ภพรักหิมวันต์

 เมื่อได้เห็นอดีตชาติของตนเอง ทำให้วรินนาราอยากจะบ้าตาย!!
 'นี่เธอเป็นตัวอะไรกันแน่เนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย?'
 ชาติที่แล้วเธอเป็นเนตรอัปสร ชาตินี้เธอถูกสาปเป็นกินรีกึ่งยักษ์หรือเรียกง่ายๆว่ายักษณกินรี แล้วชาติหน้าเธอคงไม่เกิดเป็นกระต่ายหรอกนะ! (เกี่ยวมั้ย?--->คนเขียน =__=^)
 "แล้วข้าจะเชื่อท่านได้อย่างไรกัน บางทีท่านอาจจะมาหลอกข้า เพื่อจุดประสงค์บางอย่างก็เป็นได้!"
  วรินนารากล่าวกับหญิงสาวผู้มีนามว่านิลุบลอัจฉรา เพราะเธอเคยเห็นในทีวีว่ามีบุคคลหลายคนที่โดนพวกสิบแปดมงกุฎหลอก บางทีนิลุบลอัจฉราผู้นี้อาจจะเป็นพวกสิบแปดมงกุฎก็ได้
 "ถ้าหากเจ้าไม่เชื่อ เจ้าลองนึกย้อนดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้าดูสิ ข้าเป็นผู้ที่นำเจ้ามา ณ ที่แห่งนี้ ย่อมจักพูดปดได้ด้วยหรือ?"
  เทพีแห่งมณีมนตรากล่าว ทำให้วรินนาราคล้อยตามไปบ้าง แต่ยังไม่เชื่อสนิทใจ
 "ใกล้ถึงเวลาที่ข้าต้องไปแล้ว แต่เพื่อป้องกันเจ้าจากพยันตราย ข้าจะให้สิ่งนี้แก่เจ้า" นิลุบลอัจฉราเอ่ยวาจาก่อนจะร่ายมนต์ใส่วรินนารา
  ทันใดก็บังเกิดแสงสีเขียวรอบตัวของวรินนารา ก่อนที่ผมยาวสลวยจะถูกเนรมิตให้สั้นดั่งชาย ฝ่ามือน้อยของหญิงสาวเริ่มมีเส้นเลือดปูดขึ้นมา หน้าอกของหญิงสาวค่อยๆหายไป แต่แทนที่ด้วยมัดกล้ามพอประมาณพร้อมฉลององค์ด้วยเสื้อผ้าแพรพรรณดั่งชายชาตรี ใบหน้าสวยคมของวรินนาราแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าหล่อเหลาคมคาย 
 "เฮ้ยยยย!!"
  วรินนาราเมื่อเห็นร่างกายแปรเปลี่ยนไปก็ตกใจ อุทานออกมาด้วยเสียงของบุรุษเพศ 
 "นี่เจ้าทำอะไรกับร่างกายของข้า!!" หญิงสาวที่บัดนี้อยู่ในร่างของชายหนุ่ม เอ่ยวาจาถามเทพีตรงหน้าด้วยความตกตะลึง!
 "เจ้าไม่ต้องตกใจไปหรอก กายนี้จะช่วยให้เจ้ารอดพ้นจากภยันตราย แต่เราขอให้เจ้าจงจำไว้ว่า เมื่อเจ้าอยู่ในร่างนี้ เจ้าจะเป็นได้แค่ยักษาธรรมดาตนหนึ่งเท่านั้น!! ซึ่งเจ้าไม่สามารถเป็นกินรีเหมือนแต่ก่อนได้ และหนทางเดียวที่จะทำให้เจ้ากลับคืนสู่ร่างเดิมได้ก็คือมณีมนตราเท่านั้น!"
  เทพีนิลุบลอัจฉราเอ่ยด้วยสีหน้าที่จริงจัง ก่อนที่ 'ชายหนุ่มวรินนารา' จะเอ่ยถามออกไป
  "และถ้าข้าค้นหามณีมนตราไม่พบเล่า?"
  นิลุบลอัจฉรายิ้มให้กับชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด
  "เจ้าก็จะกลายเป็นชายตลอดไป" พลันร่างของเทพีแห่งมณีมนตราก็ค่อยๆจางหายไป จนเหลือเพียงแค่วรินนาราที่อยู่ในร่างของหนุ่มรูปร่างสะโอดสะองค์เท่านั้น!!
  'แล้วเราจะทำยังไงดีเนี่ย ยัยรินเอ๊ยยยยยยย!! TT___TT' ถึงแม้เธอจะกลายเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาก็เถอะ!!  แต่เธอก็ไม่อยากเป็นอยู่ดี! 
  วรินนาราในร่างของยักษ์หนุ่มก็ค่อยๆ เดินทางไปยังอสุรานครเพื่อขอความช่วยเหลือจากพญาจิตราสูรผู้เป็นบิดาให้เกณฑ์กำลังพลยักษ์ออกตามหามณีมนตราโดยเร็ว...
  'ไอ้มณีมนตรา ไอ้...ไอ้...ไอ้ลูกแก้วเฮงซวย!!'
  ยิ่งคิด ยักษณกินรีอย่างวรินนาราก็อยากจะร้องไห้ TTOTT...
 
  
 

 
 ฮั่นน้อววววววว!! หนูรินของเราไม่เชื่อคนง่ายซะด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆ (คนเขียนเริ่มรั่วแล้ว--->วรินนารา -____-^)
ชอบก็บอก ไม่ชอบก็บอก ชูวับ ชูวับ!!  ^O^
 
บทนี้อาจจะแต่งไม่ดี แต่ก็ขอขอบพระคุณที่ทนอ่านจนจบนะค่ะ^^