลียงวา--

เสียงเพลงถูกเปิดดังไปทั่วทั้งบ้าน ราวกับวันนี้จะมีปาร์ตี้  ใบหน้าที่เคร่งเคลียด ของยงฮา ทำให้รู้เลยว่า เขากำลัง

คิดเรื่องบางอย่าง
 ไม่เคยมาก่อน ๆๆ ไม่เคยเลย ที่เขาจะยอมให้ใคร เสียแรงที่เขาช่วยเธอจาก เซคยอง

เธอมีสิทธิ์อะไร มาสั่งสอนเขา เขาถูกเลี้ยงดูมาด้วยการโอบล้อม ที่แตกต่าง

เขาได้ทุกสิ่งที่ต้องการ จน ดูเหมือนการได้มา เป็นเรื่องเล็กน้อย

เขาดูเป็นคนเย็นชา และหย่อหยิ่ง เกินกว่าที่จะยอม ให้ ผู้หญิง ที่เขามองว่าเห่ยสุดๆ อย่าง ฮันกาอิน

มาด่าปาวๆ เธอควร ขอบคุณและขอโทษเขาด้วยซ้ำ ที่เสียสละเวลา ไปจูบกับเธอ

เธอโชคดีแค่ไหนแล้ว ที่ได้ จุมพิศ กับผู้ชายอย่างเขา 

ทั้งหมดที่เขาทำ เพียงเพื่อ ลืมเลือน ผู้หญิงคนนึง ซึ่งเขาไม่มีวันได้เคียงคู่กับเธอ

"แองเจอริน่า" และเธอเป็นเหมือนดวงดาวของเขา และเขารักเธอพอๆกับที่รัก ตัวเขาเอง

ยงฮานั่งดูรูปเก่าๆ สมัยที่เขายังเด็ก ซึ่ง เขาและเธอเดินเคียงคู่กัน ในสวน ที่มีหญ้าสีเขียวขจี

ราวกับในสวรรค์  เขาจำตอนนั้นได้เสมอ

เขาบอกกับเธอว่า  ซักวันเขาจะโตพอ เป็นชายหนุ่มหล่อ ที่สาวๆต่างพากันหลังรัก

และวันนั้น เธอจะต้องเป็นแฟนกับเขา

เด็กสาว ที่ดูโตกว่าเด็กหนุ่ม ซัก 3 ปี ตอบตกลงโดย ไม่คิดอะไร

และนั่นคือจุดเริ่มต้นปัญหา คาใจจนทุกวันนี้ เพียงเพราะเขาคือคนที่รักษาสัญญาอย่างมั่นคง

และสิ่งนั้นสร้างบาดแผลและความเจ็บปวดให้เขาทุกครั้งที่ต้องหวนนึกถึงมัน

ความพยามที่เขาทุ่มเทมาเนินนาน สูญสิ้น เพียงเพราะเธอไม่ได้ต้องการมันอีกต่อไปแล้ว

"ใครจะคิดว่าเขา กลายเป็นผู้ชายสิ้นหวังในความรัก ที่ต้องทำเป็นเข้มแข็ง"

กาอิน ดันกลายมาเป็นอีกปัญหานึงที่เขาต้องจัดการ เธอเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เขากำลังเกลียดที่สุดในตอนนี้

เธอกลายเป็นน้ำมัน ที่ถูกสาด ลงมาในกองไฟทีกำลังลุกโชน และก็เขาเริ่ม กลายเป็นปีศาจร้าย

เขายิ้ม ด้วยแววตาร้ายกาจ

"เธอไม่รู้หรอกว่าฉัน คือใคร และทำอะไรได้บ้าง ฮันกาอิน"

" เธอคิดผิดแล้ว ที่จะสู้กับฉัน "

เขาพูดที่ท้าย  ก่อน หยิบกุนแจรถ และเดินออกไปจากห้อง

มีบางอย่างรบกวนจิตใจทำให้ฉันนอนไม่หลับ  อยู่ๆฉันก็มาคิดว่าตัวเอง พูดจาโหดร้ายกับ ลียงวาเกินไปหรือเปล่า

มันก็จริงที่ว่า คงไม่ดีถ้าฉัน จะไปบอกรัก รุ่นพี่ชิน ทั้งทียังมีข่าวกับเขาก่อน

บางทีฉันอาจทำเกินไปก็ได้  ฉันเดินวนไปวนมาอยู่ที่สวนหน้าบ้าน คื่นนี้พระจันทร์สวยมาก

"ฉันควรทำไงดี" ฉันเอ่ยถามดวงจันทร์

เมื่อนึกถึงตอนที่เขาช่วยฉัน ตอน ที่อยู่กับซอลมิน ก็ทำให้ฉันเริ่มใจอ่อน

ติ๊งๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น แปลกจังใครนะ โทรมาซะดึกเชียว ฉันรับสาย

ฮัลโหล กาอินพูดค่ะ " เธอยังไม่นอนอีกหรอ"

ปลายสายพูดราวสนิทกับฉันมากๆ "ใช่ ฉันยังไม่นอน ว่าแต่นายเป็นใครกันหรอ "

" กลางคืนมันหนาวเธอไม่น่าจะออกมาเดินเล่นข้างนอกนะ  "

ฉันหันไปรอบๆ แล้วพบว่า ลียงวา ยืนอยู่บนถนน  ฉันวางสายโทรศัพท์ และดูนาฬิกา

ฉันเกินไปหาเขา " ดึกป่านนี้นายมาทำอะไร แถวนี้  " ฉันถามด้วยความสงสัย

"  มาหาเธอไง " เขาตอบสั้นๆ  " มีธุระอะไร "  ฉันถามเขาซ้ำ 

"  เพราะคิดถึงเธอไง " คำตอบนั้นทำให้ฉันอึ้งเล็กน้อย

นายจะมาเล่นตลกอะไรกับฉันอีก ฉันยังคงพูดด้วยสิหน้าเรียบเฉย

เขาเอื้อมมือมาลูบหัวฉันเบาๆ ราวกับแมวน้อย ค่อยๆโน้มตัวลงมา

กระซิบข้างหูฉัน  "  ซักวันเธออาจต้องเสียใจ ที่เกลียดฉัน " แล้วก็เดินจากไป........

ฉันรู้สึกข่นลุก ที่เขามากระซิบข้างหูแบบนี้ เขาคงต้องเพี้ยนไปแล้วแหง๋

ถึงได้มาพร่ำเพ้ออะไร ตอนดึกแบบนี้

หลังจากฉันล้มตัวนอน ฉันก็ยังขึ้นถึงเรื่องที่ลียงวาพูด
"  ซักวันเธออาจต้องเสียใจ ที่เกลียดฉัน "

เขาหมายถึงอะไรกันนะ ฉันไม่เข้าใจเอาซะเลย  หรือเขาจะโมโห จนเสียสติ

"ฝันไปเถอะ ว่าฉันจะเสียใจ ที่ต้องเกลียดนาย ลียงวา นายปีศาจร้าย"ฉันพึมพำกับตัวเอง แล้วหลับไป