Roommate love story ปิ๊งรักรูมเมท

     แสงแดดทอประกายส่องผ่านผ้าม่านเข้ามาในห้องสีชมพูที่เต็มไปด้วยกลิ่นน้ำหอมปรับอากาศจางๆ มันเป็นบรรยากาศที่ทำให้ฉันนั้นไม่อยากตื่นเลย แต่ก็ต้องตื่นถึงแม้วันนี้จะเป็นวันหยุดก็ตาม ฉันก็ต้องไปทำธุระเป็นเพื่อนพี่เอพริลอยู่ดี ก่อนจะลุกไปอาบน้ำฉันก็ไม่ลืมที่จะเช็คข่าวสารในโลกออนไลน์จากโทรศัพท์คู่ใจของฉัน 
     อ.พิชชา : 'ใครมีเรื่องอะไรกัน ทำไมไม่เห็นมีใครมารายงายปัญหาที่เกิดขึ้นให้อาจารย์ฟัง สรุปมันยังไง รู้ไหมตอนนี้ข่าวเรื่องนี้ดังไปทั่วทุกสายชั้นแล้วนะ' ไลน์จากอาจารย์พิชชาที่ส่งมาตั้งแต่เมื่อคืน ซึ่งก็มีเพื่อนๆ หลายคนเข้ามาตอบอาจารย์
     Sandy : 'แค่เรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อยคะอาจารย์' แซนออกมาแก้ตัวให้ฉัน ยายนี่เป็นเพื่อนรักฉันจริงๆ มีปัญหาอะไรแซนจะเป็นคนรับมือและช่วยแก้ไขปัญหานั้นตลอด
     Wine : 'เข้าใจผิดอะไรล่ะแซน พวกเราก็เห็นๆ กันอยู่ว่าไอรีนเป็นคนเดินไปหาเรื่องฟองก่อน เพื่อนๆ คนไหนอยู่ในเหตุการณ์บ้างออกมายืนยันหน่อยว่าทุกคนก็เห็นเหมือนไวน์' ยายไวน์แชทขึ้นมา ประโยคนี้ก็ทำให้ฉันเคืองไวน์อยู่ไม่น้อยแต่ลึกๆ แล้วก็คิดอยู่เหมือนกันว่าเราก็ไม่มีสิทธิไปโกรธอะไรไวน์เพราะไวน์พูดความจริง 
     Boss : 'ใช่ๆ เราก็เห็นเหมือนไวน์เห็นอ่ะ ไอรีนเดินไปหาเรื่องฟองที่โต๊ะเลยนะ' เพื่อนๆ ในกลุ่มไลน์ต่างออกมาแชทและเห็นด้วยกับไวน์
     Wine : 'ไหนเจ้าตัวล่ะ ทำไมถึงไม่ออกมาตอบว่าเพราะอะไรทำไมถึงไปหาเรื่องฟอง' ไวน์แชทมาเป็นข้อความสุดท้ายของเมื่อคืน มีแต่คนอ่านแต่ไม่มีเพื่อนคนไหนแชทต่อ บทสนทนาในไลน์กลุ่มมันทำให้ตอนนี้ฉันกลั้นน้ำตาแทบไม่ไหวแล้ว ฉันควรตอบไปยังไงดี ฮือๆๆๆ 
     iReen : 'ขอโทษจริงๆ นะคะอาจารย์ ขอโทษนะเพื่อนๆ เราก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัวหรอก ยอมรับผิดคะ' ฉันตอบได้ดีที่สุดก็เท่านี้ ฉันวางโทรศัพท์ลงแล้วนั่งกอดเข่าร้องไห้สะอึกสะอื้น ทำไมทำอะไรไร้สาระขนาดนี้ สักพักก็มีเสียงไลน์เตือนดังขึ้น..คงจะเป็นเพื่อนๆ ที่กระหน่ำมาว่าฉันสินะ 
     TwinF : 'ใช่คะ ไอรีนเป็นคนเดินมาหาเรื่องฟองที่โต๊ะ' ไลน์จากฟองเด้งขึ้นมา ทันทีที่ฉันเปิดอ่านนั่นเป็นวินาทีที่เสียความรู้สึกมากๆ เราผิดอยู่ฝ่ายเดียว ฮือๆๆ 
     TwinF : 'แต่ไอรีนเขามาหาเรื่องเพราะมีเรื่องเข้าใจผิดกันนิดหน่อย' ฟองตอบมาอีกแชท ไม่น่าเชื่อว่าฟองจะออกมาตอบแบบนี้ ขอบคุณนะ ฉันใจชื้นขึ้นมานิดนึง
     อ.พิชชา : 'ไม่ว่าใครจะถูกหรือผิดอาจารย์ไม่สนใจหรอกนะ วันจันทร์หลังเลิกเรียนมาหาอาจารย์ที่ห้องล่ะกันนะ จิรัชยา นริญญา' อาจารย์ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก็ไม่มีใครกล้าตอบอีกเลย หวังว่าวันจันทร์ฉันคงไม่เจอเรื่องที่มันหนักไปกว่านี้นะ ฉันวางโทรศัพท์ไว้แล้วรีบไปอาบน้ำทันที
     ~13:05 น.
     "ไอรีนนี่ก็บ่ายแล้วเนอะ เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า คิวพี่อีกนานเลย" พี่เอพริลพูดขึ้นมาขณะที่เรากำลังนั่งรอคิวทำฟันของพี่เอพริลอยู่
     "ก็ดีเหมือนกันคะ ไอรีนอยากกินสเต็กพาไปกินหน่อยนะ" ฉันอ้อนพี่สาวสุดฤทธิ์ นานๆ ทีเราจะได้ไปไหนมาไหนด้วยกัน อีกไม่นานพี่เอพริลกก็ต้องไปอยู่อเมริกาตั้งหลายปี คิดถึงแย่เลย
     "จ้าน้องขี้อ้อน" พี่เอพริลขยี้ผมฉันจนหัวฟูหมด ว่าแล้วเราก็รีบมุ่งหน้าไปที่ร้านสเต็กทันที ความหิวมันไม่เคยปราณีใครนะจ๊ะ หิวมากๆ นี่กินตึกได้ทั้งตึกเลย ฮ่าๆๆๆ 
     ตอนนี้เราอยู่ที่ร้านสเต็กร้านประจำของเราสองพี่น้อง ฉันสั่งเมนูโปรดไปตามสเต็ปรอพี่เอพริลสั่ง สายตาของฉันมันดันไปเจ๋อมองเห็นฟองที่กำลังจะเดินเข้าห้องน้ำในร้านสเต็ก ฉันจึงรีบวิ่งไปตามโดยไม่สนใจคำทักของพี่สาวเลย ฉันวิ่งตามเข้าไปในห้องน้ำ ตอนนี้ในห้องไม่มีใครนอกจากฉันและฟองแต่ฟองกำลังเข้าห้องน้ำอยู่ ฉันก็ยืนรอเวลาให้ยายนั่นออกมา พอยายนั่นอออกมาฉันก็รีบดิ่งเข้าไปหาทันที
     "ฟอง..ทำไมเธอถึงตอบทุกคนไปแบบนั้น" ฉันจับแขนฟองเขย่าพร้อมกับยิงคำถามไปทันที ยายฟองไม่ตอบอะไรได้แต่ยืนเงียบ "ฟองตอบมาหน่อยซิ ทำไมเธอถึงบอกกับทุกคนว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ทำไมเธอไมยอมพูดความจริงไป" ฉันเริ่มโมโหฟองและเขย่าตัวฟองแรงขึ้น ฟองก็ทำท่าทีจะเดินออกไปจากห้องน้ำแต่ฉันดึงไว้เพราะอยากได้คำตอบจริงๆ ว่าทำไมเขาต้องโกหกทุกคนด้วย "ฟอง ฟอง" ฉันเรียกชื่อนั้นซ้ำๆ และกระตุกแขนเขาเพื่อจะให้เขาพูดคำตอบ ยายฟองนั่นหันมาผลักฉันไปชิดกับฝาผนังห้องน้ำและพูดขึ้นมาเบาๆ ว่า
     "เรียกชื่อบ่อยขนาดนี้ ต้องการอะไรหรอคนดี" เสียงกระซิบแผ่วๆ ค่อยๆ เลื่อนเข้ามาใกล้หูของฉันลมหายใจอุ่นๆ กลิ่นไอความอบอุ่นมันปะทะอยู่ตรงข้างๆ ลำตัวฉัน วินาทีนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย แก้มฉันเริ่มแดงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน 
     "เอ่อ..ฟะฟอง ออกไปก่อนได้ไหม" ฉันได้แต่พูดตะกุกตะกัก พูดไม่ออกบอกไม่ถูก พยายามผลักเขาออกจากลำตัว
     "ก็เห็นเรียกชื่อกันบ่อยขนาดนี้ จะอยู่ให้เรียกใกล้ๆ ไม่ไปไหนเลยไง" เขายิงประโยคนี้มาฉํนถึงกับไปไม่ถูกเลย ตอนนี้ลำตัวของเราใกล้กันมากขึ้น หน้าฉันก็แดงก่ำนี่ฉันเป็นอะไรเนี่ย
     "ฟอง ฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมเธอต้องตอบทุกคนไปแบบนั้น แต่ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรฉันไม่อยากรู้แล้วแหละ" ฉันผลักยายนั่นออกจากลำตัวและรีบวิ่งออกจากห้องน้ำทันที 
     "ไอรีนเป็นอะไรหรือเปล่า จู่ๆ ก็วิ่งไปห้องน้ำกะทันหันกลับมาก็นั่งทำหน้าบูด" พี่เอพริลถามขึ้นมา
     "เปล่าคะ" ฉันตอบไปสั้นๆ และก็ได้แต่นั่งมองหน้าตาที่ยียวนกวนประสาทจากโต๊ะตรงข้าม ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากฟอง ดันมากินสเต็กร้านเดียวกันอีก โอ้ยยยย..ฉันแทบจะบ้าตาย