นายตัวร้ายกับไอ่ประสาท

9.3

เขียนโดย candyplus

วันที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 21.18 น.

  13 ตอน
  10 วิจารณ์
  16.20K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 10 มกราคม พ.ศ. 2558 21.41 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) มืออ่ะมือ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

กริ้งงง!!!!! เสียงนาฬิกาปลุกในตอนเช้าผมรีบลุกขึ้นมามองไปข้างๆไม่เห็นไอ่นัทหวังว่าเรื่องที่เกิดขึ้นคงเป็นแค่ฝัน ผมรีบไปล้างหน้าแปลงฟังเพื่อให้ทันรถที่ไม่รู้จะมารับเช้าไปใหน เอ๋-..- กลอนประตูมันพังจิงๆหนิ  ผมรีบวิ่งลงไปดูของที่ชั้นล่างก็กลัวมันเป็นขโมยง่ะ*-*พอลงมาก็เห็นว่าไอ่นัทกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว "อ้าวตื่นแล้วเหรอที่รัก"  ใครที่รักมันเมายารึป่าวไอ่เนี่ย  "ใครที่รักมึงละมึงทำอ่ะไรอยู่"   "อ่าวจำเรื่องเมื่อคืนของเราไม่ได้เหรอ"  เรื่องเมื่อคืนอ่ะไรกันไม่มีไม่จำเว้ย!!  "เรื่องอ่ะไรมึง"  "ไม่พูดละไอ่สัสรีบๆไปล้างหน้าแปรงฟันละลงมาแดกข้าว"   ไอ่นี่นี้บ้านใครกันแน่ว่ะผมรีบขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อยแล้วกลับลงมาหามัน พอลงมาก็เห็นมันทำอาหารเรียบร้อยหมดแล้วข้าวต้มหมูอุ่นๆมีควันผุยๆออกมาจากถ้วยวางอยู่บนโต็ะกินข้าวเรียบร้อย "นั่ง" มันบอก  "กูยังไม่ได้เคลียเรื่องเมื่อคืนเลยนะไอ่นัท"    "แหนะๆจะมาฟื้นความหลังอ่ะไรตอนนี้กันกินก่อนๆ"   รื้อฟื้นความหลังเควี่ยไรประตูห้องน้ำก็พังเนี่ยย  "ความหลังอ่ะไรมึงมึงอ่ะทำประตูห้องน้ำกูพังมึงต้องรับผิดชอบ"    "เออหน่าๆเดี๋ยวกูจะหาเวลามาซ่อมให้"   มันตอบ   "ไม่ต้องมา"  ผมตอบเสียงแข็งผมไม่อยากให้มันมาบ้านผมอีกแล้วแค่เจอหน้ายังไม่อยากเจอเลย   "ทำไมถึงไม่ให้กูมาซ่อมให้กูซ่อมเป็นนะเว้ย"         "มึงไม่ต้องมารีบๆกินละรีบๆไปโรงเรียน"  ผมรีบกินข้าวแล้วเดินจ้ำไปล้างจานแล้วแต่งตัว พอลงมาถึงก็เห็นไอ่นัทตัวดีไปยืนคุยกับคนขับรถแล้วรถก็บรื้นนนออกไปเลย  "ไอ่นัทมึงไปคุยอ่ะไรกับคนขับรถ"    ผมเริ่มหัวเสียละ  "กูก็บอกให้เค้าไปก่อนเลยไงเดี๋ยวมึงก็ไปกับกู"  ไม่ถามสักคำว่าผมอยากไปมั้ยเนี่ย   "เร็วขึ้นรถ" มันบอกผมผมทำเป็นไม่สนใจเดินไปล็อคบ้าน แล้วเดินจ้ำๆออกไปเรื่อยเพื่อไปขึ้นรถเมย์หน้าปากซอยซึ่งบอกว่าใกลโคตๆ แอ็ด!!!มันขี่รถมาปาดหน้าผมอีกละ  "มึงขับยังงี้ก็ขับชนกูให้ตายเลยดิไอ่สัสหลายรอบละนะมึงอ่ะ"  ผมตะคอกใส่มันด้วยความโมโห "ถ้ามึงไม่หยุดพูดละขึ้นรถกูมาดีๆรอบนี้กูจะชนมึงให้ตายจิงๆเลยไอ่สัส"   ผมทำเป็นไม่สนใจเดินต่อไปชิ่ว!!!รอบนี้มันไม่ปาดละครับแต่มันขี่รถเฉียดผมเลยอีกแค่นิดเดียวผมก็จะโดนมันชนล้าว  "มึงจะขึ้นมามั้ยไม่งั้นรอบสุดท้ายมึงได้เจ็บตัวแน่"  ไอ่นี้เป็นจอมเผด็จการเหรอว่ะไอ่สัสผมขึ้นรถมันเพื่อที่จะได้จบๆเรื่องไปพอไปถึงโรงเรียนผมก็ทำเป็นเหมือนไม่รู้จักมันทันทีพยายามทุกทางที่จะหลบหน้ามันได้แม้แต่ตอนเรียนอยู่ในห้องผมยังทำเป็นไม่สนใจมันแม้มันจะเดินไปเดินมาผ่านโต็ะผมหลายต่อหลายรอบหรือแม้ตอนมันเข้ามาหาเรื่องผมก็จะเดินหนีมันไปใกลๆหลายวันผ่านไปตอนเย็นวันนี้ผมเป็นเวณทำความสะอาดห้องพอดีพอผมกำลังจะปิดล็อคห้องหลังจากทำเวณเสร็จมันก็เดินมาหาผมในห้องผมยังไม่ทันจะเดินหนีมันก็จับแขนของผมไว้ในห้องตอนนี้ไม่มีใครอยู่เลยเพราะมันเย็นมากแล้ว "มึงหลบหน้ากูทำไม"  เป็นคำถามที่ตรงมากๆ  "ป่าวกูไม่ได้หลบหน้ามึงทำไมกูต้องทำแบบนั้น"   "เพราะเรื่องวันนั้นใช่มั้ย"   ก็รู้ตัวหนิยังจะมาตื้ออยู่ได้น่ารำคาร  "เออละจะทำไม" ผมสะบัดมือกำลังจะเดินไป "จะทำไมหนะเหรอ"  มันจับข้อมือของผมแล้วดึงเข้าหาตัวมันมันประกบริมฝีปากของมันอย่างแรงใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะผมพยายามจะผลักมันออกไปแต่ร่างกายไม่ยอมทำตามคำสั่งของผมเลย ผมรู้สึกหน้าของผมร้อนผ่าวจูบของมันเร่าร้อนเหลือเกิน ผมเผลออ้าปากทำให้มันสอดลิ้นของมันเข้ามาได้ตอนนี้กลายเป็นว่าผมกำลังจูบตอบมันอยู่ ความรู้สึกของผมในตอนนี้จะบอกว่ารู้สึกแย่ก็ไม่ใช่กลายเป็นว่ารู้สึกดีจะมากกว่า ผมค่อยๆดันมันเข้าไปติดกับกำแพงของห้องตอนนี้กลายเป็นผมอีกแล้วที่เป็นผ่ายรุกมันหนักเข้าๆผมรู้สึกเหมือนตัวของผมเริ่มควบคุมไม่อยู่ มือของผมเริ่มซุกซนไปทั่วแผ่นหลังได้รูปของมันผมถอนจูบจากริมฝีปากของมันไปเป็นที่ต้นคอของมันแทนผมค่อยๆไล่ริมฝีปากของผมไปตามคอของมันผมเริ่มขบที่คอมันเบาๆเหมือนว่าตอนนี้มันจะไม่ยอมให้ผมเป็นฝ่ายเล้าโลมมันฝ่ายเดียวซะแล้วมันหมุนตัวให้ตัวผมติดกำแพงแทนมือของมันเริ่มไล่ไปตามกระดุมเสื้อของผมมันเริ่มแกะกระดุมของผมออกสองเม็ดแล้วเริ่มเอาริมฝีปากของมันไล่ไปทั่วหน้าอกของผม  ผละ!!มันผลักตัวผมออกจากมัน  "พอก่อนเถอก่อนจะมีใครมาเห็นละกูก็ว่ามันไม่ถูกต้องด้วยที่จะทำแบบนี้ในเวลานี้"   โอ้ยยผมก็เกือบไปแล้วเหมือนกันตอนนั้นผมรู้สึกเหมือนควบคุมตัวเองไม่ได้  "อืม"  ผมตอบมันแล้วกำลังจะเดดินออกไปมันดึงแขนผมไว้อีกครั้ง  "กูทำขนาดนี้มึงยังไม่รู้อีกเหรอว่ากูรู้สึกยังไง"  "มึงก็คงเห็นกูเป็นของเล่นใช่มั้ย"   ผมตอบกลับมันด้วยสีหน้าเรียบเฉย  "ของเล่นอ่ะไรมึงกูจิงจังนะเว้ยกูไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลยนะเว้ยไอ่สัส" ผมรู้สึกว่าหน้าตัวเองแดงขึ้นอีกครั้งนี้ผมกำลังถูกสารภาพรักเหรอ  "ที่กูจะบอกก็คือกูชอบมึงนะไอ่สัส"  บึ้ม!!!เสียงระเบิดในหัวของผมดังขึ้นตอนนี้มันกำลังจะเดินออกไปแล้วผมต้องทำอ่ะไรสักอย่างผมจับมือของมันไว้ดึงมันเข้าหาตัวผมแล้วประกบจูบให้มันเบาๆ "กูก็เหมือนกัน"  ผมเห็นหน้ามันแดงเหมือนแตงโมเลย  "ในเมื่อเราคิดเหมือนกันเรามาคบกันมั้ย"  มันถามขึ้นมาทำเอาผมไปต่อไม่ถูกกันเลยทีเดียว  "อืม" ผมตอบมันสั้นๆ  "มึงสันญาว่าจะไม่มีคนอื่นต้องเป็นของกูคนเดียวนะเว้ย"   "อืมกูสันยา" ผมตอบมันอีกครั้งก่อนจะสะพายกระเป๋าเดินออกไป "เดี๋ยว!!!ให้กูเดินไปส่งมั้ย" มันตะโกนถามผม  "อืมเร็วๆดิเดี๋ยวโดนทิ้งอีกละ"  มันวิ่งมาจับมือผมแล้วเดินไปช้าๆพร้อมกับผมแล้วกระซิบว่า  "ไม่ว่าใครจะทิ้งมึงแต่กูจะไม่ทิ้งมึงเด็ดขาด" ประโยคนั้นทำให้ผมหน้าแดงยิ่งกว่าคนเอาเลือดมาสาดหน้าอีกเขิลไม่รู้จะเขิลยังไงละเนี่ย

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา