ภพรักหิมวันต์

"สุวรรณรัศมี เจ้ามาดูตรงนี้สิ!!"

เสียงใสไพเราะเอ่ยเรียกนางหนึ่ง

 "อะไรเหรอ มินตรา"

 "มาใกล้ๆหน่อยสิ เร็วๆ!!"

หญิงสาวนามว่ามินตราเอ่ยเรียกสหายรัก บัดนี้พวกเธอทั้งสองอยู่ริมสระอโนดาตแล้ว 

 "ข้าเข้ามาใกล้แล้ว ไหนล่ะสิ่งที่เจ้าเรียกให้ข้าดู??"

สุวรรณรัศมีพูดพร้อมกับมองหาสิ่งที่อยู่ในสระ

 "นี่ไง!! สุวรรณรัศมี"

ตู้มมมมม!!!

 ทันใดที่มินตราพูดจบ ร่างบางของสุวรรณรัศมีก็ถูกผลักตกลงไปในสระอโนดาตโดยฝีมือของมินตรา

 "แค่กๆๆ มินตรา! นี่เจ้าแกล้งข้าเหรอ เจ้าโดนแน่!!"

 "ฮ่าๆๆๆ สุวรรณรัศมี สภาพของเจ้าตอนนี้ดูไม่จืดเลยนะ ฮ่าๆๆๆๆ"

ดูเหมือนหญิงสาวจะสะใจเมื่อเห็นร่างบางของสหายคนสนิทที่ตอนนี้กำลังเปียกน้ำเนื่องจากการกระทำของเจ้าตัวเมื่อสักครู่

 "นี่แหน่ะ!! มินตรา"

 "ว้ายยยย! สุวรรณรัศมี เจ้ากล้าวักน้ำใส่ข้าเรอะ นี่แหน่ะ!!"

มินตราพูดพร้อมกับถอดปีกก่อนจะกระโดดลงน้ำเพื่อที่จะเอาคืนเพื่อนรักของนาง

 สุวรรณรัศมีเป็นธิดาซึ่งมีพระชนม์มายุเพียง17ชันษา พระราชธิดาของท้าวธฐชัยกับนางอัปสรสุดา เจ้าครองนครแห่งเหล่ากินนรและกินรีทั้งหลาย สุวรรณรัศมีเป็นนางกินรีที่มีโฉมพิลาสตราตรึงไปถึงสวรรค์ แม้ผู้ใดได้ยลโฉมนาง เป็นต้องหลงรักนางทั้งนั้น

 สุวรรณรัศมีมีผิวขาวราวกับน้ำนม ผมสีนิลดำขลับยาวถึงกลางหลัง อีกทั้งนางยังมีกลิ่นกายหอมราวกับมวลบุปผา ยากหาสตรีรูปใดมาเทียบเทียมได้ แม้แต่นางอัปสรบนสรวงสวรรค์ก็ตามที

  "กรี๊ดดด!! นี่แหน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ"

เสียงหัวเราะของนางกินรีทั้งสองได้ยินไปถึงพญายักษ์จิตราสูร พญายักษ์หนุ่มรูปงามวัย20ชันษา ซึ่งกำลังตระเวนท่องเที่ยวไปตามนิสัยยักษ์หนุ่ม ทำให้พญายักษ์จิตราสูรเกิดฉงนใจว่าใครกันมาเล่นน้ำกลางป่าเพลานี้

 จอมอสุราผู้เกรียงไกรค่อยๆเดินมายังสระอโนดาตแล้วแปลงกายเป็นนกน้อยเกาะอยู่บนกิ่งไทรใหญ่เพื่อรอดูเจ้าของเสียงนั้น

 "ฮ่าๆๆๆ สภาพเจ้าตอนนี้ก็ไม่ต่างกับข้าหรอก มินตรา"

สุวรรณรัศมีพูดพร้อมกับเดินขึ้นจากสระอโนดาต ทำให้พญายักษ์เห็นโฉมสุวรรณรัศมีเป็นครั้งแรก

 "ฟังเสียงเกลี้ยงกลมเมื่อเจ้าว่า

วาจาแจ้วเจื้อยแจ่มกระจ่าง

อรชรอ้อนแอ้นบั้นเอวบาง

หมื่นนางก็ไม่มีเหมือนนางเดียว"

 พญายักษ์จิตราสูรครั้นได้เห็นสุวรรณรัศมีก็นึกรัก อยากได้นางมาเป็นคู่ครอง จึงกลายร่างเป็นยักษ์

"กรี๊ดดดดดด!! ยะยะ...ยักษ์ สุวรรณรัศมี หนีเร็ว!"

 มินตราตะโกนบอกเพื่อนรักที่ตอนนี้กำลังตกใจอยู่ มินตรารีบหยิบปีกกับหางที่วางไว้บนโขดหิน แล้วโผบินขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกับสุวรรณรัศมี

 "ฮ่าๆๆๆ จะหนีข้าไปไหนล่ะ กินรีน้อย"

จิตราสูรพูด พลางไล่ไขว่คว้าสุวรรณรัศมี

 "กรี๊ดดดด!! ปล่อยเรานะ "

 จิตราสูรยิ้มหลังจากที่ร่างบางของกินรีสาว 'สุวรรณรัศมี' ได้อยู่ในกำมือของพระองค์แล้ว ส่วนมินตราก็บินวนเพราะกังวลใจเมื่อเห็นเพื่อนถูกพญายักษ์จับตัวไป จึงรีบบินไปยังนครเทวกินราทันที

 ทางด้านสุวรรณรัศมีพยายามดิ้นรนจากเงื้อมมือของพญายักษ์ผู้เกรียงไกร แต่ก็ไม่สำเร็จ หมดแรง สลบไปเพราะความกลัว

 จิตราสูรหลังจากเห็นร่างน้อยสิ้นฤทธิ์ จึงมองด้วยความเอ็นดูเปี่ยมไปด้วยความสิเน่หา ก่อนจะพากินรีน้อยไปยังอสุรานคร

 ทันทีที่ถึงอสุรานคร พญาจิตราสูรก็จำแลงกายเป็นบุรุษหนุ่มรูปงาม โดยอุ้มร่างกินรีน้อยอย่างทะนุถนอมก่อนจะพานางไปยังห้องบรรทม พอได้ยลโฉมนางใกล้ๆ จิตราสูรก็นึกรักนางเป็นทวีคูณ ก่อนจะบรรจงจุมพิตที่หน้าผากบางด้วยความสิเน่หา

 "อืมมม"

 ดูเหมือนนางจะฟื้นแล้ว

 เขาคิดก่อนจะค่อยๆพยุงนางให้ลุกนั่ง

"ที่นี่ที่ไหนกัน"

 สุวรรณรัศมีเอ่ยถามบุรุษตรงหน้า เนื่องจากเธอไม่เคยมายังเมืองอสุรานครเลยสักครั้ง

 "ที่นี่คืออสุรานคร นครแห่งเรา"

 พอได้ยินชื่อ สุวรรณรัศมีถึงกับตกใจ

 นี่เราอยู่ในเมืองยักษ์หรือนี่!!

 สุวรรณรัศมีคิด งั้นก็แสดงว่าบุรุษตรงหน้าเราก็เป็นยักษ์น่ะสิ!!

 "เรารู้ว่าเจ้าคิดอะไรอยู่ แต่เราไม่ทำอะไรเจ้าหรอก เราสัญญา"

 "แล้วเราจะเชื่อใจท่านได้มากแค่ไหนกัน"

 พญายักษ์หนุ่มฟังก่อนที่จะตรัสบอกกับร่างบางตรงหน้า

 "เราขอให้เจ้าเชื่อใจเราก็พอ สุวรรณรัศมี"

 "แล้วท่านเป็นใครกัน ใยจึงจับเรามาไว้ที่อสุรานครแห่งนี้"

 สุวรรณรัศมีถาม เพราะการที่บุรุษหนุ่มรูปงามตรงหน้านำนางมาไว้ที่นี่ต้องไม่ใช่เรื่องดีเป็นอย่างแน่

 "เราคือพญาจิตราสูร ผู้ครองนครอสุรานครแห่งนี้ และการที่เรานำเจ้ามาเพราะเราต้องการให้เจ้าเป็นสนมเอกแห่งเรา"

 จิตราสูรเอ่ย ในขณะที่สายตาเฉียบคมและดุดันของพญายักษ์ยังจ้องมองร่างของสตรีตรงหน้าด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความรักระคนเอ็นดู

"มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน ในเมื่อเราเป็นกินรี ส่วนท่านเป็นพญายักษ์!!"

 สุวรรณรัศมีกล่าว นี่นางจะต้องร่วมเรียงเคียงหมอนกับพญายักษ์ผู้เกรียงไกรอย่างจิตราสูรหรือนี่ สุวรรณรัศมีนึก ก่อนจะหาปีกเพื่อที่จะบินหนีไป

 "เจ้าจะไม่มีวันหนีไปจากที่นี่ได้ เพราะปีกและหางของเจ้า เราได้เก็บไว้แล้ว และเราก็อยากจะให้เจ้ารู้ไว้ว่า ถึงหนีไปก็ไม่มีประโยชน์ เพราะอสุรานครแห่งนี้เราได้ลงอาคมไว้หมดแล้ว และคืนนี้เจ้าต้องถวายตัวเพื่อเป็นพระสนมแด่เรา ฮ่าๆๆๆๆๆ!!"

 จิตราสูรพูด ทั้งๆที่รู้สึกปวดหทัยอย่างประหลาด

 จิตราสูรพูด ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้กินรีน้อยร่ำไห้อย่างน่าเวทนา นี่นางต้องกลายเป็นบาทบริจาริกาของจิตราสูรจริงๆหรือนี่