นายตัวร้ายกับไอ่ประสาท

กริ้งงง!!!!! เสียงนาฬิกาปลุกในตอนเช้าผมรีบลุกขึ้นมามองไปข้างๆไม่เห็นไอ่นัทหวังว่าเรื่องที่เกิดขึ้นคงเป็นแค่ฝัน ผมรีบไปล้างหน้าแปลงฟังเพื่อให้ทันรถที่ไม่รู้จะมารับเช้าไปใหน เอ๋-..- กลอนประตูมันพังจิงๆหนิ  ผมรีบวิ่งลงไปดูของที่ชั้นล่างก็กลัวมันเป็นขโมยง่ะ*-*พอลงมาก็เห็นว่าไอ่นัทกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว "อ้าวตื่นแล้วเหรอที่รัก"  ใครที่รักมันเมายารึป่าวไอ่เนี่ย  "ใครที่รักมึงละมึงทำอ่ะไรอยู่"   "อ่าวจำเรื่องเมื่อคืนของเราไม่ได้เหรอ"  เรื่องเมื่อคืนอ่ะไรกันไม่มีไม่จำเว้ย!!  "เรื่องอ่ะไรมึง"  "ไม่พูดละไอ่สัสรีบๆไปล้างหน้าแปรงฟันละลงมาแดกข้าว"   ไอ่นี่นี้บ้านใครกันแน่ว่ะผมรีบขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยแล้วกลับลงมาหามัน พอลงมาก็เห็นมันทำอาหารเรียบร้อยหมดแล้วข้าวต้มหมูอุ่นๆมีควันผุยๆออกมาจากถ้วยวางอยู่บนโต็ะกินข้าวเรียบร้อย "นั่ง" มันบอก  "กูยังไม่ได้เคลียเรื่องเมื่อคืนเลยนะไอ่นัท"    "แหนะๆจะมาฟื้นความหลังอ่ะไรตอนนี้กันกินก่อนๆ"   รื้อฟื้นความหลังเควี่ยไรประตูห้องน้ำก็พังเนี่ยย  "ความหลังอ่ะไรมึงมึงอ่ะทำประตูห้องน้ำกูพังมึงต้องรับผิดชอบ"    "เออหน่าๆเดี๋ยวกูจะหาเวลามาซ่อมให้"   มันตอบ   "ไม่ต้องมา"  ผมตอบเสียงแข็งผมไม่อยากให้มันมาบ้านผมอีกแล้วแค่เจอหน้ายังไม่อยากเจอเลย   "ทำไมถึงไม่ให้กูมาซ่อมให้กูซ่อมเป็นนะเว้ย"         "มึงไม่ต้องมารีบๆกินละรีบๆไปโรงเรียน"  ผมรีบกินข้าวแล้วเดินจ้ำไปล้างจานแล้วแต่งตัว พอลงมาถึงก็เห็นไอ่นัทตัวดีไปยืนคุยกับคนขับรถแล้วรถก็บรื้นนนออกไปเลย  "ไอ่นัทมึงไปคุยอ่ะไรกับคนขับรถ"    ผมเริ่มหัวเสียละ  "กูก็บอกให้เค้าไปก่อนเลยไงเดี๋ยวมึงก็ไปกับกู"  ไม่ถามสักคำว่าผมอยากไปมั้ยเนี่ย   "เร็วขึ้นรถ" มันบอกผมผมทำเป็นไม่สนใจเดินไปล็อคบ้าน แล้วเดินจ้ำๆออกไปเรื่อยเพื่อไปขึ้นรถเมย์หน้าปากซอยซึ่งบอกว่าใกลโคตๆ แอ็ด!!!มันขี่รถมาปาดหน้าผมอีกละ  "มึงขับยังงี้ก็ขับชนกูให้ตายเลยดิไอ่สัสหลายรอบละนะมึงอ่ะ"  ผมตะคอกใส่มันด้วยความโมโห "ถ้ามึงไม่หยุดพูดละขึ้นรถกูมาดีๆรอบนี้กูจะชนมึงให้ตายจิงๆเลยไอ่สัส"   ผมทำเป็นไม่สนใจเดินต่อไปชิ่ว!!!รอบนี้มันไม่ปาดละครับแต่มันขี่รถเฉียดผมเลยอีกแค่นิดเดียวผมก็จะโดนมันชนล้าว  "มึงจะขึ้นมามั้ยไม่งั้นรอบสุดท้ายมึงได้เจ็บตัวแน่"  ไอ่นี้เป็นจอมเผด็จการเหรอว่ะไอ่สัสผมขึ้นรถมันเพื่อที่จะได้จบๆเรื่องไปพอไปถึงโรงเรียนผมก็ทำเป็นเหมือนไม่รู้จักมันทันทีพยายามทุกทางที่จะหลบหน้ามันได้แม้แต่ตอนเรียนอยู่ในห้องผมยังทำเป็นไม่สนใจมันแม้มันจะเดินไปเดินมาผ่านโต็ะผมหลายต่อหลายรอบหรือแม้ตอนมันเข้ามาหาเรื่องผมก็จะเดินหนีมันไปใกลๆหลายวันผ่านไปตอนเย็นวันนี้ผมเป็นเวณทำความสะอาดห้องพอดีพอผมกำลังจะปิดล็อคห้องหลังจากทำเวณเสร็จมันก็เดินมาหาผมในห้องผมยังไม่ทันจะเดินหนีมันก็จับแขนของผมไว้ในห้องตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลยเพราะมันเย็นมากแล้ว "มึงหลบหน้ากูทำไม"  เป็นคำถามที่ตรงมากๆ  "ป่าวกูไม่ได้หลบหน้ามึงทำไมกูต้องทำแบบนั้น"   "เพราะเรื่องวันนั้นใช่มั้ย"   ก็รู้ตัวหนิยังจะมาตื้ออยู่ได้น่ารำคาร  "เออละจะทำไม" ผมสะบัดมือกำลังจะเดินไป "จะทำไมหนะเหรอ"  มันจับข้อมือของผมแล้วดึงเข้าหาตัวมันมันประกบริมฝีปากของมันอย่างแรงใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะผมพยายามจะผลักมันออกไปแต่ร่างกายไม่ยอมทำตามคำสั่งของผมเลย ผมรู้สึกหน้าของผมร้อนผ่าวจูบของมันเร่าร้อนเหลือเกิน ผมเผลออ้าปากทำให้มันสอดลิ้นของมันเข้ามาได้ตอนนี้กลายเป็นว่าผมกำลังจูบตอบมันอยู่ ความรู้สึกของผมในตอนนี้จะบอกว่ารู้สึกแย่ก็ไม่ใช่กลายเป็นว่ารู้สึกดีจะมากกว่า ผมค่อยๆดันมันเข้าไปติดกับกำแพงของห้องตอนนี้กลายเป็นผมอีกแล้วที่เป็นผ่ายรุกมันหนักเข้าๆผมรู้สึกเหมือนตัวของผมเริ่มควบคุมไม่อยู่ มือของผมเริ่มซุกซนไปทั่วแผ่นหลังได้รูปของมันผมถอนจูบจากริมฝีปากของมันไปเป็นที่ต้นคอของมันแทนผมค่อยๆไล่ริมฝีปากของผมไปตามคอของมันผมเริ่มขบที่คอมันเบาๆเหมือนว่าตอนนี้มันจะไม่ยอมให้ผมเป็นฝ่ายเล้าโลมมันฝ่ายเดียวซะแล้วมันหมุนตัวให้ตัวผมติดกำแพงแทนมือของมันเริ่มไล่ไปตามกระดุมเสื้อของผมมันเริ่มแกะกระดุมของผมออกสองเม็ดแล้วเริ่มเอาริมฝีปากของมันไล่ไปทั่วหน้าอกของผม  ผละ!!มันผลักตัวผมออกจากมัน  "พอก่อนเถอก่อนจะมีใครมาเห็นละกูก็ว่ามันไม่ถูกต้องด้วยที่จะทำแบบนี้ในเวลานี้"   โอ้ยยผมก็เกือบไปแล้วเหมือนกันตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้  "อืม"  ผมตอบมันแล้วกำลังจะเดดินออกไปมันดึงแขนผมไว้อีกครั้ง  "กูทำขนาดนี้มึงยังไม่รู้อีกเหรอว่ากูรู้สึกยังไง"  "มึงก็คงเห็นกูเป็นของเล่นใช่มั้ย"   ผมตอบกลับมันด้วยสีหน้าเรียบเฉย  "ของเล่นอ่ะไรมึงกูจิงจังนะเว้ยกูไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลยนะเว้ยไอ่สัส" ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองแดงขึ้นอีกครั้งนี้ผมกำลังถูกสารภาพรักเหรอ  "ที่กูจะบอกก็คือกูชอบมึงนะไอ่สัส"  บึ้ม!!!เสียงระเบิดในหัวของผมดังขึ้นตอนนี้มันกำลังจะเดินออกไปแล้วผมต้องทำอ่ะไรสักอย่างผมจับมือของมันไว้ดึงมันเข้าหาตัวผมแล้วประกบจูบให้มันเบาๆ "กูก็เหมือนกัน"  ผมเห็นหน้ามันแดงเหมือนแตงโมเลย  "ในเมื่อเราคิดเหมือนกันเรามาคบกันมั้ย"  มันถามขึ้นมาทำเอาผมไปต่อไม่ถูกกันเลยทีเดียว  "อืม" ผมตอบมันสั้นๆ  "มึงสันญาว่าจะไม่มีคนอื่นต้องเป็นของกูคนเดียวนะเว้ย"   "อืมกูสันยา" ผมตอบมันอีกครั้งก่อนจะสะพายกระเป๋าเดินออกไป "เดี๋ยว!!!ให้กูเดินไปส่งมั้ย" มันตะโกนถามผม  "อืมเร็วๆดิเดี๋ยวโดนทิ้งอีกละ"  มันวิ่งมาจับมือผมแล้วเดินไปช้าๆพร้อมกับผมแล้วกระซิบว่า  "ไม่ว่าใครจะทิ้งมึงแต่กูจะไม่ทิ้งมึงเด็ดขาด" ประโยคนั้นทำให้ผมหน้าแดงยิ่งกว่าคนเอาเลือดมาสาดหน้าอีกเขิลไม่รู้จะเขิลยังไงละเนี่ย