Heated

“1 นาที!” นักบินเครื่องออสเปรย์ตระโกนบอกทุกคนในเครื่อง

เกรฟหมุนคอเพื่อยืดเส้น หลังจากมองดูวิวของทะเลบราซิล จากช่องแรมด้านหลังเครื่องที่เปิดอยู่แล้ว โดนมีชาเมเลออสยื่นอยู่โดยมีสลิงดึงไว้กับเครื่อง ดูเหมือนเขาคงจะชอบรับลม ก่อนที่เกรฟจะหันไปสำรวจคนอื่นๆ แวนดอลได้ F2000 คืนมาแล้ว หลังจากมาริขออยู่บนเครื่อง เพราะเธอไม่อยากลงภาคสนามเท่าไหร่ เบิร์นยังคงนั่งเฉย เขาไม่มีท่าทางสั่นหรือตื่นเต้นใดๆ ส่วนโคโลเนลกำลังยืนคุยกับแรปป้า เกี่ยวกับเรื่องในครั้งนี้ ก่อนจะกลับมานั่งที่เดิม

“คาลอสต้องตาย” เขากล่าว คงจะเป็นคำสั่งหรือคำร้องขอจากแรปป้า

“พรีเดเตอร์ทำงาน เหลือมิสไซล์ 3 ลูก” อลาทีออนบอกกับทุกคนแต่เจาะจงไปที่แรปป้า

เขาเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว แล้วดูหน้าจอมอนิเตอร์ที่แสดงผลด้วยภาพขาวดำ จากกล้องตรวจจับความร้อน จากภาพที่แสดง คฤหาสน์ หลังใหญ่รูปทรงคล้ายกับทำเนียบขาว ที่ด้านหน้ามีสวนย่อมเป็นทางยาวตลอดแนวคฤหาสน์ ประดับประดับด้วยเสาหินมัน และศาลาไม้ ตั้งตระหงาดหันหน้าให้กับชายหาดทะเล โดยมีสนามที่ใหญ่เท่าสนามฟุตบอลอยู่ระหว่างมันทั้งสอง บนสนามหญ้ามีสนามเทนนิส แล้วบ้านพักไม้ขนาดกลางๆ คงเป็นที่สำหรับพวกลูกน้องคาลอส อลาทีออนมองหน้าแรปป้า

“เอามันเลย...”

อลาทีออนสั่งยิง ลูกจรวดขนาดเท่าท่อนแขนบินออกจากรังเก็บมิสไซล์ มันปะทุไอพ่นในตัวเอง กล้องขนาดเล็กที่แสดงภาพด้านหน้าของมันทำให้เห็นว่า มันกำลังพุ่งที่บ้านหลังนั้น แรปป้าจดจ้องมอนิเตอร์อย่างตาไม่กระพริบ รู้สึกเหมือนว่าตนกำลังพุ่งเข้าไป จนกระทั่งภาพสุดท้ายจากจรวด แสดงบริเวณประตูของบ้านพักหลังจากนั้นแล้วภาพก็ซาขาดไป

พร้อมๆกับเสียงระเบิดที่ดังลั่นขึ้นมา บ้านพักไม้หลังนั้นแทบจะหายไปในทันที เมื่อภาพตัดมาที่กล้องของพรีเดเตอร์อีกครั้ง ก็ได้เห็นสภาพโดยรอบ ศพของลูกน้องคาลอสหลายสิบกระเด็นกระจัดกระจายกันไปราวกับมดที่โดนน้ำฉีด เศษไม้และโลหะจากสิ่งที่เคยเป็นบ้าน ถูกบดขยี้จนแทบไม่หลงเหลือเค้าเดิมของมัน เมื่อดูไปทางคฤหาสน์ ลูกน้องของคาลอสที่อยู่ที่นั้น เริ่มวิ่งกรูมาด้านหน้าเพื่อตั้งรับพวกเขาแล้ว

“อีกสองลูกเก็บเอาไว้ใช้” แรปป้ากล่าว “ชั้นอยากลงไปขยี้ไข่มันด้วยตัวเอง”

“อย่าไปสนุกคนเดียวสิ” แวนดอลกล่าวขึ้นแล้วลุกขึ้นมาพร้อมกับ F2000 “ชั้นก็อยากเห็นมันตอนโดนขยี้ไข่”

“นายต้องมีคนดูแลหลัง” โคโลเนลยืนขึ้น M14 EBR ของเขาส่องประกาย แล้วเดินมาข้างๆแรปป้า

เบิร์นลุกขึ้นมา ไม่พูดอะไร เขาก้าวเดินมาที่แรปป้าแล้วขึ้นลำกล้องปืนเป็นสัญญาณ

เกรฟยิ้ม แล้วลุกขึ้นยืน เดินไปรวมกลุ่มกับทุกคน ขึ้นลำกล้องแล้วมองหน้าของแรปป้า

“ถ้านายขยี้ไข่มันได้ ชั้นจะเลี้ยงเหล้านายเลย”

อลาทีออนที่อยู่ที่หน้าแรมกับชาเมเลออสอยู่แล้ว ยืนขึ้น ชูนิ้วโป้งให้กับทุกคน

“10 วินาที!” นักบินตระโกนลั่น

“โชคดีนะ หนุ่มๆ!!” มาริตระโกนส่ง

ทันทีที่เครื่องออสเปรย์แตะพื้น ชาเมเลออสยิง M82 เปิดตัวทันที อย่างรวดเร็ว หัวกระสุนขนาดเท่าปากกาเมจิกระเบิดหัวของลูกน้องคาลอสไป 1 คนทันที แรปป้า แวนดอล เกรฟ โคโลเนล เบิร์น และอลาทีออน พุ่งออกมาเครื่องบิน เข้าหาที่กำบังแล้วยิงตอบโต้ทันที คราวนี้ เครื่องออสเปรย์ไมได้เทคออฟไปไหน เพราะนักบินมั่นในว่า พื้นที่ ปลอดภัย โดยมี ชาเมเลออสเป็นคนคุ้มกัน

การยิงประหัดประหารระหว่างกลุ่มคน เกือบครึ่งร้อยกับคนอีกกลุ่มที่มีแค่ 6 คน ดูจะเป็นการต่อสู้ที่เอาเปรียบ แต่ทว่า ด้วยความพร้อมที่มากกว่า ด้วยประสบการณ์ และด้วยสัญชาตญาณที่มิอาจเอาสิ่งใดมาเทียบแทนได้ของทหารผ่านศึกทั้ง 6 คน ทำให้พวกเขาเข้าตีวงได้ง่ายขึ้นมาก ถึงแม้จะไม่ได้นัดแนะหรือวางแผน แต่ทุกคนสามารถทำงานรวมกันได้อย่างไร้ที่ติ แรปป้าทำหน้าที่เป็นตัวล่อหลัก เขามี HK416 ติดเครื่องยิงระเบิดที่เพียงพอต่อการยิงถล่มศัตรู ทำให้ความสนใจพุ่งมาที่เขา ในขณะทีอลาทีออนกับแวนดอลจะอยู่นำแรปป้าและจัดการทำการทะลวงแนวป้องกันของศัตรู เขาทั้งสองย้ายที่กำลังสลับกันไปมาอย่างรวดเร็ว และไม่ตกเป็นเป้าง่ายๆ โคโลเนลอยู่ด้านหลังของแรปป้า คอยคุ้มกันและยิงสนับสนุน และสุดท้ายเบิร์นกับเกรฟที่อยู่วงนอกสุดจะเป็นคนตีวงการต่อสู้ให้แคบลง ควบคุมสนามรบขนาดย่อมๆแห่งนี้

ราวกับน้ำป่าที่ซัดเข้าหาหมู่บ้าน ศพแล้วศพเล่าที่ลงไปกองกับพื้นหญ้าอย่างรวดเร็ว พวกเขาทำให้ลูกน้องของคาลอสหมดกำลังที่จะสู้ต่อ พวกมันที่เหลือเพียงเกือบ 20 ต่างแย่งกันวิ่งกระจัดกระจายเข้าไปในตัวคฤหาสน์ แวนดอลยิ้มอย่างสะใจ เพราะคาลอสจนมุมแล้ว

พวกเขาไม่รีบบุกเข้าไป แต่จะให้ของขวัญชิ้นเอกกับคาลอสชิ้นที่หนึ่ง “ส่งของไปแล้ว”

อลาทีออนมองที่คอมพ์พกพาก่อนจะหันไปมองที่ส่วนที่นูนโค้งออกมาเป็นประตูทางเข้าของคฤหาสน์ จรวดพุ่งเข้าใส่ประตูพอดี แรงระเบิดมหาศาลทำลายเสารับน้ำหนักที่บริเวณนั้น ทำให้มันถล่มลงมาอยากรวดเร็วจนน่ากลัว ลูกน้องของคาลอสเกือบทั้งหมดที่หนเข้ามาตายทันทีทั้งด้วยแรงระเบิดและโดนคอนกรีตหล่นทับ

บริเวณหน้าสถานนี่กลายเป็นรูโบ๋ขนาดใหญ่ราวกับแท่งช็อกโกแลตที่โดนกัดคำโต

แรปป้าเดินนำทีมเข้ามาผ่านไฟที่กำลังลูกโหมและเศษซากของคอนกรีตหน้าบ้าน กระสุน 2-3 นัดจากปืนของแต่ละคนถูกส่งไปทีร่างของผู้รอดชีวิตที่ยังเล็งปืนไหว อาจจะดูโหดร้าย แต่นี่คือสงคราม...

ทุกๆอย่างดูสับสน เมื่อเข้ามาในตัวคฤหาสน์เ สียงปืนที่ดังรัวเริ่มอยู่ใกล้ขึ้น การยิงปะทะเกิดในระยะประชิด

“ไปชั้น 2” แรปป้านำทุกคนไปผ่านห้องโถงขนาดใหญ่ขึ้นไปสู่ชั้น 2

การบุกรุกย่อมมีการป้องกัน

แต่การป้อง ณ ที่แห่ง หละหลวมเหลือเกิน พวกเขาสังหารคนมีอาวุธทุกคนที่พบเห็น ห้องต่อห้อง ประตูต่อประตู ราวกับว่า พวกเรามาเพื่อฆ่าล้างเผ่าพันธุ์พวกมัน เกรฟเข้าใจดี ภารกิจที่เชชเนียของเขาก็ไม่ต่างกัน

จนกระทั่งมาถึงห้องสุดท้าย ที่มีประตูคู่บานใหญ่แกะสลักเป็นลายดอกไม้อย่างสวยงาม

“อย่าเข้ามานะโว้ย!”  เสียงอู้อี้ของคาลอสดังผ่านประตู “พวกมึง ดูประตูไว้ดีๆนะโว้ย!!!”

“ช้าไม่ได้แล้ว” เกรฟรีบวิ่งไปประจำตำแหน่งที่ด้านซ้าย มีแรปป้าและเบิร์นประกบ ด้านขวามีอลทีออนนำ

อลาทีออนพยักหน้าแสดงความพร้อม แล้วหยิบพวงระเบิดสำหรับระเบิดประตูมาคล้องที่ลูกบิด เขาปลดชนวน จากนั้นไม่กี่วินาทีก็ทำงาน ประตูไม้คู่แหลกกระจุย เกรฟปาระเบิดแฟลชซ้ำเข้าไป เมื่อมันทำงานก็บุกเข้าไป ความเคยชินของเกรฟและการจมตีแบสายฟ้าแลบเช่นนี้ทำให้ศัตรูอยู่ในอาการ “สตั้น” พวกมันจะตอบสนองต่อสิ่งต่างๆได้ช้าลง สำหรับเกรฟ มันเหมือนกับการชะลอเวลาชั่วขณะ

พวกมันมีกันอยู่ 6 คนไม่รวมคาลอส ศูนย์เล็งขยับไปที่หัวอย่างแม่นยำแล้วลั่นไก เพียงชั่ววินาที เกรฟและอลาทีออนก็ส่งพวกมันลงนรกไปพร้อมๆกัน

เหลือเพียงคาลอสที่พุ่งขึ้นมาพร้อมปืนพกในปืน หลังจากที่เมื่อครู่หลบอยู่ใต้โต๊ะ

“ตายห่าซะ พวกมึ-” เสียงคำพูดเปลี่ยนเป็นเสียงร้องหลง

แรปป้าลั่นไกยิงปืนพกไปที่มือของคาลอส ทำให้ปืนที่ถืออยู่หล่นมาทันที คาลอสเหวี่ยงตัวเองมานั่งขดตัวกำนิ้วชี้และกลางขวาของตนที่โดนยิงจนแหลกเละ โอดครวญอย่างน่าสมเพช เวทนา

ไม่มีใครทำอะไรใดๆนอกจากแรปป้า

เขาเดินเข้ามาอย่างช้าๆ ช้าพอที่จะให้คาลอสรู้ตัว มันค่อยๆตะเกียดตะกายนั่งคุกเข่าขึ้นมา อ้อนวอนแรปป้า

“ดะ-” ยังไม่ทันสิ้นคำพูดด้วยซ้ำ ที่ฝ่าเท้าที่หุ้มด้วยร้องเท้าคอมแบทของแรปป้า เหวี่ยงเสยไปที่คางของคาลอสอย่างรุนแรง จนมันเงยหน้าขึ้นตามแรงเตะ เลือดสาดกระจายเป็นสายไปทางด้านหลัง แล้วล้มลงนอนกับพื้น คาลอสยังมีสติอยู่

“ชะ-แอ๊ก!” มันกำลังจะพูด ถ้าหากส้นเท้าของแรปป้าไม่ได้กระทืบเข้าไปที่ของลับ บริเวณหว่างขาของมันซะก่อน คาลอสพ่นน้ำลายผสมเลือดออกมาอย่างแรง แวนกับโคโลเนลถึงกับกุมของลับของตนเองเบาๆ

“เหล้าแก้วนึงนะเว้ย” แรปป้าหันมาบอกกับเกรฟอย่างติดตลก

“ไอ้เหี้ย...” คาลอสค่อยๆพูด “กูจะตามฆ่-”

แรปป้าเตะเข้าไปที่ใบหน้าของคาลอสอย่างแรงจนหัน

“พูดมาก ไอ้ห่า!”