นี่แหละชีวิตของเขาและเธอ

          "จะดีหรอถ้าบอกคนอื่นไปน่ะ" ทาคุมิพูดขึ้นกับเด็กสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ
"อื้ม ที่จริงก็ไม่ค่อยชอบโกหกคนอื่นเท่าไหร่หรอก แต่มันต้องทำน่ะนะ"
"แล้วเธอจะเอาไงล่ะ"
"เอ๊ะ"
"ก็เรื่องเข้าค่ายพรุ่งนี้น่ะสิ"
"ไม่ต้องห่วงหรอก พวกคุณครูน่ะเตรียมห้องแยกให้ชั้นคนเดียวเลย ดีใช่มั้ยล่ะ"
"งั้นก็ดีแล้วล่ะ"
"แต่เหมือนว่าก็ต้องจับกลุ่มเหมือนกันนะ"
"งั้น ถ้าเรียงตามที่นั่งพวกเราก็ได้อยู่กลุ่มเดียวกันสินะ"
"ก็คงงั้นล่ะนะ" พูดจบคุณครูก็เดินเข้ามาในห้อง
"เอ้า นั่งที่ได้แล้ว...เริ่มเรียนล่ะน้าาา..."

วันรุ่งขึ้น

"...ขึ้นรถแล้วจะนั่งตรงไหนก็ตามใจเลย แต่อย่าเรื่องมากนักล่ะ" คุณครูที่กำลังยืนคุมนักเรียนในขึ้นไปนั่งบนรถบัสพูดขึ้น
"ฮิเมกิซังมานั่งกับผมมั้ยครับ"
"ไม่ๆๆ มานั่งกะพวกเราดีกว่า"
"ฉันต่างหากที่จะได้กับเธอน่ะ"
"จะมานั่งหลังสุดกะพวกเรามั้ยคร้าาาบบ" พวกคนอื่นๆพยายามชวนมิยูไปนั่งด้วย แต่ว่า...
"ไม่เอา! รีบขึ้นไปกันเถอะทาคุมิ" มิยูพูดขึ้นพร้อมกับพา(ลาก)ทาคุมิขึ้นไปบนรถด้วย
"ว้าากก!! ทำไมต้องเป็นฉันล่ะ ช่วยด้วย!!!"
"ช่วยไม่ได้นี่ ชั้นไม่ชอบนั่งกับคนที่ไม่สนิทนี่"

หลายชั่วโมงต่อมา

"นี่ มิยูเรามีเวลาพักจนถึงเวลากินข้าวเย็นจะไปหาไรทำก่อนมั้ย" ทาคุมิพูดขึ้นหลังจากลงจากรถบัส
"อะไรที่ว่าน่ะมันอะไรล่ะ"
"ก็อย่างเช่นเล่นน้ำทะเลไง นี่ที่ทะเลนะ"
"ไม่เอาหรอก ตอนนี้ยังไม่อยากเล่น"
"เธอนี่เอาแต่ใจจริงๆเลย...ฉันจะเอาของไปเก็บที่ห้องก่อนถ้าอยากเล่นด้วยก็มานะ"
"ถ...ถึงยังไงก็ไม่ไปหรอก"
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นที่หน้าประตูห้องของมิยู เด็กสาวซึ่งกำลังนอนแผ่อยู่บนเตียงอย่างสบายใจจึงค่อยๆเดินไปเปิดประตูห้องด้วยอารมณ์หงุดหงิดอยู่ไม่น้อยที่มีคนมาเคาะประตูห้องตอนที่ตนเองกำลังผ่อนคลายอยู่
คนที่ยืนอยู่หน้าประตูนั้นไม่ใช่ใครที่ไหนและแน่นอนว่าคนคนเดียวที่น่าจะมาหามิยูก็คือทาคุมิ เขามาที่นี่เพื่อจะชวนเธอไปเล่นน้ำทะเลด้วยกัน
"เธอไม่คิดจะไปจริงๆหรอ"
"ไม่ไปอ่ะ"
"ทำไมล่ะ"
"ชั้นเหนื่อยน่ะ แล้วก็นะ...นายมาชวนชั้นเพราะว่าคนอื่นๆอยากให้ชั้นไปเล่นด้วยเลยขอร้องนายมาใช่มั้ยล่ะ ยังไงก็ไม่ไปหรอกนะ"
"ถูกเลยล่ะ แต่จะไม่ไปจริงๆหรอ"
"อืม...นายอยากให้ไปมั้ยล่ะ"
"ก็อยากอยู่นิดนึงอ่ะนะ"
"ถ้านายอยากล่ะก็นะ...เอ่อ...ยังไงก็ไม่ไปหรอก!!!" มิยูที่มีท่าทีว่าจะไปด้วยกลับปฏิเสธไปว่าไม่ไปซะงั้น
เมื่อมิยูพูดจบทาคุมิจึงเปิดประตูเพื่อเตรียมที่จะออกจากห้องพร้อมกับพูดว่า "ถ้าอยากมาด้วยก็ตามานะ" ก่อนที่เขาก็กำลังจะปิดประตูมิยูก็พูดขึ้นมาว่า "ง...งั้น ถ้าจะมาห้องชั้นเมื่อไหร่ก็ได้เลยนะ อ...ไม่ใช่สิ ม...หมายถึงตอนที่ชั้นว่าง ล...แล้วก็ตื่นอยู่น่ะนะ" หญิงสาวพูดขึ้นพร้อมใบหน้าที่แดงก่ำทาคุมิทำสีหน้าตกใจเล็กน้อยแล้วยิ้มให้ จากนั้นก็ออกจากห้องไป
ในตอนนี้ภายในห้องเหลือแค่เด็กสาวที่ชื่อ ฮิเมกิ มิยู เธอล้มตัวลงนอนพร้อมกับโวยวายอยู่คนเดียวเกี่ยวกับเรื่องที่เธอคิดว่าตนเองทำผิดมหันต์
"อ๊าาาา ถ้าตอนนั้นไม่เล่นตัวแล้ว ตอบตกลงไปล่ะก็คงได้อยู่กับทาคุมิแล้วแท้ๆ ถึงจะมีคนอื่นๆอยู่ก็เหอะแต่ตอนเดินไปก็ได้เดินไปด้วยกันอยู่แล้วนี่ อ๊าาาาา~~ ทำไมชั้นถึงทำแบบนั้นกันนะ อยากย้อนเวลากลับไปจะเลย~~ เอ... แต่ถึงจะย้อนเวลาไปเราก็คงไม่กล้าอยู่ดีนั่นแหละ โถ่่่่"
มิยูที่กำลังสาธยายความผิดของตนเองอยู่นั้นเผลอหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ปละเมื่อตื่นขึ้นมาเธอก็...

*****
♪☆▽ • Miyu's talk • ▽☆♪
เมื่อทานอาหารเย็นเสร็จแล้วฉันรีบกลับเข้าห้องของตัวเองโดยที่ไม่สนใจใครเลย ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะว่าฉันรู้สึกปวดหัวแล้วก็มีไข้นิดหน่อย ถึงจะไม่รู้สาเหตุแต่ก็พอเดาได้ว่ามาจากอาการเพลียที่นอนไม่พอมาหลายวัน ใช่...ตั้งแต่เมื่อต้นสัปดาห์ ตอนที่ฉันย้ายมาอยู่ที่โรงเรียนชายล้วนแห่งนี้ด้วยเหตุจำเป็นบางอย่าง ฉันนอนไม่ค่อยหลับมาตลอด เพราะอะไรน่ะหรอ เอ่อ...เหตุผลมันดูน่าอายหน่อยน่ะ ค..คือว่า เอ่อ คือว่าฉันดีใจมากเกินไปที่ได้มาอยู่ห้องเดียวกับทาคุโตะน่ะ ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าต้องมาอยู่โรงเรียนนี้แต่ก็ไม่นึกเลยว่าจะได้อยู่ห้อง 1 เลยนอนไม่หลับมาหลายคืนน่ะ เอ๋ เดี๋ยวนะนี่ฉันหน้าแดงรึเปล่าเนี่ย หวา~~มันน่าอายจริงๆด้วย พอรู้ตัวว่าหน้าของฉันแดงแค่ไหนฉันก็รีบล้มตัวลงบนเตียงและพยายามจะหลับให้เร็วที่สุด แต่ปรากฏว่ารู้ตัวว่าลืมล็อคห้อง ฉันจึงรีบไป 'ล็อค' ห้องให้เรียบร้อย จากนั้นจึงค่อยลงนอนบนเตียง แต่ยังไม่ทันได้นอนก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น พอเปิดออกไปก็พบว่าเป็นคุณครูที่เอายามาให้พร้อมกับบอกว่าจะเปลี่ยนตารางเวลาทั้งหมดและกลับโรงเรียนวันพรุ่งนี้เพราะมีคนป่วยเยอะพอสมควร เมื่อรับยามาแล้วฉันจึงปิดประตูแล้วกลับไปนอนและหลับไปในที่สุดพร้อมกับความคิดที่ว่า

          'ถ้าคนที่เปิดประตูออกไปเจอเมื่อกี้ไม่ใช่คุณครูแต่เป็นทาคุมิฉันคงจะดีใจกว่านี้'