Roommate love story ปิ๊งรักรูมเมท

     ณ เซนทรัลชื่อดังแห่งหนึ่ง ฉันเดินซื้อของเป็นว่าเล่นเนื่องจากมีตู้เครดิตเคลื่อนที่ได้ แม่ก็แวะร้านนวดร้านประจำของแม่ส่วนฉันกับฟองก็เดินซื้อของไปตามประสาวัยรุ่น ฉันเดินเข้าร้านชุดว่ายน้ำและเดินเลือกไปเรื่อยๆ จนสมองอันน้อยนิดของฉันคิดเรื่องสนุกๆ ออก

     "ฟอง..ปิดเทอมนี้ไปเที่ยวทะเลกันไหม" ฉันเอ่ยขึ้นมา

     "เห้ยยยย..เอาจริงดิ" ฟองถามแบบหน้าเหวอๆ

     "จริงๆ เดี๋ยวฉันจะลองถามพ่อกับแม่ดู ฟองก็ชวนพ่อกับแม่ฟองไปด้วยกันดิ" 

     "หูยยย..ไม่เอาอ่ะ" ฟองปฏิเสธพร้อมกับทำท่าจะเดินออกจากร้าน

     "ฟองไปเถอะนะ ไปด้วยกันเถอะ พ่อแม่ฟองอาจจะไปด้วยก็ได้..เพราะอีกไม่นานเราว่าพี่เอพริลกับพี่เฟรมคงได้ดองกัน" ฉันพูดพล่ามไปทั่วเพื่อนอ้อนให้เพื่อนตัวแสบไป

     "เราขอคิดก่อนได้ไหมอ่ะ แค่นี้ก็รบกวนพ่อกับแม่ของไอรีนมากพออยู่แล้วนะ" 

     "ฟองไปเถอะ คิดซะว่าเราไปฉลองจบกันไง" ฉันพูดจบแล้วหันไปเลือกชุดว่ายน้ำต่อ เลือกไปเลือกมาก็มีผู้หญิงเสียงใสๆ ทักขึ้นมา

     "ไอรีน ฟอง มาทำอะไรกันอ่ะ มาซื้อชุดว่ายน้ำเหมือนกันหรอ" เสียงนั่นเป็นเสียงของไวน์เอง ซึ่งนางก็เดินถือชุดว่ายน้ำมาเต็มไม้เต็มมือเลยทีเดียว

     "อื้ม..กะว่าจะไปเที่ยวทะเลตอนปิดเทอม" ฉันตอบไปแบบไม่ค่อยเต็มใจตอบสักเท่าไหร่

     "จริงหรอ..ใจตรงกันจังเลยเรา ฉันก็กะว่าจะไปทะเลตอนปิกเทอมเหมือนกันว่าแต่ฟองจะไปด้วยหรอ" ไอรีนหันไปซักเจ้าตัวที่กำลังยืนคล้ายๆ จะสงบนิ่ง ฮ่าๆๆ

     "เอ่อ..คือเรายังไม่ได้ตัดสินใจเลยอ่ะ เราคิดว่าน่าจะไม่ไปนะ" ฟองตอบมาแบบนี้ฉันถึงกับเส้นเลือดขึ้นหน้า ฉันวางชุดว่ายน้ำไว้ที่เดิมแล้วก็หงุดหงิดใส่ฟอง

     "งั้นก็ไม่ต้องไป" ฉันพูดจบก็รีบสาวเท้ายาวๆ เดินออกจากร้านทันที ฟองก็วิ่งตามหลังมา

     "ไอรีน..รอก่อนดิ เป็นอะไร" ฟองเดินมาตัดหน้าแล้วพูดออกมาแบบหอบๆ

     "ป่าวนิ ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปไงฟอง ฉันบังคับเธอไม่ได้อยู่แล้วนี่" 

     "โอ๋เอ๋ๆ เราขอโทษนะ ที่เราตอบไปแบบนั้นเพราะเรารู้ว่าไอรีนไม่ชอบหน้าไวน์สักเท่าไหร่ ถ้าเราตอบว่าไป ไวน์ก็คงจะขอไปด้วยไง โกรธหรอ" พอฟองพูดประโยคนี้จากที่ฉันมีไฟลุกโชนอยู่ในใจกลายเป็นลมพัดเยือกเย็นกันไปเลยทีเดียว นี่เขาพูดจริงหรือเปล่านะ แล้วทำไมเขาต้องพูดไปแบบนั้นด้วย

     "ก็ไม่ได้โกรธอะไร" ฉันตอบไปยิ้มๆ 

     "หายโกรธแล้วใช่ไหม นั่นไง..งั้นไปร้านสมายด์กัน มีอะไรให้ช่วย" ว่าแล้วฟองก็ลากแขนฉันเดินตรงไปที่ร้านขายของเบ็ดเตล็ดทันที "ไอรีน..สวยไหม" ฟองถือโคมไฟแก้วรูปหัวใจมาถามฉัน

     "สวยดีนะ โรแมนติกดี..ว่าแต่จะซื้อไปให้สาวที่ไหนย่ะ สีแดงแปร๋นเลย" 

     "ก็จะเอาไปไว้ที่ห้องไง ห้องมันมืดแล้วไอรีนชอบแสงสว่างไม่ใช่หรอ ซื้อไปไว้บ้างก็ดี" ฟองทำฉันอึ้งอีกแล้ว ฉันรู้สึกแปลกๆ กับคำพูดของฟอง เหมือนอยากจะเดินหนีหรือรู้สึกดีหรือจะร้องไห้ ฉันบอกไม่ถูก ขนลุกแปลบๆ 

     "อะ อ่อ จ๊ะ" ฉันตอบได้แค่นี้ จากนั้นก็อึ้งไปอีกนานเลย

     "เห้ยยยยยย..เป็นไรหรือเปล่าไอรีน" ฟองเขย่าไหล่ฉัน

     "เปล่านิ..ฟองนั่นแหละเป็นไรหรือเปล่า ทำไมพักนี้ดูแปลกๆ ยังไงก็ไม่รู้"

     "ฟองหรอ ฟองก็เป็นคนที่ชอบไอรีนไง" พ่างงงง!!! ฟองทำฉันอึ้งอีกแล้วคะ ฉันทำอะไรไม่ถูกนอกจากตาค้าง เหมือนฉันหลุดออกจากวงโคจรโลกไปเลย "ไอรีน..เราล้อเล่น ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นด้วยห๊ะ"

     "อืมเน๊อะ ฉันว่าเรารีบกลับกันดีกว่า" ฉันพูดจบก็รีบสาวเท้ายาวๆ ออกจากร้านเพื่อไปหาแม่ทันที และเราก็กลับบ้านกัน แม่ก็แวะไปส่งฟองที่หอ ระหว่างทางนั้นบรรยากาศในรถเงียบสนิทจนรู้สึกได้ว่าหายใจยังอึดอัดและแม่นั่นเองเป็นคนเริ่มบทสนทนา

     "ไอรีน..อีกไม่กี่วันแม่ก็จะไปพี่เอพริลที่อเมริกาแล้วนะ ลูกอยู่ได้ไหม" 

     "อยู่ได้คะแม่ บางทีแซนก็จะมาอยู่ด้วยคะเพราะเรียนใกล้จะจบแล้วงานเยอะคะ" 

     "ถ้าวันไหนแซนไม่มาก็ให้ฟองไปอยู่ด้วยสิ จะได้ไม่เหงา"

     "ห๊าาาา อะไรนะคะแม่ ไม่เป็นไรคะ..หนูคิดว่าหนูอยู่คนเดียวได้สบาย"

     "จะรอดหรอ..เจียวไข่ยังเจียวไหม้เลยลูก ว่าไงจ๊ะฟอง..ว่างพอจะไปอยู่เป็นเพื่อนไอรีนหรือเปล่า" แม่หันไปถามฟอง ใจฉันเต้นตึกตักๆ กลัวในคำตอบสุดๆ ภาวนาให้ฟองปฏิเสธ

     "ได้คะแม่ ฟองอยู่ห้องคนเดียวก็เหงา..แต่ฟองเอาชีสไปได้ไหมคะ" ฟองตอบรับแม่หน้าตาเฉย ฉันนี่นั่งหน้าซีด หน้าหงอยไปเลย

     "ตามสบายจ๊ะ สวนหลังบ้านยังพอมีที่ว่างให้ชีสวิ่งเล่นนะ" แม่พูดจบก็หัวเราะโดยไม่สนใจฉันเลยว่าตอนนี้นั่งหน้ามุ่ยอย่างกับหมาโดนแย่งกระดูกล่ะ