Roommate love story ปิ๊งรักรูมเมท

     เช้านี้อากาศแจ่มใส ท้องฟ้าสดใส ฉันตื่นลืมตาขึ้นมาโดยมีบรรยากาศรอบๆ ห้องที่เต็มไปด้วยสีชมพูหวานแหวว ฉันบิดตัวไปมาก่อนจะหอบร่างอันอ่อนเพลียลงจากเตียงเพื่อไปอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียน....

     เมื่อจัดการกับตัวเองเสร็จเรียบร้อย ฉันก็ไม่ลืมที่จะหยิบอุปกรณ์เครื่องมือในการสู้รบ(เรียน) ก่อนจะเดินนออกจากห้องก็มีการอัพเดทข่าวสารในโลกออนไลน์นิดนึง ฉันเปิดมือถือคู่ใจขึ้นมาก็พบการแจ้งเตือนไลน์

     TwinF : 'เช้านี้อย่าลืมส่องกระจกก่อนออกจากบ้านนะ' เป็นแชทไลน์จากฟอง ส่งมากวนประสาทแต่เช้าเลยนะ หึยยยยยย~

      "ฟอง!!!!!! เธอจะเอายังไงกับฉัน พูดมาสิ" ฉันเดินมาตบโต๊ะที่ฟองนั่งอยู่ บรรกาศในห้องเรียนตอนนั้นเงียบเชียบ จากที่มีเสียงเพื่อนๆ ุยกันอย่างเสียงดังตอนนี้เงียบสงัด ทุกสายตาต่างก็จับจ้องมาที่ฉัน สายตามันสามารถสื่อถึงอารมณ์ของฉันได้เลย ตอนนี้แทบลุกเป็นไฟ ใจร้อนรุ่มสุดๆ 

     "อะไรของเธอ?" ฟองถามแล้วยังทำหน้ากวนๆ ใส่ฉันอีก

     "เธอนี่มัน...." ฉันโมโหจนแทบจะคุมตัวเองไม่ได้

     "มีอะไรกันน่ะฟอง ไอรีน?" เสียงนั้นตะโกนมา คือเสียงของไวน์นั่นเอง ยายนี่จะมายุ่งเรื่องของฉันทำไมเนี่ย

     "เปล่า..ก็แค่คนเรียกร้องความสนใจอ่ะไวน์" ฟองพูดประโยคนี้มาทำให้ฉันถึงกับเหวอเลย อ้าปากค้างแล้วได้แต่คิดในใจ 'ฉันเนี่ยนะ เรียกร้องความสนใจจากเธอ' ฉันหัวเสียสุดๆ เหตุการณ์นี้ทำให้ฉํนไม่ไม่สมาธิในการเรียนคาบแรกของวันเอาซะเลย หงุดหงิดชะมัด คนอะไรกวนแล้วยังคิดเองเออเองอีก เหอะๆ ใครได้เป็นแฟนก็คงโชคร้ายไปตลอดชีวิต

     ~12:00น.

     "ไอรีน แกมีเรื่องอะไรกับฟองอ่ะ ทำไมเมื่อเช้ามีปากเสียงกันในห้องเรียน" แซนถามขึ้นมาขณะที่เรากำลังกินข้าวเที่ยงที่โรงอาหารอยู่

     "ก็ยายนั่น......." ฉันได้แต่พูดค้างไม่จบประโยค แล้วฉันโกรธ ไปวีนเขาอย่างนั้นเพราะเรื่องอะไร เรื่องที่ยายนั่นว่าฉันไม่สวยอ่ะหรอ ถ้าฉันบอกยายแซนแบบนี้ไปมีหวังยายแซนหัวเราะและว่าฉันไร้สาระแน่ๆ แล้วฉันจะตอบยังไงละทีนี้ อยาโกรธไม่มีเหตุผลเองนี่นา

     "ฟองทำไม ฟองทำอะไรแกหรอไอรีนแกถึงเหวี่ยงเขาขนาดนั้น" แซนถามซ้ำๆ 

     "เปล่า ไม่มีอะไร แค่เรื่องเข้าใจผิดอ่ะแซน" ฉันหาคำตอบได้ดีที่สุดก็เท่านี้แหละ เห้อ..เกิดเป็นฉันทำไมมันลำบากจังเลย มีเรื่องตลอดเวลา

     "แกๆ ได้ข่าวว่าพี่คนนี้อ่ะ ไปมีเรื่องทะเลาะกับพี่ฟองเด็กใหม่ด้วยนะ" รุ่นน้องโต๊ะข้างหลังกระซิบกับเพื่อน หูฉันก็ดันดีเหลือเกิน ได้ยินแต่เรื่องไม่ดีตลอด

     "เออนั่นดิ มีเรื่องอะไรกัน..ฉันว่านะพี่ไอรีนอะไรนั่นต้องคิดที่จะแย่งพี่ฟองจากพี่ไวน์แน่ๆ เลย เห็นเขาบอกมาว่าคนที่แยกสงครามนี้ก็คือพี่ไวน์นะแก" เด็กอีกคนนึงพูดเสริมขึ้นมา มันทำให้ฉันอดไม่ได้ ทนไม่ไหว ทำไมทุกคนต้องเข้าใจว่าฉันมีเรื่อง..ยิ่งแต่เป็นเรื่องที่ว่าฉันจะไปแย่งยายฟองจากไวน์เนี่ย ไร้สาระที่สุด ฉันไม่ได้คิดที่จะโต้ตอบอะไรกับเด็กกลุ่มนั้น ฉันได้แต่เดินออกมาจากตรงนั้นแล้วคิดว่าทำไมตัวเองงี่เง่า ไร้สาระได้ขนาดนี้ ฟองก็อาจจะแค่แกล้งๆ เราก็เท่านั้น

     มันเป็นวันที่ฉันไม่มีจิตใจที่จะร่ำเรียนอะไรเลย ไม่อยากมองหน้าใคร เดินไปทางไหนก็มีแต่คนจับจ้องมองมาเหมือนว่าฉันเป็นตัวประหลาด รวมถึงการซ้อมเต้นในตอนเย็น ทุกคนต่างรุมล้อมถามเรื่องราวที่เกิดขึ้นในตอนเช้า ฉันก็ได้แต่ตอบประโยคเดิมว่ามันไม่มีอะไรก็แค่มีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อยก็แค่นั้น เห้อๆ ทำไมมันรู้สึกแย่ขนาดนี้นะ แค่เรื่องเล็กนิดเดียวฉันก็ดันทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ นับตั้งแต่วินาทีที่เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นฉันก็ไม่มองหน้าฟองอีกเลย เดินผ่านเหมือนไม่เห็นอยู่ใกล้กันแต่เหมือนไม่รู้จักกัน

     "ไอรีนเป็นอะไร พี่เห็นเรานั่งซึมเศร้าตั้งแต่เลิกเรียนมาแล้วนะ แล้ววันนี้ไม่ได้ซ้อมเต้นหรอ?" พี่สาวสุดสวยของฉันถามขึ้นมาในขณะที่เรากำลังนั่งกินข้าวเย็นกันอยู่ น้ำตาฉันเริ่มซึมออกมาทีละนิด ในที่สุดมันก็ไหลออกมาจนได้ ฉันโอบกอดพี่สาวไว้แน่น พี่สาวก็ทำได้เพียงลูบหัวและปลอบฉัน "ไหนตอบพี่มาซิ ใครทำให้น้องของพี่ร้องไห้ได้ขนาดนี้" พี่เอพริลถามซ้ำและเอามือมาปาดน้ำตาที่แก้มของฉันอย่างอ่อนโยน

     "ไอรีนมีเรื่องไม่สบายใจเรื่องเรียนนิดหน่อยคะ ช่วงนี้งานเยอะไม่มีเวลาว่างเลย เหนื่อยมากๆ" ฉันโกหกอีกแล้ว จะบาปไหมเนี่ย

     "โถ่..พี่ก็คิดว่าเรื่องรักๆ ในวัยเรียน ถ้าเป็นเรื่องเรียนไม่ต้องเครียดทุกคนย่อมเจอปัญหานี้อยู่แล้ว แต่มันอยู่ที่ว่าใครจะยึดติดกับมันมากน้อยแค่ไหน ยังไงก็ยังมีพี่สาวคนนี้อยู่ข้างๆ ไง อย่าคิดมาก" พี่เอพริลสวมกอดฉันอีกครั้ง ฉันก็ได้แต่ร่ำไห้สะอึกสะอื้นอยู่นานจนเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้