ภพรักหิมวันต์

  ดวงจันทร์กลมโตเปล่งแสงสีเหลืองนวลสว่างไสวไปทั่วทั้งหิมพานต์ สุวรรณรัศมีจึงให้วิชุตาไปนำโอสถที่บำรุงพระวรกายไปให้นางนาคาที่ตำหนักพระโอรสวิรุฬจักร

  วิชุตาเดินมายังห้องเครื่องอย่างไม่เร่งรีบ ทว่ายังไม่ทันเข้าไปด้านใน โฉมสุรางค์ก็ถือถาดอาหารทองคำสวนออกมาเสียก่อนโดยที่มีปทุมทองตามมาติดๆ

  "รับรองว่าราตรีนี้ องค์เหนือหัวหลงหม่อมแม่แน่นอนเพค่ะ"

  วิชุตาไม่ได้สนใจโฉมสุรางค์สักเท่าใด นางรีบนำของที่สุวรรณรัศมีต้องการมาจัดใส่ถาดทอง ก่อนจะเตรียมตัวยกโอสถไปให้นาคาน้อย ก่อนที่สายตาของโฉมสุรางค์จะสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง 

  'รากไม้!! ใครนำรากไม้มาทิ้งในห้องเครื่องเนี่ย?' วิชุตาคิด ก่อนจะก้มลงเก็บรากไม้นั้นไปทิ้งข้างนอก แต่ด้วยกลิ่นที่ฉุนอย่างแปลกประหลาด ทำให้วิชุตาสงสัยว่ารากไม้อะไรถึงมีกลิ่นแปลกประหลาดเช่นนี้ กลิ่นที่หอมราวแก่นจันท์ แต่ก็มีกลิ่นฉุนคล้ายแก่นของต้นจำปาดะ วิชุตานั่งคิดอยู่นาน จนนางนึกได้!!

  'รากไม้บำเรอสวาท!'

   เป็นรากไม้ที่บำรุงกำลังทางเพศชนิดร้ายแรงหรือที่เรารู้จักในนามของยาปลุกกำหนัด ก่อนที่วิชุตาจะนึกถึงคำพูดของปทุมทองเมื่อครู่

   'รับรองว่าราตรีนี้ องค์เหนือหัวหลงหม่อมแม่แน่นอนเพค่ะ'

  วิชุตาเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง ความตกใจทำให้วิชุตารีบวิ่งกลับไปหาสุวรรณรัศมีที่ตำหนัก โดยไม่สนใจโอสถที่เตรียมไว้!!

  โฉมสุรางค์เดินถือถาดโอสถเข้ามาในตำหนักใหญ่ของจิตราสูร โดยนางเคาะประตูพระตำหนักเพื่อไม่ให้เสียมารยาท

  "เข้ามาได้" เสียงอนุญาตจากชายหนุ่ม ทำให้ยักษ์สาวยิ้มอย่างเจ้าเลห์ ก่อนจะผลักประตูเข้าไป

  "หม่อมฉันนำโอสถมาถวายเพค่ะ เจ้าพี่" เสียงหวานเคลือบพิษกล่าว

  "เจ้าเองรึ? โฉมสุรางค์" จิตราสูรเอ่ย เพราะในส่วนลึก เขาอยากให้เป็นสุวรรณรัศมีมากกว่า

  "เพค่ะ"

   โฉมสุรางค์พูดพลางวางถาดโอสถไว้บนโต๊ะทรงงาน ก่อนที่จิตราสูรจะยกถ้วยใส่โอสถขึ้นมาเสวย เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายน้อยใจ 

   "หม่อมฉันไปก่อนนะเพค่ะ" นางพูดเมื่อเห็นว่ายาใกล้จะออกฤทธิ์แล้ว...

  จิตราสูรส่งยิ้มให้เธออีกครั้งพร้อมกับความรู้สึกที่แปลกประหลาดบางอย่างที่ก่อตัวขึ้นภายในร่างกาย เขาทอดพระเนตรไปยังโฉมสุรางค์ด้วยความรู้สึกร้อนรุ่ม สายตาของจิตราสูรมองสตรีตรงหน้าด้วยความเสน่หา ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเขาไม่เคยมีจิตคิดพิศวาสนางเลย

  นี่ข้ากำลังเป็นอะไรไป?

  ผิวกายของหญิงสาวที่แนบชิดทำให้ชายหนุ่มเริ่มร้อนวาบไปทั่วร่าง สติของจิตราสูรเริ่มล่องลอยไป ตอนนี้จิตราสูรไม่มีสติอีกแล้ว!!

  จิตราสูรค่อยๆอุ้มร่างของโฉมสุรางค์ไปยังแท่นบรรทม ก่อนที่บทรักเร่าร้อนกำลังจะเริ่มขึ้น!!

  สุวรรณรัศมีรีบเดินมายังตำหนักของจิตราสูรเนื่องจากวิชุตาบอกนางว่าโฉมสุรางค์นำหญ้าบำเรอสวาทมาให้จิตราสูรดื่ม!!

   ภายในตำหนักของยักษ์หนุ่มจิตราสูร บทรักระหว่างโฉมสุรางค์กับจิตราสูรค่อยๆดำเนินไปเรื่อยๆ แต่เมื่อภาพของวิรุฬจักร แก้วกุสุมา และสุวรรณรัศมี ผู้เป็นดั่งดวงหทัยทั้งสามลอยเข้ามาในมโนสำนึกของชายหนุ่ม ทำให้จิตราสูรชะงักก่อนจะได้สติ ไล่โฉมสุรางค์ออกไป

   "ออกไป ข้าบอกให้เจ้าออกไป!!" จิตราสูรตวาดลั่น จนทำให้โฉมสุรางค์หน้าเสีย ก่อนจะเดินออกจากพระตำหนักด้วยอารมณ์ที่ไม่ได้ดั่งใจ!

   สุวรรณรัศมีมาถึงตำหนักของจิตราสูร ก่อนที่จะเดินเข้าไปหายักษ์หนุ่มในตำหนัก

   "พระองค์ทรงเป็นเช่นไรบ้างเพค่ะ?"

   สุวรรณรัศมีถามชายผู้เป็นดั่งดวงใจด้วยความเป็นห่วง แต่ดูเหมือนจิตราสูรจะไม่สนใจสิ่งใดๆอีกแล้ว เพราะเมื่อรู้ว่าสตรีที่อยู่ตรงหน้าเป็นนางที่เขาปราถนา หากแต่เขาอยากร่วมภิรมย์กับนางในเวลาที่เขาเป็นตัวของตัวเขาเอง

   "หม่อมฉันเต็มใจช่วยเพค่ะ"

   ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องหน้าอาย แต่สุวรรณรัศมีก็ทนเห็นจิตราสูรทรมานแบบนี้ไม่ได้ 

   เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยินยอม จิตราสูรก็นำร่างของกินรีผู้เป็นที่รักขึ้นบนแท่นบรรทม ก่อนจะสร้างความหวาบหวามรัญจวนให้แก่หญิงสาว จอมยักษาบรรจงมอบจุมพิตบนริมฝีปากบาง ก่อนที่ร่างขอทั้งสองจะร้อนรุ่มไปด้วยเพลิงเสน่หา การหล่อหลอมเป็นคนเดียวกันเริ่มขึ้น ท่ามกลางค่ำคืนอันหนาวเหน็บ แต่สองร่างที่กำลังสร้างบทเพลงรักอยู่ในขณะนี้ หาได้เหน็บหนาวไม่ ไฟรักเริ่มหลอมละลายทั้งคู่ไปตลอดทั้งคืน...

   ดูเหมือนว่าวรินนาราและวิรุฬจักรกำลังจะได้น้องคนใหม่เสียแล้วกระมัง...

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!! อยากแต่ง nc แต่กลัวจะโดนแบนนิยาย TT__TT

ชอบไม่ชอบ บอกกันได้นะ ยินดีรับฟังเสมอ ^__^

(สุวรรณรัศมีคุณแม่ลูกสองดูเหมือนยังฟิตอยู่เลยนะเนี่ย 55555+++ >.,<)