บุพเพร้ายพ่ายรัก(มาเฟียจอมโหดกับนายสุดแสบ) (Yaoi 1

บทที่ 8

 "ฝันดีนะมึง พรุ่งนี้กูจะเริ่มแผนการของกูซะที หึหึ"ผมพูดจบก็ค่อยๆหลับตาลงไป....

 part เปรม

 เช้า วันต่อมาผมค่อยๆลืมตาช้าๆกระพริบตาถี่ๆเพื่อให้สายตาปรับเข้าแสงแดดที่สาด ส่องเข้ามาทางหน้าต่าง แต่สิ่งที่ทำให้ผมแทบจะลืมหายใจไปในทันทีคือภาพผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของผม เจ้าของใบหน้าหล่อเหลา ทั้งจมูกที่โด่ง ปากที่หยักได้รูปรับกับใบหน้าอย่างยิ่ง รวมทั้งดวงตาคู่สวยถึงแม้จะหลับตาอยู่ก็ตามก็ยังคงความสวยได้อย่างชัดเจน เป็นภาพที่ชวนใจผมเต้นตึกตัก ตึกตัก อย่างรุนแรงเหมือนคนที่กำลังตื่นเต้นกับสิ่งของที่ถูกใจ

 "อื้ม..." เสียงเรจิละเมอครางออกมาทำให้ผมหลุดจากพะวังที่กำลังจินตนาการไร้สาระอยู่มี สติขึ้นมาทันที เมื่อผมได้สติก็แปลกใจที่เห็นเค้ามานอนกอดผมอยู่ในห้องอย่างนี้ทั้งที่เมื่อ คืนอยู่กับผู้หญิงคนอื่นคิดได้อย่างนั้นความน้อยใจก็แล่นเข้ามาทันที

 "คุณ มานอนในห้องผมได้ยังไง คุณต้องการอะไรกันแน่ทั้งเมื่อคืนคุณยังมีความสุขกับคนอื่นอยู่เลยทำไมตอน นี้ถึงได้เข้ามาให้ผมสับสนตัวเองแบบนี้"ผมเอ่ยอย่างแผ่วเบาตั้งคำถามกับคน ที่นอนอยู่ตรงหน้าผมในตอนนี้

 ผม เพิ่งเข้าใจตัวเองหลังจากเรื่องเมื่อคืนมันทำให้คิดได้ว่าผมกำลังหลงรักเรจิ แน่นอนเพราะที่ผ่านมาแม้เค้าจะทำไม่ดีกับผมสารพัดแต่ผมกลับไม่เคยโกรธเค้า เลยแต่ในใจลึกๆผมก็คิดว่าเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบที่ผมห่างไกลจากคนคุ้นเคยเลย เรียกร้องหาใครสักคนที่จะมาดูแล อาจจะเรียกว่าความเหงาก็ได้นะและมันเป็นช่วงที่ผมมาเจอเรจิเลยทำให้ผมตกหลุม รักเตค้าถึงแม้เค้าจำทำไม่ดีกับผมก็ตามแต่ก็มีแค่เค้าที่ค่อนข้างใกล้ชิดกับ ผมในเวลานี้ เฮ้ออออผมเหนื่อยใจอย่างบอกไม่ถูกพอๆผมว่ผมพล่ามให้พวกคุณฟังเยอะไปแล้วผม ว่าผมไปอาบน้ำดีกว่าแต่จะลุกยังไงอ่ะเค้ากอดผมอยู่อ่ะ

 "อืม..นายตื่นแล้วหรอเปรม"เรจิลืมตาขึ้นมามองหน้าผมและพูดถามออกมาแต่มันๆแปลๆนะเค้าพูดดีกับผมจังตะหงิดๆในใจนะเนี่ย

 "0-0 เอ่อ..ตื่นแร้ว"ผมได้แต่ตอบไปสั้นๆคือแบบทำตัวไม่ถูกอ่ะ

 "มองหน้าฉันแปลกๆมีอะไรหรือป่าว"เค้าถามผมทันทีที่ผมจ้องหน้าเค้าไม่เลิก

 "ป่าว แค่จะบอกว่าให้เลิกกอดได้แล้วจะไปอาบน้ำ หิวข้าวแล้วกรุณาปล่อยด้วย"ผมรีบปฏิเสธและตอบคำถามเค้าอย่างรวดเร็ว

 "อ่อ นึกว่ามีอะไรขอโทษนะที่กอด งั้นรีบไปอาบน้ำนะจะได้รีบไปทานข้าวด้วยกันฉันก็จะไปอาบน้ำก่อนนะแล้วเจอกัน ที่โต๊ะอาหารนะ"เรจิตอบมาเล่นเอาผมทำหน้าไม่ถูก แล้วเค้าก็ลุกเดินออกไปจากห้องของผม แปลกมันแปลกมากจริงๆปกติเค้าทำเหมือนเกลียดยังกับอะไรดีแต่วันนี้กลับพูดดี กับผมจนผมขนลุกเลยแต่ก็ดีนะที่เค้าดีกับผมอาจจะเป็นเพราะเค้าคงไม่เกลียดผม แล้วก็ได้ผมพยายามคิดในแง่ดีและเลิกคิดมากจึงตัดสินใจเดินไปอาบน้ำแต่งตัว ทันที

 ....รู้สึกมีความสุขจัง....

 part เรจิ

 ผม ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าแต่ไอ้เด็กบ้านั่นยังไม่ตื่นลมหายใจเข้าออกที่สม่ำเสมอ ทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจเต้นแรงแปลกๆผมมองใบหน้าหวานที่กำลังหลับตาพริ้มขนตาที่ หนาเป็นแพยังกับผู้หญิงดูยังไงใบหน้ามันก็สวย หึแต่มันก็แค่นั้นแหละผมไม่สนใจคนที่ผมเกลียดหรอกครับเหมือนมันกำลังจะตื่น ผมจึงแกล้งหลับต่อ

 "อื้ม..." ผมรู้ว่าตอนนี้มันกำลังจ้องหน้าผมอยู่มันคงตกใจที่เห็นผม ผมเลยแกล้งครางเหมือนจะตื่นแต่ยังหรอกครับผมอยากรู้ว่ามันจะทำยังไงต่อ

 "คุณ มานอนในห้องผมได้ยังไง คุณต้องการอะไรกันแน่ทั้งเมื่อคืนคุณยังมีความสุขกับคนอื่นอยู่เลยทำไมตอน นี้ถึงได้เข้ามาให้ผมสับสนตัวเองแบบนี้"แม้จะเป็นคำพูดที่แสนจะเบาแต่ผมก็ ได้ยินนะครับชัดเจนด้วย แต่น่าแปลกใจนะมันสับสนอะไรกันผมอยากรู้จริงๆ

 "อืม..นายตื่นแล้วหรอเปรม"ผมเลยลืมตามองหน้ามันและพูดออกไป

 "0-0 เอ่อ..ตื่นแร้ว"มันตอบและทำหน้าตาเลิ่กลั่กใส่ผมเหมือนคนทำหน้าไม่ดูแล้วตลกดีนะ

 "มองหน้าฉันแปลกๆมีอะไรหรือป่าว"ผมเลิกถามมันออกไปหลังจากที่มันมองผมไม่เลิกสักที

 "ป่าว แค่จะบอกว่าให้เลิกกอดได้แล้วจะไปอาบน้ำ หิวข้าวแล้วกรุณาปล่อยด้วย"มันตอบผมอย่างรวดเร็ว เป็นข้ออ้างที่ฟังดูดีจัง

 "อ่อ นึกว่ามีอะไรขอโทษนะที่กอด งั้นรีบไปอาบน้ำนะจะได้รีบไปทานข้าวด้วยกันฉันก็จะไปอาบน้ำก่อนนะแล้วเจอกัน ที่โต๊ะอาหารนะ"ผมบอกมันและปล่อยให้มันไปอาบน้ำส่วนผมก็เดินกลับมาที่ห้อง

 ไม่ ต้องตกใจนะครับที่ผมพูดดีกับไอ้เด็กบ้านั่นผมไม่ได้จะญาติดีกับมันหรอกเพราะ ผมคงไม่เลิกเกลียดมันง่ายๆผมปล่อยให้แม่มันมีความสุขกับพ่อผมไปแล้วเพราะ ฉะนั้นมันก็ต้องรับผิดชอบแทนแม่มันที่กล้ามาแย่งพ่อผมไปจากแม่ผมถึงผมท่านจะ จากพวกเราไปหลายปีแล้วก็ตามแต่ที่ผ่านพ่อผมไม่เคยมีคนใหม่ผมเลยไม่อยากให้ ท่านมีด้วยเพราะผมกลัวว่าแม่ผมที่อยู่บนสวรรค์ท่านจะเสียใจที่พ่อทำแบบนี้ แต่พ่อผมก็เลือกแม่ไอ้เด็กนี่มันทำให้ผมเกลียดสองแม่ลูกนี่แต่ในเมื่อพ่อผม ขอมีความสุขตอนแก่ผมก็ให้แต่กับลูกของผู้หญิงคนนั้นต้องรับกรรมแทนล่ะกัน และที่เมื่อเช้าผมพูดดีกับมันก็แค่แผนการที่ผมต้องการให้มันชดใช้จากนี้มัน ต้องสนุกอีกเยอะงั้นเดี๋ยวผมขอไปอาบน้ำก่อนดีกว่ามันมีอะไรสนุกๆให้ผมทำอีก เยอะเลยล่ะ

 ณ โต๊ะอาหาร

 "อ้าว ลงมาแล้วหรอ มานั่งทานข้าวด้วยกันสิ"เสียงเรจิร้องทักเมื่อเห็นผมเดิน ผมสะดุดกับใบหน้าที่ยิ้มแย้มในแบบที่ผมไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเค้าแปลกไป จริงๆ แต่ผมก็เลือกที่จะไม่ตอบอะไรได้แต่พยักหน้ารับและเดินไปนั่ง

 "สวัสดียามเช้าครับคุณหนูเปรม"เสียงพี่คมทักขึ้น ว่าแต่พี่เค้ามาตั้งแต่เมื่อไรผมไม่เลยมัวแต่มองเรจิเพลินสินะเรานี่บ้าไปแล้ววววว

 "เอ่อ สวัสดีครับพี่คม ช่วงนี้พี้พี่หายไปไหนมาไม่เห็นหลายวันเลย"ผมทักทายกลับ

 "อ่อ พี่ไปทำงานให้คุณเรจิเนี่ยแหระครับ งั้นพี่ขอออกไปข้างนอกก่อนนะครับเชิญทานข้าวตามสบายนะครับคุณหนู" พี่คมกิจตอบมาให้ผมก็หายข้องใจ พร้อมกับโค้งตัวแล้วเดินออกไปข้างนอกซึ่งผมก็หันหน้ากลับมาที่โต๊ะแต่ก็ต้อง สะดุดเพราะเรจิเค้ามองผมเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง

 "ทานข้าวกันเถอะ วันนี้ฉันจะพานายไปที่ทำงานด้วย"เรจิเค้าเปลี่ยนสีหน้าไวมากและชวนผมทานข้าว

 "เอ่อ ให้ผมไปทำไม คุณคงไม่ค่อยอยากให้ผมไปยุ่งกับธุรกิจคุณหรอกมั้งครับ"ผมถามอย่างสงสัย

 "ฉัน เคยบอกหรอว่าไม่อยากให้ยุ่ง ฉันว่าฉันไม่อยากทะเลาะกับนายแล้วเรามาคุยดีๆกันดีกว่านะยังไงนายก็เหมือน น้องฉันคนหนึ่ง"คำตอบที่เรจิตอบมาทำเอาผมอึ้งไปเลยไม่คิดว่าเค้จะมาคุยดีๆ กับผมง่ายขนาดนี้แต่ก็ดีนะเพราะผมไม่อยากถูกทำร้ายแล้วเหมือนกัน

 "เอ่อ...ครับ"ผมก็ได้แต่ตอบไปสั้นๆ

 "ฉันขออะไรอย่างได้ไหม"เรจิเงยหน้าขึ้นจากจานข้าวและถามผม

 "ขออะไรอ่ะครับ ถ้ามันไม่ยากเกินไปผมก็ให้ได้ครับ"ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่จริงใจ

 "ต่อไปนี้เรียกฉันว่าพี่และก็แทนตัวเองด้วยชื่อได้หรือป่าว"เรจิถามและมองหน้าผมเหมือนต้องการคำตอบ

 "ได้ ครับพี่เรจิ เปรมจะเรียกว่าพี่นะครับ"ผมยิ้มหวานให้เค้า ผมดีใจจังที่เค้าทำดีกับผมคงเป็นเพราะผมหลงรักเค้าด้วยแหระถึงได้รู้สึกดี นี้

 "หึ..."เรจิหัวเราะในลำคอคงเป็นเพราะที่ผมยิ้มหวานนั่นแน่เรย จากนั้นแล้วนั่งทานข้าวกันต่อเงียบๆ

 หลัง จากทานข้าวเสร็จผมก็ขอตัวมานั่งเล่นในสวนเพราะว่าจะโทรไปหาแม่ซะหน่อยคิดถึง ไม่เจอกันเกือบอาทิตย์แล้วไม่รู้ตอนนี้เป็นยังไงบ้างคงจะมีความสุขกับคุณ ลุงอยู่

 "ฮัลโล สวัสดีครับแม่"ผมทักทายทันทีที่แม่รับสาย

 "สวัสดีจ๊ะน้องเปรม เป็นไงบ้างลูก"เสียงแม่ผมสดใสมากเลย และถามผมด้วยความเป็นห่วงผมรู้สึกได้

 "สบายดีครับ แม่ล่ะครับเป็นไงบ้าง สนุกไหมครับ"ผมก็ถามกลับด้วยความเป็นห่วงเหมือนกัน

 "สบายดีจ๊ะ แม่กับพ่อเที่ยวสนุกมากเลยได้มาพักผ่อนยามแก่มันก็ดีแบบนี้นี่เอง"แม่ตอบผมด้วยความสุข

 "ครับ ผมอยากให้แม่มีความสุขอย่างนี้มานานแล้วครับเพราะแม่เหนื่อยมาเยอะแล้ว ครับ"ผมตอบแม่ ผมรู้ว่าแม่เหนื่อยมาเยอะแล้วไหนจะต้องทำงานหนักเพื่อผมและเลี้ยงผมมาด้วย ตัวคนเดียวผมเลยอยากให้แม่สบายบ้าง

 "จ้า แล้วเรจิเค้าดีกับลูกไหม"แม่เอ่ยถึงพี่เรจิ

 "ครับพี่เค้าดีกับผมมากเลยครับ"ผมเลือกที่จะบอกความเป็นจริงตอนนี้แต่ที่ผ่านมาขอไม่บอกแล้วกันนะครับแม่

 "จ้า ดีแล้วลูกยังไงก็ทำตัวดีๆกับพี่เค้านะ แม่คงเดินทางท่องเที่ยวอีกนานนะเพราะพ่อเค้ายังไม่มีกำหนดกลับเลย ดูแลตัวเองดีๆนะลูกมีอะไรโทรมาหาแม่ได้ตลอดนะ แม่คิดถึงลูกนะ"

 "ครับผมก็คิดถึงแม่ครับ งั้นแค่นี้ก่อนนะครับแม่รักแม่นะ"ผมอ้อนแม่ก่อนจะวางสาย

 "จ้า แม่ก็รักลูกนะ" แม่พูดจบผมก็วางสายจากแม่และเดินเข้าไปในบ้าน

 "เดี๋ยวประมาณ สิบโมงเช้าเราค่อยไปบริษัทกันนะเปรม"เสียงเรจิทักขึ้นเมื่อเห็นเดินเข้ามาในบ้าน.......

 วันนี้ก็แต่งเรื่อยๆเหมือนเดิม 555+

อาจจะงงๆไปนะเค้าว่าต่อไปมันมีอะไรสนุกอีกเยอะ

ยังไงก็ติดตามด้วยนะ