Roommate love story ปิ๊งรักรูมเมท

     และแล้ววันนี้ก็มาถึง..ฉันร่ำลากอดพี่สาวสุดที่รักไม่เคยจากกันไปไหนไกล อะไรๆ ก็มีแต่พี่คนนี้ทำให้ทุกอย่าง ในวันที่ฉันร้องไห้เสียใจก็มีแต่คนๆ นี้คอยปลอบใจจนฉันหลับไป นับจากนี้เธอจะไม่อยู่ทำแบบนั้นกับฉันอีกแล้ว..กว่าแต่เธอจะกลับมานั่นเป็นเวลานับเกือบสิบปี แต่ฉันก็ควรยินดีกับเธอเพราะเธอไปเพื่อปฏิบัติหน้าที่ของตัวเอง ฉันนั่งกอดพี่สาวแน่น..พี่เอพริลก๋ทำได้แค่ลูบหัวและปลอบใจว่าอีกไม่นานก็เจอกัน

     "ไอรีน..พ่อแม่ไม่อยู่ดูแลตัวเองดีๆ นะลูก อย่าดื้ออย่าซนอย่าเกเร" พ่อเดินมาโอบกอดฉัน

     "คะพ่อ..พ่อกับแม่ก็ดูแลตัวเองด้วยนะคะ รีบๆ กลับมานะหนูคิดถึง" ฉันร่ำไห้ต่อหน้าคนที่ฉันรักสุดหัวใจ ถึงแม้สุดท้ายยังไงเราก็ได้กลับมาพบเจอกันเหมือนเดิมแต่ฉันก็อดไม่ได้ที่จะร้องไห้เพราะฉันไม่เคยห่างกับครอบครัวแบบนี้เลย

     "ฟอง..แม่ฝากดูแลไอรีนด้วยนะ แม่เชื่อใจฟองได้ใช่ไหม" แม่เดินมาพูดกับฟอง

     "ได้คะแม่ ฟองจะดูแลไอรีนแทนพ่อกับแม่เอง ไอรีนก็เป็นเพื่อนที่ดีสำหรับฟองคนนึง" 

     "ฟองพี่ฝากน้องสาวสุดแสบของพี่ด้วย อะไรที่พอเตือนได้ก็เตือนแต่ถ้าเตือนไม่ได้ก็โบกเลย พี่มั่นใจว่าฟองนิสัยคงเหมือนเฟรม" พี่เอพริลหันมาพูดบ้าง

     "พี่เอพริลอ่ะ ทำร้ายน้องตัวเองชัดๆ" ฉันหันโดยมีการชำเลืองตามองเล็กน้อย

     "เอาล่ะ ถึงเวลาต้องไปแล้ว..ยังไงแม่ก็ฝากไอรีนด้วยนะ" แม่ยกข้อมือดูนาฬิกา

     "สวัสดีคะพ่อแม่ พี่เอพริล เดินทางปลอดภัยนะคะ" ฟองยกมือไหว้อย่างนอบน้อม

     "จ้า..มีอะไรก็โทรหาพ่อกับแม่ได้ตลอดนะฟอง" แม่พูดประโยคนี้ทำเอาฉันงงเลย แม่พูดอย่างกับฟองมีเบอร์โทรศัพท์พ่อกับแม่อย่างไงอย่างงั้นแหละ ก่อนจะไปพี่เอพริลก็รีบวิ่งมากระซิบกับฟอง ซึ่งฉันไม่รู้ว่ากระซิบอะไร ดูจากสีหน้าพี่เอพริลยิ้มอย่างมีความสุขและโบกมือเดินจากไป

     "เมื่อกี้พี่เอพริลกระซิบอะไรฟอง" ขณะเดินไปที่รถ ฉันหันมาถามฟองทันที 

     "เปล่านี่..ไม่มีอะไร ว่าแต่หิวหรือยังจะได้พาไปหาอะไรกินกัน" ฟองเปลี่ยนเรื่องพูดทันที แต่ว่าไปฉันก็เริ่มหิวแล้วนะ เรื่องอื่นเอาไว้ก่อนล่ะกันเรื่องกินต้องมาก่อน

     "อื้ม..ก็หิวแล้ว ไปกินสเต็กกันเถอะ" ฉันพูดจบฟองก็สตาร์ทรถMsx คู่ใจของเธอพาฉันไปยังที่หมายทันที