ภพรักหิมวันต์

  "นั่นใครน่ะ!!"

  เสียงของทหารแห่งกรุงปักษานครคนหนึ่งที่กำลังลาดตระเวนผ่านมายังที่ที่ยักษ์หนุ่มวงศ์สุมาลีกับธีรสุวัฒน์ยืนอยู่ ทำให้นาคาหนุ่มต้องพาวรินนาราในร่างของวงศ์สุมาลีหลบไปซ่อนหลังพุ่มไม้ใหญ่

  "นั่นใคร!! ข้าถามว่าเป็นใคร!!"

  แต่ดูเหมือนจะไม่ทันการ เมื่อวงศ์สุมาลีดันสะดุดก้อนหินที่วรินนาราขว้างใส่ธีรสุวัฒน์เมื่อกี้

  นี่ละหนา...ให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว =_=^

  "โอ๊ย!!"

 วรินนาราในร่างของยักษ์หนุ่มอุทานขึ้นมา ทำให้ทหารลาดตะเวนคนนั้นหันมา

 'ซุ่มซ่ามจริง วงศ์สุมาลี-_-^'

  ธีรสุวัฒน์กุมบาดแผลที่ได้รับเมื่อครู่อย่างเซ็งจิต เหอะ!! จะถูกจับได้ก็เพราะเจ้าวงศ์สุมาลีนี่แหละ

 "เจ้าเป็นใคร!?"

  ทหารนายหนึ่งถามพร้อมกับเดินเข้าไปใกล้ร่างนั่น ก่อนที่แสงจันทร์จะสาดส่องแสงแห่งจันทรามากระทบกับร่างของชายหนุ่มที่หกล้มเมื่อครู่ จึงทำให้ทหารเหล่านั้นอุทานอย่างตกใจเมื่อได้รู้ว่าบุรุษที่หกล้มคนนั้นคือ!...

  "พระราชบุตรเขย!"

  วรินนาราได้แต่คลำศีรษะป้อยๆ ก็คนมันเจ็บนี่นา หญิงสาวเริ่มเข้าใจความรู้สึกของนาคาหนุ่มแล้วว่ามันเจ็บเพียงใด-_-^

  'ว่าแต่พระราชบุตรเขยนี่ใคร? เจ้าวงศ์สุมาลีเหรอ'

  หญิงสาวคิดคำที่ทหารลาดตระเวนเหล่านั้นเรียก แต่ยังไม่ทันที่จะได้คิดเสร็จ ก็ได้มีเสียงทุ้มเสนาะโสตที่เธอคิดว่ามันมาจากจิตใต้สำนึกของเธอ

  'ใช่แล้ว เรานี่ล่ะ ทึ่เป็นพระราชบุตรเขย'

  เสียงนั้นคลับคล้ายว่าเป็นเสียงบุรุษ แต่ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเธอได้ยินมาจากมโนสำนึก

  'เจ้าเป็นใคร!'

  หญิงถามกล่าวถามโดยมิได้ออกเสียง หากแต่ถามด้วยมโนสำนึก

  'หึ เจ้านี่ช่างซื่อจริงนะ เทพธิดาเนตรอัปสร ไม่สิ! ข้าต้องเรียกเจ้าว่าวรินนารานี่นา'

  เสียงนั้นกล่าวตอบด้วยวาจาที่คล้ายจะลองใจยักษณกินรีสาว แต่สิ่งที่วรินนาราตกใจนั่นก็คือ...

  เสียงนั้นรู้ว่าเธอเคยถือกำเนิดเป็นเทพธิดา นามเนตรอัปสร!

  'เจ้าไม่ต้องตกใจไปหรอก ข้าก็คือเจ้าของร่างที่เจ้าอาศัยอยู่ไง'

  เสียงนั้นกล่าวบอก แต่สิ่งที่บอกกลับทำให้วรินนาราคาดไม่ถึง

  'วงศ์สุมาลี เจ้ามาได้อย่างไร?!'

  หญิงสาวถามในสิ่งที่ตนสงสัย ก็จะไม่ให้สงสัยได้อย่างไรเล่า! ก็ในเมื่อครบสามวัน เธอและวงศ์สุมาลีต้องสลับเปลี่ยนร่างโดยแต่ละช่วงเวลาที่เปลี่ยนร่างนั้นอีกฝ่ายต้องไปอยู่อีกมิตินึง แต่ทำไมเวลาที่เธอไปอยู่ในมิตินั้น เธอถึงสื่อสารกับวงศ์สุมาลีไม่ได้ แต่กลับกัน ในเวลาที่วงศ์สุมาลีไปอยู่ในมิตินั้นสามารถสื่อสารกัยเธอได้ ถึงแม้จะสื่อสารกันทางห้วงมโนสำนึกก็ตามที

  'ฮ่าๆๆๆ เจ้าไม่ต้องสงสัยหรอก รู้เพียงว่ามันเป็นความสามารถพิเศษของข้าก็พอ'

  มีงี้ด้วยเหรอเนี่ย? ความสามารถพิเศษ...เอิ่ม-*-

  'แล้วเจ้ามาสื่อสารกับข้า เจ้าต้องการอะไร?'

  วรินนาราถาม 

  'หึ ข้าแค่จะมาบอกเจ้าว่าสิ่งใดที่เจ้ารู้ ข้าย่อมรู้ สิ่งใดที่ข้ารู้ เจ้าย่อมรู้'

  แต่คำตอบที่ได้มาทำให้หญิงสาวไม่เข้าใจในสิ่งที่ยักษ์หนุ่มวงศ์สุมาลีบอก แต่ดูเหมือนวงศ์สุมาลีรู้ความคิดของเธอ จึงกล่าวพูดเสียก่อน

  'เจ้าไม่ต้องถามอะไรมากหรอก ข้าไม่มีเวลามาก ข้าไปล่ะ'

  วงศ์สุมาลีพูดกล่าวคำสุดท้าย ก่อนจะหายไปจากห้วงมโนสำนึกของวรินนารา

  'อะไรกัน คำบอกของวงศ์สุมาลีคืออะไร?'

 เสร็จและบทนึง รีดเดอร์หายไปไหนกันหมดTT_TT