ภพรักหิมวันต์

"สุวรรณรัศมี เจ้ามาดูตรงนี้สิ!!"
เสียงใสไพเราะเอ่ยเรียกนางหนึ่ง
 "อะไรเหรอ มินตรา"
 "มาใกล้ๆหน่อยสิ เร็วๆ!!"
หญิงสาวนามว่ามินตราเอ่ยเรียกสหายรัก บัดนี้พวกเธอทั้งสองอยู่ริมสระอโนดาตแล้ว 
 "ข้าเข้ามาใกล้แล้ว ไหนล่ะสิ่งที่เจ้าเรียกให้ข้าดู??"
สุวรรณรัศมีพูดพร้อมกับมองหาสิ่งที่อยู่ในสระ
 "นี่ไง!! สุวรรณรัศมี"
ตู้มมมมม!!!
 ทันใดที่มินตราพูดจบ ร่างบางของสุวรรณรัศมีก็ถูกผลักตกลงไปในสระอโนดาตโดยฝีมือของมินตรา
 "แค่กๆๆ มินตรา! นี่เจ้าแกล้งข้าเหรอ เจ้าโดนแน่!!"
 "ฮ่าๆๆๆ สุวรรณรัศมี สภาพของเจ้าตอนนี้ดูไม่จืดเลยนะ ฮ่าๆๆๆๆ"
ดูเหมือนหญิงสาวจะสะใจเมื่อเห็นร่างบางของสหายคนสนิทที่ตอนนี้กำลังเปียกน้ำเนื่องจากการกระทำของเจ้าตัวเมื่อสักครู่
 "นี่แหน่ะ!! มินตรา"
 "ว้ายยยย! สุวรรณรัศมี เจ้ากล้าวักน้ำใส่ข้าเรอะ นี่แหน่ะ!!"
มินตราพูดพร้อมกับถอดปีกก่อนจะกระโดดลงน้ำเพื่อที่จะเอาคืนเพื่อนรักของนาง
 สุวรรณรัศมีเป็นธิดาซึ่งมีพระชนม์มายุเพียง17ชันษา พระราชธิดาของท้าวธฐชัยกับนางอัปสรสุดา เจ้าครองนครแห่งเหล่ากินนรและกินรีทั้งหลาย สุวรรณรัศมีเป็นนางกินรีที่มีโฉมพิลาสตราตรึงไปถึงสวรรค์ แม้ผู้ใดได้ยลโฉมนาง เป็นต้องหลงรักนางทั้งนั้น
 สุวรรณรัศมีมีผิวขาวราวกับน้ำนม ผมสีนิลดำขลับยาวถึงกลางหลัง อีกทั้งนางยังมีกลิ่นกายหอมราวกับมวลบุปผา ยากหาสตรีรูปใดมาเทียบเทียมได้ แม้แต่นางอัปสรบนสรวงสวรรค์ก็ตามที
  "กรี๊ดดด!! นี่แหน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ"
เสียงหัวเราะของนางกินรีทั้งสองได้ยินไปถึงพญายักษ์จิตราสูร พญายักษ์หนุ่มรูปงามวัย20ชันษา ซึ่งกำลังตระเวนท่องเที่ยวไปตามนิสัยยักษ์หนุ่ม ทำให้พญายักษ์จิตราสูรเกิดฉงนใจว่าใครกันมาเล่นน้ำกลางป่าเพลานี้
 จอมอสุราผู้เกรียงไกรค่อยๆเดินมายังสระอโนดาตแล้วแปลงกายเป็นนกน้อยเกาะอยู่บนกิ่งไทรใหญ่เพื่อรอดูเจ้าของเสียงนั้น
 "ฮ่าๆๆๆ สภาพเจ้าตอนนี้ก็ไม่ต่างกับข้าหรอก มินตรา"
สุวรรณรัศมีพูดพร้อมกับเดินขึ้นจากสระอโนดาต ทำให้พญายักษ์เห็นโฉมสุวรรณรัศมีเป็นครั้งแรก
 "ฟังเสียงเกลี้ยงกลมเมื่อเจ้าว่า
วาจาแจ้วเจื้อยแจ่มกระจ่าง
อรชรอ้อนแอ้นบั้นเอวบาง
หมื่นนางก็ไม่มีเหมือนนางเดียว"
 พญายักษ์จิตราสูรครั้นได้เห็นสุวรรณรัศมีก็นึกรัก อยากได้นางมาเป็นคู่ครอง จึงกลายร่างเป็นยักษ์
"กรี๊ดดดดดด!! ยะยะ...ยักษ์ สุวรรณรัศมี หนีเร็ว!"
 มินตราตะโกนบอกเพื่อนรักที่ตอนนี้กำลังตกใจอยู่ มินตรารีบหยิบปีกกับหางที่วางไว้บนโขดหิน แล้วโผบินขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกับสุวรรณรัศมี
 "ฮ่าๆๆๆ จะหนีข้าไปไหนล่ะ กินรีน้อย"
จิตราสูรพูด พลางไล่ไขว่คว้าสุวรรณรัศมี
 "กรี๊ดดดด!! ปล่อยเรานะ "
 จิตราสูรยิ้มหลังจากที่ร่างบางของกินรีสาว 'สุวรรณรัศมี' ได้อยู่ในกำมือของพระองค์แล้ว ส่วนมินตราก็บินวนเพราะกังวลใจเมื่อเห็นเพื่อนถูกพญายักษ์จับตัวไป จึงรีบบินไปยังนครเทวกินราทันที
 ทางด้านสุวรรณรัศมีพยายามดิ้นรนจากเงื้อมมือของพญายักษ์ผู้เกรียงไกร แต่ก็ไม่สำเร็จ หมดแรง สลบไปเพราะความกลัว
 จิตราสูรหลังจากเห็นร่างน้อยสิ้นฤทธิ์ จึงมองด้วยความเอ็นดูเปี่ยมไปด้วยความสิเน่หา ก่อนจะพากินรีน้อยไปยังอสุรานคร
 ทันทีที่ถึงอสุรานคร พญาจิตราสูรก็จำแลงกายเป็นบุรุษหนุ่มรูปงาม โดยอุ้มร่างกินรีน้อยอย่างทะนุถนอมก่อนจะพานางไปยังห้องบรรทม พอได้ยลโฉมนางใกล้ๆ จิตราสูรก็นึกรักนางเป็นทวีคูณ ก่อนจะบรรจงจุมพิตที่หน้าผากบางด้วยความสิเน่หา
 "อืมมม"
 ดูเหมือนนางจะฟื้นแล้ว
 เขาคิดก่อนจะค่อยๆพยุงนางให้ลุกนั่ง
"ที่นี่ที่ไหนกัน"
 สุวรรณรัศมีเอ่ยถามบุรุษตรงหน้า เนื่องจากเธอไม่เคยมายังเมืองอสุรานครเลยสักครั้ง
 "ที่นี่คืออสุรานคร นครแห่งเรา"
 พอได้ยินชื่อ สุวรรณรัศมีถึงกับตกใจ
 นี่เราอยู่ในเมืองยักษ์หรือนี่!!
 สุวรรณรัศมีคิด งั้นก็แสดงว่าบุรุษตรงหน้าเราก็เป็นยักษ์น่ะสิ!!
 "เรารู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ แต่เราไม่ทำอะไรเจ้าหรอก เราสัญญา"
 "แล้วเราจะเชื่อใจท่านได้มากแค่ไหนกัน"
 พญายักษ์หนุ่มฟังก่อนที่จะตรัสบอกกับร่างบางตรงหน้า
 "เราขอให้เจ้าเชื่อใจเราก็พอ สุวรรณรัศมี"
 "แล้วท่านเป็นใครกัน ใยจึงจับเรามาไว้ที่อสุรานครแห่งนี้"
 สุวรรณรัศมีถาม เพราะการที่บุรุษหนุ่มรูปงามตรงหน้านำนางมาไว้ที่นี่ต้องไม่ใช่เรื่องดีเป็นอย่างแน่
 "เราคือพญาจิตราสูร ผู้ครองนครอสุรานครแห่งนี้ และการที่เรานำเจ้ามาเพราะเราต้องการให้เจ้าเป็นสนมเอกแห่งเรา"
 จิตราสูรเอ่ย ในขณะที่สายตาเฉียบคมและดุดันของพญายักษ์ยังจ้องมองร่างของสตรีตรงหน้าด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักระคนเอ็นดู
"มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน ในเมื่อเราเป็นกินรี ส่วนท่านเป็นพญายักษ์!!"
 สุวรรณรัศมีกล่าว นี่นางจะต้องร่วมเรียงเคียงหมอนกับพญายักษ์ผู้เกรียงไกรอย่างจิตราสูรหรือนี่ สุวรรณรัศมีนึก ก่อนจะหาปีกเพื่อที่จะบินหนีไป
 "เจ้าจะไม่มีวันหนีไปจากที่นี่ได้ เพราะปีกและหางของเจ้า เราได้เก็บไว้แล้ว และเราก็อยากจะให้เจ้ารู้ไว้ว่า ถึงหนีไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะอสุรานครแห่งนี้เราได้ลงอาคมไว้หมดแล้ว และคืนนี้เจ้าต้องถวายตัวเพื่อเป็นพระสนมแด่เรา ฮ่าๆๆๆๆๆ!!"
 จิตราสูรพูด ทั้งๆที่รู้สึกปวดหทัยอย่างประหลาด
 จิตราสูรพูด ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้กินรีน้อยร่ำไห้อย่างน่าเวทนา นี่นางต้องกลายเป็นบาทบริจาริกาของจิตราสูรจริงๆหรือนี่