ภพรักหิมวันต์

 "ข้าให้นางแก่เจ้า เจ้าจักว่าเยี่ยงไร วิรุฬจักร"
 คำที่ตรัสออกจากโอษฐ์ของครุตมาน คล้ายกับพระขรรค์ที่พุ่งมาตัดขั้วหัวใจของนาคาน้อยชลัญธรี นี้นางต้องกลายเป็นแค่สิ่งของที่จอมครุฑาจะยกให้ผู้ใดก็ได้เท่านั้นเชียวหรือ!!
 ชลัญธรีจะเอ่ยวาจาต่อว่าบุรุษตรงหน้า แต่ก็ทำไม่ได้ ในเมื่อนางโดนมนต์ที่ไม่สามารถเอื้อนเอ่ยคำใดได้ นาคาน้อยได้แต่ร่ำไห้ ซึ่งวิรุฬจักรเองก็สงสารนางเหมือนกัน แต่ถ้าเขาไม่ยอมรับนาง นาคาตนนี้คงต้องกลายเป็นนางในของครุตมานเป็นแน่แท้ แต่ถ้าหากเขายอมรับนาง เขาก็จะดูเหมือนเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของนางอยู่ แต่เขาก็คงจะปล่อยให้นางนาคาตนนี้ต้องทนทุกข์อยู่ในคุกแห่งนี้ไม่ได้ ยักษ์หนุ่มไตร่ตรองเรื่องราวจนได้ความแล้ว จึงค่อยๆเอ่ยตอบไปด้ส่งรอยยิ้มให้กับพระสหายน้ำเสียงองอาจ
"ข้าขอรับนางไว้ ขอบใจเจ้ามาก ครุตมาน"
คำตอบของชายหนุ่ม ทำให้ครุตมานยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะค่อยๆคลายมนต์พันธนาการให้แก่นาคาน้อย ก่อนจะร่ายมนต์ให้ร่างของนางนาคาสิ้นสติ เพื่อป้องกันนางจะหนี ก่อนที่ครุตมานจะอุ้มร่างบางส่งให้แก่สหายรัก
"หมดหน้าที่ของข้าแล้ว ต่อแต่นี้คือหน้าที่ของเจ้า วิรุฬจักร..." ครุฑหนุ่มส่งรอยยิ้มให้แก่พระสหาย ที่ขณะนี้ยังคงงุนงงต่อคำพูดของครุตมาน!!
 วิรุฬจักรรีบเสด็จเหาะกับอสุรานครตามพระบัญชาของสุวรรณรัศมี ชายหนุ่มจองมองหญิงสาวในอ้อมแขนอย่างสิเน่หา ขนตายาวเป็นแพรับกับพระขนงที่โก่งดังคันศร อีกทั้งยังรับกับพระนาสิกที่เชิดรั้นและริมฝีปากบางแดงระเรื่อ ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดของใบหน้างาม ชายหนุ่มก็หาที่ติไม่ได้ นางผู้นี้มีความงามอย่างลงตัว ยากที่จะหาหญิงใดมาเทียบเทียม
 ข่าวที่พระโอรสวิรุฬจักรเสด็จกับมาพร้อมกับสตรีผู้หนึ่ง รู้ไปถึงสุวรรณรัศมีและจิตราสูร ก่อนที่ทั้งสองพระองค์จะรีบเสด็จมายังตำหนักของพระราชโอรส
 "นี่มันอะไรกัน!! วิรุฬจักร บอกแม่มาสิ"
 ผู้เป็นแม่เอ่ยถามพระโอรส เมื่อเห็นวิรุฬจักรประคองสตรีนางหนึ่งขึ้นสู่แท่นบรรทม!
 วิรุฬจักรจึงต้องเอ่ยไปตามความเป็นจริง ยกเว้นเรื่องที่เขาต้องฤทัยในนางเท่านั้น...
"แต่ลูกต้องพานางไปส่งยังนครบาดาล ทันทีที่อาการอักเสบของบาดแผลของนาคาตนนี้ทุเลาลง!!"
 ผู้เป็นแม่เอ่ยอย่างเด็ดขาด เนื่องจากสุวรรณรัศมีเคยถูกพรากมาจากนครเทพกินรา นางจึงเข้าใจความรู้สึกของคนที่พลัดบ้านพลัดเมืองได้เป็นอย่างดี 
"พระเจ้าข้า เสด็จแม่"
 วิรุฬจักรเอ่ยปากรับคำผู้เป็นมารดา ก่อนจะหันพระพักตร์ไปหาพระบิดา 'จิตราสูร' เพื่อขอความคิดเห็น แต่คำตอบที่ได้มาก็คือต้องรอให้นางนาคาตนนี้รักษาบาดแผลให้หายเสียก่อน จึงจะพานางกลับไปยังบาดาลนครได้ 
 แต่เมื่อรู้ว่านางนาคาตนนี้จะต้องอยู่ที่อสุรานครอีกสักระยะ ก็ทำให้หทัยของชายหนุ่มมีความปิติขึ้นมาบ้าง ด้วยความที่วิรุฬจักรไม่เคยต้องฤทัยในนางใด หากแต่เขาดันต้องฤทัยในนาคาสาว ผู้มีชาติกำเนิดที่แตกต่างจากยักษ์หนุ่ม (หรือที่สมัยนี้เรียกว่ารักแรกพบนั่นเอง^_^) ฤๅนี้เป็นพรหมลิขิตที่ได้กำหนดไว้แล้วว่า
 'นางนาคาตนนี้คือผู้กุมฤทัยของเขาตราบสิ้นกาลนาน...'
 ทางด้านนครบาดาล เมื่อองค์ภุชเคนทรานาคราชได้ฟังความจากพระราชโอรสว่าพระธิดาชลัญธรีถูกพญาครุฑจับตัวไป ก็ทรงกริ้วก่อนจะหันพระพักตร์ไปรับสั่งแก่พระโอรสธีรสุวัฒน์ด้วยความโกรธา!
 "แค่น้องคนเดียว เจ้าก็ดูแลไม่ได้! แล้วเยี่ยงนี้เจ้าจะปกครองบาดาลได้เยี่ยงไร!"
  เสียงของผู้เป็นบิดาเอ่ยถาม แต่นาคาหนุ่มมิได้ตอบอันใด เขาแค่นั่งนิ่งเฉยฟังวาจาของภุชเคนทราพระราชบิดาเท่านั้น!!
 "ลูกขอพระราชทานอภัยพระเจ้าข้า"
 นาคาหนุ่มกล่าวกับพระบิดา ก่อนจะขอถวายบังคมทูลลาเพื่อไปหา 'พระสหายสนิท' จนเหลือเพียงแค่องค์ภุชเคนทรานาคราชและธารกำนัลทั้งหลาย...
 "กลับมาก่อนสิ พ่อยังพูดกับเจ้าไม่รู้เรื่องเลย ธีรสุวัฒน์!!"
 แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่รับฟังวาจาของผู้เป็นบิดาอีกแล้ว...
 

อาจแต่งไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่ก็อย่าว่ากันน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
บทนี้อาจจะงงหน่อย แต่ไรท์สัญญาว่าบทต่อไปจะแต่งให้ดีขึ้น