นายตัวร้ายกับไอ่ประสาท

เช้าแล้ววันนี้ยังไม่สายบร้าาไม่สายบ้าบอคอแตกอ่ะไรเจ็ดโมงจะครึ่งละเนี่ยผมรีบอาบน้ำแต่งตัวเพื่อจะไปโรงเรียนให้ทันไอ่นัทนะไอ่นัทไม่เคยจะปลุกมีใหนละก็ไม่รู้เนี่ยอย่าให้ได้เจอนะจะด่าให้หูดับเลยแมร่งงง!! ผมมาโรงเรียนทันก่อนโรงเรียนจะเข้าไปแบบเส้นใยแดงผ่า8 ผมมองหาให้นัทที่หลังห้องแล้วมันก็มองผมแว็บหนึ่งแล้วหันกลับไป หมายความว่ายังไงเนี่ย ผมนั่งลงกับที่ "นี่ๆธนาทำไมวันนี้มาสาย" บายถามผม (แหม่ๆๆไม่ได้คุยกันตั้งนานจนจะลืมไปแล้วว่ามีอยู่บนโลก555)  "อ๋อๆวันนี้เราตื่นสายอ่ะเลยมาช้า" ผมตอบบาย ผมนั่งเหม่อคนเดียวจนถึงคาบว่างผมรีบเดินไปหาไอ่นัทเพื่อจะไปด่าผมกำลังจะง้างปากด่ามันก็ตบหัวผมดังปั็บ ผมมองหน้ามันด้วยความงง "มองหน้าเหรอไอ่เด็กใหม่มองหน้าห่าบิดามึงเหรอ" ปั็บพอมันพูดเสร็จก็ตบหัวผมอีกรอบยิ่งทำให้ผมไม่เข้าใจว่ามันเป็นอ่ะไรผมวิ่งออกจากห้องไปที่ต้นไม้มุมเงียบๆในโรงเรียนผมรู้สึกเหมือนหัวมันหนักอึ้งไปหมดน้ำตาที่ผมพยายามกลั้นเอาไว้เริ่มใหลออกมาจากนั้นผมก็ระเบิดความเศร้าทั้งหมดของผมออกมา "อ่ะนี้" ผมหันขึ้นไปตามเสียงเห็นคนกำลังยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ผมแท้นแทนน!! นอทนั้นเอง ผมรับผ้าเช็ดหน้ามาแล้วเช็ดน้ำตาแล้วนอทก็นั่งลงข้างๆผม "ร้องไห้เป็นอ่ะไรอ่ะเรา" นอทถามผมพร้อมกับเอามือมาลูบหลังผมเป็นการปลอบ ผมร้องไห้หนักกว่าเดิมนอทจับผมกอดแนบอกผมระเบิดน้ำตาออกมาจากนั้นก็มีคนกระชากตัวนอทออกไปจากผมเหตุการเกิดขึ้นเร็วมากผมรู้ตัวอีกทีนอทก็ลงไปนอนกับพื้นเลือดกลบปากแล้วเหวอๆๆ ไอ่คนที่ต่อยนอทก็คือไอ่นัทผมโกรธมันมากผมเขาไปผลักมันแล้วช่วยพยุงนอทลุกขึ้นมา "ไอ่ธนามึงมาอยู่กับมันทำไมหาไอ่สัส" มันตะคอกใส่ผม ผมเข้าไปต่อยหน้ามันหนึ่งที "มึงพอเลยไอ่นัทมึงมันแม่งมึงทิ้งกูไว้คนเดียวแล้วยังมาตบหัวกูละยังมาพูดแบบนี้อีกเมื่อกี้มึงเรียกกูว่ายังไงไอ่เด็กใหม่เหรอแม่งมันไม่เคยมีความหมายเลยใช่มั้ยไอ่สัสที่ผ่านมาอ่ะมึงไม่ต้องมายุ่งกับกูอีกไอ่ค**" น้ำตาผมใหลพรากอย่างกะน้ำตกผมเดินไปพยุงนอทลุกขึ้นแล้วรีบพานอทเดินไปจากมันมันวิ่งตามมาละดึงแขนผมไว้ "ไอ่ธนากูขอโทษใช้เหตุผลหน่อยดิ" ยังจะมีหน้ามาพูดอีก "เหตุผลเหรอมึงจะเอาอ่ะไรอีกเหตุผลอ่ะไรอีกกูขอให้เราเป็นแค่คนรู้จักกันพอจบนะ" ผมสะบัดแขนแล้วพานอทเดินไปต่อแต่มันก็ยังวิ่งมาดึงผมไว้(แหม่ๆอ่ะไรมันจะขนาดนั้นหละ) "ไอ่ธนากูมีเหตุผลนะ" ตุ็บมันยังพูดไม่ทันจบนอทก็ต่อยมันแล้วผลักมันลงพื้นไอ่นัทลุกขึ้นเกือบจะชกนอทแล้วผมผลักมันอีกรอบก่อนจะต่อยมัน "มึงเลิกบ้าสักทีเถอะไอ่นัทกูบอกว่าจบก็คือจบไง" ผมพูดแต่มันยังไม่ลุกเหมือนทุกครั้งผมเห็นน้ำตามันใหลลงมาอาบแก้งผมเดินไปใกลจากมันแล้วก็ได้ยินเสียงมันตะโกนดังมากๆตะโกนเหมือนคนบ้าผมพยายามจะไม่หันไปแล้วเดินต่อไปเรื่อยๆผมพานอทไปล้างหน้าที่ห้องน้ำผมก็ล้างหน้าเหมือนกันตาแดงปูดอย่างกับลูกมะพร้าว "เลิกกับไอ่นัทแล้วให้พี่คุยด้วยได้มั้ย" แหม่ๆเห็นเป็นคนยังไงเนี่ย "ยังเถอะนอทยังไม่พร้อม" ผมพูดพร้อมส่ายหัวเบาๆ "ไม่เป็นไรจะรอนะ" นอทยิ้มให้ผมเบาๆเป็นยิ้มที่ดูแล้วอบอุ่นมากๆทำให้ผมเกือบลืมเรื่องที่ผ่านมาแต่ผมก็ยังต้องกลับไปเรียนในห้องอยู่ดีผมพยายามทำเป็นไม่สนใจไม่หันไปมองไอ่นัทที่นั่งหลังห้อง "เป็นอ่ะไรอ่ะธนาตาปูดเป็นลูกมะพร้าวเลย" บายถามผม ผมได้แต่ยิ้มแห้งๆแล้วหันกลับมาผมไม่มีสมาธิที่จะเรียนจริงๆผมได้แต่นั่งรอเวลาให้มันผ่านไปๆละก็ผ่านไปเรื่อยๆจนถึงเวลาเลิกเรียนผมรีบเก็บของใส่กระเป๋าแล้วรีบเดินจ้ำๆไปทีึ่หน้าโรงเรียน "ธนา!!" เสียงนอทตะโกนเรียกผม "กลับบ้้านด้วยกันมั้ย???" นอทถามแล้วเดินตรงมาหาผม "ป่ะกลับด้วยกันบ้านเราอยู่ใกล้กันแค่นั้นเองกลับด้วยกันเถอะ" ผมตอบตกลงแล้วตรงไปที่รถเบ็นซ์ของนอทผมเข้าไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ ก็อกๆๆเสียงคนเคาะประตู ผมหันไปมองเห็นไอ่นัทกำลังยืนอยู่ผมทำเป็นไม่สนใจแต่มันก็ยังเคาะกระจกเรื่อยๆทำให้ผมรำคาณเลยต้องเปิดกระจก "ไอ่ธนากูขอโทษกูจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้ว" ผมทำเป็นหูทวนลมทำเป็นไม่ได้ยินเสียงของมันแล้วบอกให้นอทขับรถไป นอทก็ขับรถออกไปทิ้งมันให้ยืนทำหน้าเอ๋ออยู่ตรงนั้นคนเดียวผมรู้สึกเจ็บจื็ดๆที่หัวใจเวลาทำเป็นเมินมันความจริงผมอยากคุยดีๆกับมันแต่ผมไม่อยากเสียใจอีก